Δεν θα ήταν σωστό να κρίνουμε το βιβλίο / τη μετάφραση από την προχειροδουλειά στο αφτί του βιβλίου. Κατά κανόνα, δεν ζητάνε καν από τον μεταφραστή να ρίξει μια ματιά στα κείμενα του εξωφύλλου ή των διαφημιστικών.
Και δεν μπορεί να είναι δουλειά έμπειρου μεταφραστή αυτό το τσαπατσούλικο σημείωμα. Το Κάουαρντ μπορεί να θυμίζει τον Νόελ Κάουαρντ, το title case μπορεί να μην το πρόσεξαν, το
the να μην τους είπε κάτι — το θέμα είναι: όταν μεταφράζεις, πρέπει, λέξη προς λέξη και φράση προς φράση, να έχεις επαφή με αυτό που μεταφράζεις, να ξέρεις ακριβώς για τι πράγμα μιλάς και πώς το λένε στη γλώσσα σου, είτε είναι ανθρωπωνύμια, είτε βουνά, είτε ζώα, είτε τίτλοι βιβλίων, είτε μέταλλα, είτε έπιπλα, είτε εργαλεία, είτε... είτε... Οτιδήποτε άλλο είναι ολιγωρία.
Περί title case:
Παρότι
εδώ αναφέρει και την Guardian, στο
Style guide της εφημερίδας γράφει:
Do not italicise or put in quotes titles of books, films, TV programmes, paintings, songs, albums or anything else. Words in titles take initial caps except for a, and, at for, from, in, of, the, to (except in initial position or after a colon): A Tale of Two Cities, Happy End of the World, Shakespeare in Love, Superman: The Early Years, War and Peace, Who Wants to Be a Millionaire? etc. Exception: the Review and the Observer.