Το νήμα για την παιδεία
- Thread starter tsioutsiou†
- Start date
Αφιερωμένο εξαιρετικά στους πρώην συναδέλφους μου εκπαιδευτικούς:
Αντάρτικο και απειλές ΟΛΜΕ κατά της αξιολόγησης
«Αντάρτικο» κατά της αξιολόγησης των καθηγητών κήρυξε η ΟΛΜΕ, ανακοινώνοντας ότι «θα ακυρώσει στην πράξη την προσπάθεια επιβολής της αξιολόγησης». Υιοθετώντας πρακτικές άλλων εποχών, απειλεί με διώξεις και στοχοποιήσεις τα στελέχη της εκπαίδευσης και τους εκπαιδευτικούς που θα συμμετέχουν στη διαδικασία, καλώντας τους να διαλέξουν με ποιον θα πάνε!
Ειδικότερα, το υπ. Παιδείας προγραμματίζει την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου σε όλες τις σχολικές μονάδες από το 2012-2013. Σύμφωνα με σχετική απόφαση της αρμόδιας υφυπουργού Παιδείας κ. Εύης Χριστοφιλοπούλου άρχισε η προετοιμασία της διαδικασίας και έως το τέλος της τρέχουσας σχολικής χρονιάς θα επιμορφωθούν οι περίπου 13.000 διευθυντές των σχολείων και οι σχολικοί σύμβουλοι που έχουν επιλεγεί για την οργάνωση της αυτοαξιολόγησης των σχολικών συμβούλων. Στο πλαίσιο της αξιολόγησης μελετώνται τα μέσα-πόροι και το ανθρώπινο δυναμικό, η οργάνωση και διοίκηση του σχολείου, το κλίμα και οι σχέσεις στο σχολείο, τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα.
Ως απάντηση στην προετοιμασία του υπουργείου, η ΟΛΜΕ εξέδωσε χθες ανακοίνωση όπου αναφέρει ότι «έχουμε επανειλημμένα δηλώσει ότι θα αντισταθούμε για να μην περάσει η αξιολόγηση-χειραγώγηση των εκπαιδευτικών, που φέρνει την υποταγή, τη διάσπαση του κλάδου, τη μισθολογική καθήλωση, την άρση της μονιμότητας, τις απολύσεις». Μάλιστα, η ΟΛΜΕ προχωρά σε πρακτικές άλλων εποχών, απειλώντας όσους συμμετάσχουν. «Ολοι οι παράγοντες και τα στελέχη της εκπαίδευσης καλούνται να αποφασίσουν με ποιον είναι. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που θα συμβάλλουν στη χειραγώγηση, τη μισθολογική και βαθμολογική καθήλωση συναδέλφων τους; Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που θα αποτελέσουν τον φορέα των απολύσεων συναδέλφων τους;» λέει η ΟΛΜΕ. Και προσθέτει: «Κανείς εκπαιδευτικός αξιολογητής. Κανείς συνεργός στις απολύσεις. Δεν έχει θέση στον κλάδο όποιος συνεργήσει σε απολύσεις. Πρέπει να διαλέξουν όλα τα στελέχη της εκπαίδευσης με ποιον είναι: με το δημόσιο σχολείο και τον εκπαιδευτικό ή με την τρόικα και την πολιτική διάλυσης του δημόσιου σχολείου;».
Αντάρτικο και απειλές ΟΛΜΕ κατά της αξιολόγησης
«Αντάρτικο» κατά της αξιολόγησης των καθηγητών κήρυξε η ΟΛΜΕ, ανακοινώνοντας ότι «θα ακυρώσει στην πράξη την προσπάθεια επιβολής της αξιολόγησης». Υιοθετώντας πρακτικές άλλων εποχών, απειλεί με διώξεις και στοχοποιήσεις τα στελέχη της εκπαίδευσης και τους εκπαιδευτικούς που θα συμμετέχουν στη διαδικασία, καλώντας τους να διαλέξουν με ποιον θα πάνε!
Ειδικότερα, το υπ. Παιδείας προγραμματίζει την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου σε όλες τις σχολικές μονάδες από το 2012-2013. Σύμφωνα με σχετική απόφαση της αρμόδιας υφυπουργού Παιδείας κ. Εύης Χριστοφιλοπούλου άρχισε η προετοιμασία της διαδικασίας και έως το τέλος της τρέχουσας σχολικής χρονιάς θα επιμορφωθούν οι περίπου 13.000 διευθυντές των σχολείων και οι σχολικοί σύμβουλοι που έχουν επιλεγεί για την οργάνωση της αυτοαξιολόγησης των σχολικών συμβούλων. Στο πλαίσιο της αξιολόγησης μελετώνται τα μέσα-πόροι και το ανθρώπινο δυναμικό, η οργάνωση και διοίκηση του σχολείου, το κλίμα και οι σχέσεις στο σχολείο, τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα.
Ως απάντηση στην προετοιμασία του υπουργείου, η ΟΛΜΕ εξέδωσε χθες ανακοίνωση όπου αναφέρει ότι «έχουμε επανειλημμένα δηλώσει ότι θα αντισταθούμε για να μην περάσει η αξιολόγηση-χειραγώγηση των εκπαιδευτικών, που φέρνει την υποταγή, τη διάσπαση του κλάδου, τη μισθολογική καθήλωση, την άρση της μονιμότητας, τις απολύσεις». Μάλιστα, η ΟΛΜΕ προχωρά σε πρακτικές άλλων εποχών, απειλώντας όσους συμμετάσχουν. «Ολοι οι παράγοντες και τα στελέχη της εκπαίδευσης καλούνται να αποφασίσουν με ποιον είναι. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που θα συμβάλλουν στη χειραγώγηση, τη μισθολογική και βαθμολογική καθήλωση συναδέλφων τους; Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που θα αποτελέσουν τον φορέα των απολύσεων συναδέλφων τους;» λέει η ΟΛΜΕ. Και προσθέτει: «Κανείς εκπαιδευτικός αξιολογητής. Κανείς συνεργός στις απολύσεις. Δεν έχει θέση στον κλάδο όποιος συνεργήσει σε απολύσεις. Πρέπει να διαλέξουν όλα τα στελέχη της εκπαίδευσης με ποιον είναι: με το δημόσιο σχολείο και τον εκπαιδευτικό ή με την τρόικα και την πολιτική διάλυσης του δημόσιου σχολείου;».
Υπάρχουν και αλλού προβλήματα με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. (With Teacher Ratings Set to Be Released, Union Opens Campaign to Discredit Them, ΝΥ Times).
Ναι, για φαντάσου... Αν ξεκινήσει αυτή η κατηφόρα, μπορεί κάποτε να ελέγχονται οι εκπαιδευτικοί αν κάνουν (όλοι) μάθημα μέσα στην τάξη, Θεός φυλάξοι! Μπορεί επίσης να μη χρειάζεται να τρέχουν σε φροντιστήρια τα παιδιά, αυτό πού το βάζεις, δηλαδή;
Όταν είπα σ' αυτό το νήμα ότι υπηρέτησα στη δημόσια εκπαίδευση 23 χρόνια χωρίς να αξιολογηθώ ούτε μία φορά, και θεωρώ ότι η απουσία αξιολόγησης είναι το χειρότερο πράγμα που υπάρχει στην ελληνική δημόσια εκπαίδευση επειδή επιτρέπει να βρίσκονται στις τάξεις μερικοί ακατάλληλοι άνθρωποι, καλύτερα να μη θυμόμαστε την αντίδραση των "συναδέλφων"...
Όταν είπα σ' αυτό το νήμα ότι υπηρέτησα στη δημόσια εκπαίδευση 23 χρόνια χωρίς να αξιολογηθώ ούτε μία φορά, και θεωρώ ότι η απουσία αξιολόγησης είναι το χειρότερο πράγμα που υπάρχει στην ελληνική δημόσια εκπαίδευση επειδή επιτρέπει να βρίσκονται στις τάξεις μερικοί ακατάλληλοι άνθρωποι, καλύτερα να μη θυμόμαστε την αντίδραση των "συναδέλφων"...
Πάντως, αυτό το σύστημα αξιολόγησης στη Νέα Υόρκη μοιάζει να έχει πραγματικά πολλά προβλήματα. Βασίζεται στη διαφορά απόδοσης των μαθητών μεταξύ αρχής και τέλους της εκπαιδευτικής χρονιάς και το ποσοστό αβεβαιότητας είναι τεράστιο, κάπου 35% (αν κατάλαβα σωστά). Η μοναδική πρακτική αντίδραση που είδα όμως στον αντίλογο είναι ότι «οι διευθυντές των σχολείων ξέρουν ποιοι είναι καλοί δάσκαλοι και ποιοι όχι». Προφανώς ούτε αυτό είναι αρκετό.
Το λάθος της εκεί αξιολόγησης είναι ότι βασίζεται στην απόδοση των μαθητών, που οποιοσδήποτε φυσιολογικός ερευνητής, θα σου πει ότι είναι λάθος, γιατί αγνοεί κοινωνικοοικονομικές παραμέτρους. Το βιοτικό επίπεδο μιας περιοχής καθορίζει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό την απόδοση των μαθητών στο σχολείο. Η διαφορά απόδοσης μεταξύ των ίδιων μαθητών, μοιάζει να έχει περισσότερη λογική, αλλά στην ουσία είναι απατηλή, γιατί ακριβώς αυτές οι συνθήκες μπορεί να είναι ευμετάβλητες, γι' αυτό και το αχανές ποσοστό αβεβαιότητας (35% αβεβαίοτητα = επιστημονική βάση μηδέν = για τα σκουπίδια). Είναι νομοτελειακό ότι οι εκπαιδευτικοί σε υποβαθμισμένες περιοχές θα φαίνεται να αποδίδουν χειρότερα.
Η αξιολόγηση οφείλει να είναι στην βάση της μεθοδικότητας, της επιστημονικής προσέγγισης της εκπαίδευσης, της δραστηριότητας του εκπαιδευτικού ως προς την ενημέρωσή του για την βελτίωση του συστήματός του, τον δειγματοληπτικό έλεγχο στο σύστημα βαθμολόγησης που ακολουθεί στα γραπτά, τα συστηματικά λάθη που σημειώνονται στα ίδια γραπτά, που μπορεί να αποκαλύψουν κενά στην μέθοδο εκμάθησης, και φυσικά έλεγχο επί τόπου για την διασφάλιση ότι ο εκπαιδευτικός ακολουθεί ένα σύγχρονο σύστημα εκμάθησης που βασίζεται στην διαδραστικότητα και τις ευρέως αποδεκτές, παιδαγωγικές μεθόδους. Φυσικά ένα τέτοιο σύστημα αξιολόγησης είναι πιο χρονοβόρο, κοστοβόρο και δύσκολο. Αλλά άμα ήταν εύκολο, γρήγορο και φθηνό, θα την έκαναν τα ανήλικα ανήψια μου.
Βέβαια καταλαβαίνω τις αντιρρήσεις της ΟΛΜΕ, γιατί αν κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει ούτε σε καλύτερα, δυτικά κράτη, οι πιθανότητες να συμβεί εδώ είναι ελαφρώς μεγαλύτερες από -20%.
Η αξιολόγηση οφείλει να είναι στην βάση της μεθοδικότητας, της επιστημονικής προσέγγισης της εκπαίδευσης, της δραστηριότητας του εκπαιδευτικού ως προς την ενημέρωσή του για την βελτίωση του συστήματός του, τον δειγματοληπτικό έλεγχο στο σύστημα βαθμολόγησης που ακολουθεί στα γραπτά, τα συστηματικά λάθη που σημειώνονται στα ίδια γραπτά, που μπορεί να αποκαλύψουν κενά στην μέθοδο εκμάθησης, και φυσικά έλεγχο επί τόπου για την διασφάλιση ότι ο εκπαιδευτικός ακολουθεί ένα σύγχρονο σύστημα εκμάθησης που βασίζεται στην διαδραστικότητα και τις ευρέως αποδεκτές, παιδαγωγικές μεθόδους. Φυσικά ένα τέτοιο σύστημα αξιολόγησης είναι πιο χρονοβόρο, κοστοβόρο και δύσκολο. Αλλά άμα ήταν εύκολο, γρήγορο και φθηνό, θα την έκαναν τα ανήλικα ανήψια μου.
Βέβαια καταλαβαίνω τις αντιρρήσεις της ΟΛΜΕ, γιατί αν κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει ούτε σε καλύτερα, δυτικά κράτη, οι πιθανότητες να συμβεί εδώ είναι ελαφρώς μεγαλύτερες από -20%.
Η μη αξιολόγηση δεν έχει καμία σχέση με την απαξίωση και τη διάλυση του δημόσιου σχολείου;
Οι οργανισμοί που δεν αποβάλλουν τα καρκινικά κύτταρά τους είναι καταδικασμένοι σε θάνατο.
Καλημέρα.
Εγώ καταλαβαίνω την ΟΛΜΕ. Φοβούνται ότι η αξιολόγηση θα γίνει με τραγελαφικό τρόπο, όπως κάθε ανάλογη προσπάθεια από το ελληνικό χαόκρατος. Όμως η απάντηση σ' αυτό θα πρέπει να είναι αντιπρόταση για το πώς πρέπει να γίνει μια τέτοια διαδικασία, με αναλυτική έκθεση που θα συγγράψουν για τον σκοπό. Φυσικά ο φόβος απολύσεων είναι θράσος να προβάλλεται σαν αντίρρηση για την αξιολόγηση. Από πού κι ως πού να διεκδικεί -ειδικά σήμερα- ένας κλάδος το δικαίωμα να προστατεύεται από απόλυση, δίνοντας στους εργαζόμενους το ελεύθερο να μην νοιάζονται για το επίπεδο της δουλειάς τους;
Για το μόνο που πείθει η ΟΛΜΕ, αρνούμενη οποιαδήποτε διαδικασία αξιολόγησης και κατάθεσης αντιπρότασης, είναι η ενοχή της. Αν μη τι άλλο, η κατάθεση αντιπρότασης θα έδειχνε το επίπεδο αφοσίωσης, θα διασκέδαζε τις υποψίες αδιαφορίας (ή βεβαιότητες -όπως το πάρει κανείς) και θα έδινε αξία στον κλάδο. Θα έδειχνε ότι η ΟΛΜΕ ενδιαφέρεται για το επίπεδο εκπαίδευσης και την ποιότητα δουλειάς των μελών της.
Για το μόνο που πείθει η ΟΛΜΕ, αρνούμενη οποιαδήποτε διαδικασία αξιολόγησης και κατάθεσης αντιπρότασης, είναι η ενοχή της. Αν μη τι άλλο, η κατάθεση αντιπρότασης θα έδειχνε το επίπεδο αφοσίωσης, θα διασκέδαζε τις υποψίες αδιαφορίας (ή βεβαιότητες -όπως το πάρει κανείς) και θα έδινε αξία στον κλάδο. Θα έδειχνε ότι η ΟΛΜΕ ενδιαφέρεται για το επίπεδο εκπαίδευσης και την ποιότητα δουλειάς των μελών της.
Εμένα θα μου έφτανε κάτι απλούστατο σε πρώτη φάση: Να είναι ο διευθυντής του σχολείου υπεύθυνος να αξιολογεί αν ένας εκπαιδευτικός κάνει μάθημα μέσα στην τάξη ή αν τα παιδιά περνάνε την ώρα τους πηδώντας από τα παράθυρα της τάξης (υπαρκτό παράδειγμα σε λύκειο του Μενιδίου). Επίσης, να είναι υποχρεωμένος ο διευθυντής να αναφέρει και να προωθεί τα παράπονα των γονιών και των μαθητών για κάποιον εκπαιδευτικό, και όχι να τα θάβει για να μην πλήξει τον συνάδελφο.
panadeli
¥
Κι εγώ την καταλαβαίνω την ΟΛΜΕ. Είναι και το συνδικαλιστικό μου όργανο, άλλωστε, και έχει την πλήρη στήριξή μου.
Δεν νομίζω όμως ότι τα είπατε καλά παραπάνω. Πιστεύω ότι η λογική και δίκαιη άρνηση της ΟΛΜΕ να δεχθεί την αξιολόγηση, βασίζεται στο εξής σκεπτικό:
1. Εμείς οι εκπαιδευτικοί αξιολογούμε καθημερινά τους μαθητές μας. Βαθμολογούμε τις επιδόσεις τους, κρίνουμε τη συμπεριφορά τους, κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, όλοι οι εκπαιδευτικοί είμαστε αξιολογητές.
2. Δουλειά του χτίστη είναι να χτίζει, όχι να τον χτίζουν. Του ψήστη να ψήνει, όχι να τον ψήνουν. Του πωλητή να πουλάει, όχι να τον πουλάνε. Του γαμιά να γαμάει, όχι να τον γαμάνε.
3. Άρα δουλειά του αξιολογητή είναι να αξιολογεί, όχι να τον αξιολογούν.
4. Από πού και ως πού λοιπόν ζητάει αυτή η μίνιστερ να μας αξιολογήσει; Και αν το δεχθούμε, τι θα έρθει μετά; Θα χτίζουμε τους χτίστες και θα ψήνουμε τους ψήστες;
5. Όχι μόνο αυτό, αλλά για φαντάσου μετά να προκύψει και η απαίτηση να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας, ώστε τα παιδιά να μην πηγαίνουν φροντιστήριο! Τι θα γίνει τότε; Έχει κανείς σκεφτεί τι επίπτωση θα είχε αυτό; Πόσοι άνθρωποι θα έχαναν τη δουλειά τους; Πόσες οικογένειες θα έμεναν χωρίς ψωμί στο τραπέζι; Εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε κοινωνική αποστολή, και την υπηρετούμε πιστά. Απολαμβάνουμε μεν το δικαίωμα στην εργασία, αλλά δεν μας αρκεί αυτό. Φροντίζουμε να δημιουργούμε και θέσεις εργασίας για τους συνανθρώπους μας.
6. Όσοι αναζητούν τους φταίχτες για τα κακά της εκπαίδευσης, ας κοιτάξουν επιτέλους έξω από το σχολείο, και όχι μέσα σε αυτό. Εξάλλου, όλοι ξέρουν ότι το ελληνικό δημόσιο σχολείο ήταν το καλύτερο του κόσμου, προτού έρθει η τρόικα να το διαλύσει.
Μα να θέλουν να αξιολογήσουν τον αξιολογητή; Πάει, οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους.
Δεν νομίζω όμως ότι τα είπατε καλά παραπάνω. Πιστεύω ότι η λογική και δίκαιη άρνηση της ΟΛΜΕ να δεχθεί την αξιολόγηση, βασίζεται στο εξής σκεπτικό:
1. Εμείς οι εκπαιδευτικοί αξιολογούμε καθημερινά τους μαθητές μας. Βαθμολογούμε τις επιδόσεις τους, κρίνουμε τη συμπεριφορά τους, κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, όλοι οι εκπαιδευτικοί είμαστε αξιολογητές.
2. Δουλειά του χτίστη είναι να χτίζει, όχι να τον χτίζουν. Του ψήστη να ψήνει, όχι να τον ψήνουν. Του πωλητή να πουλάει, όχι να τον πουλάνε. Του γαμιά να γαμάει, όχι να τον γαμάνε.
3. Άρα δουλειά του αξιολογητή είναι να αξιολογεί, όχι να τον αξιολογούν.
4. Από πού και ως πού λοιπόν ζητάει αυτή η μίνιστερ να μας αξιολογήσει; Και αν το δεχθούμε, τι θα έρθει μετά; Θα χτίζουμε τους χτίστες και θα ψήνουμε τους ψήστες;
5. Όχι μόνο αυτό, αλλά για φαντάσου μετά να προκύψει και η απαίτηση να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας, ώστε τα παιδιά να μην πηγαίνουν φροντιστήριο! Τι θα γίνει τότε; Έχει κανείς σκεφτεί τι επίπτωση θα είχε αυτό; Πόσοι άνθρωποι θα έχαναν τη δουλειά τους; Πόσες οικογένειες θα έμεναν χωρίς ψωμί στο τραπέζι; Εμείς οι εκπαιδευτικοί έχουμε κοινωνική αποστολή, και την υπηρετούμε πιστά. Απολαμβάνουμε μεν το δικαίωμα στην εργασία, αλλά δεν μας αρκεί αυτό. Φροντίζουμε να δημιουργούμε και θέσεις εργασίας για τους συνανθρώπους μας.
6. Όσοι αναζητούν τους φταίχτες για τα κακά της εκπαίδευσης, ας κοιτάξουν επιτέλους έξω από το σχολείο, και όχι μέσα σε αυτό. Εξάλλου, όλοι ξέρουν ότι το ελληνικό δημόσιο σχολείο ήταν το καλύτερο του κόσμου, προτού έρθει η τρόικα να το διαλύσει.
Μα να θέλουν να αξιολογήσουν τον αξιολογητή; Πάει, οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους.
Αυτό είναι ξεκάθαρο λεκτικό τέχνασμα. Ότι δεν μπορείς να αξιολογήσεις τον αξιολογητή γιατί δεν μπορείς να χτίσεις τον χτίστη. Η αξιολόγηση είναι μέρος όλων των επαγγελμάτων και όλοι οι αξιολογητές αξιολογούνται από τους από πάνω τους.
Εξάλλου οι εκπαιδευτικοί δεν είναι αξιολογητές. Δουλειά του εκπαιδευτή είναι να διδάξει, όχι να αξιολογήσει τους μαθητές. Η αξιολόγηση είναι στην βάση του τι δείχνει να έμαθε ο μαθητής και δεν είναι καθόλου απαραίτητο να γίνεται από το ίδιο πρόσωπο που τον δίδαξε. Για πρακτικούς λόγους, τακτική αξιολόγηση της γνώσης του μαθητή γίνεται από τον ίδιο τον εκπαιδευτικό, αλλά μόνο γι' αυτό -για πρακτικούς λόγους- όχι γιατί είναι αυτή η δουλειά του. Και για να το πάω παραπέρα, η αξιολόγηση δεν είναι καν μέρος της διδασκαλίας και κατά την γνώμη μου δεν έχει θέση στο σχολείο. Οι μόνοι δυο λόγοι που υπάρχει ακόμα η βαθμολογία είναι γιατί πιστεύεται ότι αποτελεί κίνητρο για τον μαθητή και γιατί χρειάζεται κάποια διαδικασία για να γίνεται επιλογή για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Εξάλλου οι εκπαιδευτικοί δεν είναι αξιολογητές. Δουλειά του εκπαιδευτή είναι να διδάξει, όχι να αξιολογήσει τους μαθητές. Η αξιολόγηση είναι στην βάση του τι δείχνει να έμαθε ο μαθητής και δεν είναι καθόλου απαραίτητο να γίνεται από το ίδιο πρόσωπο που τον δίδαξε. Για πρακτικούς λόγους, τακτική αξιολόγηση της γνώσης του μαθητή γίνεται από τον ίδιο τον εκπαιδευτικό, αλλά μόνο γι' αυτό -για πρακτικούς λόγους- όχι γιατί είναι αυτή η δουλειά του. Και για να το πάω παραπέρα, η αξιολόγηση δεν είναι καν μέρος της διδασκαλίας και κατά την γνώμη μου δεν έχει θέση στο σχολείο. Οι μόνοι δυο λόγοι που υπάρχει ακόμα η βαθμολογία είναι γιατί πιστεύεται ότι αποτελεί κίνητρο για τον μαθητή και γιατί χρειάζεται κάποια διαδικασία για να γίνεται επιλογή για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
panadeli
¥
Πάντως επειδή το θέμα είναι σοβαρό, αλλά η ΟΛΜΕ όχι, δεν μπαίνω καν στη λογική να σχολιάσω την ανακοίνωσή της.
Το μόνο που ήθελα να κάνω είναι να τονίσω αυτήν την αντίφαση, ότι δηλαδή ενώ εμείς οι εκπαιδευτικοί καθημερινά αξιολογούμε τους μαθητές μας, δεν θέλουμε να μας αξιολογεί κανείς. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανένας απολύτως τρόπος να δικαιολογηθεί αυτή η εξωφρενική στάση.
Το μόνο που ήθελα να κάνω είναι να τονίσω αυτήν την αντίφαση, ότι δηλαδή ενώ εμείς οι εκπαιδευτικοί καθημερινά αξιολογούμε τους μαθητές μας, δεν θέλουμε να μας αξιολογεί κανείς. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανένας απολύτως τρόπος να δικαιολογηθεί αυτή η εξωφρενική στάση.
Πώς δεν είναι. Απλά βρήκα αφορμή για να το πω κι αυτό, γιατί παραπλήσια δικαιολογία έχω ακούσει από εκπαιδευτικό. Ομολογώ ότι διαβάζοντας τις πρώτες δυο γραμμές είπα "μα τι γράφει;" αλλά μετά διάβασα αυτό με τον ψήστη και τον χτίστη και λύθηκα.
Ποτέ αξιολόγηση! Ποτέ! Μάλιστα, προτείνω ως πρόεδρο του κινήματος μια παλιά καθηγήτρια στο σχολείο μου, που έπαιρνε ψυχοφάρμακα, και μια φορά είχε βάλει 20 σε μαθητή που της είχε πει μάθημα, ενώ εκείνος της είχε πει το λύκο με τα εφτά κατσικάκια (δεν κάνω κα-θό-λου πλάκα).
Να βάλουμε και γραμματέα τη χημικό μου, που στο διάλειμμα σαχλαμάριζε με τα αγοράκια και αναμετριόταν με τα κοριτσάκια να δει ποια είχε πιο ωραία μάτια, ήταν πιο ψηλή, κτλ.
Αν δεν μας κάνουν αυτοί, έχω κι άλλους. Κανείς συνεργός στις απολύσεις! Όχι στην άρση της μονιμότητας!
Να βάλουμε και γραμματέα τη χημικό μου, που στο διάλειμμα σαχλαμάριζε με τα αγοράκια και αναμετριόταν με τα κοριτσάκια να δει ποια είχε πιο ωραία μάτια, ήταν πιο ψηλή, κτλ.
Αν δεν μας κάνουν αυτοί, έχω κι άλλους. Κανείς συνεργός στις απολύσεις! Όχι στην άρση της μονιμότητας!
Έχω κι εγώ να προτείνω άγιους καθηγητές. Είχα μια χημικό στο λύκειο, που την πρώτη μέρα μαθήματος είπε ότι θα την βλέπουμε και θα κατουράμε υδράργυρο και έδινε σφαλιάρες σε όποιον μασούσε μαστίχα, χασμουριόταν ή φταρνιζόταν*, και έκανε παρέα με έναν μαθηματικό μου, που άφησε έγκυο μια μαθήτριά του, την έπεφτε -ευθέως- σε όλα τα κοριτσάκια της τάξης και που και οι δυο μαζί πίστευαν ότι είμαι διανοητικά καθυστερημένος (γιατί το άθροισμα της αντιληπτικής τους ικανότητας ήταν λίγο πιο πάνω από το απόλυτο μηδέν). Επίσης είχα έναν ζωγράφο στο δημοτικό που ήταν παιδεραστής -κανονικότατα- αλλά αυτός τελικά απολύθηκε αλλά με υπόγειες διαδικασίες για να μην γίνει σκάνδαλο. Απ' όσο ξέρω, μετά έγινε μανάβης. Απολύθηκε μετά από πολλαπλές καταγγελίες γονέων, αφού βρήκαν τα κοριτσάκια τους το κουράγιο να ομολογήσουν τι έκανε.
Στην Β' δημοτικού είχα μια δασκάλα** που έριχνε σφαλιάρες σε όποιον δεν έκανε ασκήσεις. Μια μέρα τα είχα πάρει στο κρανίο και της είπα ότι δεν έχει δικαίωμα να χτυπάει τα παιδιά και θα της κάνω μήνυση (πάντα τέτοιος ήμουν). Εξαιτίας της άλλαξα σχολείο. Μιλάμε όμως για πολύ ξύλο, οι σφαλιάρες που έριχνε ήταν διαστημικές. Αργότερα έγινε διευθύντρια...
* γιατί ως γνωστόν αυτές είναι πλήρως εκούσιες λειτουργίες.
** η ίδια που αναφέρω και στο "Να σώσουμε τον ελληνικό λαό από τους σωτήρες του".
Στην Β' δημοτικού είχα μια δασκάλα** που έριχνε σφαλιάρες σε όποιον δεν έκανε ασκήσεις. Μια μέρα τα είχα πάρει στο κρανίο και της είπα ότι δεν έχει δικαίωμα να χτυπάει τα παιδιά και θα της κάνω μήνυση (πάντα τέτοιος ήμουν). Εξαιτίας της άλλαξα σχολείο. Μιλάμε όμως για πολύ ξύλο, οι σφαλιάρες που έριχνε ήταν διαστημικές. Αργότερα έγινε διευθύντρια...
* γιατί ως γνωστόν αυτές είναι πλήρως εκούσιες λειτουργίες.
** η ίδια που αναφέρω και στο "Να σώσουμε τον ελληνικό λαό από τους σωτήρες του".
SBE
¥
Νούμερα καθηγητές θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν με κάθε σύστημα. Πάντως το σύστημα αξιολόγησης δεν μπορεί να στηρίζεται μόνο στην απόδοση των μαθητών. Δε λέω περισσότερα, τα είπε ο Ελληγενής.
Για το ζήτημα των εκπαιδευτικών- παιδεραστών, των εκπαιδευτικών που χαριεντίζονται με μαθητές, των εκπαιδευτικών που σχολιάζουν μεταξύ τους το μίνι της κάθε μαθήτριας κλπ, που απ'ό,τι φαίνεται δεν είναι και τόσο σπάνια φαινόμενα, δυστυχώς η αξιολόγηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Όσο η κοινωνία ανέχεται τέτοια πράγματα και επιτρέπει το κουκούλωμά τους, τόσο θα συνεχίσουν να συμβαίνουν.
Στο λύκειο είχα έναν φιλόλογο ποιητή. Δεν τον είχα ποτέ δηλαδή, γιατί ήταν Φιλόλογος με κεφαλαίο και δεν καταδεχόταν να διδάξει σε μικρές τάξεις, αναλάμβανε μόνο την τρίτη δέσμη, δηλαδή μια τάξη κυρίως μαθήτριες, 17-18 ετών, ορισμένες από τις οποίες ήταν ενήλικες τυπικά. Και κάθε χρόνο αποκτούσε πολύ στενές φιλίες με μια- δυο, που τις εντυπωσίαζε με τα στιχάκια του, κι επειδή κάθε χρόνο συνόδευε την πενταήμερη κυκλοφορούσαν πολλές φήμες για το τι γινόταν μακριά από τα μάτια των γονιών και της συζύγου του.
Παρεμπιπτόντως, τα στιχάκια δεν είναι πλάκα, ήταν ποιητής αρκετά γνωστός και κάθε λίγα χρόνια έβγαζε κι από μια ποιητική συλλογή, εμπνευσμένη από κάποια ανώνυμα κοριτσόπουλα (αχ, αυτά τα λυρικά κοριτσόπουλα της νεοελληνικής γραμματείας). Τέλος πάντων, ο κόσμος το΄χε βούκινο, μη μου πείτε ότι τίποτα δεν είχε φτάσει στα αυτιά των προϊσταμένων του ή ότι ποτέ κανένας γονιός δεν κατάλαβε τίποτα. Κι όμως δεν είπε ποτέ κανείς τίποτα.
Για το ζήτημα των εκπαιδευτικών- παιδεραστών, των εκπαιδευτικών που χαριεντίζονται με μαθητές, των εκπαιδευτικών που σχολιάζουν μεταξύ τους το μίνι της κάθε μαθήτριας κλπ, που απ'ό,τι φαίνεται δεν είναι και τόσο σπάνια φαινόμενα, δυστυχώς η αξιολόγηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Όσο η κοινωνία ανέχεται τέτοια πράγματα και επιτρέπει το κουκούλωμά τους, τόσο θα συνεχίσουν να συμβαίνουν.
Στο λύκειο είχα έναν φιλόλογο ποιητή. Δεν τον είχα ποτέ δηλαδή, γιατί ήταν Φιλόλογος με κεφαλαίο και δεν καταδεχόταν να διδάξει σε μικρές τάξεις, αναλάμβανε μόνο την τρίτη δέσμη, δηλαδή μια τάξη κυρίως μαθήτριες, 17-18 ετών, ορισμένες από τις οποίες ήταν ενήλικες τυπικά. Και κάθε χρόνο αποκτούσε πολύ στενές φιλίες με μια- δυο, που τις εντυπωσίαζε με τα στιχάκια του, κι επειδή κάθε χρόνο συνόδευε την πενταήμερη κυκλοφορούσαν πολλές φήμες για το τι γινόταν μακριά από τα μάτια των γονιών και της συζύγου του.
Παρεμπιπτόντως, τα στιχάκια δεν είναι πλάκα, ήταν ποιητής αρκετά γνωστός και κάθε λίγα χρόνια έβγαζε κι από μια ποιητική συλλογή, εμπνευσμένη από κάποια ανώνυμα κοριτσόπουλα (αχ, αυτά τα λυρικά κοριτσόπουλα της νεοελληνικής γραμματείας). Τέλος πάντων, ο κόσμος το΄χε βούκινο, μη μου πείτε ότι τίποτα δεν είχε φτάσει στα αυτιά των προϊσταμένων του ή ότι ποτέ κανένας γονιός δεν κατάλαβε τίποτα. Κι όμως δεν είπε ποτέ κανείς τίποτα.
Εννοείται πως η αξιολόγηση δεν είναι μάγια. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα για τέτοια φαινόμενα. Όμως σε ένα υγιές σύστημα διαρκούς αξιολόγησης, μπορούν να υπάρχουν κι άλλες μορφές διασφάλισης ότι τέτοια φαινόμενα θα μειωθούν στο ανθρωπίνως ελάχιστο. Το κυριότερο όπλο είναι η ψυχολογική αξιολόγηση, κάθε κάποια χρόνια (5, 10, 20 ή κάθε όσα κρίνεται σκόπιμο). Σίγουρα οι ακραίες περιπτώσεις θα δίνουν δείγματα, αν η αξιολόγηση γίνεται κατά μονάδα και με τα "ύπουλα" όπλα της ψυχολογίας, ώστε ο προβληματικός να μην μπορεί να κρυφτεί.
Καμμιά μορφή αξιολόγησης δεν μπορεί να εξαλείψει κάθε κακώς κείμενο. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο. Ωστόσο μπορεί να καλυτερέψει τα πράγματα.
Καμμιά μορφή αξιολόγησης δεν μπορεί να εξαλείψει κάθε κακώς κείμενο. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο. Ωστόσο μπορεί να καλυτερέψει τα πράγματα.