Your slip is showing: Γλωσσικές και μεταφραστικές γκάφες (και μικρολαθάκια)
Ωστόσο, σε μερικές περιοχές του ελληνικού κράτους τα εγγλέζικα βάρη ήταν σε χρήση, επίσημα, μέχρι και τη δεκαετία του '50 - πολύ μετά τον Ερωτόκριτο.
Γι' αυτό το πράγμα λοιπόν, το ounce, η κοινή ονομασία ήταν ογκιά, όπως το pound λεγόταν λίτρα και το pint πίντα. Επιβιώνουν μάλιστα εκφράσεις όπως "δεν έχει μια ογκιά (ή δυο ογκιές) μυαλό". (Αλλού το μυαλό το μετράνε σε δράμια, για τον ίδιο λόγο).
Γι' αυτό το πράγμα λοιπόν, το ounce, η κοινή ονομασία ήταν ογκιά, όπως το pound λεγόταν λίτρα και το pint πίντα. Επιβιώνουν μάλιστα εκφράσεις όπως "δεν έχει μια ογκιά (ή δυο ογκιές) μυαλό". (Αλλού το μυαλό το μετράνε σε δράμια, για τον ίδιο λόγο).
Άρα δεν μιλάς για χρονική αλλά για τοπική «απόκλιση». Παραμένει ωστόσο άγνωστος τύπος για τους πολλούς, ενώ το δράμι, που κανένας μας πια δεν θυμάται σε τι αντιστοιχεί (ούτε εγώ που το πρόλαβα, για να καταλάβεις), όλοι θα το αναγνωρίσουμε σε μια φράση όπως «δράμι μυαλό».
Σε ντοκιμαντέρ για τη δολοφονία της τσαρικής οικογένειας μιλά για έναν αξιωματικό in the state secret police known as the Cheka guard.
Η Λεγεώνα της Τσεχοσλοβακίας
Η Λεγεώνα της Τσεχοσλοβακίας
ζζζζ
Λέει ο αφηγητής ότι "είμαστε στις 30 Απρ. 1945", αλλά ο μετφρ. το πιάνει εξαρχής για 13 και πάει πια μόνο του.
Σε δευτερόλεπτα, να και μια καρτέλα 30 April 1945, χωρίς ελληνικό υπότιτλο. Στη συνέχεια ξανακούγεται η κρίσιμη ημερομηνία (αυτοκτονία Χίτλερ) αλλά εμείς τη ζούμε στις 13. Και μέχρι τέλους 13 Απριλίου... παρά την αυριανή παρέλαση της Πρωτομαγιάς, όπως μεταφράζει σωστά σχεδόν στην ίδια φράση.
Λέει ο αφηγητής ότι "είμαστε στις 30 Απρ. 1945", αλλά ο μετφρ. το πιάνει εξαρχής για 13 και πάει πια μόνο του.
Σε δευτερόλεπτα, να και μια καρτέλα 30 April 1945, χωρίς ελληνικό υπότιτλο. Στη συνέχεια ξανακούγεται η κρίσιμη ημερομηνία (αυτοκτονία Χίτλερ) αλλά εμείς τη ζούμε στις 13. Και μέχρι τέλους 13 Απριλίου... παρά την αυριανή παρέλαση της Πρωτομαγιάς, όπως μεταφράζει σωστά σχεδόν στην ίδια φράση.
sarant
¥
Αυτό αξίζει να διατηρηθεί. Μήπως συγκράτησες κανάλι;
Είναι DVD, στη σειρά του BBC Ημέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο (Δεν εννοεί μεταφραστικά)
SBE
¥
Αν έχετε δει την ταινία Η δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς από τον δειλό Ρόμπερτ Φορντ (The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford), με έναν υπέροχο Μπραντ Πιτ στο ρόλο του μακαρίτη, θα θυμάστε τη σκηνή στο βιντεάκι. Ο Φορντ, σε σαλούν, αναγκάζεται να ακούσει τον τραγουδιστή με την κιθάρα (στο ρόλο, ο Νικ Κέιβ, που έγραψε και τη μουσική όλης της ταινίας μαζί με τον Γουόρεν Έλις) να τραγουδάει την μπαλάντα για τον δειλό που σκότωσε τον Τζέσι Τζέιμς («Τζέσι» — δεν φταίω εγώ για το «Τζέσε»). (Στο Youtube υπάρχει όλο το σάουντρακ της ταινίας. Φίλοι του Κέιβ, σπεύσατε.)
Και η γκάφα: Μόλις κυκλοφόρησε το δεύτερο μυθιστόρημα του Κέιβ (περισσότερα εδώ ή στη biblionet) και κάποιος έγραψε το εξής βιαστικό και πρόχειρο στο αφτί του βιβλίου:
Το πήρα (μετά από ενημέρωση από επισκέπτη/-σκέπτρια του Σαραντάκου) από αυτό το μπλογκ, όπου υπάρχει και απολαυστικός σχολιασμός.
Και η γκάφα: Μόλις κυκλοφόρησε το δεύτερο μυθιστόρημα του Κέιβ (περισσότερα εδώ ή στη biblionet) και κάποιος έγραψε το εξής βιαστικό και πρόχειρο στο αφτί του βιβλίου:
Ο Νick Cave lead singer των The Birthday Party, The Bad Seeds και των Grinderman κυριαρχεί στη μουσική σκηνή πάνω από τριάντα χρόνια. Έχει συνεργαστεί με την Κάιλι Μινόγκ και την Π. Τζέι Χάρβεϊ, καθώς και με άλλους τραγουδιστές.
Συνεργάστηκε με τον Γουόρεν Έλις για το σάουντρακ των ταινιών The Road (βασισμένο στο μυθιστόρημα Ο δρόμος του Κόρμακ ΜακΚάρθυ, σκηνοθεσία John Hillcoat) και Η Δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς (σκηνοθεσία Coward Robert Ford).
Συνεργάστηκε με τον Γουόρεν Έλις για το σάουντρακ των ταινιών The Road (βασισμένο στο μυθιστόρημα Ο δρόμος του Κόρμακ ΜακΚάρθυ, σκηνοθεσία John Hillcoat) και Η Δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς (σκηνοθεσία Coward Robert Ford).
Το πήρα (μετά από ενημέρωση από επισκέπτη/-σκέπτρια του Σαραντάκου) από αυτό το μπλογκ, όπου υπάρχει και απολαυστικός σχολιασμός.
SBE
¥
Είναι title case, όλα γράφονται με κεφαλαία εκτός από τα αρθρα και τους συνδέσμους. Αλλά άλλο Χαουαρντ κι άλλο Κάουαρντ.
Η Δολοφονία του Τζέσσυ Τζέημς απο τον Δειλό Ρόμπερτ Φορντ
Αν και στα ελληνικά ίσως λέγαμε
Τον ΤΤ τον έφαγε μπαμπέσικα ο παλιό-ΡΦ
Μετά από αυτό που επισημαίνει η Ανεφ αναφωτιεμαι αν αξίζει να διαβάσει κανέις παραμέσα το βιβλίο.
SBE
¥
Φυσικά, στους τίτλους.
Δεν θα ήταν σωστό να κρίνουμε το βιβλίο / τη μετάφραση από την προχειροδουλειά στο αφτί του βιβλίου. Κατά κανόνα, δεν ζητάνε καν από τον μεταφραστή να ρίξει μια ματιά στα κείμενα του εξωφύλλου ή των διαφημιστικών.
Και δεν μπορεί να είναι δουλειά έμπειρου μεταφραστή αυτό το τσαπατσούλικο σημείωμα. Το Κάουαρντ μπορεί να θυμίζει τον Νόελ Κάουαρντ, το title case μπορεί να μην το πρόσεξαν, το the να μην τους είπε κάτι — το θέμα είναι: όταν μεταφράζεις, πρέπει, λέξη προς λέξη και φράση προς φράση, να έχεις επαφή με αυτό που μεταφράζεις, να ξέρεις ακριβώς για τι πράγμα μιλάς και πώς το λένε στη γλώσσα σου, είτε είναι ανθρωπωνύμια, είτε βουνά, είτε ζώα, είτε τίτλοι βιβλίων, είτε μέταλλα, είτε έπιπλα, είτε εργαλεία, είτε... είτε... Οτιδήποτε άλλο είναι ολιγωρία.
Περί title case:
Παρότι εδώ αναφέρει και την Guardian, στο Style guide της εφημερίδας γράφει:
Do not italicise or put in quotes titles of books, films, TV programmes, paintings, songs, albums or anything else. Words in titles take initial caps except for a, and, at for, from, in, of, the, to (except in initial position or after a colon): A Tale of Two Cities, Happy End of the World, Shakespeare in Love, Superman: The Early Years, War and Peace, Who Wants to Be a Millionaire? etc. Exception: the Review and the Observer.
Και δεν μπορεί να είναι δουλειά έμπειρου μεταφραστή αυτό το τσαπατσούλικο σημείωμα. Το Κάουαρντ μπορεί να θυμίζει τον Νόελ Κάουαρντ, το title case μπορεί να μην το πρόσεξαν, το the να μην τους είπε κάτι — το θέμα είναι: όταν μεταφράζεις, πρέπει, λέξη προς λέξη και φράση προς φράση, να έχεις επαφή με αυτό που μεταφράζεις, να ξέρεις ακριβώς για τι πράγμα μιλάς και πώς το λένε στη γλώσσα σου, είτε είναι ανθρωπωνύμια, είτε βουνά, είτε ζώα, είτε τίτλοι βιβλίων, είτε μέταλλα, είτε έπιπλα, είτε εργαλεία, είτε... είτε... Οτιδήποτε άλλο είναι ολιγωρία.
Περί title case:
Παρότι εδώ αναφέρει και την Guardian, στο Style guide της εφημερίδας γράφει:
Do not italicise or put in quotes titles of books, films, TV programmes, paintings, songs, albums or anything else. Words in titles take initial caps except for a, and, at for, from, in, of, the, to (except in initial position or after a colon): A Tale of Two Cities, Happy End of the World, Shakespeare in Love, Superman: The Early Years, War and Peace, Who Wants to Be a Millionaire? etc. Exception: the Review and the Observer.
Ambrose
¥
Όταν η Wikipedia αναφέρεται στην Guardian, εννοεί τους τίτλους (headlines & headings) που χρησιμοποιεί η ίδια η εφημερίδα, οι οποίοι είναι sentence style. To ίδιο ισχύει και για τα BBC NEWS και τον Economist. Αντιθέτως, το Newsweek σε όλους τους τίτλους του χρησιμοποιεί title case (headline style).
Παραδοσιακά (Oxford style), οι περισσότερες λέξεις σε τίτλους κλπ γράφονται με κεφαλαίο. Εγώ όμως ξέρω ότι αυτό τα τελευταία χρόνια αλλάζει και το λεγόμενο headline style αντικαθίσταται από το sentence style. H γενικότερη τάση είναι να χρησιμοποιούνται όσο το δυνατόν λιγότερα κεφαλαία, γιατί κουράζουν και δυσχεραίνουν την ανάγνωση.
Παραδοσιακά (Oxford style), οι περισσότερες λέξεις σε τίτλους κλπ γράφονται με κεφαλαίο. Εγώ όμως ξέρω ότι αυτό τα τελευταία χρόνια αλλάζει και το λεγόμενο headline style αντικαθίσταται από το sentence style. H γενικότερη τάση είναι να χρησιμοποιούνται όσο το δυνατόν λιγότερα κεφαλαία, γιατί κουράζουν και δυσχεραίνουν την ανάγνωση.