Search results

Πάντως, το "πόσο μάλλον" γράφεται με αιτιατική ήδη από τα βυζαντινά χρόνια. Δεν είναι ακριβώς θέμα ορθογραφίας, όπως π.χ. το αγόρι/αγώρι, είναι αν δέχεσαι ότι είναι νόμιμη η αιτιατική. Αλλιώς, ας γράφουμε και "τόσω πολύ".

Όχι, αλλά αυτά τα παραδείγματα βρήκα στην πρώτη σελίδα του γκουγκλ.

Θα το συγχωρούσα, ίσως επειδή είναι φανερό πως πρόκειται για παραδρομή και έλξη, ίσως επειδή μου φαίνεται πως κι εγώ το έχω διαπράξει. Παρόμοια περίπτωση ή μάλλον ακόμα πιο ευκολοσυγχώρητη, το "είμαι ο τελευταίος που θα...", όπου και πάλι θέλει τρίτο πρόσωπο αλλά γκουγκλίζοντας βρίσκω π.χ. τον...

Νόμιζε ότι πλήρωναν για τη χάρη. Ωραία είναι όμως η δήλωση του δικηγόρου του: “He could easily not have known, because as you can imagine, at these kinds of parties you’re not always dressed, and I challenge you to distinguish a naked prostitute from any other naked woman,” his lawyer told...

Καταρχάς, να πούμε ότι στην συνεπή παλιότερη καθαρεύουσα, δεν έγραφαν έναν, κανέναν γιατί τα εις, κανείς ως τριτόκλιτα έκαναν τον ένα, τον κανένα. Αυτό το λέω παρεμπιπτόντως. Από κει και πέρα, ο καθένας έχει τις κλίσεις του και τις ιδιοτροπίες του. Εμένα μου έχει τύχει να βάζω παρόμοια νι με το...

Ε, άλλες απαιτήσεις έχεις από τον επαγγελματία.

Χωρίς να διαφωνώ κατηγορηματικά, ας το προσέξουμε λίγο αυτό που λες με τα "όποια" λάθη, προκειμένου για επαγγελματίες γραφιάδες. Φαντάσου ένα κείμενο με τρία χοντρά λάθη ή με πενήντα ανορθογραφίες στη σελίδα, μπορείς να μείνεις στο περιεχόμενο; Μόνο αν είναι εξαιρετικό, θα έλεγα. Όπως κι ένας...

Στο protagon, Ρέα Βιτάλη: Ένας νεοεκλεγής Δήμαρχος, πρώην ηθοποιός, ένας ωραίος. (Ο Γκλέτσος). Μόνο που δεν ξέρουμε αν στον πληθυντικό κάνει "οι νεοεκλεγείς" (όπως ο ευτραφής) ή "οι νεοεκλεγές" (όπως ο μαθητής) ή "οι νεοεκλεγήδες" (όπως ο σουβλατζής).

Έχεις δίκιο, δεν είναι τομέας τους -άλλοι έχουν τα γένια και τα χτένια :)

Με τη φασαρία που γίνεται τον τελευταίο καιρό για τα γενόσημα φάρμακα ο όρος πήρε τέτοια δημοσιότητα που μπορούμε να πούμε ότι καταξιώθηκε οριστικά. Δεν ήταν έτσι παλιότερα, μέχρι πρόσφατα θυμάμαι καλές δακτυλογράφους να γράφουν *γενώσιμα. Αναρωτιέμαι αν ο νεολογισμός πιστώνεται στην ΕΛΕΤΟ ή...

Γιατί χολοσκάμε; Φανερά στο συγκεκριμένο κοντέξτ είναι επαινετικό. Στην τρίχα, σενιαρισμένες, στην πένα, στο καντίνι.

Παρ' όλ' αυτά, δεν απαντήσαμε στην ερώτηση του Τάσου -και νομίζω ότι τα αγγλικά έχουν περισσότερη αμφισημία από άλλες γλώσσες (διότι time flies like an arrow). Οπότε αναρωτιέμαι μήπως π.χ. τα γαλλικά θα έδιναν καλύτερο αποτέλεσμα. Βέβαια, τα αγγλικά είναι πολύ πιο δουλεμένα σαν γλώσσα κι αυτό...

Αν απαντάς σε μένα, Ελληγεννή, ξαναδιάβασε όσα γράφω και πρόσεξε ότι λέω "σε αντιδιαστολή με το σκάκι". Άρα, το να αναφέρεσαι διά μακρών στις αναμφισβήτητες επιτυχίες της ΑΙ στο σκάκι παραβιάζει ορθάνοιχτες θύρες. Κανείς δεν το αρνήθηκε, έλεος!

Μικροκοτσάνα του Ραγκούση σε γραπτό λόγο: «Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις «ηρωικές» στιγμές αποπομπής της τρόικας από την Ελλάδα που, για να τη φέρουμε πίσω, γίναμε παράκλητοί της, δίνοντας ως αντάλλαγμα πρωτοφανούς αγριότητας εισπρακτικές πολιτικές»...

Προφανώς αν το "κάποια στιγμή" είναι το έτος 2525 δεν έχει νόημα να κάνουμε προβλέψεις, αλλά αν μιλάμε για έναν ορατό χρονικό ορίζοντα, π.χ. 20 χρόνια από τώρα, θεωρώ ότι το 100% τέλειο αποκλείεται. Είναι μερικά πράγματα στα οποία ούτε η ωμή δύναμη δουλεύει, ούτε οι αλγόριθμοι. Ένα άλλο τέτοιο...

Ωχ, δεν είχα δει ότι το έγραψες ;)

Δεν με ενοχλούν οι αποδόσεις που προτάθηκαν, αλλά έχουν και δοτική και απαρέμφατο, ίσως παραπέφτει για μερικές χρήσεις. Θα μπορούσαμε φαντάζομαι να πούμε "ιστορία την ώρα που γράφεται/γίνεται" ή κάτι τέτοιο.

Μα εγώ εσκεμμένα απάντησα "φράση α)" κτλ. στις απορίες του Theseus, μόλις κρύβοντας την ανακούφισή μου που δεν είχε ρωτήσει για το "δοκιμιακό as such", όπως εύστοχα το λες. Εγώ λοιπόν συνήθως χρησιμοποιώ: σαν τέτοιο / καθαυτό / το Χ σαν Χ. Θα ήθελα να μην με ενοχλεί στο "σαν τέτοιο" και σε λίγο...

(Αυτό που έγραψα πριν μέσα σε παρένθεση ήταν αστείο, βέβαια.)

Δεν σχολιάστηκε εδώ, κάπου αλλού το είδα αδέσποτο, χωρίς πατρότητα. Ελπίζω να ήταν προφορικός λόγος, μπας και το μπαλώσουμε (νομίζω ότι στην Καβάλα το ντ προφέρεται πολύ απαλά, σαν ν: πρωθυπουργεύοντ' εκπρόσωπο είπε).