Σάτιρα μεν, αλλά μην τους δίνουμε ιδέες.
Για να αναφέρω εδώ το παράδειγμα του παλιού μου σχολείου, που είναι απέναντι από το σπίτι της γιαγιάς μου:
Όταν ήμουνα μαθήτρια εκεί, ο επιστάτης του σχολείου, που έμενε σε σπιτάκι μέσα στο σχολείο, χτύπαγε τα κουδούνια, επέβλεπε την καθαριότητα, είχε το μαγαζάκι με τα τσιπς και τα ψωμάκια, μέσα στο σχολικό κτίριο, έκανε μικρομαστορέματα κλπ κλπ. Δεν είχα καταλάβει τότε ότι το σχολικό κτίριο ήταν σε άριστη κατάσταση, το κατάλαβα τις προάλλες που ήμουνα στην Πάτρα και το κοιτάζαμε. Τι είδα τώρα:
Οι μισές κουρτίνες να κρέμονται από μια κλωστή, γιατί προφανώς κάποια αγγελούδια τις τράβηξαν και ποιός να ανέβει τώρα εκεί πάνω τις ξανακρεμάσει. Το κτίριο να έχει πέσει θύμα γκραφιτάδων οι οποίοι το έχουν κάνει παρδαλό μέχρι και στον πρώτο όροφο. Σκουπιδαριό να είναι εμφανές σε διάφορα σημεία της αυλής κλπ κλπ Βεβαίως εκεί που σχολιάζαμε το χάλι κάποιος πήγε στο σχολείο κι άρχισε να μαζεύει τα σκουπίδια από τα καλάθια στις αίθουσες. Αυτό στις 4 Ιανουαρίου, ενώ το σχολείο ήταν ήδη κλειστό δυο βδομάδες. Τι στο καλό, δεν μπορούσαν να το καθαρίσουν τόσες μέρες; Στο κάτω κάτω οι εργάσιμες μέρες είναι καμιά δεκαριά.
Πάνω στο σχολιασμό πληροφορήθηκα ότι στην περιοχή έχει ξεσπάσει μάχη μεταξύ σχολείου και καταστηματαρχών. Και εξηγώ: το μαγαζάκι μάλλον καταργήθηκε. Ο τωρινός επιστάτης, που μένει ακόμα στο σπιτάκι μέσα στο σχολείο, έχει μαγαζί με πρόχειρα φαγητά απέναντι από την είσοδο του σχολείου, στο οποίο δουλεύουν τα μέλη της οικογένειάς του. Για να πάνε εκεί οι μαθητές θα πρέπει να διασχίσουν πολυσύχναστο δρόμο. Εννοείται ότι απαγορεύεται να βγουν έξω από το σχολείο τις σχολικές ώρες. Και εννοείται ότι η πύλη του σχολείου είναι κλειστή. Όμως, από το μαγαζί έχουν βρει άλλη μέθοδο: τους φωνάζεις την παραγγελία από απέναντι και σου φέρνουν το φραπέ σου (!!!!), τα τσιγάρα σου (!!!!!) και την τυρόπιτά σου μέσα από τα κάγκελα. Το μαγαζάκι φαντάζομαι δεν υπόκειται σε κανέναν έλεγχο από το σχολείο, οπότε πουλάει ό,τι θέλει (φαντάζομαι το δάσκαλο που κάνει μάθημα σε τάξη που οι ταραξίες μόλις έχουν πάρει μια γερή δόση καφεΐνης). Φυσικά κανένας δεν φαίνεται να προβληματίζεται που ο επιστάτης, που είναι δουλειά του να ανοίγει και να κλείνει την πύλη, έχει επιχείρηση η οποία στηρίζεται στην κατάργηση της πύλης.
Α, όσο για το μαγαζί, έχω σοβαρές αμφιβολίες για την ποιότητά του. Και για την ποιότητα των ιδιοκτητών*, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα.
*όταν πρωτοάνοιξε το μαγαζί όποιος παρκάρισε στο πεζοδρόμιο έξω από το μαγαζί βρέθηκε με τα λάστιχα τρυπημένα. Το έπαθε η μητέρα μου δύο φορές με μια μέρα (το έφτιαξε και το άφησε στο ίδιο σημείο), η κόρη της γειτόνισσάς μας τρεις φορές, ένας άλλος γείτονας μια φορά κλπ κλπ. Μετά μάλλον επειδή θα άκουσε το βρισίδι της χρονιάς ο καταστηματάρχης ακολούθησε άλλη μέθοδο: έβαλε κάτι τσιμεντότουβλα στο δρόμο κι έφτιαξε εμπόδια. Ο δήμος κοιμάται, γιατί όπως μου έλεγε ένας γείτονας, ο αδερφός του καταστηματάρχη- επιστάτη δουλεύει στο Δήμο (στον οποίο ανήκει και το σχολείο). Απ' ό,τι καταλαβαίνω, παρόλο που είχε μεγάλο πλεονέκτημα, γιατί είναι το μόνο μαγαζί της περιοχής και θα μπορούσε να έχει καλές σχέσεις με τους γείτονες, ο τύπος προτίμησε να τους χάσει από πελάτες. Απ' όσο έχω δει, δεν πατάει εκεί κανένας εκτός από τους μαθητές. Και στις σχολικές διακοπές δεν ανοίγει κάθε μέρα (ευτυχώς).