ΟΚ, και υποθέτω ότι το ίδιο θα σε εκνεύριζαν στο παρελθόν (και θα σε εκνευρίζουν ακόμη και σήμερα) και εκείνα τα «ναι, αλλά εσείς με τον Βορίδη, τον Άδωνη, τον Μπαλτάκο κλπ κλπ». Επειδή τα περί Μπαλτάκου (θαυμαστή του Τσίπρα στο μεταξύ) τα άκουσα πρωί πρωί από υπουργό της κυβέρνησης.
Όχι, δεν με εκνευρίζουν το ίδιο (αν και συμφωνώ ότι κι αυτό έχει γίνει καραμέλα), και θα σου πω γιατί:
Περίπτωση α: την Κυριακή θα ψηφίσω "Όχι", και το ίδιο θα κάνει και η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων της ΧΑ. Πρέπει να ντρέπομαι; Σημαίνει ότι κάναμε την ίδια επιλογή ακολουθώντας τα ίδια μονοπάτια συλλογιστικής, έχοντας τα ίδια κίνητρα, επιθυμίες ή και φαντασιώσεις ακόμη; Για να το πω αλλιώς, αν στη θέση της ΧΑ βάλουμε τους ΑΝΕΛ, μπορεί η ψήφος μου να ταυτίζεται με του Καμμένου, αλλά, π.χ., ξενερώνω με τις αναφορές στο Κούγκι, ενώ βρήκα την προχθεσινή ομιλία του στη Βουλή κωμικοτραγική. Οπότε τι;
Περίπτωση β: κόμματα «προοδευτικά», «σοσιαλιστικά» (ΠΑΣΟΚ) και «(υπεύθυνα) αριστερά» (ΔΗΜΑΡ) επιλέγουν να συγκυβερνήσουν με την πιο ακραία μεταπολιτευτικά δεξιά, με φασισταριά σαν αυτά που αναφέρεις σε θέσεις-κλειδιά. Ε όχι, δεν είναι καθόλου το ίδιο!
Ειδικά για τον Μπαλτάκο (ο οποίος το '44 θα είχε ντυθεί τσολιάς και το '70 θα ήταν υπουργός της χούντας), αν δηλώνει θαυμαστής του Τσίπρα (το αγνοούσα παντελώς), είναι δικό του πρόβλημα και όχι του Τσίπρα. Δεν αποκλείεται μάλιστα να το κάνει για να συντηρήσει τη διαφοροποίηση και αποστασιοποίησή του από τον Σαμαρά. Αντίστοιχα, εάν η Μαρί Λεπέν επέλεξε να υποστηρίξει τον Σύριζα παραμονές των εκλογών του Γενάρη, για δικούς της προφανείς λόγους, έπρεπε να απολογηθεί ο Σύριζα γι' αυτό; (Οι σκάηδες βέβαια τρίβαν τα χέρια τους.)
Last but not least (και χωρίς να αναφέρομαι σε εσένα προσωπικά σε καμία περίπτωση!), η απόσταση από το προαναφερθέν επιχείρημα μέχρι την άθλια θεωρία των δύο άκρων είναι ελάχιστη.
Ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα, Στάθη μου; Ότι τα δημοψηφίσματα πολώνουν. Και πολώνουν ακόμη χειρότερα αν το διακύβευμα δεν είναι σαφές και ο κόσμος νιώθει ότι κάτι γίνεται πίσω από την πλάτη του. Δεν είναι σαν τις εκλογές όπου καθένας ψηφίζει την πολιτική που θεωρεί σωστή. Γι' αυτό εκλέγουμε κυβερνήσεις με άνεση χρόνου και δεν κάνουμε γενικές συνελεύσεις επί παντός επιστητού.
Σίγουρα τα δημοψηφίσματα πολώνουν, πολύ περισσότερο από τις εκλογές, αλλά ενίοτε πρέπει να γίνονται. Εγώ είμαι πολωμένος
[χρησιμοποιώ τη λέξη καταχρηστικά, αφού προϋποθέτει την ύπαρξη τουλάχιστον δύο προσώπων (κάτι σαν το «ο Μήτρογλου συγκλίνει» :))] προ πολλού, και δεν μου αρέσει αυτό (σου το είχα πει και σε προσωπική επικοινωνία, αν θυμάσαι). Και γι' αυτό προσπαθώ να αποφεύγω τα πολιτικά νήματα, όχι πάντα με επιτυχία. Τι να κάνω, έσπασε ο διάολος το ποδάρι του να έχω επείγοντα ερωτήματα προς το φόρουμ ταυτόχρονα με την προκήρυξη δημοψηφίσματος... :)
