Resident
¥
Ενδιαφέρον, αλλά έτσι όπως γράφει είτε εργάζεται είτε όχι πάλι θα "φώναζε" για να τραβήξει την προσοχή, έτσι μου φαίνεται
Είναι σωστό να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άλλον ένα εισιτήριο του μετρό το οποίο ισχύει ακόμα;
- Thread starter Ambrose
- Start date
Ενδιαφέρον, αλλά έτσι όπως γράφει είτε εργάζεται είτε όχι πάλι θα "φώναζε" για να τραβήξει την προσοχή, έτσι μου φαίνεται
bernardina
Moderator
Μα εδώ μιλάμε για χρησιμοποιημένα εισιτήρια, όχι για υπόλοιπες διαδρομές.
Και στην Ελλάδα υπάρχουν εισιτήρια για πολλά άτομα· τα λένε δεσμίδες.
Δεν ξέρω πώς αλλιώς να διαβάσει κανείς αυτή την παρατήρηση.
Αλλά δεν θέλω να ανοίξω νέο κύκλο αντεγκλήσεων. Ούτε πάω επίτηδες κόντρα... Διάβασα κάτι και αντέδρασα σε αυτό και μόνο. Ούτε έδωσα δίκιο στην παραβίαση κανονισμών (το γράφω άλλωστε) ούτε στον τρόπο ούτε στην αγένειά τους. Μόνο σε αυτό αντέδρασα που έχει μόνο έναν τρόπο ανάγνωσης κατ' εμέ.
Αλλά δεν θέλω να ανοίξω νέο κύκλο αντεγκλήσεων. Ούτε πάω επίτηδες κόντρα... Διάβασα κάτι και αντέδρασα σε αυτό και μόνο. Ούτε έδωσα δίκιο στην παραβίαση κανονισμών (το γράφω άλλωστε) ούτε στον τρόπο ούτε στην αγένειά τους. Μόνο σε αυτό αντέδρασα που έχει μόνο έναν τρόπο ανάγνωσης κατ' εμέ.
Έχεις απόλυτο δίκιο. Νομίζω ότι το λάθος στη συλλογιστική αυτών που λένε ότι το εισιτήριο ισχύει για ακόμα πολλούς επιβάτες όταν δεν το χρειάζεται πια ο πρώτος μπορεί να γίνει εμφανές αν δούμε τις εξής περιπτώσεις:
- Εταιρεία κινητής τηλεφωνίας: Ο πάροχος σού δίνει "απεριόριστο" όγκο δεδομένων στο κινητό σου, και δίπλα γράφει "Ισχύει πολιτική λελογισμένης χρήσης". Δηλαδή, φαίνεται απεριόριστο σε κάποιον που κάνει λογική χρήση, όχι σ' εκείνον που θέλει να κατεβάζει τέσσερις ταινίες την ημέρα. Στην πραγματικότητα έχουν βάλει ένα όριο που δεν μπορείς να το ξεπεράσεις.
- Σ' ένα εστιατόριο έχουν μπουφέ "all you can eat", αλλά εννοούν όσο μπορεί να φάει ΕΝΑΣ άνθρωπος, όχι ένας που φέρνει άλλους πέντε μαζί του. Αν μια φορά στα τόσα τούς τύχει κι ένας γαργαντούας, μπορούν να το αντιμετωπίσουν, αλλά αν ο ένας συνοδεύεται κι από άλλους, πάει, χρεοκόπησαν.
Αντί λοιπόν να προωθούν τη θεωρία "δώσε το εισιτήριό σου σ' έναν άλλον", ανεξάρτητα από το αν το έχει ανάγκη ή όχι, καλό θα ήταν να επιμείνουν να βρεθεί τρόπος κάθε άνεργος και άπορος να παίρνει έναν αριθμό εισιτηρίων δωρεάν κάθε μήνα.
Αν και ποτέ δεν χρησιμοποίησα αυτό το κόλπο (πάντα είχα εισιτήρια και πάντα ακύρωνα από ένα) η λογική είναι η εξής:
Ένα εισιτήριο αξίας Χ για Υ ώρες, σημαίνει ότι έχεις αγοράσει το δικαίωμα να καταλάβεις χώρο για ένα άτομο στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για αυτό το διάστημα. Άρα έχεις και το δικαίωμα να παραχωρήσεις το δικαίωμα (και την απόδειξη του δικαιώματος) σε όποιον τρίτο. Είτε πηγαίνεις πάνω-κάτω με το μετρό είτε αλλάζεις μέσα δεν έχει διαφορά. Ο επιπλέον χρόνος που επιβαρύνεται το κράτος με την αλλαγή προσώπου, είναι αμελητέος.
Φυσικά και υποτίθεται πως ο καθένας θα κόβει ξεχωριστό εισιτήριο αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Ας μην αρχίσω με το απεριόριστη λελογισμένη χρήση. Άλλο το απεριόριστος, άλλο το λελογισμένος. Εφόσον υπάρχει όριο, όσο υψηλό κι αν είναι, τότε η χρήση είναι περιορισμένη και θα πρέπει να σου πουν ποιο είναι το όριο.
To all you can eat είναι νομίζω άλλη υπόθεση. Με την πληρωμή αγοράζεις το δικαίωμα να φας όσο θες. Εσύ. Όταν δεν μπορείς να φας άλλο πάπαλα.
Έτσι το βλέπω εγώ φυσικά. Μιας και δεν με διάλεξαν για Πάπα δεν έχω το αλάθητο.
Ένα εισιτήριο αξίας Χ για Υ ώρες, σημαίνει ότι έχεις αγοράσει το δικαίωμα να καταλάβεις χώρο για ένα άτομο στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για αυτό το διάστημα. Άρα έχεις και το δικαίωμα να παραχωρήσεις το δικαίωμα (και την απόδειξη του δικαιώματος) σε όποιον τρίτο. Είτε πηγαίνεις πάνω-κάτω με το μετρό είτε αλλάζεις μέσα δεν έχει διαφορά. Ο επιπλέον χρόνος που επιβαρύνεται το κράτος με την αλλαγή προσώπου, είναι αμελητέος.
Φυσικά και υποτίθεται πως ο καθένας θα κόβει ξεχωριστό εισιτήριο αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Ας μην αρχίσω με το απεριόριστη λελογισμένη χρήση. Άλλο το απεριόριστος, άλλο το λελογισμένος. Εφόσον υπάρχει όριο, όσο υψηλό κι αν είναι, τότε η χρήση είναι περιορισμένη και θα πρέπει να σου πουν ποιο είναι το όριο.
To all you can eat είναι νομίζω άλλη υπόθεση. Με την πληρωμή αγοράζεις το δικαίωμα να φας όσο θες. Εσύ. Όταν δεν μπορείς να φας άλλο πάπαλα.
Έτσι το βλέπω εγώ φυσικά. Μιας και δεν με διάλεξαν για Πάπα δεν έχω το αλάθητο.
bernardina
Moderator
Ένα εισιτήριο Ψ για Χ ώρες θα μπορούσε να σημαίνει ακόμα και πως, όση ώρα ισχύει, μπορεί να χρησιμοποιείται από αόριστο αριθμό ατόμων, αρκεί να βρίσκεται μόνο ένα άτομο τη φορά πάνω στο μέσο συγκοινωνίας. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, πως ένα εισιτήριο ακυρώνεται στον σταθμό του Ηλεκτρικού στον Πειραιά. Μέχρι να φτάσει στην Κηφισιά, ύστερα από ± 50', θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί από ένα έως, μάξιμουμ, 23 άτομα, δηλαδή όσα είναι οι σταθμοί μείον το τέρμα (Κηφισιά) στο συγκεκριμένο παράδειγμα.
Και;
Και;
Όχι. Υπάρχουν τα εξής συλλογιστικά ή πραγματολογικά λάθη σε αυτόν τον ευλογοφανή, ομολογουμένως, συλλογισμό.
(α) Το εισιτήριο είναι για ένα άτομο. Προφανώς, δύο ή περισσότερα άτομα δεν είναι ένα άτομο. Αυτό που περιγράφει η συγκεκριμένη λογική δεν είναι εισιτήριο για ένα άτομο αλλά ελεύθερη χρήση από x άτομα διαδοχικά επί όση ώρα προβλέπεται. Ακόμη δεν έχω ακούσει απάντηση στην απορία μου: Γιατί δεν έχει διεκδικήσει ποτέ κανείς το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το ίδιο εισιτήριο τρεις διαδοχικές ημέρες επί μισή ώρα; Γιατί είναι εύλογο και σωστό να συμπληρώνεται η μιάμιση ώρα από δύο ή περισσότερα άτομα και όχι από το ίδιο άτομο, που το χρειάζεται μόνο μισή ώρα την ημέρα;
(β) Το κόστος χρήσης (μιλάω τώρα πια ως μηχανικός) υπολογίζεται παντού με βάση μέσους όρους χρήσης. Αν μια περιοχή έχει μέση ατμοσφαιρική μόλυνση, οι δημοτικοί λαμπτήρες θα χρειάζονται καθάρισμα κάθε x μήνες, αλλιώς το φως δεν θα αρκεί. Αν αυξηθεί η μόλυνση στην περιοχή, χρειάζεται πιο συχνό καθάρισμα. Αν οι προσερχόμενοι ασθενείς στα νοσοκομεία είναι x χρειάζονται ψ γιατροί. Αν αυξηθούν οι προσερχόμενοι ασθενείς (όπως τώρα, κακιώρα), πρέπει να αυξηθούν οι γιατροί.
Μέσος όρος δεν είναι το μέγιστο. Κανένα σύστημα, ούτε βιολογικό ούτε τεχνητό, δεν μπορεί να λειτουργεί διαρκώς στο μέγιστο. Αν η χρήση περάσει τον μέσο όρο, το σύστημα πέφτει έξω (δημιουργεί ελλείμματα: ύπνου, πόρων, εσόδων, κάτι). Αν τείνει στο μέγιστο, αργά ή γρήγορα κάτι (συνήθως οι τιμές ή ο τρόπος χρήσης) θα χρειαστεί αναπροσαρμογή ώστε αυτό το μέγιστο να είναι ο μέσος όρος. Αν δεν γίνει αναπροσαρμογή, το σύστημα ξεχαρβαλώνεται.
(γ) Επομένως, η εκάστοτε λελογισμένη χρήση είναι αυτή που περιγράφεται στη σύμβαση χρήσης που λέγεται εισιτήριο. Από ένα άτομο, για μιάμιση ώρα (ή 24 ώρες ή μια εβδομάδα, ό,τι προβλέπεται) για όσες διαδρομές χρειάζεται να κάνει αυτό το άτομο. Το σύστημα αντέχει τον περιστασιακό σουλατσαδόρο ή τον απομακρυσμένο επιβάτη που θα το χρησιμοποιεί επί μιάμιση ώρα, αλλά έχει σχεδιαστεί για τον άνθρωπο που το χρησιμοποιεί περιστασιακά για μια διαδρομή μισή, μια ώρα το πολύ. (Οι άνθρωποι που χρειάζονται περισσότερα και πιο πυκνά δρομολόγια έχουν καλύτερες εναλλακτικές από το απλό εισιτήριο: ημερήσια, εβδομαδιαία, μηνιαία, ετήσια κάρτα.)
Όλα αυτά είναι άσχετα:
(α) με τη φροντίδα που πρέπει να παρέχει η πολιτεία στους άπορους ή άνεργους, σε ειδικές κατηγορίες κ.λπ.
(β) με το αντικειμενικό αλλά και το υποκειμενικό κόστος κάθε υπηρεσίας.
Και άλλους τόσους στην επιστροφή... :)
Φυσικά, όσοι με γνωρίζουν προσωπικά, έχουν ήδη αντιληφθεί ότι η μαχητική υποστήριξη των απόψεών μου είναι εντελώς προσωποκίνητη και εγωιστική, με μοναδικό της στόχο να καταπνιγεί στη γέννησή της αυτή η επικίνδυνη ιδέα: «κατάληψη χώρου επί συγκεκριμένη ώρα». Πού θα βρεθούμε αν έρθει σε κάποιον η ιδέα να χρεώνει τα εισιτήρια με το κυβικό;
Εάν η σύμβαση καθορίζει ότι το εισιτήριο είναι ατομικό και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άλλον τότε έχεις δίκιο (δε λέω πως δεν έχεις, απλά δεν ξέρω).
Όσον αφορά τη λελογισμένη χρήση διαφωνώ. Όχι με τη λογική ότι οι υπολογισμοί έχουν γίνει βάσει αυτής αλλά με το γεγονός ότι είναι καλό επιχείρημα σ' αυτή την περίπτωση. Αν αφήσουμε όλα τα άλλα στην άκρη (αν, δηλαδή, αυτός ήταν ο μόνο παράγοντας), τότε κακώς υπολογίζουν έτσι ή δεν δίνουν περισσότερες επιλογές. Αλλιώς, πρέπει να καθορίσουν τι θεωρείται λελογισμένη χρήση και να ενημερώσουν. Κατ' εμέ, εδώ έχουμε περίπτωση που το κράτος είναι ο τσίπης: υπολογίζουν πως οι περισσότεροι θα το χρησιμοποιήσουν για πολύ λιγότερο από την αξία του και θα εισπράξουν τη διαφορά.
Ελπίζω να βγάζει νόημα γιατί ο Μορφέας με καλεί εδώ και ώρα. Κι έχουν σπάσει και τα γυαλιά μου οπότε βλέπω τον κόσμο κομματάκι off center.
Υ.Γ. Πήγα να βάλω "κάθισμα για ένα άτομο" αλλά αυτό δεν ισχύει . Μεταξύ μας, σε πολλά λεωφορεία, δεν πα να 'σαι πετσί και κόκκαλο, ο χώρος που σου αντιστοιχεί ορίζεται βάσει σαρδέλας.
Όσον αφορά τη λελογισμένη χρήση διαφωνώ. Όχι με τη λογική ότι οι υπολογισμοί έχουν γίνει βάσει αυτής αλλά με το γεγονός ότι είναι καλό επιχείρημα σ' αυτή την περίπτωση. Αν αφήσουμε όλα τα άλλα στην άκρη (αν, δηλαδή, αυτός ήταν ο μόνο παράγοντας), τότε κακώς υπολογίζουν έτσι ή δεν δίνουν περισσότερες επιλογές. Αλλιώς, πρέπει να καθορίσουν τι θεωρείται λελογισμένη χρήση και να ενημερώσουν. Κατ' εμέ, εδώ έχουμε περίπτωση που το κράτος είναι ο τσίπης: υπολογίζουν πως οι περισσότεροι θα το χρησιμοποιήσουν για πολύ λιγότερο από την αξία του και θα εισπράξουν τη διαφορά.
Ελπίζω να βγάζει νόημα γιατί ο Μορφέας με καλεί εδώ και ώρα. Κι έχουν σπάσει και τα γυαλιά μου οπότε βλέπω τον κόσμο κομματάκι off center.
Υ.Γ. Πήγα να βάλω "κάθισμα για ένα άτομο" αλλά αυτό δεν ισχύει . Μεταξύ μας, σε πολλά λεωφορεία, δεν πα να 'σαι πετσί και κόκκαλο, ο χώρος που σου αντιστοιχεί ορίζεται βάσει σαρδέλας.
Ναι, καθορίζουν τι εννοούν με τον όρο λελογισμένη χρήση, δίνουν έναν αριθμό GB.
Μα δεν πρόκειται για το αν είναι "τσίπης" ή όχι. Όταν υπολογίζεις την τιμή μιας υπηρεσίας, πρέπει να λάβεις υπόψη σου κάποια δεδομένα. Αν ο άλλος, χρησιμοποιώντας ένα παραθυράκι, σου ανατρέψει εντελώς τα δεδομένα, δεν μπορεί να ισχύει ούτε η τιμή της υπηρεσίας που είχε από την αρχή οριστεί. Π.χ. ορίζεις ότι με 10 ευρώ το άτομο μπορεί να φάει κάποιος "όσο θέλει". Αν με κάποιο τέχνασμα πολλοί από τους πελάτες τρώνε όσο 20 άνθρωποι, τότε η τιμή των 10 ευρώ πέφτει έξω.
Εγώ είχα την άποψη παλιότερα ότι το εισιτήριο μπορείς να το δώσεις σε κάποιον άλλο αφού δεν έχει λήξει, και δεν έγινε και τίποτα. Ωστόσο, κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι κάπως πρέπει να χρηματοδοτηθούν και τα ΜΜΜ, να πληρώσουν μισθούς, συντήρηση στόλου κλπ, πράγμα που δεν γίνεται με το να βρίσκει ο καθένας δικαιολογία να μην πληρώνει το εισιτήριό του.
Όλα αυτά, όπως λέει και ο ντοκ παραπάνω, είναι άσχετα με το αν κανείς είναι άνεργος ή όχι. Τα εισιτήρια των ανέργων είναι ήδη μισά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ιδανικά ναι, ας ήταν δωρεάν ή ας έπαιρναν οι άνεργοι μια κάρτα απεριορίστων με πολύ μικρή συμμετοχή. Και στην περίπτωση αυτή, ωστόσο, κάποιος πρέπει να επωμιστεί το κόστος και αυτός ο κάποιος είναι το κράτος. Θέλω να πω, δεν υπάρχει «δωρεάν» γιατί και ο υπάλληλος που δουλεύει στα ΜΜΜ από κάπου πρέπει να πληρωθεί.
Όλα αυτά, όπως λέει και ο ντοκ παραπάνω, είναι άσχετα με το αν κανείς είναι άνεργος ή όχι. Τα εισιτήρια των ανέργων είναι ήδη μισά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ιδανικά ναι, ας ήταν δωρεάν ή ας έπαιρναν οι άνεργοι μια κάρτα απεριορίστων με πολύ μικρή συμμετοχή. Και στην περίπτωση αυτή, ωστόσο, κάποιος πρέπει να επωμιστεί το κόστος και αυτός ο κάποιος είναι το κράτος. Θέλω να πω, δεν υπάρχει «δωρεάν» γιατί και ο υπάλληλος που δουλεύει στα ΜΜΜ από κάπου πρέπει να πληρωθεί.
Καλημέρα. Ξέρουμε βέβαια ότι με τους κακούς υπολογισμούς και με τις κλεψιές (ή «κλεψιές») απ' όλες τις μεριές και με όλους τους δυνατούς, δικαιολογημένους και αδικαιολόγητους, τρόπους το πιο άρρωστο κομμάτι της οικονομίας αυτή τη στιγμή πρέπει να είναι η κοινωνική ασφάλιση και πρόνοια.
Το «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» στην περίπτωση των εισιτηρίων βρίσκει ένα άλλο επίπεδο αντιρρησιών όταν φτάνουμε στην ασφάλιση. Εκεί το κράτος, κατά πρώτο λόγο, έχει κάνει λάθη και εγκλήματα, τα εργατικά συνδικάτα βάλανε κι αυτά τα χεράκια τους και βγάλανε τα ματάκια τους, και όποιος αδυνατεί να πληρώσει δεν μπορεί να χωθεί κάπου με το εισιτήριο που θα του αφήσει κάποιος άλλος. Εκεί, στα φάρμακα, στη φροντίδα του άρρωστου και του ανήμπορου, στις συντάξεις, εκεί είναι το όργιο.
Μα ναι, το κράτος οδηγεί συχνά τον πολίτη στην κλοπή, στο να χάνει την αξιοπρέπειά του με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο. Δεν σημαίνει αυτό ότι θα πρέπει να αναγάγουμε την κλοπή σε επαναστατική πράξη: δεν ξέρω σύστημα που να δέχεται την κλοπή ως θεσμικό συστατικό του. Αυτή η αναξιοπρέπεια πρέπει να μας κάνει να φωνάζουμε για ένα κράτος πιο δίκαιο, πιο λογικό, πιο «μαθηματικό» — πιο αξιοπρεπές. Εγώ δεν θέλω να βλέπω τον συμπολίτη μου σαν ζητιάνο.
Το «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» στην περίπτωση των εισιτηρίων βρίσκει ένα άλλο επίπεδο αντιρρησιών όταν φτάνουμε στην ασφάλιση. Εκεί το κράτος, κατά πρώτο λόγο, έχει κάνει λάθη και εγκλήματα, τα εργατικά συνδικάτα βάλανε κι αυτά τα χεράκια τους και βγάλανε τα ματάκια τους, και όποιος αδυνατεί να πληρώσει δεν μπορεί να χωθεί κάπου με το εισιτήριο που θα του αφήσει κάποιος άλλος. Εκεί, στα φάρμακα, στη φροντίδα του άρρωστου και του ανήμπορου, στις συντάξεις, εκεί είναι το όργιο.
Μα ναι, το κράτος οδηγεί συχνά τον πολίτη στην κλοπή, στο να χάνει την αξιοπρέπειά του με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο. Δεν σημαίνει αυτό ότι θα πρέπει να αναγάγουμε την κλοπή σε επαναστατική πράξη: δεν ξέρω σύστημα που να δέχεται την κλοπή ως θεσμικό συστατικό του. Αυτή η αναξιοπρέπεια πρέπει να μας κάνει να φωνάζουμε για ένα κράτος πιο δίκαιο, πιο λογικό, πιο «μαθηματικό» — πιο αξιοπρεπές. Εγώ δεν θέλω να βλέπω τον συμπολίτη μου σαν ζητιάνο.
Υπάρχει αυτό το τέχνασμα. Λέγεται "τα βάζω στην τσάντα μου" και είναι ακριβώς το ίδιο με το εισιτήριο.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε για τσίπηδες, αυτοί είναι οι κάτοικοι των δυο μεγάλων πόλεων, γιατί δεν θέλετε να μάθετε τι τιμές έχουν τα αστικά σε επαρχιακές πόλεις.
Όσο για οτιδήποτε έχει "απεριόριστη" χρήση, αυτό θα είναι πάντα μια ψευδαίσθηση. Τίποτα δεν έχει απεριόριστη χρήση γιατί βασίζεται σε πεπερασμένους πόρους. Γενικά, το άπειρο είναι μαθηματική έννοια, όχι πραγματική (ας μην πάμε στην κοσμολογία, όπου κι εκεί είναι συζητήσιμο αν υπάρχουν άπειρα). Η σύνδεση που έχουμε στο Ίντερνετ, φέρ' ειπείν, δεν είναι απεριόριστη. Υπάρχει πρακτικό όριο, απλά συνδέετεαι με τον μέγιστο ρυθμό λήψης κι έτσι μοιάζει άπειρο. Δηλαδή, αν πληρώνω 20 ευρώ τον μήνα για την 24άρα σύνδεσή μου, ουσιαστικά πληρώνω 20 ευρώ τα 6 TBytes δεδομένων. Η μέση χρήση βέβαια είναι πολύ μικρότερη, τουλάχιστον 1000 φορές λιγότερη. Με την ίδια λογική λοιπόν χρησιμοποιείτε το ένα χιλιοστό της σύνδεσής σας και να απαιτείτε να πληρώνετε χίλιες φορές λιγότερα.
SBE
¥
Απορία: αν βγάλω 24ωρο εισιτήριο, πάω να κάνω τις δουλειές μου το πρωί και το απόγευμα πάρει το εισιτήριο κάποιος φίλος μου και πάει να κάνει τις δουλειές του, πάλι το ίδιο είναι;
Επίσης, σχετικά με τα μέσα μεταφοράς: το λεωφορείο θα κάνει τη διαδρομή ακόμα κι αν είναι αδειανό. Ένας- δυο επιβάτες παραπάνω ή παρακάτω δεν αλλάζουν τίποτα.
Ναι, όπως λέει ο Ελληγενής, στην επαρχία τα εισιτήρια της αστικής συγκοινωνίας είναι πανάκριβα (και μετά λέμε γιατί όλοι έχουν από δέκα ιχ).
Τώρα, επειδή σκεφτόμουν το σύστημα του Λονδίνου και πάλι, που το ανέφερε η Άλεξ χτες. Το σύστημα αυτό έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα: αφήνοντας στην άκρη τις κάρτες διαρκείας (μήνας, εβδομάδα κλπ), και κοιτάζοντας τα μεμονωμένα εισιτήρια και τις ημερήσιες κάρτες, το σύστημα της προπληρωμής σου δίνει έκπτωση σχεδόν 50% στην τιμή του κανονικού εισιτηρίου* φροντίζοντας να μην πληρώνεις ποτέ πάνω από την τιμή της ημερήσιας κάρτας αν κάνεις πολλές διαδρομές, που σημαίνει ότι συμφέρει. Έτσι όλοι οι επιβάτες πήραν κάρτες και σταμάτησε το φαινόμενο πουλάω/ δίνω την κάρτα μου σε κάποιον άλλο.
* Φυσικά δεν μειώθηκε η τιμή των προπληρωμένων εισιτηρίων κατά 50%, απλώς διπλασιάστηκε η τιμή των απλών εισιτηρίων. Δεν είναι και τόσο χαζοί.
Επίσης, σχετικά με τα μέσα μεταφοράς: το λεωφορείο θα κάνει τη διαδρομή ακόμα κι αν είναι αδειανό. Ένας- δυο επιβάτες παραπάνω ή παρακάτω δεν αλλάζουν τίποτα.
Ναι, όπως λέει ο Ελληγενής, στην επαρχία τα εισιτήρια της αστικής συγκοινωνίας είναι πανάκριβα (και μετά λέμε γιατί όλοι έχουν από δέκα ιχ).
Τώρα, επειδή σκεφτόμουν το σύστημα του Λονδίνου και πάλι, που το ανέφερε η Άλεξ χτες. Το σύστημα αυτό έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα: αφήνοντας στην άκρη τις κάρτες διαρκείας (μήνας, εβδομάδα κλπ), και κοιτάζοντας τα μεμονωμένα εισιτήρια και τις ημερήσιες κάρτες, το σύστημα της προπληρωμής σου δίνει έκπτωση σχεδόν 50% στην τιμή του κανονικού εισιτηρίου* φροντίζοντας να μην πληρώνεις ποτέ πάνω από την τιμή της ημερήσιας κάρτας αν κάνεις πολλές διαδρομές, που σημαίνει ότι συμφέρει. Έτσι όλοι οι επιβάτες πήραν κάρτες και σταμάτησε το φαινόμενο πουλάω/ δίνω την κάρτα μου σε κάποιον άλλο.
* Φυσικά δεν μειώθηκε η τιμή των προπληρωμένων εισιτηρίων κατά 50%, απλώς διπλασιάστηκε η τιμή των απλών εισιτηρίων. Δεν είναι και τόσο χαζοί.
Θερμή παράκληση να προσέχετε την ορθογραφία της λέξης:
εισιτήριο
εισιτήριο, από το επίθετο εισιτήριος = σχετικός με την είσοδο, απαραίτητος για την είσοδο, π.χ. εισιτήριες εξετάσεις, αντ. εξιτήριος. Το –ι– από το θέμα του ρήματος εἶμι (= έρχομαι) της αρχαίας, όπως π.χ. στο Ίτε, παίδες Ελλήνων.
εισιτήριο
εισιτήριο, από το επίθετο εισιτήριος = σχετικός με την είσοδο, απαραίτητος για την είσοδο, π.χ. εισιτήριες εξετάσεις, αντ. εξιτήριος. Το –ι– από το θέμα του ρήματος εἶμι (= έρχομαι) της αρχαίας, όπως π.χ. στο Ίτε, παίδες Ελλήνων.
Αν το είπε κανείς συγχωρήστε με που το επαναλαμβάνω, αν όχι ακούστε μια λύση: κλιμακωτή χρέωση.
Εγώ που παίρνω το εισιτήριο για 2 στάσεις και 10 λεπτά με κάποιον που το παίρνει για δέκα στάσεις και 60 λεπτά, καλό θα ήταν να μην έχουμε την ίδια χρέωση. Ας οριστεί κάποιο μίνιμουμ στάσεων ή λεπτών και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι.
Παράδειγμα: από 45 λεπτά και άνω 1,40 το εισιτήριο. 2 στάσεις ή 10 λεπτά, 30 λεπτά. 5 στάσεις ή 20 λεπτά 70 λεπτά και ούτω καθεξής.
Η διαδρομή Εθνική Άμυνα-Σύνταγμα είναι 10 λεπτά=1,40 ευρώ. Η διαδρομή Εθνική Άμυνα-Πειραιάς είναι 12 λεπτά+25 λεπτά=27 λεπτά (δεν βάζω τις αναμονές) και το κόστος της 1,40 ευρώ.
Δεν είναι κάπως άδικο για τον πρώτο εργαζόμενο/επιβάτη;
Παλιά στα λεωφορεία μάς ρωτούσαν πού πάμε και μας έκοβαν το ανάλογο εισιτήριο. Στα ΚΤΕΛ ισχύει ακόμα. Στο τρένο το ίδιο. Δεν πληρώνεις το ίδιο για Θήβα και το ίδιο για Λάρισα. Στο εξωτερικό το ίδιο απ' όσο μπορώ να ξέρω.
Νομίζω πως για μια ακόμα φορά αυτή η ισοπεδωτική/σαρωτική λογική, το "τσουβάλιασμα" όλων των επιβατών κοινώς, έφερε και την ανάλογη αντίδραση.
Και όχι δεν παίρνω εισιτήρια από άλλους. Μια φορά μού έτυχε. Αλλά 100% έχω πάντα αγοράσει το δικό μου εισιτήριο.
Εγώ που παίρνω το εισιτήριο για 2 στάσεις και 10 λεπτά με κάποιον που το παίρνει για δέκα στάσεις και 60 λεπτά, καλό θα ήταν να μην έχουμε την ίδια χρέωση. Ας οριστεί κάποιο μίνιμουμ στάσεων ή λεπτών και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι.
Παράδειγμα: από 45 λεπτά και άνω 1,40 το εισιτήριο. 2 στάσεις ή 10 λεπτά, 30 λεπτά. 5 στάσεις ή 20 λεπτά 70 λεπτά και ούτω καθεξής.
Η διαδρομή Εθνική Άμυνα-Σύνταγμα είναι 10 λεπτά=1,40 ευρώ. Η διαδρομή Εθνική Άμυνα-Πειραιάς είναι 12 λεπτά+25 λεπτά=27 λεπτά (δεν βάζω τις αναμονές) και το κόστος της 1,40 ευρώ.
Δεν είναι κάπως άδικο για τον πρώτο εργαζόμενο/επιβάτη;
Παλιά στα λεωφορεία μάς ρωτούσαν πού πάμε και μας έκοβαν το ανάλογο εισιτήριο. Στα ΚΤΕΛ ισχύει ακόμα. Στο τρένο το ίδιο. Δεν πληρώνεις το ίδιο για Θήβα και το ίδιο για Λάρισα. Στο εξωτερικό το ίδιο απ' όσο μπορώ να ξέρω.
Νομίζω πως για μια ακόμα φορά αυτή η ισοπεδωτική/σαρωτική λογική, το "τσουβάλιασμα" όλων των επιβατών κοινώς, έφερε και την ανάλογη αντίδραση.
Και όχι δεν παίρνω εισιτήρια από άλλους. Μια φορά μού έτυχε. Αλλά 100% έχω πάντα αγοράσει το δικό μου εισιτήριο.
Όμως πώς κοστολογείται αυτό; Οι μεταφορικές επιχειρήσεις δεν έχουν πάγια έξοδα; Αλλάζει το κόστος του υλικού αν εγώ κάνω μία ή τρεις στάσεις; Θα αυξομειώνεται η μισθοδοσία του προσωπικού αν όλοι κάνουν μια στάση λιγότερη για να περπατήσουν για την υγεία τους; Ορίστε, άλλη πρόταση για την κοστολόγηση του μοναδικού εισιτηρίου ανά διαδρομή: 1 στάση, 1,30 το εισιτήριο. 2 στάσεις, 1,32 το εισιτήριο, πέντε στάσεις, 1,40 το εισιτήριο κ.λπ.
(Παρένθεση: 1,40 είναι το εισιτήριο σήμερα αν αγοράσεις λίγα κομμάτια. Σε δεσμίδα των 10 έρχεται και ένα δωρεάν, άρα το κόστος εισιτηρίου από δεσμίδα είναι 1,27).
Άσε που η μία και οι δύο στάσεις περπατιούνται. Δηλαδή, μέχρι να κατέβεις στο μετρό, να περπατήσεις να φτάσεις στην αποβάθρα σου και μετά να ξαναβγείς, έχεις φτάσει και με τα πόδια. Το ίδιο και στο λεωφορείο. Οι περιπτώσεις κατά τις οποίες πρέπει οπωσδήποτε να πάρεις ΜΜΜ για μία, δύο ή και τρεις στάσεις είναι πολύ λίγες συγκριτικά.