Search results

Μάλλον αυτά δεν τα διάβασα προσεχτικά όταν είπα ότι δεν είναι άσχετος.

Ο μεταφραστής δεν πρέπει να είναι άσχετος, στοιχηματίζω ότι δεν θα έχει πολλές παρανοήσεις, ας πούμε. Ίσως όμως αυτό είναι χειρότερο. Είχα κι εγώ συναντήσει μια παρόμοια περίπτωση (σε άλλο επίπεδο, πολύ λιγότερο εξωφρενικό). Τελικά αποφάσισα να μη γράψω στο μπλογκ (σε μερικούς έχω αφηγηθεί...

'Αρα είναι άλλο το επίθημα της αηδόνας και άλλο της τερηδόνας;

Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, αντεύχομαι στους άλλους τρεις Νίκους και όσες ή όσους γιορτάζουν και δεν το ξέρω! Μπέρνι, υποκλίνομαι!

Ναι, υπάρχουν μερικές ακόμα, αρχαίες σε -δών και νέες σε -δόνα: αλγηδών, σηπεδών, λαμπηδόνα, τερηδόνα, στιλβηδών. Δεν είμαι σίγουρος αν το επίθημα -δών του αηδών (αηδόνι σήμερα) και χελιδών (χελιδόνι σήμερα) είναι το ίδιο.

Είναι ιστορικός όρος, δεν είναι λογοπαίγνιο, άρα δεν μπορείς να βάλεις καπιταληστής, πιστεύω. Βέβαια, θυμάμαι την παλιά συζήτηση.

H σχέση της κουτσούνας-κούκλας με το καλαμπόκι είναι εξόφθαλμη, αλλά η ετυμολογία της ΛΠέντιας λέει για παπαρούνα "επειδή μ' αυτές φτιάχνουν παιχνίδια" -και είναι σε κάθε περίπτωση ακατανόητη.

Κι εμένα -από το γουρούνι πάντως.

Θα μπορούσε να μπει και στην ενότητα Tricks of the trade ίσως: http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=241094

Αυτό της Λάιβπέντιας δεν μου γεμίζει το μάτι, κούκλες από παπαρούνες πώς φτιάχνονται; Ο Πάπυρος δίνει διαλεκτ. κούτσα = κούκλα, πρβλ. ιταλ. cucciolo = νεογνό ζώου. Σε χοντρές γραμμές αυτή πρέπει να είναι η αρχή, ιταλική, αφού έχουμε τις κουτσούνες και τα κουτσουνικά ήδη στον Ερωτόκριτο...

Το έχουν και τα λεξικά πάντως (Πάπυρος σίγουρα, πάω στοίχημα και Δημητράκος), κουτσούνα είναι η κούκλα

Όχι, δεν το χρησιμοποιώ και δεν νομίζω να το έχω ακούσει να χρησιμοποιείται.

Μάλλον δεν βάζουν τη γέφυρα για να μη λαϊκέψουν :) Αλλά ζούμε σε μιαν εποχή που ο κόσμος δεν ακούει αυτά που γράφει.

Εξαιρετικό κείμενο! Μια μικρούλα προσθηκούλα, ότι το αρχαίο μέλλω σήμαινε και "χρονοτριβώ, αναβάλλω", κι αυτό μας επηρεάζει στα νέα ελληνικά όχι τόσο εξαιτίας του Φάβιου του Μελλητή, όσο από το αμελλητί (χωρίς χρονοτριβή) που το χώνουν μερικοί για ύφος στα κείμενά τους.

Πλάκα έχει ο ευσεβοποθισμός, αν και ως τώρα τα καταφέρναμε και χωρίς αυτόν. Η κρεμασταριοποίηση μου θύμισε τη μηχειροτεροποίηση που λέγαμε νέοι, και μιαν ανακοίνωση της ΠΟΜΙΔΑ όπου επισημαινόταν ότι συνέπεια κάποιου φόρου στα ακίνητα θα είναι "η γενικότερη ρίψη ύδατος επί του πληθωριστικού...

Μισό -πώς δεν υπάρχει, αφού το στίγμα είναι πολύ συχνά αρνητικό, ενώ το σημάδι ή το αποτύπωμα είναι ουδέτερα;

To "στιγματίζω" το βλέπω να χρησιμοποιείται καμιά φορά λαθεμένα θετικό, πρέπει να έχω γράψει και στο ιστολόγιο, ιδίως σε νεκρολογίες όταν λένε ότι ο τάδε "στιγμάτισε την εποχή του" (αντί για σημάδεψε), όπως εδώ η Μέριλυν: http://www.athensmagazine.gr/portal/gossip/15412

Αλεξάνδρα, δυστυχώς δεν είναι μόνον οι αθλητικογράφοι που καρφώνουν κοφίνια. Κατά διαβολική σύμπτωση, σήμερα στην Καθημερινή έβαλε καρφιά στο κοφίνι (και δη της φαιάς προπαγάνδας!!) και ο Μπάμπης. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_29/11/2012_472116

Πρέπει να εννοείς αυτό: http://sarantakos.wordpress.com/2009/06/13/millionwords/ και ιδού η συνέχεια: http://sarantakos.wordpress.com/2009/06/14/eirwneia/

Κοίτα, για το Κολοράντο υπάρχει τεκμηριωμένη ετυμολογία και μη μου τη χαλάς. Ο προκατακλυσμιαίος Έλληνας που το εξερευνούσε, είχε μαζί του ένα ραδιάκι να ακούει μουσική (οι προκατακλυσμιαίοι είχαν εφεύρει ραδιοφωνία και όλα, αλλά μετά τον κατακλυσμό ξεχάστηκαν). Μέσα στο φαράγγι όμως δεν έπιανε...