Το νήμα για την παιδεία

[Alexandra]

Θα μπορούσα να πω ότι είναι εφευρήματα του Πρετεντέρη, αν δεν τα είχα γνωρίσει από πρώτο χέρι στα 23 χρόνια της καριέρας μου:

ΕΧΩ ΜΠΡΟΣΤΑ µου µια ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Πειραιά µε τον βαρύγδουπο τίτλο «Υπερασπίζουµε (sic) τις κατακτήσεις µας!». Τι ακριβώς υπερασπίζονται; Ακούστε προσεκτικά...
«ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ άδεια από τη διεύθυνση για να αποχωρήσουµε από το σχολείο», πράγµα που σηµαίνει ότι πηγαινοέρχονται στο σχολείο όποτε τους γουστάρει...
«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ υποχρεωτικό ωράριο 8-2», δεν θέλουν να δουλεύουν ούτε καν εξάωρο, δηλαδή!
«ΟΙ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ του συλλόγου διδασκόντων γίνονται µέσα στο ωράριο», αυτό που δεν υπάρχει όταν δεν τους βολεύει...
«ΔΕΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ στα κενά µας άλλα κενά που είτε προκύπτουν έκτακτα είτε υπάρχουν εξαιτίας έλλειψης προσωπικού», αφήνουν τα κενά να υπάρχουν για να τιµωρούνται τα παιδιά που έπεσαν στα χέρια τους...
«ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ εφόδους διευθυντών και προϊσταµένων στην τάξη», σιγά που θα το δεχόντουσαν!
«ΔΕΝ ΚΟΙΝΟΠΟΙΟΥΜΕ σε σχολικούς συµβούλους ούτε σχέδια ρύθµισης ύλης ούτε αντίγραφα θεµάτων τεστ, πρόχειρων διαγωνισµάτων ή ύλης που εξετάζεται», µε άλλα λόγια, δεν δίνουν λογαριασµό σε κανέναν...

 

[drsiebenmal]

(Και όταν λειτουργήσει και πάνε όλα καλά, να θυμηθούμε να βάλουμε μια ανακοίνωση στα *εσιόδοξα *μυνήματα :))

Εύδοξος: Ηλεκτρονική υπηρεσία ολοκληρωμένης διαχείρισης συγγραμμάτων και λοιπών βοηθημάτων (από το Υπουργείο Παιδείας κλπ)

(Από Δελτίο Τύπου του Υπουργείου), όπου ανακοινώθηκε επίσης ηλεκτρονικό σύστημα διαχείρισης των φοιτητικών μεταγραφών από άλλο ιστότοπο (του οποίου όμως δεν βρήκα τη διεύθυνση).

 

[nickel]

Καλημέρα. Τι το βγάλανε το γιαπί στη βόλτα; Για να δείξουν ότι κάτι γίνεται; Μήπως θα έχουμε ύστερα και εγκαίνια κάθε έξι μήνες;

Όταν τα συγγράμματα θα γίνουν όλα πιντιέφια, ίσως τα δικαιώματα θα επιβάλλουν να δίνονται μόνο στους εγγεγραμμένους φοιτητές. Ελπίζω τα καλόπαιδα να πετάνε κανένα ξεροκόκαλο προς το μέρος μας. Κάποια συγγράμματα που έχω κληρονομήσει από το πέρασμα του Lexx από το οικονομικό, είναι πολύ καλά, αλλά πιάνουν χώρο. Ενώ τα πιντιέφια...

 

[drsiebenmal]

Μα πώς να γίνουν πιντιέφια όταν δεν μπορεί να λυθεί το θέμα με τα πνευματικά δικαιώματα και με τις αμοιβές των συντελεστών για τα ψηφιακά αρχεία και το διαδίκτυο; Διαφορικά, ούτε καν πιντιέφια δεν θα έπρεπε να είναι. Αντί για τα βιβλία ένας σχετικά σταθερός ειδικός ιστότοπος, με πολυμέσα, συνδέσμους, ασκήσεις, εξεταστέα ύλη κλπ θα ήταν αρκετός (και ναι, ας υπάρχει κάπου και σε pdf, να το φορτώσεις για να το διαβάσεις όπου δεν θα έχεις πρόσβαση στο νέτι).

 

[daeman]

Τις προάλλες, μου έλεγε φοιτήτρια στη Σάμο ότι παίρνουν τα βιβλία κάθε εξαμήνου μόνο αν ακολουθήσουν μια καθορισμένη από τη σχολή διαδικασία (αφού συμπληρώσουν μια δήλωση και τη στείλουν ηλεκτρονικά στη γραμματεία της σχολής, παραλαμβάνουν τα βιβλία με την επίδειξη της φοιτητικής τους ταυτότητας σε συγκεκριμένα βιβλιοπωλεία, όπου υπάρχουν οι καταστάσεις φοιτητών που τα δικαιούνται). Η συγκεκριμένη φοιτήτρια πάντως - και όχι μόνο αυτή - στις αρχές του τρίτου εξαμήνου, δεν είχε πάρει ακόμα τα βιβλία του πρώτου, εξαιτίας κάποιας γραφειοκρατικής αγκύλωσης της γραμματείας.

Με κάθε επιφύλαξη, γιατί μεταφέρω λόγια άλλων:
Πρώτο εξάμηνο:
-Μα δεν ξέρω να στέλνω ηλεμήνυμα!
-Να μάθεις.
-Μπορείτε, σας παρακαλώ, να μου δείξετε;
-Όχι, να πας να μάθεις.
-Μα αφού είμαι εδώ, στη γραμματεία, δεν γίνεται να στείλουμε μαζί το πρώτο ηλεμήνυμα, ώστε να το κάνω μόνη μου για τα υπόλοιπα;
-Όχι, να σου το κάνει κανένας συμφοιτητής.

Δεύτερο εξάμηνο, αφού είχε στείλει τη δήλωση:
-Σας έστειλα τη δήλωση, την πήρατε;
-Όχι, δεν πήρα καμιά δήλωση από σένα.
-Μπορείτε, σας παρακαλώ, να ψάξετε;
-Όχι, να την ξαναστείλεις.
κ.ο.κ.

Τελικά, τους έστειλε (όχι δήλωση) και πήγε κι αγόρασε τα απαραίτητα από τα "δωρεάν" βιβλία.

 

[crystal]

Και φυσικά αυτό είναι ευτυχές σενάριο (η δυνατότητα να τα παίρνεις δωρεάν, έστω και με τόση γραφειοκρατία). Η αδελφή μου στο Αριστοτέλειο έσκαγε κάθε εξάμηνο στα συμβεβλημένα βιβλιοπωλεία γύρω στα 100 ευρώ για corpus...

 

[Costas]

Τι Χανιά, τι Αθήνα. Η ίδια ακριβώς κατάσταση είναι κι εδώ. Κι εδώ επίσχεση κάνουν. Από τη μισθωτή εργασία περάσαμε στην άμισθη.

http://www.youtube.com/watch?v=a4EOoCgl0q0&feature=player_embedded

 

[Costas]

Στις ΗΠΑ, G.O.P. Governors Take Aim at Teacher Tenure (NYT)

 

[Costas]

Let Kids Rule the School
By SUSAN ENGEL

Eight teens were given the chance to create their own curriculum, and the results have been transformative.

(ΝΥΤ)

 

[nickel]

Α ρε Διαμαντοπούλου. Όποιος μπαίνει εκεί μέσα, τον τρών' τα ράσα.

«Κατ’ αρχήν φαίνεται παράδοξο στην Α’ Λυκείου τα Θρησκευτικά να είναι υποχρεωτικό µάθηµα ενώ η ξένη γλώσσα µάθηµα επιλογής!»
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=12&ct=8&artID=4625231

Ελπίζω να μην αληθεύει.

 

[Earion]

 

[SBE]

Πολύ ενδιαφέρουσα εικονογράφηση, αλλά οι θεωρίες είναι βασισμένες στο αγγλικό μοντέλο που είναι σχεδιασμένο για να παράγει εργατικά χέρια για κάθε κοινωνική τάξη (και να διαιωνίζει τις κοινωνικές τάξεις) και μερικά παραδείγματα στο αμερικάνικο μοντέλο (που ομολογουμένως είναι δημοκρατικότερο). Η ηπειρωτική Ευρώπη ακολουθεί διαφορετικά μοντέλα και βλέπει αλλιώς τη μόρφωση. Επιπλέον στο ΗΒ υπάρχει αυτός ο διχασμός μεταξύ καλών και κακών μαθητών που "δεν μπορούν" και δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσουν να λύσουν μια άσκηση π.χ. (με αποτέλεσμα να τους αφήνουμε απ'έξω). Ξέρω πολλές περιπτώσεις προϊόντων του αγγλικού εκπαιδευτικού συστήματος που νομίζουν ότι εγώ πρέπει να είμαι καμιά σπουδαία διάνοια γιατί μπορώ να κάνω απλές πράξεις με το μυαλό ενώ αυτοί στην πρώτη δημοτικού μπήκαν στην κατηγορία "δεν τα πιάνει τα μαθηματικά" και δεν έγινε ποτέ καμιά προσπάθεια να τους μάθουν κάτι στοιχειώδες και χρήσιμο. Και φυσικά η κοινωνία εδώ το δέχεται. Ενώ κάτι έλληνες γνωστοί μου π.χ. που έστελναν το γιο τους σε κάποιο κυριλέ ιδιωτικό σχολείο του Λονδίνου αμέσως του άλλαξαν σχολείο όταν στην πρώτη τάξη η δασκάλα τους είπε ότι ο μικρός δεν τα πάει καλά με τους αριθμούς- και είχαν δίκιο. Ο μικρός που τώρα πάει έκτη δημοτικού, δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους αριθμούς. Βεβαίως αν ήταν Άγγλοι γονείς θα είχαν πιστέψει το σχολείο.

Αλλά σε γενικές γραμμές, ας πούμε ότι αν είχα παιδιά στο ΗΒ θα μετακόμιζα σε οποιαδήποτε άλλη χώρα με το που θα ερχόταν η ώρα να πάνε σχολείο. Ή θα επέλεγα κατ'οίκον διδασκαλία, όπως σου δίνει το δικαίωμα ο νόμος. Ακούγεται υπερβολικό, αλλά δεν είναι και το λέω έχοντας δει το αποτέλεσμα του εκπαιδευτικού συστήματος στους φοιτητές μου. Το πρόβλημα του συστήματος δεν είναι ότι τα παιδιά θέλουν ερεθίσματα, είναι ότι το σύστημα σε χωρίζει σε τάξεις και κατηγορίες από τις οποίες δε βγαίνεις ποτέ. Πολύ βολικό αυτό φυσικά για τις ελίτ της χώρας, αλλά κανένας δεν το αγγίζει αυτό το θέμα. Ακόμα κι η λεγόμενη αριστερή διανόηση δουλεύει για τη διαιώνισή του.

 

[drsiebenmal]

Διαδραστική αποκαθήλωση της αυθεντίας

Πείραμα έδειξε ότι ένα διαδραστικά οργανωμένο μάθημα αξίζει πολύ περισσότερο από την καλύτερη διάλεξη...​

από το Βήμα, σήμερα (πατήστε εδώ για το άρθρο)

Αν θέλετε να μάθετε πώς γράφεται το όνομα Ντελοριέ (ή να διαβάσετε σχετικό άρθρο στα αγγλικά, στον Economist), πατήστε εδώ.

 

[daeman]

Α μάλιστα.
Τώρα περιμένουμε το πείραμα που θα αποδείξει τα πλεονεκτήματα του κυκλικού τροχού έναντι του τετράγωνου, να δούμε αν και αυτό θα "συγκεντρώσει μεγαλύτερο ενδιαφέρον αλλά και περισσότερα πυρά".

Για τα προσωπικά συστήματα απόκρισης, εδώ.

 

[nickel]

Γενικότερα, για αυτά τα μηχανάκια, πώς τα λένε, τους υπολογιστές, αυτό το αναλύουν έξω από το 1978. Γι' αυτό έχει μεγαλύτερη αξία το κλείσιμο:
Άλλοι όμως διαφωνούν. «Η μελέτη αυτή δείχνει ότι δεν είναι ο καθηγητής, δεν είναι καν η τεχνολογία, είναι η προσέγγιση» τόνισε στο ίδιο πρακτορείο ο Λόιντ Αρμστρονγκ, φυσικός και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας, ενώ ο Ρόμπερτ Μπάιχνερ, φυσικός και καθηγητής της επιστημονικής εκπαίδευσης στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, ο οποίος εφαρμόζει πιο «συμμετοχική» προσέγγιση στις παραδόσεις του, είπε ότι η διαφορά ανάμεσα στην παραδοσιακή και στην αμφίδρομη μέθοδο είναι «σαν να σου λένε πώς να οδηγήσεις ένα ποδήλατο αντί να ανεβαίνεις επάνω και να το οδηγείς».

Η τεχνολογία επιβάλλει την προσέγγιση. Αλλά επειδή και η τεχνολογία συνηθίζεται και δημιουργεί καινούριες βαρεμάρες, ακόμα κι εκεί θέλουμε συνεχή ανανέωση.

Σημείωση:
Γράφει: «Παρ' όλα αυτά, όπως τονίζεται στη μελέτη, όλοι οι φοιτητές συγκράτησαν τις γνώσεις που απέκτησαν στον ίδιο βαθμό, είτε είχαν διδαχθεί με την κλασική είτε με την αμφίδρομη μέθοδο».
Τα ψηφιακά μέσα εξασφαλίζουν μεθόδους επανάληψης πολύ πιο ευχάριστες από τις συμβατικές. Μπορείς, με τα κατάλληλα βοηθήματα, να θυμάσαι συνεχώς ό,τι χρειάζεται να θυμάσαι.

 

[Costas]

What makes the class so compelling is the way Sandel uses real-life examples to illustrate the philosophies of the likes of Aristotle, Immanuel Kant and John Stuart Mill.

Sandel, 58, will start by tossing out a question, like, “Is it fair that David Letterman makes 700 times more than a schoolteacher?” or “Are we morally responsible for righting the wrongs of our grandparents’ generation?” Students offer competing answers, challenge one another across the hall, debate with the philosophers — and learn the art of reasoned moral argument along the way.

Here’s The Japan Times describing Sandel’s 2010 visit: “Few philosophers are compared to rock stars or TV celebrities, but that’s the kind of popularity Michael Sandel enjoys in Japan.” At a recent lecture in Tokyo, “long lines had formed outside almost an hour before the start of the evening event. Tickets, which were free and assigned by lottery in advance, were in such demand that one was reportedly offered for sale on the Web for $500.” Sandel began the lecture by asking: “Is ticket scalping fair or unfair?”

At Tsinghua and Fudan, Sandel challenged students with a series of cases about justice and markets: Is it fair to raise the price of snow shovels after a snowstorm? What about auctioning university admissions to the highest bidder?

(NYT)

 

[daeman]

...
Μια από τις όψεις του προβλήματος, η δημόσια δαπάνη ή μάλλον επένδυση στην επιστημονική έρευνα, σε ένα άρθρο από την Book Press:

To τέλος της επιστημονικής έρευνας στην Ελλάδα​

Ή πώς η χώρα καταδικάζεται να γίνει φτωχή, ακόμη κι αν ελέγξει το χρέος της

Του Σωτήρη Βανδώρου

«Οι μικρές χώρες σήμερα, χώρες που δεν έχουν πετρέλαιο ή διαμάντια, έχουν ως δύναμή τους το ανθρώπινο κεφάλαιο. Η δύναμή μας είναι τα κεφάλια [των ερευνητών] μας τα οποία είναι πολλά», Άννα Διαμαντοπούλου, υπουργός Παιδείας (*1)

«Η Ελλάδα έχει εξελιχθεί από χώρα αποστολής ανειδίκευτων εργαζομένων σε χώρα εξαγωγής πτυχιούχων. Χάνει, δηλαδή, νέους και μορφωμένους ανθρώπους, ακριβώς αυτούς που χρειάζεται για την ανάπτυξή της. Ακόμη και σήμερα, δεν φαίνεται να έχει κατανοηθεί η μεγάλη έκταση και, κυρίως, οι αρνητικές επιπτώσεις της διαρροής επιστημονικού δυναμικού. Μάλιστα, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι ενώ η διαρροή επιστημονικού δυναμικού δεν αποτελεί βασική αιτία της οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής κρίσης, την οποία διέρχεται σήμερα η χώρα, εντούτοις την επηρεάζει σημαντικά ποικιλοτρόπως και θα την επιδεινώσει, αν πάρει διαστάσεις μαζικής φυγής, κάτι που φαίνεται αρκετά πιθανό», Λόης Λαμπριανίδης , καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας (*2)

«Όσο το σκέφτομαι, η πιο γελοία μέρα της ζωής μου ήταν η μέρα της εκλογής μου [ως Λέκτορας] στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Τέτοια φάρσα δεν ξανάγινε», Τ.Τ. (*3)

Έστω ότι τιθασεύεται κάποια στιγμή το τεράστιο χρέος της Ελλάδας κι απομακρύνεται αποφασιστικά ο κίνδυνος της χρεοκοπίας. Έστω ότι μέχρι τότε οι μισθοί (για όσους εξακολουθούν να έχουν εργασία) θα θυμίζουν περισσότερο επιμίσθιο από τις αλλεπάλληλες μειώσεις. Και πάλι, οικονομική ανάπτυξη δεν θα προκύψει. Διότι ακόμη και τότε δεν θα μπορούμε να «ανταγωνιζόμαστε» σε κόστος εργασίας τους Κινέζους ή τους Βαλκάνιους. Και βέβαια η Ελλάδα δεν έχει ούτε βαριά βιομηχανία, ούτε πετρέλαια, ούτε μπορεί να επαναληφθεί η ιστορία με τον αλόγιστο δανεισμό, την υπερκατανάλωση, τις χρηματιστηριακές φούσκες, τα greek statistics.

Αδιέξοδο; Όχι απαραίτητα. Διότι υπάρχει κι ένα καλό νέο. Η χώρα μας παράγει… μυαλά. Και μολονότι το συγκριτικό αυτό πλεονέκτημα απαιτεί ευαίσθητους, στοχευμένους και μακροχρόνιους χειρισμούς για να αποτελέσει παράγοντα ανάπτυξης, τούτο είναι εφικτό εφόσον υπάρξει σχετική πολιτική απόφαση και επαρκής χρηματοδότηση. Όσοι έχουν ελάχιστη, έστω, γνώση του θέματος μπορούν να μας διαβεβαιώσουν ότι η επιστημονική έρευνα ακμάζει και προοδεύει με εντυπωσιακούς ρυθμούς την τελευταία δεκαπενταετία τουλάχιστον. Καθηγητές ελληνικών πανεπιστημίων κι επιστήμονες ελληνικών ερευνητικών κέντρων διακρίνονται διεθνώς σε όλους τους τομείς παράγοντας σημαντική σε έκταση και βάθος, για τα μεγέθη της χώρας, επιστημονική γνώση είτε ατομικά είτε συλλογικά (ως τμήματα, ινστιτούτα κ.ο.κ.).
[...]

Brain Drain

[...]
Σωρευτικά, όλα τα παραπάνω –κατάργηση ερευνητικών κέντρων, κατάργηση υποτροφιών, μπλοκάρισμα ερευνητικών προγραμμάτων, οικονομικός στραγγαλισμός πανεπιστημίων, παύση διορισμών, παύση προκηρύξεων θέσεων– θα οδηγήσει εκτός Ελλάδας μια ολόκληρη γενιά νέων ερευνητών και θα εμποδίσει να αναδειχθεί η επόμενη. Αυτό το φαινόμενο, γνωστό γενικότερα ως brain drain (διαρροή εγκεφάλων), μάστιζε την Ελλάδα ήδη πριν την εκδήλωση της παρούσας κρίσης, όπως αποδεικνύεται αναλυτικά από την τραγικά επίκαιρη έρευνα του καθηγητή Οικονομικής Γεωγραφίας Λόη Λαμπριανίδη που μόλις εκδόθηκε σε βιβλίο από τις εκδόσεις Κριτική με τον εύγλωττο όσο και σαρκαστικό τίτλο «Επενδύοντας στη φυγή. Η διαρροή επιστημόνων από την Ελλάδα την εποχή της παγκοσμιοποίησης». Ο Λ. Λαμπριανίδης υποστηρίζει ότι η έκταση του φαινομένου –110.000-135.000 υπολογίζονται οι Έλληνες πτυχιούχοι που έχουν φύγει στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά– δεν πρέπει να αποδίδεται σε κάποια υποτιθέμενη «υπερπροσφορά» επιστημόνων ή «υπερεκπαίδευση», αλλά στο γεγονός ότι για σειρά από διαρθρωτικούς (και βεβαίως πολιτικούς) λόγους η εγχώρια αγορά εργασίας αδυνατεί να τους αξιοποιήσει, όντας προσηλωμένη στη λογική του χαμηλού κόστους και της ανειδίκευτης εργασίας. Προς το παρόν, αυτό που βλέπουμε με την κυβερνητική πολιτική είναι η ραγδαία επίταση αυτού του φαινομένου. Αλλά μόνο εάν ανατραπεί αυτή η λογική και προσανατολιστεί η οικονομία στην παραγωγή υπηρεσιών και προϊόντων με υψηλά ποσοστά ενσωματωμένης γνώσης και τεχνολογίας θα αποφύγουμε να πέσουν οι μισθοί στα επίπεδα της Βουλγαρίας, οπότε η πτώχευση (άσχετα αν τεχνικά δεν θα ονομαστεί έτσι) θα έχει ουσιαστικά επέλθει.​

Η ενδιαφέρουσα συνέχεια εκεί. Μακρυνάρι είναι, αλλά αξίζει τον κόπο, μαζί με τα σχόλια που αναδεικνύουν και άλλες όψεις της παθογένειας των ελληνικών πανεπιστημίων.

 

[azimuthios]

...

Μόνο αυτό μπορώ να πω για όλα αυτά που γίνονται στο χώρο της παιδείας. Το πετσί μου πονάει...

 

[SBE]

Μερικές σκέψεις:
Πρώτα πρώτα η Ελλάδα μέχρι το 2005 επωφελήθηκε πάρα πολύ από τη συμμετοχή ελληνικών πανεπιστημίων σε ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα. Ήσουνα ερευνητής στη Χαϊδελβέργη π.χ. και ήθελες να κάνεις έρευνα με το Καίμπριτζ, ε, για να εγκριθεί έπρεπε να βάλεις και μια χώρα χωρίς παράδοση στην έρευνα μέσα, κι αυτή ηταν κυρίως η Ελλάδα. Τώρα υπάρχουν άλλες από Α. Ευρώπη. Με τα λεφτά που πήραμε όμως, θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει επένδυση στην έρευνα κι όχι απλώς να καλύπτουμε ανάγκες και να αγοράζουν κομπιούτερ για καλύτερα παιχνίδια (κι όχι για καλύτερη έρευνα).
Τελος πάντων, το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπισε κι η Ιρλανδία και προσπάθησε να το λύσει προσελκύοντας τους Ιρλανδούς που είχαν φύγει στο εξωτερικό. Με τεράστιες επενδύσεις στην έρευνα, αλλά και με παράλληλη εμπορικοποίηση της έρευνας (γατί το να δημοσιεύεις είναι το 50%, το άλλο 50% είναι να μπορείς να πατεντάρεις και να πουλάς αυτά που ανακαλύπτεις, κι αυτό στο εληνικό πανεπιστημιο είναι ακόμα ταμπού). Βέβαια η Ιρλανδία δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση, οπότε...

Στην έρευνα του Λαμπριανίδη είχα πάρει μέρος κι εγώ και έχει πολλές πληροφορίες στις σελίδες του στις οποίες φαίνεται ότι το προβλημα δεν είναι μόνο οι επαγγελματικές προοπτικές. Οι 100+ χιλιάδες δεν είναι όλοι προϊόντα της τελευταίας δεκαετίας, περιλαμβάνουν και κόσμο που ζει στο εξωτερικό 30-40 χρόνια.

Έχω γνωρίσει πάρα πολλούς Έλληνες στο εξωτερικό και η εντύπωσή μου έιναι ότι οι πολλοί επιστρέφουν στην Ελλάδα σχετικά σύντομα. Οι υπόλοιποι δεν επιστρέφουν όχι γιατί στην Ελλάδα δεν εκτιμούνται τα προσόντα τους (αν και αυτή είναι πολύ καλή δικαιολογία για τη θεία σου που σε ρωτάει στο οικογενειακό τραπέζι). Οι λόγοι είναι κυρίως οικογενειακοί και κοινωνικοί και δευτερευόντως επαγγελματικοί.
Αν προσθέσεις και την ψευδαίσθηση που σου δίνουν κάποιες χώρες ότι μπορεί να φτιαχτείς οικονομικά σχετικά εύκολα, συμπληρώνεται το καρέ.

 

[Alexandra]

Η παρακάτω είδηση αφιερώνεται σ' εκείνους που χρόνια τώρα στηρίζουν στα υπηρεσιακά πειθαρχικά συμβούλια τους συναδέλφους τους με συντεχνιακές διαδικασίες που θυμίζουν Καμόρα.

Διευθυντές σχολείων με πλαστά διπλώματα

Την επέμβαση του εισαγγελέα και την άσκηση πειθαρχικών διώξεων ζήτησε η υπουργός Παιδείας κ. Αννα Διαμαντοπούλου.
Με ένα ξεχασμένο χαρτί μέσα στον φάκελο «Πολύτιμα Εγγραφα» μιας γειτόνισσας φίλης της ήθελε μια καθηγήτρια να κερδίσει τη θέση της διευθύντριας σε σχολείο. Πλαστογράφησε, λοιπόν, το πιστοποιητικό που βεβαίωνε ότι η... φίλη της γνωρίζει από υπολογιστές και το παρουσίασε ως δικό της. Ενας άλλος υποψήφιος για τη θέση του σχολικού συμβούλου παρουσιάστηκε να έχει εξαετή διοικητική εμπειρία, καθώς ήταν διευθυντής σε σχολείο στην περιοχή των Θρακομακεδόνων από το 2005. Μόνο που το συγκεκριμένο σχολείο πήρε ΦΕΚ ίδρυσης το 2006!
Πρόκειται για ορισμένες μόνο από τις περιπτώσεις πλαστών δικαιολογητικών υποψηφίων, τα οποία ανακαλύφθηκαν στην Αθήνα κατά τον έλεγχο που γίνεται στο πλαίσιο της διαδικασίας επιλογής διευθυντών σχολείων και σχολικών συμβούλων. «Σε μία κοινωνία που ο δάσκαλος αποτελεί πρότυπο και έρχεται καθημερινά σε επαφή με το πιο ζωντανό κομμάτι της, τους νέους μας, δεν μπορεί παρά να ποιεί ήθος. Ψευδή στοιχεία και παρατυπίες δεν έχουν θέση στην εκπαιδευτική κοινότητα, με τη βοήθεια της οποίας δεν θα επιτρέψουμε να επαναληφθούν τα φαινόμενα αυτά» δήλωσε χθες στην «Κ» η υπουργός Παιδείας κ. Αννα Διαμαντοπούλου, η οποία ζήτησε να ασκηθούν πειθαρχικές διώξεις κατά των εκπαιδευτικών που κατέθεσαν πλαστά δικαιολογητικά, καθώς και να σταλούν οι υποθέσεις στον εισαγγελέα.
Ειδικότερα, οι επιτήδειοι εκπαιδευτικοί χρησιμοποίησαν τα πλαστά δικαιολογητικά για να κερδίσουν κάποια επιπλέον μόρια στην κούρσα του ανταγωνισμού. Ενδεικτικά, στην Αθήνα έχουν υποβληθεί περί τις 500 αιτήσεις για 180 θέσεις, ενώ η διαδικασία επιλογής θα ολοκληρωθεί στο τέλος Ιουλίου. Οι παραπάνω περιπτώσεις πλαστών δεν είναι οι μόνες. Ιδού ορισμένες ακόμα από τη σταχυολόγηση όσων έχουν ανακαλύψει οι έως τώρα έλεγχοι:
– Θεολόγος εκπαιδευτικός παρουσιάστηκε να έχει ένα δεύτερο πτυχίο, από Σχολή Φιλοσοφίας. Το πτυχίο αποδείχθηκε «μαϊμού».

– Πόσοι δάσκαλοι και καθηγητές ξέρουν αγγλικά και χρήση υπολογιστών; Μπορεί πολλοί από τους περίπου 135.000 εκπαιδευτικούς όλων των δημόσιων σχολείων της χώρας, αλλά σίγουρα πιο λίγοι από όσους δείχνουν τα χαρτιά... Και αυτό διότι τα περισσότερα πλαστά δικαιολογητικά κατά τη διαδικασία επιλογής διευθυντών και σχολικών συμβούλων αφορούσαν τη γνώση ξένης γλώσσας και υπολογιστών.
– Πολλοί υπέβαλαν πιστοποιητικά που δεν αναγνωρίζονται από το ελληνικό Δημόσιο, χωρίς να εξετάζεται η εγκυρότητά τους. Για παράδειγμα, κάποιοι παρουσίασαν πιστοποιητικά αγγλικής γλώσσας που τα έχουν πάρει σε κάποιο βρετανικό πανεπιστήμιο και όχι μέσω κάποιων από τις εγκεκριμένες διαδικασίες του ΑΣΕΠ.
– Εκτός από τον δόλο, υπήρξαν περιπτώσεις που τα συνημμένα σε μία αίτηση δικαιολογητικά δείχνουν ανεπίτρεπτη... ελαφρότητα. Για παράδειγμα, τι πτυχίο θα σκεφτόταν κάποιος υποψήφιος να υποβάλει στην κατηγορία «Μεταπτυχιακοί τίτλοι σπουδών»; Η κοινή λογική λέει κάποιο πτυχίο μεταπτυχιακών σπουδών σε πανεπιστήμιο. Μία εκπαιδευτικός, πάντως, υπέβαλε ένα πιστοποιητικό που είχε πάρει όταν παρακολούθησε «μεταπτυχιακό σεμινάριο», όπως το χαρακτήρισε η ίδια, το οποίο διοργάνωσε γνωστό κοινωφελές ίδρυμα στο πλαίσιο του επιμορφωτικού του προγράμματος.
– Υπήρξε υποψήφιος που διεκδίκησε και μία θέση διευθυντή και μία θέση σχολικού συμβούλου. Ο νόμος δεν το απαγορεύει. Μόνο που ο ενδιαφερόμενος κατέθεσε δύο... βιογραφικά, το καθένα διαμορφωμένο έτσι ώστε να συγκεντρώσει όσο το δυνατόν περισσότερα μόρια.
– Εκπαιδευτικός που είχε καθαιρεθεί από προϊσταμένη γραφείου διεκδικεί να γίνει τώρα σχολική σύμβουλος. Οι λόγοι της καθαίρεσης; Εκλεινε το γραφείο την περίοδο του Αυγούστου και έφευγε, άφηνε απλήρωτους τους ωρομισίθιους παρότι υπήρχαν τα κονδύλια, δεν υπολόγιζε σωστά τα λειτουργικά κενά που έχουν τα σχολεία κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Τώρα, η ίδια εκπαιδευτικός υπέβαλε εκ νέου υποψηφιότητα για τη θέση σχολικού συμβούλου. Βέβαια, εκτός από την κωμική πλευρά του, το ζήτημα έχει μία σοβαρή ηθική διάσταση. «Είναι ντροπή να γίνονται όλα αυτά. Και όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα στον χώρο της εκπαίδευσης έχει διπλή σημασία. Διότι ο δάσκαλος οφείλει να δίνει το παράδειγμα» ανέφερε χθες στην «Κ» ο περιφερειακός διευθυντής Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής, κ. Ιωάννης Κουμέντος.

​