Search results

Ρώτας: Μόνο ξεχορδίστε την ιεραρχία, βγάλτε τη, κι ακούστε τι παραφωνία ακολουθάει!

Εδώ στη Λεξιλογία σε παλιά συζήτηση υπάρχει, έστω και άπαξ, η απόδοση "σαπουνοντοκιμαντέρ". Γιατί όχι;

Aρχικά μάλιστα ήταν "Απελάσετε" και μετά το... διόρθωσαν. Αν κρίνουμε από το "παρελάζει", θα περιμέναμε "απελάζεται"

Yes, παπάρας is quite common

Και εκοινωνισμός;

Στα νησιωτικά ιδιώματα μάλλον και στην κυπριακή ασφαλώς. Στην κοινή νέα ελληνική, κανονικά όχι. Ωστόσο, όταν προφέρουμε την ευφορία, ιδίως αν θέλουμε να τη διακρίνουμε από την εφορία, τον φθόγγο φ τον προφέρουμε αν όχι διπλό, πάντως... ημίδιπλο -δεν είναι έτσι; Κάτι ανάλογο μπορεί να...

Ας βάλουμε πρώτο το δεύτερο σκέλος, να φανεί πιο καθαρά: Εκείνος που τελικά θα το έφερνε θα ήμουν εγώ.

Could it be a misspelled Πιδίμ = παιδί μου;

Στο ιστολόγιό μου επισημάνθηκε προ ολίγου ένα λάθος σε υποτίτλους από χτεσινή εκπομπή (χωρίς άλλα στοιχεία): – She was high on crack at the time. – Ήταν ψηλά στη ρωγμή του χρόνου. Ποιητικότατο!

Όταν όμως μεταφράστηκε το βιβλίο του Ασίμοφ, η απόδοση ήταν: Ενάντια στην ηλιθιότητα, ακόμα και οι θεοί μάταια αγωνίζονται.

Πολύ καλό, δεν το ήξερα! Ο τελευταίος στίχος μπορεί να είναι "Στην αγκάλη του την παίρνει"

Δεν θυμάμαι αν το έχουμε συζητήσει στο μπλογκ, αλλά ο χαβαλές είναι και ναυτικός όρος, τμήμα του πλοίου. Σε κάποιο μυθιστόρημα του Καραγάτση, ο ήρωας ονειρεύεται το πλοίο που θα αγοράσει (είναι ή θέλει να γίνει εφοπλιστής) και σκέφτεται ότι τους χαβαλέδες θα τους έχει βαμμένους στο τάδε χρώμα.

Second definition in slang.gr https://www.slang.gr/lemma/1939-tsaxpinogargaliara Usual form with χ, τσαχπινογαργαλιάρα.

Στην πράξη, πάντως, τα λίγα τελευταία χρόνια στη Δυτική Ευρώπη ο όρος radicalisation εννοεί, πρώτα και κύρια, τον ισλαμικό φανατισμό και ειδικότερα όσους φεύγουν για τζιχάντ πχ στη Συρία.

Βασικά είναι αρχαίο, από το δραίνω που σημαίνει "είμαι έτοιμος να κάνω κάτι / έχω τη δύναμη να κάνω κάτι" (φυσικά από το δρω). Από εκεί ο ολιγοδρανής που δεν επέζησε, όμως επέζησε ο αδρανής. Ο Γρυπάρης τόλμησε να μεταφέρει τη λέξη στα νέα ελληνικά, αλλά δεν ξέρω αν του βγήκε.

Χωρίς διάθεση να κάνω τον δικηγόρο του Λ., και συμφωνώντας στα περί βερμπαλισμού, να παρατηρήσω ότι, όπως το κατάλαβα εγώ, δεν επισημαίνει τις λέξεις αυτές ως ακατανόητες αλλά θεωρεί (όχι άδικα, θα έλεγα) αδόκιμη τη σύναψη "καθημαγμένο αστέρι", όπως και τον χαρακτηρισμό "σκύβαλο" για κάποιον...

ολιγοδρανισμένος = αμήχανος, απαθής. Τη λεξη τη χρησιμοποιεί ο Γρυπάρης σε μεταφραση του ΠρομΔεσμώτη.

Και καλά κάνατε για να δει κανείς όλον τον διάλογο. Ο μεταφραστής/υποτιτλιστής πρέπει να είναι σεμνός, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ειδικά σε μια όπερα είναι η τελευταία τρύπα του ζουρνά. Δεν μπορεί να κλέβει αυτός την παράσταση. Ο θεατής ήρθε να ακούσει τον Ροσίνι, τη διεύθυνση του...

Μούφα είναι, αν ήταν από την Ισλανδία θα τελείωνε το επώνυμό της σε -dottir. Σε ποιον πάνε να τα πουλήσουν αυτά;

Ετσι λέγεται ένα βιβλίο του Στέφαν Κλάιν που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. Ένας φίλος στο Φέισμπουκ ανάγγειλε την παρουσίαση αυτή http://avgi-anagnoseis.blogspot.lu/2017/07/blog-post_80.html και το όνομα του μεταφραστή μού φάνηκε γνωστό. Μεταφέρω την κατακλείδα...