Search results

Οντως, άλλες εποχές άλλες διαβαθμίσεις. Εντάξει, πρέπει να βάλω και μερικά τζούφια για να σε ισοφαρίσω.

Θα μου άρεσε κάτι ιμπρεσιονιστικό, π.χ. ο Ρίχτου-κι-άλλη! κι ο Τις-Έφαγα-πάλι! (rhyme intended) - αν πρόκειται για πρόσωπα. (εξαρτάται όμως από το πού θέλεις να το χρησιμοποιήσεις και ποια τα συμφραζόμενα, βέβαια...) Ή προς άλλη κατεύθυνση: ο (γ)δάρτης κι ο (γ)δαρμένος. Αν πάλι έχει σημασία...

Υπογραμμίζω το μπορεί και (δηλ. όχι απαραίτητα). (πού θα πάει, θα τα μάθω τα κόλπα...)

Nickel, αυτό θυμίζει Ψευδοϊσοκράτη. :) Ε..., έδωσα αυτό το (οριακό) παράδειγμα για να καταλάβετε ότι, στα συμφραζόμενα που με ενδιαφέρουν, το republic και το democracy μπορεί και να βρεθούν σε αντίφαση. (Γιατί αλλού, μπορεί και να είναι συνώνυμα - στα γαλλικά πιο εύκολα απότι στα αγγλικά, νομίζω.)

Από άστοχο νεανικό ενθουσιασμό καπάκωσα τούτο δω με μια παρατήρησή μου κάπου αλλού. Το επαναφέρω στην επιφάνεια λοιπόν, για τις βιαστικές ματιές. (Τι ατζαμής που είμαι!)

Γεια σου zephyrous, βρήκες τις παρέες μου!

Πιστεύω ότι το πρόβλημα, συνολικά, είναι άλυτο. Τέλος πάντων, δεν θέλω να αναφερθώ τώρα σε όλες τις πλευρές του, ούτε ν’ αναφέρω όλα τα τεχνάσματα που έχουν χρησιμοποιηθεί κατά περίσταση για την παράκαμψή του. Πιο πολύ για στατιστικούς λόγους, θα ήθελα να σας ρωτήσω πώς θα αποδίδατε το republic...

Δεν είναι άσκημη λύση η "νεοτερίκευση" (νομίζω στον Πανταζόπουλο το είχα δει; ) Υπάρχει πάντως πρόβλημα στην απόδοση του modern και των παράγωγων, αλλά υπάρχει, νομίζω, πρόβλημα και στις ίδιες τις έννοιες.

Πριν 10 ή 15 χρόνια είχα διαβάσει στα πεταχτά μια μελέτη, όπου ερευνούσαν τη σχολική χρήση του -οταν/ονταν, δηλ. σε γραφτά μαθητών. Υπήρχαν πίνακες, ανά περιοχή της Ελλάδας, και υπήρχε σημαντική διαφοροποίηση από τη μία περιοχή στην άλλη - αλλά και στην ίδια περιοχή υπήρχε διακύμανση. Παρολ'...

Δεν έχω ακούσει ή προσέξει το -ούταν, αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Και να γιατί: Στη μητρική μου γλώσσα (κάτι λέει ο sarant παραπάνω) δεν υπάρχει η διάκριση -οταν/όνταν, δηλ. είναι παντού -ονταν(ε), ενικός και πληθυντικός. Επιπλέον, λόγω εποχής, είχα την τύχη ή την ατυχία να μη διδαχτώ...

#36-37 Α, ωραία, έχεις λοιπόν δικαίωμα να βγεις απ' το μετρό, να πας στη γιάφκα και να δώσεις εκεί το εισιτήριο. Ή προβλέπονται και κατ' οίκον έρευνες, δακτυλικά αποτυπώματα πάνω στο χαρτάκι κλπ.;

Νίκελ, θα μπορούσα (εν ανάγκη) να συμφωνήσω μαζί σου στα υπόλοιπα - αλλά ποτέ με τους "αδήριτους μαθηματικούς νόμους της οικονομίας".

Και βέβαια είναι υγιεινά, ίσως και ιαματικά (αμέσως μετά, μου πέρασε το συνάχι). Όσο για τη συμμετοχή, κάποια στιγμή μέτρησα 40 κεφάλια (αλλά, όπως λέει ο Στάθης, ήταν και κάποιοι της προσκολλήσεως).

Δεν υπάρχει τίποτα το μπερδεμένο εδώ: μόνο διαφορετικές οπτικές και διαφορετικές δεσμεύσεις.

Σαφώς όχι. Αυτό ισχύει μόνο αν αποδίδεις στην ιδιοκτησία οντολογική υπόσταση (οπότε μπορείς να κατανοήσεις την κλοπή μόνο σαν "άρνηση της ιδιοκτησίας"). Συμφωνώ ότι αυτή ακριβώς είναι η λογική τούτου του κόσμου - όμως γνωρίζουμε (π.χ. μέσα από την εθνολογία και την ιστορία), κι ακόμα περισσότερο...

agezerlis Εξαρτάται από πού ξεκινάει κανείς, π.χ. από την άποψη που θέλει την ιδιοκτησία ένα από τα "φυσικά" ανθρώπινα δικαιώματα. Στην άλλη λογική, κλοπή υπάρχει μόνο σε βάρος της κοινωνίας. Αν όλα αυτά σου φαίνονται περίπλοκα (αν δηλ. θεωρείς ότι κάθε σχέση είναι ιδιοκτησιακή), τότε ελπίζω...

Η (πνευματική ή άλλη) ιδιοκτησία είναι κλοπή.

Τώρα που τελείωσε η, ας πούμε, σοβαρή συζήτηση, σημειώνω την πρότασή μου για τη σύγχρονη χρήση του όρου: κοινωνία των μη-πολιτών.

Πολύ περίεργο! Χτες δεν συνέβη απολύτως τίποτα ώστε να υπάρχει λόγος διαμαρτυρίας. Αμβρόσιε, σήμερα πόσοι ήταν;

Νομίζω ότι το πρόβλημα ξεκίνησε από περιπτώσεις όπως η 3γ στο #15, όπου "δεν ξέρουμε" αν το polì είναι επίρρημα ή επίθετο. Δεν είμαι πολύ διορθωτικός τύπος. daeman: Κι εγώ που ενοχλήθηκα από ένα απλό "οτι δήποτε" χτες (σε διαφημιστική αφίσα)! Συνειδητοποιώ ότι θα μπορούσε να ήταν πολύ...