cougr
¥
Xu Yuanchong, China's most renowned master translator, died in Beijing at the age of 100
Έχω, βέβαια, συγκλονιστεί από τις (γνωστές και άγνωστες) λεπτομέρειες του θανάτου του Ιωάννη Καζάζη...
Με βαθιά λύπη ανακοινώνουμε σήμερα το θάνατο του Προέδρου και Γενικού Διευθυντή του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, Ι.Ν. Καζάζη. Ο Ι.Ν. Καζάζης, μετά από λαμπρές σπουδές στις ΗΠΑ, υπήρξε καθηγητής κλασικής φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το μεγαλύτερο μέρος της επιστημονικής του δραστηριότητας το αφιέρωσε στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, στο οποίο υπήρξε μέλος του Δ.Σ. από την ίδρυσή του (1994) και στη συνέχεια Πρόεδρός του μέχρι και σήμερα. Παράλληλα, υπήρξε διευθυντής του Τμήματος Λεξικογραφίας από το 1994 μέχρι τώρα.
Η συνεισφορά του Ι.Ν. Καζάζη υπήρξε καθοριστική στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας. Προώθησε με θέρμη την αξιοποίηση των ψηφιακών μέσων στη χρήση και διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, με αποτέλεσμα σήμερα τα ψηφιακά περιβάλλοντα του ΚΕΓ να αποτελούν αξιόπιστους πόρους αναφοράς για κάθε χρήστη της ελληνικής εντός και εκτός Ελλάδος. Υποστήριξε τη διάδοση της ελληνικής εκτός Ελλάδος και εργάστηκε ακατάπαυστα για την καθιέρωση της πιστοποίησης της ελληνομάθειας, στις διαδικασίες της οποίας συμμετέχουν χιλιάδες νέοι και ενήλικες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Υποστήριξε τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στην Ελλάδα και το εξωτερικό και συμμετείχε προσωπικά σε όλα τα σχετικά έργα που καθιέρωσαν το ΚΕΓ ως θεσμό με σημαντικό έργο στη γλωσσική εκπαίδευση. Συνέχισε και επέβλεψε το λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας 1100-1669 του αείμνηστου καθηγητή Ε. Κριαρά, η ολοκλήρωση του οποίου βρίσκεται στην τελική του φάση. Αγαπούσε πάρα πολύ την Κύπρο και είχε πάντα αγαστή συνεργασία με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου.
Πέρα από την επιστημονική του σφραγίδα, ο Ι.Ν. Καζάζης κατάφερε να δημιουργήσει ένα υγιές οικονομικά Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, σε μια περίοδο που οι θεσμοί που ασχολούνται με τις ανθρωπιστικές επιστήμες σπάνια επιβιώνουν.
Η διοίκηση του ΚΕΓ και οι εργαζόμενοι είναι συντετριμμένοι από τον πρόωρο χαμό του και εκφράζουν τα βαθιά τους συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
Με βαθιά λύπη ανακοινώνουμε σήμερα το θάνατο του Προέδρου και Γενικού Διευθυντή του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, Ι.Ν. Καζάζη. Ο Ι.Ν. Καζάζης, μετά από λαμπρές σπουδές στις ΗΠΑ, υπήρξε καθηγητής κλασικής φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Το μεγαλύτερο μέρος της επιστημονικής του δραστηριότητας το αφιέρωσε στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, στο οποίο υπήρξε μέλος του Δ.Σ. από την ίδρυσή του (1994) και στη συνέχεια Πρόεδρός του μέχρι και σήμερα. Παράλληλα, υπήρξε διευθυντής του Τμήματος Λεξικογραφίας από το 1994 μέχρι τώρα.
Η συνεισφορά του Ι.Ν. Καζάζη υπήρξε καθοριστική στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας. Προώθησε με θέρμη την αξιοποίηση των ψηφιακών μέσων στη χρήση και διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, με αποτέλεσμα σήμερα τα ψηφιακά περιβάλλοντα του ΚΕΓ να αποτελούν αξιόπιστους πόρους αναφοράς για κάθε χρήστη της ελληνικής εντός και εκτός Ελλάδος. Υποστήριξε τη διάδοση της ελληνικής εκτός Ελλάδος και εργάστηκε ακατάπαυστα για την καθιέρωση της πιστοποίησης της ελληνομάθειας, στις διαδικασίες της οποίας συμμετέχουν χιλιάδες νέοι και ενήλικες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Υποστήριξε τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στην Ελλάδα και το εξωτερικό και συμμετείχε προσωπικά σε όλα τα σχετικά έργα που καθιέρωσαν το ΚΕΓ ως θεσμό με σημαντικό έργο στη γλωσσική εκπαίδευση. Συνέχισε και επέβλεψε το λεξικό της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας 1100-1669 του αείμνηστου καθηγητή Ε. Κριαρά, η ολοκλήρωση του οποίου βρίσκεται στην τελική του φάση. Αγαπούσε πάρα πολύ την Κύπρο και είχε πάντα αγαστή συνεργασία με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου.
Πέρα από την επιστημονική του σφραγίδα, ο Ι.Ν. Καζάζης κατάφερε να δημιουργήσει ένα υγιές οικονομικά Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, σε μια περίοδο που οι θεσμοί που ασχολούνται με τις ανθρωπιστικές επιστήμες σπάνια επιβιώνουν.
Η διοίκηση του ΚΕΓ και οι εργαζόμενοι είναι συντετριμμένοι από τον πρόωρο χαμό του και εκφράζουν τα βαθιά τους συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
Έφυγε από τη ζωή στις 26 Ιουλίου ένας από τους σημαντικότερους Νεοέλληνες ποιητές, που δυστυχώς δεν είχε την ευρύτερη αναγνώριση που του άξιζε: ο Νίκος Φωκάς (1927-2021).
Ειπώθηκε γι' αυτόν, πολύ σωστά, ότι ήταν μια ύπαρξη εντατική αλλά όχι θορυβώδης.
Είχε μεταφράσει Μπωντλαίρ και Ρόμπερτ Φροστ.
Ειπώθηκε γι' αυτόν, πολύ σωστά, ότι ήταν μια ύπαρξη εντατική αλλά όχι θορυβώδης.
Είχε μεταφράσει Μπωντλαίρ και Ρόμπερτ Φροστ.
Χτες το πληροφορήθηκα κι εγώ από κοινό φίλο.
neoplanodion.gr
Επτά αποσπάσματα για τον Νίκο Φωκά
* του ΚΩΣΤΑ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗ Ι. Την μακρόσυρτη πορεία της σύγχρονης ελληνικής ποίησης ο Νίκος Φωκάς την ακολούθησε πάντα απ’ τον παράδρομο, ποτέ από την κεντρική δημοσιά. Η δική του ατραπός είναι εκείνη…
neoplanodion.gr
sarant
¥
Η Ροζίτα Σώκου, που έφυγε χτες από τη ζωή λίγο πριν φτάσει τα εκατό χρόνια, ήταν και εξαιρετική μεταφράστρια -σε άλλο νήμα μπορείτε να δείτε δείγματα από τη δουλειά της στην Κυβεριάδα του Στανισλάφ Λεμ. Αξίζει να διαβαστεί το δίτομο αυτοβιογραφικό της, ο Αιώνας της Ροζίτας.
lifo.gr/prosopa/apolies/rozita-sokoy-1923-2021-i-shedon-mythistorimatiki-kai-polykymanti-zoi-tis
lifo.gr/prosopa/apolies/rozita-sokoy-1923-2021-i-shedon-mythistorimatiki-kai-polykymanti-zoi-tis
Marinos
¥
Ας βάλουμε κι εδώ ένα δείγμα από τη δουλειά της στον Λεμ, που είχε ποστάρει η Αόρατη Μελάνη: https://www.lexilogia.gr/threads/Οι-μεταφράσεις-που-αγαπήσαμε.7369/#post-84457
cougr
¥
Joan Didion
www.theguardian.com
Joan Didion, American journalist and author, dies at age 87
The unsparing observer of US culture, politics and public life won huge acclaim for her memoir The Year of Magical Thinking
www.theguardian.com
Μαριανίνα Κριεζή (1947-2022)
Σ’ αυτή τη χώρα που ευτύχησε να ιδεί υψηλή ποίηση να τραγουδιέται σαν λαϊκό τραγούδι, αλλά και το ανάποδο: μορφές της ποίησης μεγάλες (ένας Ελύτης, και περισσότερο ένας Γκάτσος) να μη θεωρούν ανάξιό τους να πλέκουν στίχους για τραγούδια, σ’ αυτήν εδώ τη χώρα ολοκλήρωσε την ύπαρξή της στιχοπλέκοντας η Μαριανίνα Κριεζή που μας άφησε χτες. Η Μαριανίνα Κριεζή —πρέπει να το πω όσο πιο καταφατικά γίνεται— ήταν η ίδια η έκφραση της πρωτοπορίας. Ανανέωσε τη νεοελληνική στιχουργική γυρίζοντας το μέσα έξω: δίνοντας πρωτοκαθεδρία στην τρυφερότητα, στον κραδασμό των συναισθημάτων, στην πτήση των ονείρων, κι αφήνοντας εκτός τη σοβαρότητα (λέγε σοβαροφάνεια) της υψωμένης γροθιάς των χρόνων της Μεταπολίτευσης. Η γενιά μου αναζήτησε στη Μαριανίνα τη φρεσκάδα του νυχτερινού παραθαλάσσιου αέρα, τη σιωπηρή συνεννόηση των βλεμμάτων, την ομολογία πίστης στη δύναμη των νιάτων, την ανομολόγητα λυτρωτική μελαγχολία και την ευγνωμοσύνη για την επιφοίτηση του έρωτα. Στην αμμουδιά, στο μπαρ, σε θέατρα και αμφιθέατρα, όσοι γνωρίσανε και βίωσαν, σαν κι εμένα, την έκρηξη του πάθους και την αισθητική της χατζιδακικής γενιάς, της γενιάς του Τρίτου Προγράμματος, ξέρουν πως έχουν ζήσει —έστω και λίγο— σε κάποιαν άλλη ευλογημένη διάσταση.
Αποχαιρετώ τη Μαριανίνα Κριεζή με δυο επισημάνσεις-αναμνήσεις, από αυτές που θυμούνται οι παλαιοί και δεν έχουν (ίσως) μάθει οι νέοι.
Επισήμανση πρώτη: Η Λιλιπούπολη. Τα μέσα ενημέρωσης όλες αυτές τις μέρες βρίσκουν πιο εύκολο να παρουσιάσουν τη Μαριανίνα Κριεζή με μια κουβέντα: «Ήταν η στιχουργός της Λιλιπούπολης. Εκπομπής για παιδιά». Και ξεγυμνώνουν έτσι την αμάθειά τους. Παιδική εκπομπή η Λιλιπούπολη; Τόσα ξέρουν τόσα λένε. «Η Λιλιπούπολη ήταν ένα άλλοθι. Τίποτε περισσότερο. Τα περισσότερα τραγούδια –και απολύτως κανένα κείμενο από αυτά που περιείχε– δεν ήταν για παιδιά», διευκρίνισε η Μαριανίνα Κριεζή σε μια συνέντευξη από το 2011. Και οι γνώστες υπομειδιούν. Ποιος θυμάται τις δύο τελευταίες εκπομπές της Λιλιπούπολης, προτού απαγορευτεί ως «επικίνδυνη» —με παρέμβαση του Προέδρου της Βουλής, παρακαλώ, Αθανασίου Τσαλδάρη; Τις θυμάμαι εγώ: Στην προτελευταία οι κάτοικοι της Λιλιπούπολης εξεγείρονται γιατί ο Πρίγκιπας προσπαθεί να τους επιβάλει κανόνες στην κυκλοφορία. «Δεν θέλουμε νόμους στην κυκλοφορία!» φωνάζουν. Και στην τελευταία και φαρμακερή, οι Λιλιπουπολίτες διαδηλώνουν: «Δεν θέλουμε νόμους καθόλου! Κάτω οι νόμοι!»
Επισήμανση δεύτερη: Οι επιτυχίες της. Πολλές και με πολλούς και σημαντικούς συνεργάτες. Τα μέσα ενημέρωσης θα σταθούν σε αυτές. Τι Αρλέτα, τι Λάκης με τα Ψηλά Ρεβέρ, τι «Σερενάτα», τι «Μπατίντα ντε κόκο» … Εγώ ξεχωρίζω «Τα ήσυχα βράδια»…
Αλλά η μέγιστη κατ’ εμέ καλλιτεχνική συμβολή της, και δυστυχώς αμφίβολη εμπορικά, ήταν το Σαμποτάζ, με μουσική της Λένας Πλάτωνος. Δίσκος σταθμός, δίσκος από τους πιο επιδραστικούς και από τους πιο παραγνωρισμένους. Θα τολμούσα να τον συγκρίνω ως προς την επιδραστικότητα με ένα Σάρτζεντ Πέπερς. Το συνθετικό δαιμόνιο της Λένας Πλάτωνος στην καλύτερή του στιγμή και η Μαριανίνα Κριεζή να υψιπετεί.
Νομίζω πως δεν υπάρχει πιο ταιριαστό κατευόδιο για τη Μαριανίνα Κριεζή παρά να τη συνοδέψουμε στο αεροδρόμιο, να την αφήσουμε να πάρει την πτήση 201 για Βουδαπέστη. Στο καλό, Μαριανίνα. Αντί μαντίλι αποχαιρετισμού σου τραγουδάμε: «Δεν είναι ο κόσμος πουθενά πιο τρυφερός απ’ το δικό σου ροζ».
Σ’ αυτή τη χώρα που ευτύχησε να ιδεί υψηλή ποίηση να τραγουδιέται σαν λαϊκό τραγούδι, αλλά και το ανάποδο: μορφές της ποίησης μεγάλες (ένας Ελύτης, και περισσότερο ένας Γκάτσος) να μη θεωρούν ανάξιό τους να πλέκουν στίχους για τραγούδια, σ’ αυτήν εδώ τη χώρα ολοκλήρωσε την ύπαρξή της στιχοπλέκοντας η Μαριανίνα Κριεζή που μας άφησε χτες. Η Μαριανίνα Κριεζή —πρέπει να το πω όσο πιο καταφατικά γίνεται— ήταν η ίδια η έκφραση της πρωτοπορίας. Ανανέωσε τη νεοελληνική στιχουργική γυρίζοντας το μέσα έξω: δίνοντας πρωτοκαθεδρία στην τρυφερότητα, στον κραδασμό των συναισθημάτων, στην πτήση των ονείρων, κι αφήνοντας εκτός τη σοβαρότητα (λέγε σοβαροφάνεια) της υψωμένης γροθιάς των χρόνων της Μεταπολίτευσης. Η γενιά μου αναζήτησε στη Μαριανίνα τη φρεσκάδα του νυχτερινού παραθαλάσσιου αέρα, τη σιωπηρή συνεννόηση των βλεμμάτων, την ομολογία πίστης στη δύναμη των νιάτων, την ανομολόγητα λυτρωτική μελαγχολία και την ευγνωμοσύνη για την επιφοίτηση του έρωτα. Στην αμμουδιά, στο μπαρ, σε θέατρα και αμφιθέατρα, όσοι γνωρίσανε και βίωσαν, σαν κι εμένα, την έκρηξη του πάθους και την αισθητική της χατζιδακικής γενιάς, της γενιάς του Τρίτου Προγράμματος, ξέρουν πως έχουν ζήσει —έστω και λίγο— σε κάποιαν άλλη ευλογημένη διάσταση.
Αποχαιρετώ τη Μαριανίνα Κριεζή με δυο επισημάνσεις-αναμνήσεις, από αυτές που θυμούνται οι παλαιοί και δεν έχουν (ίσως) μάθει οι νέοι.
Επισήμανση πρώτη: Η Λιλιπούπολη. Τα μέσα ενημέρωσης όλες αυτές τις μέρες βρίσκουν πιο εύκολο να παρουσιάσουν τη Μαριανίνα Κριεζή με μια κουβέντα: «Ήταν η στιχουργός της Λιλιπούπολης. Εκπομπής για παιδιά». Και ξεγυμνώνουν έτσι την αμάθειά τους. Παιδική εκπομπή η Λιλιπούπολη; Τόσα ξέρουν τόσα λένε. «Η Λιλιπούπολη ήταν ένα άλλοθι. Τίποτε περισσότερο. Τα περισσότερα τραγούδια –και απολύτως κανένα κείμενο από αυτά που περιείχε– δεν ήταν για παιδιά», διευκρίνισε η Μαριανίνα Κριεζή σε μια συνέντευξη από το 2011. Και οι γνώστες υπομειδιούν. Ποιος θυμάται τις δύο τελευταίες εκπομπές της Λιλιπούπολης, προτού απαγορευτεί ως «επικίνδυνη» —με παρέμβαση του Προέδρου της Βουλής, παρακαλώ, Αθανασίου Τσαλδάρη; Τις θυμάμαι εγώ: Στην προτελευταία οι κάτοικοι της Λιλιπούπολης εξεγείρονται γιατί ο Πρίγκιπας προσπαθεί να τους επιβάλει κανόνες στην κυκλοφορία. «Δεν θέλουμε νόμους στην κυκλοφορία!» φωνάζουν. Και στην τελευταία και φαρμακερή, οι Λιλιπουπολίτες διαδηλώνουν: «Δεν θέλουμε νόμους καθόλου! Κάτω οι νόμοι!»
Επισήμανση δεύτερη: Οι επιτυχίες της. Πολλές και με πολλούς και σημαντικούς συνεργάτες. Τα μέσα ενημέρωσης θα σταθούν σε αυτές. Τι Αρλέτα, τι Λάκης με τα Ψηλά Ρεβέρ, τι «Σερενάτα», τι «Μπατίντα ντε κόκο» … Εγώ ξεχωρίζω «Τα ήσυχα βράδια»…
Αλλά η μέγιστη κατ’ εμέ καλλιτεχνική συμβολή της, και δυστυχώς αμφίβολη εμπορικά, ήταν το Σαμποτάζ, με μουσική της Λένας Πλάτωνος. Δίσκος σταθμός, δίσκος από τους πιο επιδραστικούς και από τους πιο παραγνωρισμένους. Θα τολμούσα να τον συγκρίνω ως προς την επιδραστικότητα με ένα Σάρτζεντ Πέπερς. Το συνθετικό δαιμόνιο της Λένας Πλάτωνος στην καλύτερή του στιγμή και η Μαριανίνα Κριεζή να υψιπετεί.
Νομίζω πως δεν υπάρχει πιο ταιριαστό κατευόδιο για τη Μαριανίνα Κριεζή παρά να τη συνοδέψουμε στο αεροδρόμιο, να την αφήσουμε να πάρει την πτήση 201 για Βουδαπέστη. Στο καλό, Μαριανίνα. Αντί μαντίλι αποχαιρετισμού σου τραγουδάμε: «Δεν είναι ο κόσμος πουθενά πιο τρυφερός απ’ το δικό σου ροζ».
Edmund Leroy "Mike" Keeley (February 5, 1928 - February 23, 2022)
For Ammonis, Who Died at 29, in 610
Raphael, they’re asking you to write a few lines
as an epitaph for the poet Ammonis:
something very tasteful and polished. You can do it,
you’re the one to write something suitable
for the poet Ammonis, our Ammonis.
Of course you’ll speak about his poems—
but say something too about his beauty,
about his subtle beauty that we loved.
Your Greek is always elegant and musical.
But we want all your craftsmanship now.
Our sorrow and our love move into a foreign language.
Pour your Egyptian feeling into the Greek you use.
Raphael, your verses, you know, should be written
so they contain something of our life within them,
so the rhythm, so every phrase clearly shows
that an Alexandrian is writing about an Alexandrian.
Reprinted from C.P. CAVAFY: Collected Poems Revised Edition, translated by Edmund Keeley and Philip Sherrard, edited by George Savidis. Translation copyright © 1975, 1992 by Edmund Keeley and Philip Sherrard. Princeton University Press.
https://www.onassis.org/initiatives/cavafy-archive/the-canon/for-ammonis-who-died-at-29-in-610
For Ammonis, Who Died at 29, in 610
Raphael, they’re asking you to write a few lines
as an epitaph for the poet Ammonis:
something very tasteful and polished. You can do it,
you’re the one to write something suitable
for the poet Ammonis, our Ammonis.
Of course you’ll speak about his poems—
but say something too about his beauty,
about his subtle beauty that we loved.
Your Greek is always elegant and musical.
But we want all your craftsmanship now.
Our sorrow and our love move into a foreign language.
Pour your Egyptian feeling into the Greek you use.
Raphael, your verses, you know, should be written
so they contain something of our life within them,
so the rhythm, so every phrase clearly shows
that an Alexandrian is writing about an Alexandrian.
Reprinted from C.P. CAVAFY: Collected Poems Revised Edition, translated by Edmund Keeley and Philip Sherrard, edited by George Savidis. Translation copyright © 1975, 1992 by Edmund Keeley and Philip Sherrard. Princeton University Press.
https://www.onassis.org/initiatives/cavafy-archive/the-canon/for-ammonis-who-died-at-29-in-610
cougr
¥
Πέθανε χθες, Μεγάλη Πέμπτη, σε ηλικία 92 ετών ο σπουδαίος σκηνοθέτης, συγγραφέας, ποιητής, μεταφραστής και αρθογράφος Ροβήρος Μανθούλης.
An interview with Greek filmmaker, writer and poet Robert (Roviros) Manthoulis "Do not insult your fate"
medium.com
An interview with Greek filmmaker, writer and poet Robert (Roviros) Manthoulis "Do not insult your fate"
An Interview with Greek filmmaker, writer and poet Robert (Roviros) Manthoulis: “Do not insult your…
“I realized that the real story of the blues is life experiences. In other words you have to give life to the words and to the feeling…
medium.com
Peter Mackridge (1946-2022)
Έμαθα πριν από λίγο ότι πέθανε ο σπουδαίος ελληνιστής Πίτερ Μάκριτζ. Τον είχα γνωρίσει πριν πολλά χρόνια, όταν ήμασταν νέοι κι οι δύο. Εκείνος δίδασκε Νεοελληνική Φιλολογία στο King’s College κι εγώ πηγαινοερχόμουν στο απέναντι κτίριο. Απολάμβανα τα τέλεια ελληνικά του με το υπόστρωμα της αγγλικής προφοράς. Αργότερα το βιβλίο του The Modern Greek Language έγινε ευαγγέλιό μου, τόσο στην αγγλική έκδοση όσο και στη ελληνική μετάφραση. Σπουδαία είναι και τα άλλα του βιβλία, όπως οι γραμματικές που έγραψε με τον Holton και την Φιλιππάκη, ή το Language and National Identity in Greece 1766-1976. Τον περασμένο Μάρτη έγινε και επίσημα Έλληνας πολίτης. Θα τον θυμάμαι με αγάπη και θαυμασμό.
www.patakis.gr
Έμαθα πριν από λίγο ότι πέθανε ο σπουδαίος ελληνιστής Πίτερ Μάκριτζ. Τον είχα γνωρίσει πριν πολλά χρόνια, όταν ήμασταν νέοι κι οι δύο. Εκείνος δίδασκε Νεοελληνική Φιλολογία στο King’s College κι εγώ πηγαινοερχόμουν στο απέναντι κτίριο. Απολάμβανα τα τέλεια ελληνικά του με το υπόστρωμα της αγγλικής προφοράς. Αργότερα το βιβλίο του The Modern Greek Language έγινε ευαγγέλιό μου, τόσο στην αγγλική έκδοση όσο και στη ελληνική μετάφραση. Σπουδαία είναι και τα άλλα του βιβλία, όπως οι γραμματικές που έγραψε με τον Holton και την Φιλιππάκη, ή το Language and National Identity in Greece 1766-1976. Τον περασμένο Μάρτη έγινε και επίσημα Έλληνας πολίτης. Θα τον θυμάμαι με αγάπη και θαυμασμό.
Mackridge, Peter | Εκδόσεις Πατάκη
Marinos
¥
Παλεύοντας με τον καρκίνο και ξέροντας ότι δεν πάει καλά, τον τελευταίο καιρό δημοσίευε συνεχώς υλικό στο Academia.edu. Αν ενδιαφέρεστε ειδικά για φαναριώτικη γλώσσα και λογοτεχνία, δείτε τη σελίδα του: https://oxford.academia.edu/PeterMackridge
Επιτρέψτε μου να αποχαιρετήσω δύο μορφές που αποχώρησαν από τη ζωή:
τον Κωνσταντίνο Τζούμα (1944-2022), άνθρωπο του θεάτρου, ή να πω καλύτερα του θεάματος, διότι ο αποθανών εκτός από δαιμονική ευφυΐα διέθετε και αμέτρητο ταλέντο στη σκηνοθεσία και παρουσίαση του εαυτού του ως δημόσιας φιγούρας. Ο πνευματικός αυτός απόγονος του Όσκαρ Ουάιλντ, ο αισθητιστής δανδής, ο καλύτερος ατακαδόρος της εποχής του, ο arbiter elegantiae μιας γενιάς, δοκίμασε να διατυπώσει και γραπτά τον αποφθεγματικό του λόγο, και μάλιστα δημιούργησε μια νέα λέξη ως λεξιπλάστης, για να περιγράψει τον εαυτό του και την παρουσία του στον κόσμο αυτό, που είναι (όπως ξέρουμε) ολόκληρος μια σκηνή: πανωλεθρίαμβος.
και τη Βάσω Αλαγιάννη, στιχουργό, εργάτρια του λόγου όχι προβεβλημένη, που μας έδωσε τραγούδια αληθινά διαμάντια όπως το Απόψε σιωπηλοί:
Κι ακόμα κάτι στη μνήμη της.
τον Κωνσταντίνο Τζούμα (1944-2022), άνθρωπο του θεάτρου, ή να πω καλύτερα του θεάματος, διότι ο αποθανών εκτός από δαιμονική ευφυΐα διέθετε και αμέτρητο ταλέντο στη σκηνοθεσία και παρουσίαση του εαυτού του ως δημόσιας φιγούρας. Ο πνευματικός αυτός απόγονος του Όσκαρ Ουάιλντ, ο αισθητιστής δανδής, ο καλύτερος ατακαδόρος της εποχής του, ο arbiter elegantiae μιας γενιάς, δοκίμασε να διατυπώσει και γραπτά τον αποφθεγματικό του λόγο, και μάλιστα δημιούργησε μια νέα λέξη ως λεξιπλάστης, για να περιγράψει τον εαυτό του και την παρουσία του στον κόσμο αυτό, που είναι (όπως ξέρουμε) ολόκληρος μια σκηνή: πανωλεθρίαμβος.
και τη Βάσω Αλαγιάννη, στιχουργό, εργάτρια του λόγου όχι προβεβλημένη, που μας έδωσε τραγούδια αληθινά διαμάντια όπως το Απόψε σιωπηλοί:
Κι ακόμα κάτι στη μνήμη της.
Marinos
¥
Κατά κάποιο τρόπο, εργάτης του λόγου...
Πίτερ Μπρουκ (1925 -2022), ο τελευταίος μεγάλος δάσκαλος του Θεάτρου
cougr
¥
Πέθανε σε ηλικία 80 ετών ο σημαντικός θεατρικός συγγραφέας και πεζογράφος Μάριος Ποντίκας.
www.kathimerini.gr
Μάριος Ποντίκας: Πέθανε ο θεατρικός συγγραφέας και πεζογράφος
Από τους κορυφαίους του μεταπολιτευτικού «ρεαλιστικού νεοελληνικού θεάτρου», με επιτυχίες που άφησαν εποχή, ο Μάριος Ποντίκας έγραψε διαχρονικά και επίκαιρα κείμενα.
www.kathimerini.gr
cougr
¥
Αντιγόνη Κεφαλά (28/5/35 - 3/12/22)
neoskosmos.com
"Έφυγε" και η Αντιγόνη Κεφαλά - Neos Kosmos
Άσχημα τα νέα, μιας και ο χρόνος που σε λίγο φεύγει μας αφήνει όχι μόνο ευχάριστα αλλά και δυσάρεστα νέα. Μόλις την προηγούμενη βδομάδα γράψαμε για την απονομή ενός από …
neoskosmos.com