Το νήμα για την παιδεία

[SBE]

Θα πω μόνο ένα πράγμα: γνωστός μου εκπαιδευτικός πήρε εκπαιδευτική άδεια και έκανε διδακτορικό σε πανεπιστήμιο της Αγγλίας. Πιστεύω ότι τελικά δεν το τελείωσε και πήρε το MPhil της παρηγοριάς, κι αυτό γιατί ενώ υποτίθεται ότι έχει τελειώσει εδώ και χρόνια δεν έχω καταφέρει να βρω τη διατριβή του σε κανέναν κατάλογο διδακτορικών διατριβών του ΗΒ και σε καμία βιβλιοθήκη. Εντούτοις, ανέφερε κάποια στιγμή ότι έκανε αίτηση για μετάταξη σε πανεπιστήμιο, αίτηση για το επίδομα, αίτηση για προαγωγή κλπ. Δεν ξέρω περισσότερα, αλλά αν αρκεί ό,τι δηλώσεις, χωρίς αποδείξεις, τι να πω;

Όσο για την τιμωρία των πλαστογράφων, νομίζω επιβάλλεται και η τιμωρία των υπαλλήλων που δεν ελέγχουν την ακρίβεια των αιτήσεων. Μερικά μπορεί να ξεφύγουν, αλλά πράγματα όπως το ότι το Χ σχολείο λειτουργεί πέντε χρόνια και κάποιος λέει ότι δούλευε εκεί έξι χρόνια είναι εύκολο να ελεγχθούν. Όπως είναι εύκολο να ζητήσεις να σου φέρουν τα πρωτότυπα πτυχία.

Το θέμα της χρήσης υπολογιστών και της ξένης γλώσσας δεν το θεωρώ δόλο. Μπορεί κάποιος να νομίζει ότι μιλάει καλύτερα αγγλικά ή ότι είναι σαΐνι στους υπολογιστές. Ομοίως, δε μας λένε να προσαρμόζουμε τα βιογραφικά μας ανάλογα με τη θέση ή να κάνουμε το βιογραφικό μας πιο θετικό; E, αυτό έκαναν κι αυτοί.

 

[Palavra]

Το θέμα είναι ότι οι εκπαιδευτικοί, μέσω του συνδικαλιστικού τους οργάνου, αρνούνται κάθε είδους έλεγχο. Μάλιστα, θυμάμαι ότι όταν πήγαινα σχολείο, προσπαθούσαν να εντάξουν το αίτημα του να μην τους ελέγχει κανείς (όχι στους επιθεωρητές) στα αιτήματα των καταλήψεων που έκαναν οι μαθητές - στο σχολείο μου τουλάχιστον 2 χρονιές υπήρχε αυτό το αίτημα.

 

[nickel]

Έχουν δίκιο οι φίλοι της ΟΛΜΕ. Αμάν ρε παιδιά: χαλλλαρά και πάνω απ' όλα μη μας ταράζετε τη νιρβάνα. Στη δική μας νεφελοκοκκυγία τα πράγματα μπορούν να γίνουν διαφορετικά.

Διαβάζεις την ανακοίνωση της ΟΛΜΕ για το νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και σου φτάνει μια ανακοίνωση για να καταλάβεις γιατί τριάντα χρόνια ήταν αρκετά για να κατακτήσουμε όλους τους πάτους.

http://www.hellasedu.gr/2011/07/blog-post_9582.html

 

[Alexandra]

Από την ανακοίνωση της ΟΛΜΕ προκύπτει και μία πρωτότυπη εξήγηση για τους αιώνιους ή χαλλλαρούς φοιτητές: Έχουν μαθησιακές δυσκολίες. Ε, ας μην τα τιμωρούμε τα παιδιά "εντατικοποιώντας" τις σπουδές τους και επιβάλλοντάς τους "πειθάρχηση:

Εισάγεται η πρωτοφανής αντίληψη ότι οι μαθησιακές δυσκολίες αντιμετωπίζονται με την τιμωρία, καθώς αλλάζει η ροή σπουδών: προαπαιτούμενα, όρια αριθμού μαθημάτων, ποινολόγια αποτυχόντων, διαγραφές συνθέτουν ένα τοπίο όπου κυριαρχεί η πλήρης εντατικοποίηση και πειθάρχηση. Οι υποβαθμισμένες σπουδές μετατρέπονται σε ατομικό αγώνα επιβίωσης και συλλογής του προαπαιτούμενου αριθμού πιστωτικών μονάδων από οπουδήποτε. Δηλαδή αντί της επιστήμης εισάγεται από το νομοσχέδιο ως σκοπός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης η συσσώρευση ετερόκλητων και αποσπασματικών ψηφίδων επιφανειακής γνώσης.
​

Ορίστε ποια είναι η ΟΛΜΕ που μου προκαλούσε αηδία όταν ήμουν στην εκπαίδευση. Οι άνθρωποι που γράφουν τέτοια κείμενα, κατά τη γνώμη μου, δεν δικαιούνται να διαπαιδαγωγούν τα παιδιά μας.

 

[Palavra]

Σχεδιάζεται ένα κατ΄ επίφαση πανεπιστήμιο, που δεν θα είναι πλέον ούτε δωρεάν, ούτε δημόσιο, ούτε πανεπιστήμιο.​

Ενώ οι υπηρεσίες των καθηγητών είναι δωρεάν, έτσι; Κανείς τους δεν κάνει ιδιαίτερα για να διδάξει την ύλη που θα έπρεπε να διδάσκει στην τάξη, έτσι;

Εισάγεται η πρωτοφανής αντίληψη ότι οι μαθησιακές δυσκολίες αντιμετωπίζονται με την τιμωρία [...]​

Παρντόν; Σε όσα σχολεία υπήρξα μαθήτρια, οι καθηγητές προχωρούσαν το μάθημα με περίπου 3 άτομα, δηλαδή με τους καλύτερους μαθητές - όσοι ήταν «άτακτοι» (παιδιά από προβληματικές οικογένειες, ως επί το πλείστον), πετάγονταν έξω χωρίς πολλά πολλά, και όσοι ήταν αργοί αντιμετωπίζονταν ως ηλίθιοι. «Πρωτοφανής», λοιπόν, η αντίληψη, έτσι; Διότι φαντάζομαι ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί της ΟΛΜΕ επιζητούν και παρακολουθούν ανελλιπώς σεμινάρια για τις μαθησιακές δυσκολίες και άλλου είδους διαταραχές, και μάλιστα εκτός του ωραρίου εργασίας τους. Και φυσικά διαβάζουν σχετικά στον ελεύθερο χρόνο τους και είναι πολύ ενημερωμένοι, και τώρα με το καινούριο σύστημα δεν θα τους δοθεί η ευκαιρία να χρησιμοποιούν αυτές τις ευρύτατες γνώσεις τους.

η δημοκρατική αυτοδιοίκηση του πανεπιστημίου θεωρείται βάρος και αναχρονισμός, και αντικαθίσταται από τον ασφυκτικό κρατικό και επιχειρηματικό έλεγχο.​

Η ποια θεωρείται βάρος; Στα ελληνικά πανεπιστήμια της οικογενειοκρατίας και της λογοκλοπής, η ποια αυτοδιοίκηση;

Η εισαγωγή του «προπαρασκευαστικού έτους», που προσθέτει ένα ακόμη φίλτρο ταξικής επιλογής στη συνέχιση των σπουδών, έρχεται να θυμίσει ότι το νομοσχέδιο αποτελεί συνέχεια των αντιεκπαιδευτικών και αποτυχημένων επιλογών στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που περιορίζουν τα μορφωτικά δικαιώματα, απαξιώνουν την παρεχόμενη εκπαίδευση και υποβαθμίζουν τον εκπαιδευτικό.​

Σωστά. Ενώ τα ιδιαίτερα που προσφέρουν τα μέλη της ΟΛΜΕ, προσφέρονται δωρεάν και αποκλειστικά στους μαθητές που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα πρόσβασης σε υποστηρικτική διδασκαλία, όπως όλοι γνωρίζουμε. Φαντάζομαι ότι το γεγονός πως με το προπαρασκευαστικό έτος τα παιδιά ενδέχεται να χρειάζονται λιγότερα ιδιαίτερα για να μπουν στο πανεπιστήμιο δεν έχει παίξει κανέα ρόλο στην παραπάνω ανακοίνωση της ΟΛΜΕ.

Παράλληλα, καθώς οι γνώσεις είναι «μιας χρήσης», καθίσταται αναγκαία για την επιβίωση η πιστοποίηση και επαναπιστοποίηση, της επιδεξιότητας με το οικονομικό βάρος στην πλάτη των αποφοίτων.​

Α, μα ναι. Δεν υπάρχει κανένας μα κανένας λόγος επαναπιστοποίησης. Π.χ., ένας γυναικολόγος που αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο το '77, δηλαδή προτού εφευρεθεί το υπερηχογράφημα, πρέπει εσαεί και στον αιώνα των αιώνων να εξετάζει τις ασθενείς του χωρίς υπερήχους και άλλες τέτοιες αηδίες.

Η ανεργία των πτυχιούχων έχει αιτία την πολιτική του Μνημονίου του 1 εκατ. ανέργων.​

Φυσικά, για το να δηλώσουν τα εισοδήματά τους από τα ιδιαίτερα ώστε να έχει και το κράτος τους πόρους να προσλάβει και κανέναν παραπάνω πτυχιούχο, ούτε λόγος.

Ένα κίνημα διεκδίκησης μιας παιδείας δημόσιας, δωρεάν, δημοκρατικής, προσανατολισμένης στις ανάγκες της κοινωνίας και της νεολαίας, με αξιοπρεπείς εργασιακές σχέσεις.​

Με το «δωρεάν» γελάμε. Με το «δημοκρατικής» ακόμα περισσότερο. Έτσι όπως γίνεται η διδασκαλία σήμερα, δεν επιτρέπεται η αμφισβήτηση της «επίσημης» γνώσης που προσφέρεται στα σχολεία.

 

[nickel]

Δεν σχολιάζεις κάτι που επαναλαμβάνεται συχνά όλα αυτά τα χρόνια και αδυνατώ να κατανοήσω: «Τα προγράμματα σπουδών και οι σχολές συγκροτούνται, συγχωνεύονται ή καταργούνται στη βάση της εξυπηρέτησης των αναγκών της αγοράς, δηλαδή των επιχειρηματικών συμφερόντων». Γιατί θεωρείται ότι η εξυπηρέτηση των αναγκών της αγοράς εξυπηρετεί τους επιχειρηματίες; Το να είναι σωστά μοιρασμένοι οι γιατροί και οι δικηγόροι και οι αρχιτέκτονες και οι κοινωνιολόγοι, σύμφωνα με τη ζήτηση της αγοράς, δεν εξυπηρετεί τους εργαζόμενους, που θα μπορούν να βρουν δουλειά, αντί να γίνονται ταξιτζήδες; Του γείτονά μου ο γιος πήρε το μεταπτυχιακό της γεωπονικής και πήρε και μια άδεια να οδηγεί το ταξί του μπαμπά προς το παρόν. Ίσως να διαμαρτύρεται κι αυτός τώρα για την απελευθέρωση των επαγγελμάτων. Υπέρ της ρυθμιστικής ιδεολογίας που θέλει κλειστά τα επαγγέλματα αλλά ανοιχτό τον αριθμό των αυριανών φαρμακοποιών στα πανεπιστήμια. Παραλογισμός;

 

[Palavra]

Έχεις δίκιο. Ωστόσο, έχουμε ξανασυζητήσει εδώ και αλλού ότι η ΟΛΜΕ, όπως και άλλοι συνδικαλιστικοί φορείς, θεωρεί υποχρέωση του κράτους να προσλαμβάνει όλους τους εκπαιδευτικούς, ακόμα και τους καθηγητές θρησκευτικών - είναι εμφανές ότι ούτε που τους νοιάζει στ' αλήθεια η μόρφωση των μαθητών, και μελλοντικά η επαγγελματική τους αποκατάσταση, αλλά η δική τους επαγγελματική αποκατάσταση, ακόμα και αν αυτή γίνεται εις βάρος των άλλων.

 

[Alexandra]

H ΟΛΜΕ, όπως και άλλοι συνδικαλιστικοί φορείς, θεωρεί υποχρέωση του κράτους να προσλαμβάνει όλους τους εκπαιδευτικούς.

Ακριβώς. Γι' αυτό επί πολλές δεκαετίες, όποιος πήγαινε και δήλωνε το όνομά του στην αλήστου μνήμης επετηρίδα, αυτομάτως έβαζε στον εαυτό του τη σφραγίδα "αδιόριστος εκπαιδευτικός". Δεν είχε σημασία που δεν είχε διδάξει ακόμα ούτε μία ώρα στη ζωή του, ήταν "εκπαιδευτικός".

Η λογική ήταν ότι αφού εσύ έκανες τη θυσία κάποια στιγμή να πάρεις το πτυχίο (χωρίς "εντατικοποίηση και πειθάρχηση", βέβαια), το κράτος είχε υποχρέωση να σε διορίσει σε σχολείο -- με μία απλή αίτησή σου, χωρίς να ενδιαφέρεται αν έχεις και ουσιαστικά προσόντα πέρα από τα τυπικά, και φυσικά χωρίς να ενδιαφέρεται αν έχεις την απαιτούμενη ψυχική υγεία. Στη συνέχεια, καταργήθηκε κάθε έλεγχος και αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, και ήρθε κι έδεσε.

 

[nickel]

Τα του καινούργιου νόμου δεν τα έχουμε συζητήσει, και καλά κάνουμε, να μη χαλάσουμε καρδιές. Έχω μια απορία (χιλιάδες έχω, μόνο απορίες έχω, αλλά μία θα καταθέσω τώρα). Σε πρακτικό επίπεδο: Αφού ο νόμος καταργεί το άσυλο, γιατί δεν απαγόρευσε και τις καταλήψεις κατά τις εξεταστικές περιόδους; Να μην μπορούν φοιτητές (είπαμε, καταργείται το άσυλο) να εμποδίσουν σε άλλους φοιτητές την πρόσβαση σε εξεταστικούς χώρους; Και να προβλέπει και την υποχρεωτική συμμετοχή των καθηγητών στις εξετάσεις, αλλιώς να τους περιποιείται με μια εξάμηνη αργία άνευ αποδοχών. Με άλλα λόγια, αφού φτιάχνεις έναν αυστηρό νόμο που αποβλέπει στην παραγωγική λειτουργία των πανεπιστημίων, γιατί δεν προβλέπεις και κάτι που θα προστατεύσει τις εξεταστικές περιόδους;

Μπορεί βέβαια η απορία μου να δείχνει παντελή άγνοια για τον τρόπο λειτουργίας των πανεπιστημίων και των παιχνιδιών που παίζονται.

 

[azimuthios]

Η παιδεία είναι μόνιμη πηγή στενοχώριας και πικρίας για μένα, αλλά ας μην το συζητήσουμε τώρα...
Θα καταθέσω μόνο μια ειλικρινή απορία φίλου πανεπιστημιακού στο φατσοβιβλίο του:
"Τώρα που καταργείται το άσυλο, πού θα περιθάλπουν τόσους καθηγητές;" :)

Έτσι για να ευθυμήσουμε λίγο μέσα στη μαυρίλα της παιδείας...

 

[Costas]

Χα, η ίδια απορία μού δημιουργήθηκε αυθόρμητα κι εμένα, nickel, όταν είδα απόψε την είδηση των καταλήψεων και ότι απειλείται με ακύρωση η εξεταστική του Σεπτέμβρη! Έβγαλαν πάντως στο δελτίο της ΝΕΤ κι έναν πρύτανη ΤΕΙ (έτσι λέγονται αυτοί στα ΤΕΙ; ), που δήλωνε ότι οι καταλήψεις δεν είναι λύση κλπ.

 

[SBE]

Λογικά δεν χρειάζεται ειδικός νόμος για τις εξεταστικές αλλά υποθέτω ότι έχει δικαίωμα το πανεπιστήμιο (από πάντα, όχι μόνο τώρα) να βγάλει έξω από το χώρο τους καταληψίες με το ζόρι και να συνεχιστούν οι εξετάσεις κανονικά.
Δεν έχω ασχοληθεί με το νέο νόμο, αλλά οποιοσδήποτε νόμος μειώνει την εκλογική δύναμη των φοιτητών καλός είναι αφού δεν έχουμε την ωριμότητα που απαιτείται. Γιατί αν θυμάμαι καλά από τη σχολή μου οι πεντέξι αρχηγοί και εκπρόσωποι παρατάξεων περνάγανε τα μαθήματα νύχτα και παίρνανε πτυχίο με αντάλλαγμα την ψήφο τους (που δεν ήταν απαραιτήτως η ψήφος των φοιτητών που εκπροσωπούσαν) και φυσικά ορισμένοι καθηγητές έπαιζαν πολύ καλά το παιχνίδι των παρατάξεων και δεν τους ενοχλούσε κανένας. Εγώ πήρα πτυχίο χωρίς να μάθω Κεραίες γιατί ο διδάσκων δίδασκε ό,τι του κάπνιζε που δεν είχε σχέση με κεραίες (ήταν γενικότερη φυσική) και ασχολιόταν περισσότερο να κάνει καμάκι στη φοιτήτρια στην πρώτη σειρά αλλά επειδή ήταν "δημοκρατικών αντιλήψεων", δηλαδή αριστεροανάρχας, ήταν θεός. Γενικότερα ο τομέας διαστημικής- τηλεπικοινωνιών ήταν αριστεροκρατούμενος και νεοορθόδοξος, άμα ήσουν του σφυροδρεπανόσταυρου σε παίρνανε υπό την προστασία τους, άμα ήσουνα αδιάφορος με τα χριστιανοπολιτικά αδιαφορούσαν για σένα. Υπήρχαν πολλά παράπονα εναντίον τους από τους φοιτητές και τα είχαμε συζητήσει στο έτος, αλλά καμία παράταξη δεν είπε ποτέ κουβέντα.

Όσο για τους φοιτητές- εκπροσώπους, αφού πήραν το πτυχίο χωρίς γνώσεις και με απάτη στην ουσία, οι μισοί είναι σήμερα πολιτευόμενοι και μερικοί εκλεγμένοι κι οι άλλοι μισοί σύμβουλοι και μας κυβερνάνε (κι εσύ κορόιδο διάβαζες).

 

[nickel]

Εκτός από το γνωστό («Μα ποιοι νομίζουν ότι θίγονται από τις καταλήψεις;»), ξεχωρίζω την τελευταία παράγραφο από κείμενο του Κώστα Γιαννακίδη στο protagon.gr, κυρίως για την πρόταση που βάζω με έντονα, επειδή είναι κάτι που σκέφτομαι αυτόν τον καιρό και με θλίβει:

Ασφαλώς και όταν τα πανεπιστήμια της χώρας τελούν υπό κατάληψη, η συνολική εικόνα αλλάζει. Και όταν οι φοιτητές βγουν στους δρόμους η κοινωνία θα στρέψει ανήσυχη το βλέμμα. Όμως το πιθανότερο είναι ότι αυτή τη φορά θα θυμώσει. Πρώτον επειδή συμφωνεί με την κατάργηση του ασύλου και δεύτερον επειδή ενθουσιάζεται με την αποδυνάμωση των φοιτητικών παρατάξεων. Ας είναι τα πανό γεμάτα δίκαια αιτήματα για χρηματοδότηση, συγγράμματα, το μνημόνιο, την τρόικα. Όσο προτάσσεται η διατήρηση του ασύλου και των κομματικών μαγαζιών, η κοινωνία είτε θα αποστρέφει το βλέμμα, είτε θα δείχνει τα δόντια της. Η αντίφαση είναι θλιβερή: τα κύτταρα της προόδου διεγείρουν πλέον συντηρητικά αντανακλαστικά. Προφανώς επειδή η ανάγκη για επιχειρήματα είναι μεγαλύτερη από την ένταση των συνθημάτων. Μια καλή ιδέα για τη φοιτητική κοινότητα θα ήταν να μας δείξει έστω και ένα πανεπιστήμιο που να θεωρείται καλύτερο από τα ελληνικά, το οποίο να λειτουργεί υπό καθεστώς ασύλου και φοιτητικών κομματικών παρατάξεων. Υπάρχει αυτό το πανεπιστήμιο;​

 

[SBE]

Αν πρόοδος= αριστερή ιδεολογία, όπως μας έχουν συνηθίσει οι αριστεροί που αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί λες και έχουν το μονοπώλιο, τότε η φράση λέει απλώς το προφανές, ότι το κοινό έχει βαρεθεί να τους ακούει.
Αν το δούμε γενικότερα και χωρίς κρυφά νοήματα για μυημένους, η φράση λέει επίσης το προφανές. Σε περιόδους κρίσης η πρώτη αντίδραση είναι η επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες και δομές, είναι το ρισέτ για να πάρουμε πάλι μπρος ξεκινώντας από τα απλά και διαχρονικά.

Στο ζήτημα των φοιτητικών αιτημάτων λογικό είναι η κοινωνία να είναι εναντίον της ασυδοσίας του ασύλου και των παρατάξεων. Τα φοιτητικά αιτήματα περί μνημονίου κλπ είναι άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε.

Αλλά μιας και το νήμα είναι περί παιδείας, μπορεί κανείς να εξηγήσει πώς γράφεις πέντε μέσο όρο στις εξετάσεις; Εφαρμόστηκε επιτέλους στην Ελλάδα αυστηρό σύστημα βαθμολόγησης, αλά γαλλικά που το 15 θεωρείται άριστα;

 

[nickel]

Καλημέρα. Αυτό που θεωρούμε πρόοδο μπορεί να διαφέρει πολύ από άτομο σε άτομο, αλλά συμφωνούμε οι περισσότεροι ότι στις δράσεις και τις πρωτοβουλίες της νεολαίας, ιδίως της σπουδάζουσας, περιμένουμε να δούμε την ελπίδα για το καλύτερο αύριο. Όμως, όπως στεκόμαστε απέξω και παρατηρούμε αυτό που παρατηρούμε μέσα από τα γυαλιά των ΜΜΕ, πολλοί δεν νιώθουν ελπίδα αλλά απελπισία. Αντί να αφουγκραζόμαστε τη νεολαία, κλείνουμε τα αυτιά μας για να μη μας ξεκουφάνουν τα άναρθρα συνθήματα ανάκατα με τον δικό της ολοφυρμό. Με άλλα λόγια, καταφέραμε να καταστρέψουμε ακόμα και το πιο ωραίο κομμάτι της κοινωνίας μας.

 

[panadeli]

Σε πρακτικό επίπεδο: Αφού ο νόμος καταργεί το άσυλο, γιατί δεν απαγόρευσε και τις καταλήψεις κατά τις εξεταστικές περιόδους;

Η απάντηση στο ερώτημά σου Νίκελ είναι απλή: οι καταλήψεις είναι εξορισμού παράνομες. Θα ήταν παράδοξο να ψηφιστεί νόμος που να τις απαγορεύει ρητά. Εννοείται ότι απαγορεύονται, όχι μόνο κατά τη διάρκεια των εξεταστικών περιόδων, αλλά γενικά.
Απλά τώρα που θεωρητικά δεν υπάρχει άσυλο, μπορούν θεωρητικά οι πρυτανικές αρχές να ζητήσουν από την αστυνομία να επέμβει χωρίς πολλά πολλά, και εκείνη θεωρητικά να βγάλει τους καταληψίες και να κρατήσει τη σχολή ανοιχτή.
Δεν είναι τυχαίο ότι επαναλαμβάνω τρεις φορές το "θεωρητικά", γιατί πιστεύω ότι δεν πρόκειται ποτέ να παρέμβει η αστυνομία για τη λύση μιας κατάληψης. Το πρόβλημα δεν είναι τι λέει και τι δεν λέει ο νόμος, αλλά πώς και σε ποιον βαθμό θα εφαρμοστεί.

 

[rogne]

Νομίζω ότι δεν έχω γράψει τίποτα σε αυτό το νήμα (μπορεί όμως και να κάνω λάθος, δεν το έψαξα), μάλλον γιατί κάθε φορά που το βλέπω θυμάμαι ότι διαφωνώ με τον τίτλο του, δεν συμφωνώ δηλαδή με τη διάγνωση.

Θα περιοριστώ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, λόγω επικαιρότητας αλλά κι επειδή την έχω πιο πρόσφατη και την ξέρω καλύτερα. Προφανώς "η ελληνική εκπαίδευση" του τίτλου καλύπτει κάμποσες δεκαετίες, υποθέτω ωστόσο ότι αν θεωρείτε πως "νοσεί", οι παθογένειές της θα έχουν περάσει και στις τελευταίες περιόδους της, ας πούμε από το 1995 μέχρι σήμερα, που είναι και η περίοδος για την οποία έχω προσωπική άποψη.

Λοιπόν, αυτή τη δεκαπενταετία (και βάλε) που είχα άμεση εμπλοκή στο ελληνικό πανεπιστήμιο, πρέπει να πω ότι δεν διαπίστωσα παρά ελάχιστες από τις παθογένειες που περιγράφονται σε όλο αυτό το νήμα, και αυτές ακόμα σε πολύ μικρότερη έκταση απ' ό,τι διαβάζω παραπάνω (αλλά, επαναλαμβάνω, το νήμα είναι μακρύ και πιθανώς να μη συγκρατώ διάφορα απ' όσα έχουν γραφτεί). 12 γεμάτα χρόνια ήμουν φοιτητής, σε όλα τα επίπεδα, αλλά εξεταστική δεν έχασα ούτε μία φορά από καταλήψεις ή από άλλες αιτίες. Το χειρότερο που μπορώ να θυμηθώ είναι μια εξεταστική Σεπτεμβρίου που μετατέθηκε μερικές μέρες αργότερα - και αυτό είναι όλο. Ας σημειώσω παρεμπιπτόντως ότι η εμπειρία μου είναι από δύο αθηναϊκά πανεπιστήμια, το ΕΚΠΑ και το Πάντειο, και συνολικά από τρία τμήματα κοινωνικών επιστημών, δύο στο ΕΚΠΑ και ένα στο Πάντειο.

Να πούμε για κομματικές-φοιτητικές παρατάξεις και "φοιτητοπατέρες"; Να πούμε. Τους/τις έφαγα στη μάπα, ασφαλώς, αλλά τη ζωή κόλαση δεν μου την έκαναν. Με θυμάμαι ζαλισμένο από τις ξύλινες διακηρύξεις, τις προεκλογικές εκστρατείες, τις ανοιξιάτικες εκδρομές στη Μύκονο και τα πάρτι στα κλαμπ της Παραλιακής ή του κέντρου (τότε είχε ακόμα κλαμπ στο κέντρο της Αθήνας), αλλά, εντάξει, δεν έπαθα και τίποτα σοβαρό. Προσπέρασα.

Να πούμε για διεφθαρμένους-αδιάφορους καθηγητές; Διεφθαρμένο δεν θυμάμαι να γνώσισα κανέναν, αδιάφορους αρκετούς: διπλοθεσίτες και τριπλοθεσίτες που έκαναν αγγαρεία στα μαθήματα. Θυμάμαι όμως μια χαρακτηριστική περίπτωση: σε μια σειρά τριών μαθημάτων που διδάσκονταν (δηλαδή δεν διδάσκονταν) από τριπλοθεσίτη καθηγητή, ο τρόπος "εκμάθησης" από μερίδα φοιτητών (συμπτωματικά, από παιδιά πολύ δραστήρια, έως και πολύ ...άτακτα, στη φοιτητική πολιτική) ήταν να μαζεύονται και να διαβάζουν συλλογικά την ύλη των μαθημάτων και να δίνουν μετά ζωή στα μαθήματα "αναγκάζοντας", με τις διαφωνίες τους, τον καθηγητή να ασχολείται πολύ περισσότερο απ' όσο θα ήθελε.

Σε μεταπτυχιακό επίπεδο πια, το χειρότερο που έχω να θυμηθώ είναι ότι τα μαθήματα γίνονταν επί δύο χρόνια σε κτίριο-πάρκινγκ, το οποίο έτρεμε από τα αυτοκίνητα που το ανεβοκατέβαιναν. Υποδομές: να μια παθογένεια που δεν βλέπω να θεραπεύεται σύντομα, ούτε να θίγεται ιδιαιτέρως από τους ενοχλημένους με την "κατάντια του πανεπιστημίου" (οι οποίοι εστιάζουν τεχνηέντως αλλού). Ομοίως και σε διδακτορικό επίπεδο: αν και το Πάντειο θεωρείται ότι έχει μια αρκούντως σοβαρή βιβλιοθήκη, χωρίς μερικά χρονάκια στο εξωτερικό, ιδίοις εξόδοις, δεν θα είχα καν τι να διαβάσω. Δεν μιλάω για εργαστήρια και άλλες πανάκριβες υποδομές -- είμαι των ανθρωπιστικών σπουδών και μιλάω για απλά βιβλιαράκια...

Κι όμως, σε πείσμα των ανωτέρω, έχω ακούσει με τα ίδια μου τ' αυτιά 29 κατασκευαστές πλυντηρίων πανεπιστημιακούς σε Αγγλία, Γαλλία και Γερμανία να εγκωμιάζουν το επίπεδο των μεταπτυχιακών τους που τους έρχονταν από ελληνικά πανεπιστήμια (αναφέρομαι πάντα στις ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες): και κριτική σκέψη τους αναγνώριζαν, και ευρυμάθεια, και αφοσίωση, και τόλμη. Κυρίως τους έκανε εντύπωση μια ιδιάζουσα διεπιστημονικότητα, λες και τα παιδιά ήταν σε μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτα, χωρίς ωστόσο να καταντούν "ερασιτέχνες της διανόησης" ή κάτι τέτοιο. Μέσα στο μπάχαλο, τουτέστιν, σαν κάτι καλό να γινόταν.

Αυτά εν συντομία. Πιθανώς να εξιδανικεύω λίγο, αν και δεν μπορώ να φανταστώ για ποιο λόγο θα το έκανα (ας πούμε όμως ότι άγνωσται αι βουλαί του ασυνειδήτου). Σίγουρα πάντως δεν μου είναι δυνατό να φτιάξω μια εικόνα βαριάς ασθένειας της ανώτατης εκπαίδευσης, ούτε μπορώ να διανοηθώ ότι το πανεπιστήμιο που γνώρισα εγώ είναι για γκρέμισμα. Κάπου διάβαζα σήμερα ότι το πανεπιστήμιο είναι μια "βολική Ιφιγένεια" (edit: εδώ). Δεν είμαι σίγουρος ότι με καλύπτει πλήρως η ανάλυση, αλλά με την εκτίμηση συμφωνώ, έστω και για τους δικούς μου λόγους...

 

[SBE]

Μα αφορμή αυτό και τα περί φοιτητών... Χτες πήρε το αυτί μου μια κουβέντα όπου κάποιοι επέμεναν ότι οι φοιτητές τεμπελιάζουν. Μάλιστα η κυρία που τα έλεγε αυτά (απευθυνόμενη σε κάτι φοιτητές) ήταν λέει κι η ίδια μητέρα φοιτητών και ήξερε, ελάχιστοι μόνο δεν τεμπελιάζουν που τελειώνουν το πανεπιστήμιο στα τέσσερα-πέντε χρόνια. Και σκεφτόμουν ότι στο πέμπτο έτος της σχολής μου τότε γραφτήκαμε 66. Τρείς πήραν πτυχίο τον επόμενο Ιούνιο. Καμιά σαρανταριά πήραν πτυχίο τον Οκτώβριο, κι εγώ μαζί. Καμιά δεκαριά πήραν πτυχίο τον επόμενο Φεβρουάριο εν μέσω καταλήψεων και ήταν συνολικά 13 στην τελετή με κάτι παλιότερους, τους ήξερα όλους και ξέρω. Από τους υπόλοιπους πεντέξι ένας δεν πήρε ποτέ πτυχίο και οι άλλοι πήραν πτυχίο κάποια στιγμή αλλά δεν ξέρω πότε. Οπότε το 10% της τάξης χοντρικά τεμπέλιαζε με τα κριτήρια της κυρίας αυτής.

Χτες στο λεωφορείο άκουγα μια φοιτήτρια που έλεγε ότι έχουν κατάληψη μέχρι την Τρίτη και έφυγε για το Σ/Κ και σκεφτόμουν ότι έχουν χαλάσει οι παρατάξεις. Δεν κάνεις κατάληψη πέντε μέρες, το πας δύο μέρες τη φορά και συνέλευση γιατί δεν θέλεις να φύγει ο κόσμος, πως θα κάνεις κατάληψη χωρίς κόσμο για περιφρούρηση; Αλλά ίσως τώρα να έχουμε φτάσει στο να λέει ένας έχουμε κατάληψη και λένε οι υπόλοιποι εντάξει, φύγαμε, ενώ όταν ήμουνα φοιτήτρια οι καθηγητές κλπ διαφωνούσαν και υπήρχαν συγκρούσεις όπου οι αριθμοί είχαν σημασία. Τέλος πάντων, μην δίνω ιδέες...

Σχετικά με την ανωτερότητα των Ελλήνων φοιτητών, έχω κι εγώ ακούσει τα ίδια για τις θετικές επιστήμες. Από Άγγλους πανεπιστημιακούς δασκάλους, όχι από άλλες εθνικότητες. Και παρεμπιπτόντως, από Άγγλους πανεπιστημιακούς δασκάλους όχι όλων των πανεπιστημίων- από αυτά που χωρίς άριστα στο πρώτο πτυχίο δεν θέλουν να σε ξέρουν (ένα - δύο είναι) δεν έχω ακούσει τίποτα.
Εγώ προτιμώ τη μέση κατάσταση. Δεν είμαστε οι καλύτεροι, όπως δεν είμαστε οι χειρότεροι. Κάποιοι είναι πολύ καλοί, κάποιοι είναι μετριότατοι. Κάποιοι μπορεί να είναι και τα δύο, άνθρωποι είμαστε, όλα αλλάζουν.

 

[Costas]

Το βάζω εδώ, να υπάρχει:

Fraud and Online Learning (ΝΥΤ)

Όχι, δεν πρόκειται για απάτες των ιδρυμάτων εις βάρος των διαδικτυακών σπουδαστών τους αλλά για απάτες των δεύτερων εις βάρος των πρώτων (ή μάλλον εις βάρος του κράτους)!

 

[drsiebenmal]

Είπε ο πρωθυπουργός ότι «δεν θα γίνουμε Ινδία;» Η πληροφορία φαίνεται πως δεν είναι ασφαλής.

Πάντως, δεν θα μας έβλαφτε (λέω, τώρα...) να μοιράζαμε δωρεάν Aakash στα παιδιά των σχολείων, μαζί με όλα τα βιβλία τους ηλεκτρονικά:

Το πιο φθηνό tablet του κόσμου, στην Ινδία (Καθημερινή)
Aakash tablet (Wikipedia)