Κατά την γνώμη μου αυτή η λογική δεν ευσταθεί. Αν ο λαός καταλαβαίνει ή όχι το τεχνικό κείμενο είναι εκτός συζήτησης.
Κάπως έτσι;
Κατά την γνώμη μου αυτή η λογική δεν ευσταθεί. Αν ο λαός καταλαβαίνει ή όχι το τεχνικό κείμενο είναι εκτός συζήτησης.
Χέλλε, επειδή ο λαός δεν καταλαβαίνει τα τεχνικά θέματα, γι' αυτό ψηφίζει κυβερνήσεις για να τα διαπραγματεύονται για λογαριασμό του, όχι για να τον καλούν να ψηφίσει σε δημοψήφισμα επί ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ!
Με δουλεύεις τώρα ή δεν έχεις καμιά συναίσθηση τι λες; Όταν αναθέτω σ' έναν τεχνικό να μου φτιάξει κάτι, όπως λες, του δείχνω προφανώς εμπιστοσύνη ότι ξέρει το αντικείμενο. Όταν ο τεχνικός πρέπει να αποφασίσει πώς θα λύσει το πρόβλημα που του ανέθεσα, δεν ρωτάει τη δική μου γνώμη! Επειδή εγώ δεν ξέρω, είπαμε! Σ' αυτόν το ανέθεσα! Η ανάθεση στον τεχνικό είναι οι εκλογές. Αναθέσαμε στην κυβέρνηση να λύσει τα προβλήματά μας. Το δημοψήφισμα είναι να ρωτάει εμένα ο τεχνικός πώς να κάνει τη δουλειά του.Όταν π.χ. αναθέτεις σε έναν τεχνικό να σου φτιάξει κάτι, μπορεί να μην κατέχεις τις τεχνικές λεπτομέρειες της εργασίας, όμως μπορείς να κρίνεις αν ο τεχνικός λέει βλακείες ή όχι γιατί έχεις μια πιο χειροπιαστή ιδέα για την δουλειά που του αναθέτεις. Εκτός πια κι αν έχεις μηδενική σχέση με το αντικείμενο.
Γι΄αυτό και τα δημοψηφίσματα έχουν απλά και σαφή ερωτήματα όπου καθένας μπορεί να καταλάβει σχετικά εύκολα το ζήτημα και να τοποθετηθεί με ένα ναι ή ένα όχι. Και ειλικρινά είναι πολύ λίγα πια τα θέματα που δεν είναι τόσο περίπλοκα. Ακόμη και το θέμα Βασιλεία vs Δημοκρατία θα ήταν σήμερα πολύ πιο περίπλοκο (ποια βασιλεία, ποιος τύπος δημοκρατίας) από ό,τι όταν έγινε το μοναδικό μάλλον σοβαρό δημοψήφισμα που έγινε ποτέ στη χώρα.
Επομένως, κάθε δημοψήφισμα που έχει σχέση με ευρωπαϊκά θέματα αν μεν είναι νομισματικό ανάγεται (στις σημερινές συνθήκες μας) άμεσα στο ευρώ ή δραχμή (και επειδή έξοδος από το ευρώ μπορεί να γίνει μόνο με έξοδο από την ΕΕ) ανάγεται στο μέσα ή έξω από την ΕΕ.
Με δουλεύεις τώρα ή δεν έχεις καμιά συναίσθηση τι λες; Όταν αναθέτω σ' έναν τεχνικό να μου φτιάξει κάτι, όπως λες, του δείχνω προφανώς εμπιστοσύνη ότι ξέρει το αντικείμενο. Όταν ο τεχνικός πρέπει να αποφασίσει πώς θα λύσει το πρόβλημα που του ανέθεσα, δεν ρωτάει τη δική μου γνώμη! Επειδή εγώ δεν ξέρω, είπαμε! Σ' αυτόν το ανέθεσα! Η ανάθεση στον τεχνικό είναι οι εκλογές. Αναθέσαμε στην κυβέρνηση να λύσει τα προβλήματά μας. Το δημοψήφισμα είναι να ρωτάει εμένα ο τεχνικός πώς να κάνει τη δουλειά του.
Αμάν, τα επιχειρήματά σου είναι σκέτη τρολιά, βρε αδερφέ. Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν συνειδητοποιείς τι γράφεις.
Τελικά, έχουμε φτιάξει τη νέα γενιά που μας αξίζει.
Τελικά, έχουμε φτιάξει τη νέα γενιά που μας αξίζει.
Ας αρχίσω με μια σημειολογική παρατήρηση: βλέπω ότι υπάρχουν στην ανωτέρω περιγραφή η Ενωμένη Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, όχι όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι' αυτό υποθέτω μιλάει για ρομαντισμό ο Μαρίνος. Δεν θέλω όμως να αφαιρέσω τον ρομαντισμό από την πολιτική, ούτε θέλω να μιλήσω για πολιτική stricto sensu, οπότε θα περιοριστώ στο όραμα της Ευρώπης ... Νιώθω κι εγώ Ευρωπαίος, με όλες τις έννοιες του όρου (όπως εξάλλου και πολλοί που είναι ή δηλώνουν αριστεροί) και θα ήμουν υπό κανονικές συνθήκες πλήρως διατεθειμένος να παραβλέψω ως συγκυριακό πρόβλημα το τι είναι σήμερα η Ευρώπη για να μη θέσω σε κίνδυνο το ουτοπικό όραμα της Ευρώπης... Θεωρώ λάθος την έξοδο από την ευρωζώνη ... Αν θέλουμε να μιλήσουμε όχι πρακτικά, αλλά για το όραμα της Ευρώπης, δεν βλέπω πώς μπορούμε να συγυρίσουμε τα του οίκου μας χωρίς να επιδιώξουμε μια άλλη Ευρώπη, χωρίς το όραμα ενός διαφορετικού ευρύτερου οίκου. Με την έννοια αυτή, αδυνατώ να συμμεριστώ ιδεολογικά το ευρωπαϊκό πρόταγμα στην παρούσα συγκυρία. Η απονομιμοποίηση είναι, δυστυχώς, αμφίδρομο φαινόμενο.
Δεν έχουν συμβάλει μόνο οι γονείς, όμως. Κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους και οι δάσκαλοι και οι πανεπιστημιακοί καθηγητές και τα κόμματα.Καλά που το καταλάβατε όσοι είσαστε γονείς.