Search results

Well, my own coinage (ραμόνι) is used by me and other friends at my blog. You could also call them παρακούσματα.

Οι ερωτησεις του Θησέα έχουν φοβερό ενδιαφέρον γιατι μας αναγκάζουν να ανατάμουμε πτυχές της γλώσσας που τις θεωρούμε αυτονόητες

The name Παγώνα is associated with παγώνι, το πουλί, όχι με το ρήμα παγώνω. Αυτά τα δυο δεν έχουν ετυμολογική σχέση. Ψήνει ντου = του ψήνει. Αναπτύσσεται πριν από την αντωνυμία ένα ευφωνικό ν. O γέρος γέρασε και "δεν του μυρίζει" -μπορείς να το πάρεις και σαν υπονοούμενο σεξουαλικό, δεν έχει...

Παραξενεύτηκα από αυτό που λες, ότι η αρχή των φράσεων αυτών είναι άγνωστη και δεν είναι παλιά. Όμως έχεις δίκιο. Στο TLG δεν υπάρχει πουθενά το "βουλαί" κοντά στο "υψίστου" ή στο "Κυρίου"

Μια και το αναφέρεις, το ευοπλότατος *ποτέ* δεν γραφόταν με ωμέγα, οπότε τον πιάσαμε αδιάβαστον τον συνάδελφο -και δεν το είχα προσέξει. Δεν γραφόταν ποτέ με ωμέγα, διότι επειδή μεσολαβούν δύο σύμφωνα η συλλαβή αν και βραχεία είναι *θέσει μακρά*, οπότε το παραθετικό δεν γίνεται ωμέγα.

ριγεδανός είναι αυτός που προκαλεί ρίγος, ο φρικτός, ο φοβερός και όχι ένας Δανός που φοράει ριγέ. Βέβαια η Αρμίντα είναι όπερα σέρια, οπότε το θέλει κάπως το υπερβολικό της, αλλά το κείμενο δεν έχει τέτοια πυροτεχνήματα. Το παράκανε ο συνάδελφος.

Όλο και βελτιώνεται :)

Να βάλω και το πρωτότυπο για λόγους πληρότητας: -- ... si c'est là votre pensée, vous auriez aussi bien fait de ne pas vous essouffler aux degrés de mon escalier.

Κακώς ή ίσως "άδικα" / "αδίκως"

Μετάφραση κλασικής λογοτεχνίας από δόκιμο μεταφραστή, διάλογος. - ... Αν ήταν αυτός ο σκοπός σας, καλύτερα να είχατε γλυτώσει το λαχάνιασμα ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια. Θέλει να πει, άδικο κόπο κάνατε να ανεβείτε τα σκαλοπάτια (που οδηγούν στο σπίτι μου) διότι δεν μπορώ να σας βοηθήσω. Με...

Πάντως, στον παλιότερο Αρκά δεν μετρούσαν τόσο πολύ οι ατάκες (οι αρκαϊσμοί) όσο το κλίμα της κάθε ιστορίας. Αυτά, χοντρικά μέχρι και τον Ισοβίτη, όπου υπάρχουν εξαιρετικές ατάκες μη απομονώσιμες, όπως το έξοχο "Σκασμός Ωραιόπουλε!" (Θα μοιράσουν δώρα για τα Χριστούγεννα αλλά δεν φτάνουν για...

Κι εγώ για λογοπαίγνιο το κατάλαβα. Πάντως τη στοιχείωση την έχει και το λεξικό Μπαμπινιώτη, όχι όμως ως λήμμα αλλά στο πλαίσιο με τα παράγωγα του στοίχου. Από την άλλη, ο συντάκτης της Καθημερινής, ενώ ανέτρεξε σε σώματα κειμένων δεν φαίνεται να κατάλαβε τη σημασία της λέξης.

Βλέπω αυτή την ωραία σύνοψη, τοσο καλογραμμένη, να μου φωνάζει "κλέψε με!"

Και για τον βασιλιά Κωνσταντίνο είχε ειπωθεί το ασεβές Βους, και πιο πριν για τον Γεώργιο.

Δεν ξέρω αν έχουμε νήμα, αλλά όταν έχουμε άψυχα ο κανόνας της αρχαίας ήταν πράγματι πως χρησιμοποιείται το ουδέτερο γένος (λίθοι, πλίνθοι κτλ. ατάκτως ερριμμένΑ). Η αρχή αυτή είναι βολικός τυφλοσούρτης και στα νέα ελληνικά.

When I was in the university, it was a common jocular pastime to invent long names of fictitious creatures, usually *-saurs (this was before the Jurassic Park movie and the associated dinosaur frenzy). A friend of mine was adept in drawing the αγελαδοσπουργιτόσαυρος (a beast with cow head...

Ωραίο σημείωμα, έτοιμο για άρθρο ;) Κοιτάζω και ξανακοιτάζω τις φράσεις του Πατάκη και τις βρίσκω αφύσικες για το δικό μου αισθητήριο "Δεν προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας επ’ ουδενί η ενοχή του κατηγορουμένου". Αυτό δεν θα το έλεγα. Θα έλεγα "επουδενί προκύπτει", θα έλεγα όμως και...

Κι εγώ το λέω. Και θα το έγραφα σε διάλογο.

Παρέα γενικώς -και ειδικότερα ευκαιρία για ανταλλαγή απόψεων με εκλεκτούς συναδέλφους. Χωρίς τα κουσούρια των νεότερων μορφών αλληλεπίδρασης στο Διαδίκτυο.

Ώστε δεν είναι νωδός ο νοδόσαυρος