Search results

Εγώ πάντως θα ξεκινούσα διδάσκοντας τις επίσημες ονομασίες των γραμμάτων και όχι τις προφορικές, άλφα, βήτα, γάμμα και όχι α, βου, γου. Διότι έχουν περάσει και στη γλώσσα (το άλφα και το ωμέγα, στο πι και φι, με το νι και με το σίγμα) και κυρίως: αλφάβητο.

Ναι, οι χρονολογίες. Πιο πολύ "το 12", όπως στο τραγούδι του Μάρκου "θυμήθηκα το 12 που πήραμε τη νίκη", και πιο πολύ "το 40".

Φίφτι-φίφτι (δίκαιη μοιρασιά) Έμεινε στους 5 δρόμους Ο μήνας έχει 9 Είμαστε 2, είμαστε 3, είμαστε 1013 Παρά μίαν τεσσαράκοντα 45 μάστοροι κι 60 μαθητάδες

Με λίγα έως πολλά επιπλέον κιλά Με λίγα έως πολλά πρόσθετα κιλά Με λίγα έως πολλά παραπάνω κιλά κτλ. Ρογήρε, όταν λέμε καινούργιο φρούτο εννοούμε περίπου εικοσαετίας :)

Λέει εδώ: http://www.sarantakos.com/language/penalty.htm Μόνο που λέει κι άλλα πολλά.

Υπάρχει και η λύση να αναφερθεί την πρώτη φορά το αγγλικό σε παρένθεση αν και στην προκειμένη περίπτωση αυτό έχει τον κίνδυνο να σου πούνε "καλά, γιατί δεν έβαλες κοινωνία των πολιτών;"

Μια συζήτηση είχε γίνει και εδώ: http://sarantakos.wordpress.com/2010/02/02/venividivici/ Δεν θα συμφωνήσω σε όλα με τον συνονόματο, διότι το ελληνικό κοινό δεν έχει την ίδια εξοικείωση με τα λατινικά -έτσι, θεωρώ λάθος το να μείνει το diem perdidi έτσι σκέτο (όπως στον άγγλο) ή να βάλεις...

Δεν είναι τζογάνι, είναι ζακόνι. Ζακόνι = συνήθεια, έθιμο (τουρκική λέξη) Δεν είναι πράξη, είναι τάξη. Δεν είναι μόνο αραχοβίτικο, είναι πανελλήνια παροιμία: Κάθε τόπος και ζακόνι, κάθε μαχαλάς και τάξη (με πολλές ανευρέσεις στο ιντερνέτι)

Να σημειωθεί πάντως ότι ο Πολυβώτης κάνει γενική Πολυβώτου, οποτε δεν απέχει και τόσο από το Πολυδώτου. Αλλά γιατί να βγάλουν δρόμο με τ' όνομα ενός γίγαντα; Εξόν κι αν έχετε Νισυριούς εκεί στη γειτονιά.

Ή ίσως στη Ζούγκλα: http://mediacopy.blogspot.com/2009/11/15000-700.html

Αυτή την παπ... ανακρίβεια για τους υπαλλήλους του BBC την είδα και σε ένα άλλο ιστολόγιο, μόνο που εκεί έλεγε ακόμα λιγότερους. Και υποτίθεται η πηγή είναι ομιλία του Ψαριανού στη Βουλή. Έλεος, μη δίνεις πάσες να κάνουμε και λίγη δουλειά!

Σόρι για τη ρεκλάμα, αλλά είχα γράψει κι εγώ: http://sarantakos.wordpress.com/2009/11/26/skeptomenoi/

Τι θαυμάσια ατάκα!

Να οφτοπικίσω, αλλά επειδή κι εγώ έχω σκοπό να βγάλω φιρμάνι για τα -εία/-ία όταν γίνω σουλτάνος, να δούμε αν συμφωνούμε για να μην υπάρχουν έριδες στο σουλτανάτο μετά. Λες λοιπόν, ότι αφού πορεία τότε πρωτοπορεία; Και επομένως παύουμε να αναρωτιόμαστε πώς γράφονται τα σύνθετα; Βέβαια, το αν...

Αυτά τα λέγαμε και "απωθημένα" κάποτε.

Με κάλυψε η Tuna. Άρθρα γραμμένα με αγάπη, σε μεγάλες εφημερίδες, καλό κάνουν παρά κακό.

Δεν θα συμφωνήσω. Μου φάνηκε πως είναι το άρθρο ενός ανθρώπου που αγαπάει το διάβασμα και που συναναστρέφεται μερικούς από το σινάφι μας χωρίς να ανήκει σ' αυτό (δεν τον ξέρω προσωπικά). Οπότε, ναι, ερασιτεχνικό' αλλά ποιος θα έγραφε επαγγελματικά; Ο μεταφρασεολόγος;

Για τον Σέξπιρ δεν ξέρω, αλλά στην περίπτωση Ελύτη-Χάρη αυτό που αποφάσισαν μαζί ήταν αν κάποιες λέξεις θα γραφτούν σαν μία ή δύο λέξεις, αν το απ' ανέκαθεν θα διορθωθεί, τέτοια πράγματα. Και νομίζω ότι αυτό καταλαβαίνει και ο καλόπιστος αναγνώστης, και όχι ότι ο Χάρης υπέδειξε στον Ελύτη να...

Είχα σκοπό να το σχολιάσω στο ιστολόγιό μου αλλά προς το παρόν δεν το έκανα. Πάντως, μερικά από αυτά που επικρίνει είναι καθιερωμένα, ενώ το "χαίρομαι ότι" είναι ο λόγιος τύπος.

Πάντως και το Ευαγγέλιο "απεκατεστάθη" έχει.