Costas
¥
"Τον Ιούλιο ο κ. Σόυμπλε μου ενεχυρίασε μια λίστα με τα μέτρα που δεν έχουμε υλοποιήσει" (ενεχυρίασε αντί για ενεχείρισε). Γ. Στουρνάρας, στους Νέους Φακέλους με τον Παπαχελά, γύρω στο 20'.
Your slip is showing: Γλωσσικές και μεταφραστικές γκάφες (και μικρολαθάκια)
sarant
¥
Στο Βήμα γράφτηκε "μου είχε ενεχηρίσει"
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=487068
(το γράφω στα σημερινά μεζεδάκια)
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=487068
(το γράφω στα σημερινά μεζεδάκια)
Πάνε αρκετές μέρες που το είδα στην ΕΤ1, αλλά τώρα το θυμήθηκα. Έδειχνε Όλιβερ Τουίστ:
[FONT=Helvetica, Arial, sans-serif]Blimey! ‘es eating his bowl. Someone’s got to ask for more! = [/FONT]Μπλάιμεϊ, κάποιος θέλει κι άλλο!
Ο κύριος Μπλάιμεϊ μπορεί να προστεθεί στη στρατιά των ανύπαρκτων, νομίζω.
[FONT=Helvetica, Arial, sans-serif]Blimey! ‘es eating his bowl. Someone’s got to ask for more! = [/FONT]Μπλάιμεϊ, κάποιος θέλει κι άλλο!
Ο κύριος Μπλάιμεϊ μπορεί να προστεθεί στη στρατιά των ανύπαρκτων, νομίζω.
bernardina
Moderator
:clap::clap::lol::lol:
Μα δεν το γράφει καν σωστά. Μπλάιμι λέγεται ο άθρωπας. :twit::lol:
Και είναι κι αυτό ελληνικό: Μπλάημης. Από το μπλα >μπλάστρι ("σαν μπλάστρι το έκανες πάλι το πιλάφι") ημι (μισο = από το μισολιωμένο ρύζι). Αυτός που αντί για ατζέμ πιλάφι κάνει λαπά. There, you see?;)
Αυτό ξαναπές το...
Cor blimey! Τυφλώθ'κα! :blink: Στο δοξαπατρί με βρήκε. Πάλι καλά που είναι τραύμα δοξαπατρισμού κι επιστρέφω στα πάτρια
(σαν άλλος Ουλύσσες), στο Μπλίτεϊ, εκεί που μεγαλούργησαν οι Μπήτλες.
Oliver with a twist and a shout.
Υποθέτω ότι το «ερωτεύτηκα με κάποιον» είναι αγγλισμός. Είναι πολλά τα ευρήματα στο Γκουγκλ για «ερωτεύτηκα με», αλλά μπαίνει στη μέση και το «ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά» και χαλάει το μέτρημα.
Το τσάκωσα («ερωτεύτηκα με την πόλη») σε άρθρο στο protagon.gr που τέλειωνε ως εξής:
«Ίσως θα έπρεπε να αρχίσουμε και εμείς να τρώμε περισσότερα βελανίδια. Γιατί όπως φαίνεται και αποδεικνύεται είναι υπέρ το δέον θρεπτικά».
Βεβαίως, «υπέρ το δέον» είναι το σωστό, όχι «υπέρ του δέοντος». Αλλά «υπέρ το δέον» σημαίνει «παραπάνω από όσο πρέπει». Εδώ πρέπει να βάλουμε λέξη που δείχνει το πολύ χωρίς να το κάνει υπερβολικό και ανάρμοστο: πολύ, λίαν, εξαιρετικά, ιδιαίτερα.
Το τσάκωσα («ερωτεύτηκα με την πόλη») σε άρθρο στο protagon.gr που τέλειωνε ως εξής:
«Ίσως θα έπρεπε να αρχίσουμε και εμείς να τρώμε περισσότερα βελανίδια. Γιατί όπως φαίνεται και αποδεικνύεται είναι υπέρ το δέον θρεπτικά».
Βεβαίως, «υπέρ το δέον» είναι το σωστό, όχι «υπέρ του δέοντος». Αλλά «υπέρ το δέον» σημαίνει «παραπάνω από όσο πρέπει». Εδώ πρέπει να βάλουμε λέξη που δείχνει το πολύ χωρίς να το κάνει υπερβολικό και ανάρμοστο: πολύ, λίαν, εξαιρετικά, ιδιαίτερα.
Και για να είμαστε ρεαλιστές, πρέπει να βάλουμε αρκούντως.
Θα ήθελα τα φώτα σας. Βλέπω σήμερα στο γούγλη ότι είναι τα "197α γενέθλια της Άντα Λάβλεϊς", και αναρωτιέμαι, το "Άντα" τι ακριβώς είναι; Μεταγραφή δεν είναι, γιατί τότε θα ήταν Έιντα. Μετάφραση; Εξελληνισμός; Βέβαια το έχω ακούσει το όνομα "Άντα" στα ελληνικά, αλλά πάντοτε ως υποκοριστικό. Έχει καθιερωθεί και ως απόδοση του Ada; Χρησιμοποιείται και αλλού; Ξέρουμε καμιά άλλη Άντα; (Θυμάμαι να διαβάζω παλιότερα κάπου το όνομα της κόρης του λόρδου Βύρωνα ως "Άδα").
Οπτική μεταγραφή, προφανώς. Αν και, αν δεν απατώμαι, προφέρεται και Άντα, στα αγγλικά.
Καλά που το ανέφερες, και μου είχε διαφύγει. Στο γούγλη είναι "της Άντας" (παρασύρθηκα και το έβαλα "της Άντα" στο προηγούμενο σχόλιό μου), και αυτό ήταν το άλλο σκέλος της ερώτησής μου, που ξέχασα να κάνω. Αν είναι οπτική μεταγραφή, τότε γιατί κλίνεται; Από κλασσική μητσική ολίσθηση, μήπως;
Προσωπική μου γνώμη, και μόνο, είναι ότι κλίνεται γιατί μοιάζει με την Άννα.
Σχετικό (για την ακλισιά της Άννας κλπ) το σημερινό της Άννας Δαμιανίδη: Η γιορτή της γενικής
Μπορεί. Όμως υπάρχουν πολλά άκλιτα θηλυκά σε -α (Αλίσια, Αΐσα, Νταϊάνα*, Αντρέα, Αμέλια, Κάρλα, Κλόντια και Κλαούντια, Βίλμα, κτλ). Κατά την γνώμη μου, το πότε κλίνεται ένα ξένο θηλυκό σε -α, έχει να κάνει με τα εξής:
1. πόσο κοντινό είναι -ηχητικά- σε κάποιο κλιτό (ομόρριζο ή μη)
2. κατά πόσο υπάρχει ελληνικό αντίστοιχο
3. αν υπάρχει το όνομα στα ελληνικά, έστω κι αν είναι σπάνιο
4. αν συνηθιζόταν να είναι κλιτό, σε προπολεμικές εποχές, και έχει έτσι καθιερωθεί
5. αν είναι όνομα που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, έστω κι αν είναι ξένο (π.χ. Ταμίλα, που είναι λίγο μοιρασμένα τα κλιτά και τα άκλιτα)
* η Νταϊάνα βρίσκεται και κλιτή, όπως και άλλα θηλυκά σε -α, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των ευρημάτων είναι άκλιτα.
Θα συσκεφθώ με τον εαυτό μου κάποια στιγμή για να δω αν και πότε θα μεταφέρω αυτή τη συζήτηση εδώ:
Οι στάχτες της Άντζελα(ς) και το χαμόγελο της Τζοκόντας
Οι στάχτες της Άντζελα(ς) και το χαμόγελο της Τζοκόντας
Themis†
¥
Νομίζω ότι σωστά τα λέει ο Ελληγεννής. Ιδίως το (1), δηλαδή το "πόσο κοντινό είναι -ηχητικά- σε κάποιο κλιτό (ομόρριζο ή μη)", έχει καθοριστική σημασία στις αμφιλεγόμενες περιπτώσεις. Φυσικά, υπάρχει και ένα γενικότερο εξυπακουόμενο (6): κατά πόσον το όνομα το έχει περιλάβει γραφίδα ελληνοντεμέκ κλισεοκτόνα.