bernardina
Moderator
Ακριβώς το ίδιο σκέφτηκα κι εγώ. :s
Είναι σωστό να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άλλον ένα εισιτήριο του μετρό το οποίο ισχύει ακόμα;
- Thread starter Ambrose
- Start date
Δεν θέλω να ξανανοίξω συζήτηση για το θέμα του εισιτηρίου των ΜΜΜ, αλλά πριν από μια βδομάδα, στον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, έγινε ένα σχετικό περιστατικό. Το εισιτήριο για να μπεις στον αρχαιολογικό χώρο είναι 4 ευρώ. Μια παρέα από έναν άντρα και δυο γυναίκες μεταξύ 25 και 30 ετών αγνόησε το ταμείο και ξεκίνησε να ανηφορίζει. Η υπάλληλος έτρεχε πίσω τους και φώναζε, "Κύριε! Κύριε! Παρακαλώ! Εισιτήρια!" Στην αρχή νόμισα ότι δεν είναι Έλληνες, έτσι όπως έβλεπα να μη γυρίζουν ούτε να κοιτάξουν. Μετά διαπίστωσα ότι ήταν εντελώς Έλληνες. Κρατούσαν μια σακούλα με μπίρες, προφανώς είχαν έρθει να απολαύσουν το ηλιοβασίλεμα παρέα με τις μπίρες τους -- που φυσικά απαγορεύεται η κατανάλωσή τους μέσα στον αρχαιολογικό χώρο. Όταν η υπάλληλος τούς ζήτησε να κόψουν εισιτήριο, ο νεαρός άρχισε να ωρύεται, "Εμείς είμαστε άνεργοι, και δεν έχουμε λεφτά για το εισιτήριο και δεν γουστάρουμε να πληρώσουμε". Τελικά, βέβαια, νίκησε ο τραμπουκισμός των τριών ατόμων. Τι μπορούσε να κάνει μια υπάλληλος μόνη της;
Αργότερα, μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, ο νεαρός συνέχιζε να ωρύεται ότι "Τόσα χαράτσια πληρώνουμε, θα πρέπει να μπαίνουμε δωρεάν". Δεν αμφιβάλλω ότι έλεγαν αλήθεια ότι είναι άνεργοι, αλλά προφανώς μια χαρά είχαν χαρτζιλίκι για βενζίνη μέχρι το Σούνιο και για να αγοράσουν μπίρες.
Αργότερα, μέσα στον αρχαιολογικό χώρο, ο νεαρός συνέχιζε να ωρύεται ότι "Τόσα χαράτσια πληρώνουμε, θα πρέπει να μπαίνουμε δωρεάν". Δεν αμφιβάλλω ότι έλεγαν αλήθεια ότι είναι άνεργοι, αλλά προφανώς μια χαρά είχαν χαρτζιλίκι για βενζίνη μέχρι το Σούνιο και για να αγοράσουν μπίρες.
Αναρωτιέμαι αν θα μπορέσουμε κάποτε στην Ελλάδα να συζητάμε τα θέματα χωρίς να τα μπουρδουκλώνουμε. Είναι κτγμ, θεμελιωδώς σωστό ένας άνθρωπος με μηδενικό ή πολύ χαμηλό εισόδημα να μην στερείται βασικές υποδομές (και σε αυτές περιλαμβάνω π.χ. υγεία, παιδεία, μεταφορές, ακόμη και βασικές υποδομές αναψυχής). Αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να αρκεί ένα δημόσιο έγγραφο που να πιστοποιεί τη συγκεκριμένη ιδιότητά του και τίποτε άλλο. Τελεία και παύλα. (Φυσικά, το γεγονός της ανεργίας και μόνο δεν μπορεί να αρκεί. Άνεργος μπορεί να είναι τυπικά και ένας ιδιοκτήτης σπιτιών, γαιών ή γενικώς, εισοδηματίας. Η σωστή διατύπωση θα έπρεπε να είναι «με μηδενικό ή πολύ χαμηλό εισόδημα», όπου το «πολύ χαμηλό», όπως και το «βασική υποδομή» πρέπει να ορίζεται με βάση κάποιους κανόνες --ναι, είναι θέμα πολιτικής.)
Από εκεί και πέρα, δεν μπορεί να ισχύει το «είμαι ό,τι δηλώνω» ούτε το «γράφω τις διατάξεις, τους νόμους και τους κανόνες σας στα παλιά μου τα παπούτσια», ούτε το «πληρώνουμε όλοι με τους φόρους μας». Τα πρώτο επειδή οδηγεί σε καταχρηστικές καταστάσεις (τα είδαμε, τα ξέρουμε, τα ζούμε), το δεύτερο επειδή οδηγεί στους «έξυπνους» που ζουν σε βάρος των κορόιδων και το τρίτο επειδή, πολύ απλά, δεν ισχύει. Και δεν πρέπει να ισχύει: Δεν μπορεί να πληρώνει ο Λαμιώτης με τους φόρους του τα μετρό της Αθήνας. Αυτό που πληρώνουμε όλοι με τους φόρους μας είναι ένα βασικό επίπεδο, πάνω στο οποίο μπαίνουν ειδικές χρεώσεις της συγκεκριμένης χρήσης.
Όσο για το εισιτήριο του μετρό, που «ισχύει ακόμη» (πώς ισχύει; αφού είναι για έναν επιβάτη, για μία ή περισσότερες διαδρομές μέσα σε συγκεκριμένο μέγιστο χρόνο) είναι απλώς μια μπαλαφάρα, που βρήκε κι αυτή γόνιμο έδαφος στον παραλογισμό της κοινωνίας μας. Γιατί δεν διανοείται κανείς να πει «Αυτό το εισιτήριο του κινηματογράφου ισχύει ακόμη αφού έχει και δεύτερη παράσταση και θα το δώσω σε όποιον θέλει να μπει;» Μα πολύ απλά, επειδή το εισιτήριο ακυρώθηκε ήδη κατά την πρώτη του χρήση. Ακόμη και αν ο θεατής πρέπει να φύγει μετά από ένα πεντάλεπτο, δεν μπορεί να το δώσει σε άλλον για να μπει μέσα.
Με άλλα λόγια, όλη αυτή η θεωρητικολογία λέει και πάλι το γνωστό: Εκμεταλλευόμαστε την εμπιστοσύνη που μας δείχνετε ως πολίτες και δεν μας ελέγχετε, άρα δεν πληρώνουμε, όπως δεν πληρώνουν άλλοι που κλπ κλπ. Δεν διεκδικεί το δικαίωμα του άνεργου/χαμηλόμισθου κλπ, αλλά παίρνει από τον δημόσιο κορβανά ό,τι και όσο γουστάρει, με τσαμπουκά. Και αυτή ακριβώς είναι η ίδια νοοτροπία της συνενοχής και συμμετοχής στην καταλήστευση του δημοσίου (ο μεγάλος κλέβει πολλά, θα αρπάξω κι εγώ ό,τι μπορώ) που είναι, κττγμ, απαράδεκτη. Είναι η νοοτροπία του «Όλοι μαζί θα τα τρώμε. Ρε!»
Από εκεί και πέρα, δεν μπορεί να ισχύει το «είμαι ό,τι δηλώνω» ούτε το «γράφω τις διατάξεις, τους νόμους και τους κανόνες σας στα παλιά μου τα παπούτσια», ούτε το «πληρώνουμε όλοι με τους φόρους μας». Τα πρώτο επειδή οδηγεί σε καταχρηστικές καταστάσεις (τα είδαμε, τα ξέρουμε, τα ζούμε), το δεύτερο επειδή οδηγεί στους «έξυπνους» που ζουν σε βάρος των κορόιδων και το τρίτο επειδή, πολύ απλά, δεν ισχύει. Και δεν πρέπει να ισχύει: Δεν μπορεί να πληρώνει ο Λαμιώτης με τους φόρους του τα μετρό της Αθήνας. Αυτό που πληρώνουμε όλοι με τους φόρους μας είναι ένα βασικό επίπεδο, πάνω στο οποίο μπαίνουν ειδικές χρεώσεις της συγκεκριμένης χρήσης.
Όσο για το εισιτήριο του μετρό, που «ισχύει ακόμη» (πώς ισχύει; αφού είναι για έναν επιβάτη, για μία ή περισσότερες διαδρομές μέσα σε συγκεκριμένο μέγιστο χρόνο) είναι απλώς μια μπαλαφάρα, που βρήκε κι αυτή γόνιμο έδαφος στον παραλογισμό της κοινωνίας μας. Γιατί δεν διανοείται κανείς να πει «Αυτό το εισιτήριο του κινηματογράφου ισχύει ακόμη αφού έχει και δεύτερη παράσταση και θα το δώσω σε όποιον θέλει να μπει;» Μα πολύ απλά, επειδή το εισιτήριο ακυρώθηκε ήδη κατά την πρώτη του χρήση. Ακόμη και αν ο θεατής πρέπει να φύγει μετά από ένα πεντάλεπτο, δεν μπορεί να το δώσει σε άλλον για να μπει μέσα.
Με άλλα λόγια, όλη αυτή η θεωρητικολογία λέει και πάλι το γνωστό: Εκμεταλλευόμαστε την εμπιστοσύνη που μας δείχνετε ως πολίτες και δεν μας ελέγχετε, άρα δεν πληρώνουμε, όπως δεν πληρώνουν άλλοι που κλπ κλπ. Δεν διεκδικεί το δικαίωμα του άνεργου/χαμηλόμισθου κλπ, αλλά παίρνει από τον δημόσιο κορβανά ό,τι και όσο γουστάρει, με τσαμπουκά. Και αυτή ακριβώς είναι η ίδια νοοτροπία της συνενοχής και συμμετοχής στην καταλήστευση του δημοσίου (ο μεγάλος κλέβει πολλά, θα αρπάξω κι εγώ ό,τι μπορώ) που είναι, κττγμ, απαράδεκτη. Είναι η νοοτροπία του «Όλοι μαζί θα τα τρώμε. Ρε!»
bernardina
Moderator
Έτσι ακριβώς!
Μόνο όταν έρθει και στην Ελλάδα το σύστημα με το Oyster για τα ΜΜΜ του Λονδίνου, δηλαδή μια μαγνητική κάρτα από την οποία αφαιρείται η αξία της διαδρομής που έκανες, θα μπορεί κάποιος να πάρει την κάρτα ενός άλλου και να τη χρησιμοποιήσει. Επειδή η κάρτα θα είναι μία μεν, αλλά ο καθένας από τους επιβάτες θα πληρώνει κανονικά τη διαδρομή του.
SBE
¥
Το σύστημα του Λονδίνου δεν είναι το τέλειο σύστημα, γιατί δεν υπάρχει τέτοιο σύστημα. Άλεξ, αναφέρεσαι στην κάρτα προπληρωμής, η οποία αφαιρεί από το προπληρωμένο ποσό το κόστος του κάθε εισιτηρίου και την οποία χρησιμοποιούν όσοι χρησιμοποιούν τη δημόσια συγκοινωνία περιστασιακά. Όμως άμα φτάσεις το κόστος της ημερήσιας κάρτας σταματάει να σε χρεώνει άλλο και λειτουργεί σαν ημερήσια κάρτα απεριόριστων διαδρομών, και υπάρχει κι η κάρτα διαρκείας εβδομάδας- μήνα- χρόνου. Θα μπορούσα επομένως αν π.χ. έκανα πρωινές βάρδιες στο εργοστάσιο και ο σύζυγός μου έκανε βραδυνές να έχουμε μία κάρτα διαρκείας κι οι δύο και να τη δίνει ο ένας στον άλλον. Και τις ώρες που είμαστε στη δουλειά να ταξιδεύει κάποιος άλλος με την κάρτα αυτή. Ή θα μπορούσα με την κάρτα προπληρωμής μόλις κάνω δυο ταξίδια και σταματήσει να με χρεώνει κι άλλο να την δώσω στο γείτονά μου να πάει να κάνει τις δουλειές του. Κι έτσι με μία κάρτα εξυπηρετούνται πολλοί χρήστες. Κι είμαστε πάλι στο ίδιο πρόβλημα...
Συμφωνώ με τον Δόχτορα πιο πάνω...
Συμφωνώ με τον Δόχτορα πιο πάνω...
SBE
¥
Μόνο οι εκπτωτικές (παιδικές, φοιτητικές, συνταξιούχων).
Και οι ημερήσιες φυσικά ποτέ δεν είχαν.
SBE
¥
Ακούγεται ίσως περίεργο στην Ελλάδα, αλλά στο ΗΒ είσαι ό,τι δηλώσεις.
Νομίζω ότι απλά τα μέσα μεταφοράς αποφάσισαν ότι δεν έχει νόημα να κυνηγάνε και την τελευταία δεκάρα και ότι είναι καλύτερα να φροντίσουν να δώσουν κίνητρο ώστε να αποκτήσει ο κάθε επιβάτης μια κάρτα- ακόμα και τα μεμονωμένα εισιτήρια είναι 50% φτηνότερα με την κάρτα. Λιγότερο προσωπικό στην έκδοση εισιτηρίων, προπληρωμένα έσοδα κλπ.
Νομίζω ότι απλά τα μέσα μεταφοράς αποφάσισαν ότι δεν έχει νόημα να κυνηγάνε και την τελευταία δεκάρα και ότι είναι καλύτερα να φροντίσουν να δώσουν κίνητρο ώστε να αποκτήσει ο κάθε επιβάτης μια κάρτα- ακόμα και τα μεμονωμένα εισιτήρια είναι 50% φτηνότερα με την κάρτα. Λιγότερο προσωπικό στην έκδοση εισιτηρίων, προπληρωμένα έσοδα κλπ.
Και στην Ισπανία πολλούς τύπους καρτών μπορούν να τους χρησιμοποιούν πολλά άτομα. Και όχι, δεν έχουν φωτογραφία. Εγώ, για παράδειγμα, όταν έφευγα πέρυσι από Βαρκελώνη, έδωσα κάρτα με 15 διαδρομές που είχαν απομείνει, σ' έναν φίλο μου.
2 χρόνια φυλάκιση και αφαίρεση δικαιώματος ψήφου. Αυτή θα έπρεπε να είναι η τιμωρία τους. Κατά την γνώμη μου θα έπρεπε όλα τα δημόσια μουσεία να είναι δωρεάν, αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση. Δεν γίνεται να κάνεις καφριλιές επειδή θεωρείς ότι το κράτος σού χρωστάει.
Διαβάζω τις απόψεις που γράφτηκαν πριν 2-3 χρόνια, στην αρχή του νήματος, και καραφλιάζω. Επειδή δηλαδή οι μισθοί στην Ελλάδα είναι μικροί, άρα τα εισιτήρια αναλογικά ακριβά, μειώνεται με κάποιον μαγικό τρόπο το κόστος λειτουργίας του μέσου; Ή πρέπει όλοι οι πολίτες να επιδοτούν την χρήση του μετρό για να μην πληρώσει ο χρήστης του κάτι παραπάνω; Κατά τα άλλα συμφωνώ με όσα έγραψαν ο nickel και ο Δόκτορας.
Λίγα λόγια εκτός θέματος...
-Ο άνεργος δεν είναι και άπορος.
-Ο άνεργος έχει δικαίωμα στη διασκέδαση, όπως όλοι.
-Ο άνεργος δεν πρέπει να παραβιάζει κανόνες και κανονισμούς, όπως ισχύει για όλους.
-Ο άνεργος δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο λοιδωρίας και ειρωνείας από τους έχοντες δουλειά και χρήματα. Πάντα υπάρχει έστω η απομακρυσμένη πιθανότητα να βρεθούμε στη θέση του. Αλλά και να μη βρεθούμε, παραμένει άνθρωπος επομένως ισχύει το παραπάνω.
Αυτά...
-Ο άνεργος δεν είναι και άπορος.
-Ο άνεργος έχει δικαίωμα στη διασκέδαση, όπως όλοι.
-Ο άνεργος δεν πρέπει να παραβιάζει κανόνες και κανονισμούς, όπως ισχύει για όλους.
-Ο άνεργος δεν πρέπει να γίνεται αντικείμενο λοιδωρίας και ειρωνείας από τους έχοντες δουλειά και χρήματα. Πάντα υπάρχει έστω η απομακρυσμένη πιθανότητα να βρεθούμε στη θέση του. Αλλά και να μη βρεθούμε, παραμένει άνθρωπος επομένως ισχύει το παραπάνω.
Αυτά...
SBE
¥
Δε νομίζω ότι είπε κανείς τίποτα κακό για τους άνεργους, Άζι. Και μάλιστα νόμιζα ότι άμα είσαι γραμμένος στον ΟΑΕΔ έχεις κάποιες εκπτώσεις σε θεάματα και μουσεία. Φαίνεται πως όχι;
Στην Ελλάδα έχουμε μια κακιά συνήθεια, να περιμένουμε όλοι ειδική μεταχείριση κι όταν δεν μας τη δίνουν την απαιτούμε.
Αυτός που δήλωνε άνεργος (και άρα μπαίνει χωρίς να πληρώνει), ξέρουμε σίγουρα ότι ήταν άνεργος και όχι απλά θρασύς;
Βαριέμαι τώρα να ψάξω να δω αν το είχα γράψει, οπότε ίσως επαναλαμβάνομαι: κάποτε στο Λονδίνο δούλευα σαν γενικός δερβέναγας σε μια έκθεση ελληνικής τέχνης (στην ουσία επόπτρια βάρδιας). Και ήρθε ένας κύριος μετά της συνοδού του και μπήκε μέσα χωρίς να πληρώσει με το επιχείρημα "ξέρεις ποιός είμαι εγώ;" (ήταν εφοπλιστής, από αυτούς τους πολύ παλιούς και πολύ γνωστούς). Οπότε η ταμίας με έστειλε να βγάλω το φίδι από την τρύπα και τον πλησίασα ευγενικά και του υπενθύμισα ότι το εισιτήριο (4-5 λίρες, με έκπτωση για υπερήλικες σαν αυτόν) ήταν υποχρεωτικό για όλους. Θύμωσε και έφυγε και με το που πήγε στο γραφείο του έστειλε ένα φαξ ότι παραιτείται από μέλος του πολιτιστικού ιδρύματος και σταματάει τις δωρεές γιατί του ζητήθηκε να πληρώσει εισιτήριο. Δηλαδή συμπεριφέρθηκε σαν κακομαθημένο παιδί γιατί του ζητήθηκε ευγενικά να συμμορφωθεί με τους κανονισμούς. Από τον πιο πλούσιο ως τον πιο φτωχό, όλοι νομίζουν ότι οι πάντες τους χρωστάνε ή ότι αυτοί μόνο είναι μάγκες και κάνουν ό,τι θέλουν.
*Δεν εγνώριζε όμως ότι ήταν από τους μικρούς δωρητές και ότι ο μεγάλος δωρητής είχε έρθει πολλές φορές στην έκθεση, είχε φέρει πάρα πολλούς φίλους του, αρνήθηκε να βγάλει ομαδικό εισιτήριο που είχε έκπτωση, πλήρωνε με πενηντόλιρα και δεν έπαιρνε ρέστα, και τα βάζαμε στις δωρεές.
Στην Ελλάδα έχουμε μια κακιά συνήθεια, να περιμένουμε όλοι ειδική μεταχείριση κι όταν δεν μας τη δίνουν την απαιτούμε.
Αυτός που δήλωνε άνεργος (και άρα μπαίνει χωρίς να πληρώνει), ξέρουμε σίγουρα ότι ήταν άνεργος και όχι απλά θρασύς;
Βαριέμαι τώρα να ψάξω να δω αν το είχα γράψει, οπότε ίσως επαναλαμβάνομαι: κάποτε στο Λονδίνο δούλευα σαν γενικός δερβέναγας σε μια έκθεση ελληνικής τέχνης (στην ουσία επόπτρια βάρδιας). Και ήρθε ένας κύριος μετά της συνοδού του και μπήκε μέσα χωρίς να πληρώσει με το επιχείρημα "ξέρεις ποιός είμαι εγώ;" (ήταν εφοπλιστής, από αυτούς τους πολύ παλιούς και πολύ γνωστούς). Οπότε η ταμίας με έστειλε να βγάλω το φίδι από την τρύπα και τον πλησίασα ευγενικά και του υπενθύμισα ότι το εισιτήριο (4-5 λίρες, με έκπτωση για υπερήλικες σαν αυτόν) ήταν υποχρεωτικό για όλους. Θύμωσε και έφυγε και με το που πήγε στο γραφείο του έστειλε ένα φαξ ότι παραιτείται από μέλος του πολιτιστικού ιδρύματος και σταματάει τις δωρεές γιατί του ζητήθηκε να πληρώσει εισιτήριο. Δηλαδή συμπεριφέρθηκε σαν κακομαθημένο παιδί γιατί του ζητήθηκε ευγενικά να συμμορφωθεί με τους κανονισμούς. Από τον πιο πλούσιο ως τον πιο φτωχό, όλοι νομίζουν ότι οι πάντες τους χρωστάνε ή ότι αυτοί μόνο είναι μάγκες και κάνουν ό,τι θέλουν.
*Δεν εγνώριζε όμως ότι ήταν από τους μικρούς δωρητές και ότι ο μεγάλος δωρητής είχε έρθει πολλές φορές στην έκθεση, είχε φέρει πάρα πολλούς φίλους του, αρνήθηκε να βγάλει ομαδικό εισιτήριο που είχε έκπτωση, πλήρωνε με πενηντόλιρα και δεν έπαιρνε ρέστα, και τα βάζαμε στις δωρεές.
Και κανονικός άνεργος να ήταν, γιατί τού χρωστάνε οι υπόλοιποι εργαζόμενοι;
Υποθέτω ότι ο Άζι αναφέρεται σε αυτή την παρατήρηση.
Στην πραγματικότητα, δεν γνωρίζουμε αν ήταν άνεργοι, αν είχαν χαρτζιλίκι ή αν αποφάσισαν να χαλάσουν τα τελευταία τους χρήματα ένα ηλιοβασίλεμα στο Σούνιο, αν πήγαν από μακριά ή από κοντά ως εκεί, αν είχαν αυτοκίνητο, παπάκι ή ήρθαν με οτοστόπ ή το ΚΤΕΛ, στοιχεία που καθένα από αυτά θα είχε τη δική του αξία και σημασία. Δεν γνωρίζουμε αν ήταν πραγματικά άνεργοι ή, πολύ περισσότερο, άποροι, αν είχαν ακόμη τα (λίγα, πολύ λίγα, και χρονικά πολύ περιορισμένα) δικαιώματα των ανέργων για είσοδο κ.λπ.
Σε κάθε περίπτωση, ίσως πιο σημαντικό από την προσωπική αποτίμηση, είναι για εμένα τα «χειροπιαστά» στοιχεία που συνεισφέρει κάποιος με ένα προσωπικό παράδειγμα: από το παράδειγμα της Άλεξ, ο ετσιθελικός τρόπος που μπήκαν, η κακή συμπεριφορά προς την υπάλληλο· από το παράδειγμα της ΣΒΕ, η φτηνιάρικη συμπεριφορά του μικροδωρητή. Όλα χαρακτηριστικές συμπεριφορές κακομαθημένου, εγωιστικού, σχεδόν αντικοινωνικού παιδιού.
Να σου πω την αλήθεια, δόκτορα, αν ήμουν άνεργη και άπορη, το τελευταίο πράγμα που θα μου περνούσε από το μυαλό, δηλαδή δεν θα μου περνούσε ποτέ, θα ήταν να επιχειρήσω να μπω σε έναν αρχαιολογικό χώρο με τσαμπουκά και με κραυγές περί της ανεργίας μου και της υποχρέωσης του κράτους να καλύπτει τη συντήρηση των αρχαιολογικών χώρων από τα "χαράτσια και τους φόρους μου". Τώρα, αν κάποιοι στο περιστατικό που αφηγήθηκα βρήκαν ότι το εν λόγω άτομο είχε κάποιο δίκιο που του το στέρησα, τι να πω. Μόνο ως διάθεση κόντρας το βλέπω.
Για το κατά πόσον ισχύουν αυτά ή τελικά ο Οργανισμός ψεύδεται ασύστολα εν γνώσει του, σχηματίστε προσωπική άποψη διαβάζοντας εδώ: http://epibates-thess.blogspot.gr/2011/02/blog-post_05.html
Resident
¥
Επειδή ήμουν παρών στο περιστατικό του Σουνίου, σου λέω ότι δεν ήταν άνεργοι ήταν η φτηνή δικαιολογία τους. Ο άνεργος δεν φωνάζει ότι είναι. Το λέει χαμηλόφωνα. Σε κανένα δεν αρέσει. Και αν συμβεί και σε παραγωγική ηλικία σε σακατεύει ψυχολογικά. Δεν γυρνάς να το διαλαλείς γιατί δεν σου αρέσει. Επίσης, δεν νομίζω ότι οι γύρω σε κατηγορούν, μάλλον το αντίθετο, σε υποστηρίζουν.
Πάντως, σε έκκληση/παρατήρηση της υπαλλήλου ότι αφού είναι άνεργοι ας της το έλεγαν όχι δημοσίως και κραυγάζοντας και θα το διευθετούσε, δεν έκαναν τίποτε, υπερηφάνως και αρειμανίως προχώρησαν στον ναό. Επιπλέον, πέντε λεπτά νωρίτερα ο άνδρας (1 απο τους 3) ήθελε να μπει καπνίζοντας και δεν τον άφησε η μία από τις δύο κοπέλλες. Πού; στον δρυμό του Σουνίου που αν γίνει το ατύχημα θα φτάσει στην Αθήνα. Η καφρίλα βρίσκει πολλές δικαιολογίες για να καλυφτεί δεν είναι ανάγκη να της δίνουμε και εμείς κάλυψη.
bernardina
Moderator
Υπάρχουν διάφορες απόψεις.
Και για να λήξει το θέμα του περιστατικού στο Σούνιο, θα δεχόμουν να με εγκαλέσει κάποιος ότι "λοιδορώ ή ειρωνεύομαι ανέργους", αν περιέγραφα ειρωνικά ένα περιστατικό όπου ένας άνθρωπος πλησίασε στο ταμείο και ζήτησε να περάσει χωρίς να πληρώσει εισιτήριο επειδή είναι άνεργος. Είναι προφανές ότι διαφορετικό περιστατικό περιέγραψα, και λυπάμαι που υπάρχει έστω και ένας που το διάβασε αλλιώς.