Επιτρέψτε μου να πω δυο πράγματα κοινότοπα, γνωστά, απ’ αυτά όμως που ξεχνάμε όταν έχουμε διάθεση για ηθικολογία.
Οι εξωχώριες και άλλες παρόμοιες διευκολύνσεις έχουν δημιουργηθεί για την προστασία του πλούτου. Τέτοιες διευκολύνσεις υπήρχαν από τον καιρό που δεν ήταν πολύ ελεύθερη η διακίνηση κεφαλαίων, αλλά τώρα με την παγκοσμιοποίηση και τις ηλετεχνολογίες το χρήμα κυκλοφορεί με την ταχύτητα του φωτός. Επειδή σε μεγάλο βαθμό είναι δέσμιο της τεχνολογίας, υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί και έλεγχοι (π.χ. νόμοι για το ξέπλυμα), που θα μπορούσαν να γίνουν πολύ πιο αποτελεσματικοί αν το ήθελαν οι κυβερνήσεις, αν δηλαδή μια ομάδα κρατών που θα περιλάμβανε οπωσδήποτε τους G-20 αποφάσιζαν ότι ο πλούτος πρέπει να διαχέεται για να δημιουργεί νέο πλούτο και όχι δυστυχία.
Αυτές τις αποφάσεις δεν μπορούν να τις πάρουν μεμονωμένες χώρες εκτός αν θέλουν να γίνουν οι παρίες της διεθνούς κοινότητας. Όσο υπάρχουν δυνατότητες για ευνοϊκή μεταχείριση του πλούτου, ο πλούσιος θα ακούει τους ηθικολόγους από τη μια και το λογιστή του από την άλλη, και συνήθως θα αναθέτει το χρήμα του στον δεύτερο και το δημόσιο λόγο του στους πρώτους.
Οι τραγουδιστές στο βαθμό που ανήκουν στον κόσμο της νύχτας ξέρουν ότι δεν μπαίνουν σε κόσμο ηθικό και αγγελικά πλασμένο. Ο μαγαζάτορας το δεύτερο πράγμα που θα πληρώσει όταν ανοίξει μαγαζί είναι η προστασία — και δεν θα πάρει απόδειξη. Εκτός από την προστασία, στο κύκλωμα της νύχτας δεν υπάρχουν μόνο τα αδήλωτα λουλούδια και τα πιάτα που σπάνε. Υπάρχουν τα νοθευμένα ποτά, η πορνεία, τα ναρκωτικά. Δεν εννοώ ότι όλοι είναι μπλεγμένοι σε παράνομα κυκλώματα, αλλά είναι αναγκασμένοι να ανήκουν σε αυτό το μωσαϊκό. Κάποιοι θα τηρούν όσο μεγαλύτερες αποστάσεις μπορούν και άλλοι θα τα αρπάζουν ανάλογα με την απελπισία τους ή την απληστία τους.
Προφανώς, όπως σε όλα τα άλλα θεωρώ εύλογο να έχουμε στον ελληνικό χώρο του θεάματος μεγαλύτερη φοροδιαφυγή απ’ ό,τι σε άλλες χώρες. Είναι πιθανό, ακόμα και ο καλλιτέχνης που δημόσια θα εκφραστεί με ωραίες αριστερές διατυπώσεις, στο λογιστή του να λέει «Σιγά μην τα μοιραστώ με τους τεμπελχανάδες του δημοσίου». Μπορεί και όχι.
Εμείς οι υπόλοιποι μπορούμε μόνο να ζητήσουμε ένα κράτος που να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά. Τα μέτρα σε διεθνές επίπεδο για καλύτερη διανομή του πλούτου έχω την εντύπωση ότι θα αργήσουν περισσότερο.