SBE
¥
Αυτό που με στενοχωρεί περισσότερο (σχεδόν με τρομάζει) είναι ότι πριν πάρουν τέτοια έκταση τα μπλογκ στο Διαδίκτυο, κοιμόμασταν τον ύπνο του δικαίου, ασφαλείς μέσα στον δικό μας κύκλο ανθρώπων που ποτέ δεν θα μας έβριζαν χυδαία κάθε φορά που θα διαφωνούσαμε. Οι άλλοι υπήρχαν, αλλά δεν είχαμε ανταλλαγές απόψεων μαζί τους. Τους βλέπαμε μόνο αραιά και πού στον δρόμο, όταν κρατούσαν ένα τιμόνι και έβριζαν όποιον τολμούσε να βρεθεί στον δρόμο τους. Τώρα είναι παντού γύρω μας, δίπλα μας -- εκτός αν επιλέξουμε συνειδητά να μη σχολιάζουμε ποτέ σε μπλογκ ή να μη διαβάζουμε τα σχόλια των άλλων.
Ω, Αλεξάνδρα... Είναι εμφανές ότι δεν εχεις εξοικιωθεί με τον κλάδο των internet binelics.
Πολύ πριν γίνουν μόδα τα μπλογκ υπήρχαν οι λίστες συζητήσεων και μερικές ήταν έτσι και χειρότερα. Μερικές υπήρχαν απλώς για να ανταλλάσσουν βρισίδια τα μέλη (άγνωστοι μεταξύ τους, απλά διαφωνούσαν για όλα). Νομίζω οι χαρακτηριστικότητες που έχω υπόψη ήταν κάτι αγγλόφωνες ελληνικού ενδιαφέροντος που εκεί μέσα μαλλιοτραβιόντουσαν βαρεμένοι Έλληνες, Τούρκοι και ΠΓΔΜ-ητες.
Τα καλύτερα ντόνατς τα έφτιαχνε ο Φάκαλος στην Πάτρα. Όλα τα άλλα είναι τηγανισμένος αφρός.
Πολλά χρόνια αργότερα πήγα σε μαθήματα αρτοποιίας στην Αγγλία και φτιάξαμε σε ένα μάθημα ντόνατς και μερικά άλλα αρτοσκευάσματα που φτιάχνονται με την ίδια ζύμη και ήταν ακριβώς σαν του Φάκαλου.