Search results

Το "θέση σε ισχύ" είναι βέβαια ευρωγαλλισμός (mise en force) αλλά αν θέλουμε ουσιαστικό του "τίθεμαι σε..." δεν έχουμε άλλη επιλογή.

Η απεύθυνση είναι χρήσιμος όρος, αλλά όχι όπως τον χρησιμοποιεί ο Μηλιός. Δεν "κάνω απεύθυνση", απευθύνομαι -ξενίζει βέβαια λίγο περισσότερο απ'ό,τι τα ανάλογά του (π.χ. κάνω πρόσκληση).

Εγώ στο παλιό μου βιβλιαράκι σημειώνω, για το φαγητό, ότι είναι τόσο νόστιμο που κάθε μπουκιά δίνει τέτοια απόλαυση σαν να σου συγχωρούνται οι αμαρτίες.

Σίμωνα, χρόνια πολλά! Η λέξη Υπαπαντή είχε χάσει βέβαια τη διαφάνειά της, γιαυτό και ο λαός έλεγε παλιότερα "της Παπαντής" και "της αγίας Παπαντής" ή "της Παναγίας Παπαντής". Και μια παροιμία μετεωρολογικής πρόβλεψης, "Καλοκαιριά της Παπαντής, μαρτιάτικος χειμώνας". Βέβαια, οι παροιμίες...

Ναι, ο Αποχαιρετισμός στον/στην είναι πολύ καλό, ευχαριστώ! (Όχι, δεν το δίνουμε το κατευόδιο!)

Μου ζήτησαν τη γνώμη μου και ζητάω κι εγώ τη δική σας. Ένα σωματείο θέλει να αναγγέλλει στο σάιτ του τους θανάτους μελών του. Όχι πολλούς μαζί, οπότε θα μπορούσε να βάζει π.χ. Έφυγαν απο κοντά μας ή κάτι τέτοιο, αλλά μεμονωμενα. Τώρα χρησιμοποιούν για τίτλο το "Απώλεια", π.χ. "Απώλεια Γιώργου...

Καλά λες. Κατά σύμπτωση χτες ή προχτές έβλεπα σε ένα φόρουμ που την έπεφτε κάποιος σε κάποιον άλλο επειδή είχε γράψει "Αλεξάντερ" για τον Πούσκιν. Όπως λες, ή Αλέξανδρος ή Αλεξάντρ.

Πάλι υποκειμενικός είσαι. Το "θα περίμενε κανείς" είναι "θα περίμενε ο Ελληγεννής".

Με τη διαφορά ότι το ότι "υπάρχει λόγος" να χαθούν είναι δική σου γνώμη, που φαίνεται ότι δεν τη συμμερίζονται πολλοί, αλλιώς θα είχαν χαθεί.

Πάντως ολόκληρη η γλώσσα είναι γεμάτη ή και απαρτίζεται από πεθαμένες μεταφορές. Όταν είμαστε προσηλωμένοι δεν μας καρφώνουν, όταν κάποιος μένει αποσβολωμένος δεν έχει μουτζουρωμένο πρόσωπο, όταν τον κοροϊδεύουμε δεν τον κουρεύουμε και κάτι τραγικό δεν έχει σχέση με τράγους. Οπότε γιατί να με...

Στην πραγματικότητα, ο ν. 3536/2007 δεν προβλέπει "πολιτική επιστράτευση" αλλά "πολιτική κινητοποίηση" και "επίταξη προσωπικών υπηρεσιών".

Ο Μπαμπινιώτης που έχω (3η έκδοση) δεν αναφέρει επίταξη προσώπων, μόνο πραγμάτων. Ίσως όμως η 4η έκδοση (πού είσαι Ζαζ;) να έχει συμπληρώσει τον ορισμό.

Το σλανγκρ έχει πολλά λίκια που δεν είναι στον κατάλογο. Το "κολλητηλίκι" (έπρεπε να είναι κολλητιλίκι) το χρησιμοποιώ κι εγώ. Μερικά από τα άλλα μπορεί να είναι καλοβυρνιές ή αντχόκ λέξεις, αλλά: βεγγιλίκι γιωτιλίκι γκεϊλίκι γκεσταρλίκι γκουριλίκι καντηλίκια καριολίκια καφριλίκι (το ξέρω)...

Γκουγκλίζεται και το μανατζεριλίκι, και πολύ περισσότερο το οπαδιλίκι

Κι ένα μπεηλίκι να προστεθεί παρακαλώ.

Νομίζω ότι είναι καλύτερο να βάλεις στον κατάλογο και τις λέξεις που ήρθαν με το λίκι τους, και να τις διακρίνεις με αστερίσκο, ας πούμε. Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να μη δίνει εντύπωση ότι έχει κενά ο πίνακας. Βάλε και το ζαριφιλίκι/ζαριφλίκι (κομψότητα) Πολύ σπανιότερο από το -λίκι είναι το...

Εγώ πάλι το λέω πολύ το θαρρώ, ενώ δεν νομίζω πως έχω πει ποτέ το θαρρεύω σκέτο, μόνο ξεθαρρεύω. Όμως στην πραγματικότητα έχουμε το ίδιο ρήμα, με δυο παραλλαγές και με δυο σημασίες σε κάθε παραλλαγή. Και το θαρρώ, αν το δεις στη διαχρονία του [όπως, ας πούμε, ο Πάπυρος] σημαίνει και "παίρνω...

Πάντως, Κώστα, ο Δημαράς έχει παρέα. Tι σώματα, τι μαλλιά, τι πρόσωπα, τι χείλη! Λίγο έμειναν, και πήγαν· κ’ εγώ ο τεχνίτης θάρρεψα πως κάτι έκαμνα φυλάγοντας μιαν ηχώ. Tην οποίαν τώρα βρίσκω μικρό πράγμα, και κατά πάσαν πιθανότητα άχρηστον. (Καβάφης) Στην αρχή θάρρεψα πως δε νοιάζεσαι για...

Και εκτός αυτού είναι παραπλανητική η χρήση του όρου "ιστορική ορθογραφία" από τους οπαδούς του πολυτονικού συστήματος. Και η σημερινή μονοτονική ορθογραφία, ιστορική είναι. Να διευκρινιστεί αυτό για να μην προκαλείται σύγχυση.

Δεν πρόσεξε κανείς ότι το zarzuela με έναν υποτυπώδη αναγραμματισμό δίνει re zazula.