Κάτι που μου έστειλαν και δείχνει που μπορεί να φτάσουν
οι καπνιστές
Ναι, θα κάναμε πολλά για αυτή τη μία τζούρα, και χειρότερα ίσως,
αλλά τούτα εδώ μόνο ο... Μαγκάιβερ θα τα έκανε, που λέει και ο Ζαζ!
Προσωπικές εμπειρίες σε αεροπλάνο: 1995, δεκάωρη πτήση με Ολυμπιακή, Αθήνα-Νέα Υόρκη. Δεν κοιμάμαι ποτέ σε ταξίδια. Στο πεντάωρο, μ' έχει κυριέψει η στέρηση και πάω στις Ελληνίδες αεροσυνοδούς που κάπνιζαν στα κλεφτά στο καμαράκι τους: Κορίτσια, αφήστε με, σας παρακαλώ, να κάνω ένα και μοναδικό τσιγάρο, γιατί δεν ξέρω κι εγώ τι θα κάνω... Ως καπνίστριες, έδειξαν κατανόηση και ήταν το πιο γρήγορο και απολαυστικό τσιγάρο που έκανα ποτέ. Και όχι άλλο, μέχρι την προσγείωση.
Ενώ με KLM, σε 13 ώρες πτήσης, όπου η ευωδιά του κολομβιάνικου καφέ έσπαγε τη μύτη και ο οργανισμός αντανακλαστικά εκλιπαρούσε το τσιγάρο, ούτε που το διανοήθηκα!
Τώρα, μασουλάω ό,τι βρω και προσπαθώ να μην το σκέφτομαι. Μέχρι 5 ώρες, τα καταφέρνω. Μετά, ιώβεια υπομονή...
Μήπως είναι η ώρα μου, πριν έρθει η ώρα μου!