Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι η εξής σκηνή: Βρίσκει κάποιος γραμμένο «Κατά τον ΙΗ΄ αιώνα», διαβάζει (και μάλιστα φωναχτά) «Κατά τον ...εεε» (μικρό κόμπιασμα) «... εεε, γιώτα ...εεε... και κάτι άλλο αιώνα...», ξανά κόμπιασμα, το ξανακοιτάει ανάποδα μήπως και φωτιστεί αλλιώς, τζίφος, απελπισία...