Χτες διάβασα σ' ένα κείμενο που θα (ανα)δημοσιεύσουμε τη λέξη
επίνοια στη θέση της
επινόησης και πήγαινε καλά η ελαφρώς λόγια χροιά της εκεί που την είδα. (Τώρα αντιλαμβάνομαι ότι το ΛΚΝ έχει αφήσει τη λέξη απέξω.)
Σήμερα το πρωί διάβασα σε
κείμενο του Γ. Λακόπουλου την
επίνευση:
Για το δημόσιο χρέος τα είπαμε: υπάρχει μια -κυβερνητικής επίνευσης- θεωρία κατά την οποία τα δανειακά της χώρας μπορούν να ελαφρύνουν χωρίς να παράγει, μονίμως και αδιαλείπτως στο εξής, πλεονάσματα.
Επ, λέω, σιγά, πόσα συνώνυμα έχει η
επινόηση; Ανακάλυψα λοιπόν ότι στα μεσαιωνικά χρόνια, έτσι λέει το ΠαπΛεξ μου, η
επίνευση σήμαινε «έμπνευση, επιφοίτηση». Κατά τ' άλλα, ΛΝΕΓ και ΛΚΝ ξέρουν αυτό που ήξερα κι εγώ: η
επίνευση ανήκει στην παρέα τού
νεύω >
συγκατανεύω και είναι η συγκατάνευση, η επιδοκιμασία. Φοβάμαι ότι η θεωρία δεν είναι «κυβερνητικής συγκατάθεσης» αλλά «κυβερνητικής έμπνευσης».
Με την ευκαιρία, έμαθα από το ΛΝΕΓ ότι
επίνευση κεραιών είναι η τοποθέτηση των κεραιών ενός πλοίου σε χαμηλότερη θέση ως ένδειξη πένθους. Δεν κατάφερα να διαπιστώσω αν το ξέρουν αυτό και στο ναυτικό μας.
