Και από το λουκουμά βγάζουμε ξίγκι

[Zazula]

Business concept δυομισάωρης λειτουργίας (19:00-21:30), τρελές δουλειές, γνήσιο success story:
http://www.espressonews.gr/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B5%CF%87%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF/%CE%AC%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%BF/cover-story/117027/%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AD%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-mr-%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CF%84%CF%82
http://www.moneypost.gr/post/131875/nanou-donuts-oyres-gia-ena-donuts-kai-sta-40-katasthma
http://www.oneman.gr/keimena/diaske...s-ksanadei-pote-oyres-gia-donuts.1944420.html

 

[daeman]

...
Χα χα, τα Jax Donuts που αναφέρει στο δεύτερο άρθρο ότι τα έφερε ο θείος του ήταν τα πρώτα που έφαγα, σχολιαρόπαιδο, και συνηθισμένος μέχρι τότε μόνο στους λουκουμάδες του κυλικείου με την πασπαλισμένη ζάχαρη, μου είχαν φανεί απίθανα. Σύχναζα τότε και στο Jax Donuts απέναντι από το Caravel, για γλυκά ραντεβουδάκια, οπότε έχει διπλή γλύκα η ανάμνηση. Μπράβο του Νανούρη. Βέβαια, τους παραδοσιακούς φρεσκοτηγανισμένους λουκουμάδες με μέλι και καρύδια δεν τους αλλάζω με τίποτα. Λουκουματζήδικο φραντσάιζ κανείς;

 

[bernardina]

Πήγε μια φίλη μου, μακροχρόνια άνεργη (πρώην βιοτέχνισσα που τη φάγανε τα κινέζικα-μια-δεκάρα-η-κλωτσά) να του ζητήσει φραντσάιζινγκ αλλά υπάρχει όρος απόστασης κάτι χιλιομέτρων από το άλλο μαγαζί και ήταν στο όριο, οπότε της αρνήθηκε.
Περιμένω τη στιγμή που κάποιο άλλο σαΐνι θα πάει να τον μιμηθεί κατά το πρότυπο: ανοίγει κάποιος σουβλατζίδικο/τυροπιτάδικο/γουατέβα και χέζεται στο τάλιρο. Το βλέπει κάποιος, λέει καλή ιδέα, ανοίγει παραδίπλα και το τάλιρο μοιράζεται στα δύο. Το βλέπει τρίτο αστροπελέκι, λέει εδώ έχει ψωμί κι ανοίγει κι αυτός μια από τα ίδια. Στο τέλος όλοι παίρνουν ένα από τρία.
Όντως έχει καλή ποιότητα, βάρδα μόνο μην τ' αφήσεις για την άλλη μέρα.

Δαεμάνε, Jax Donuts με Seven Up ;)

 

[Alexandra]

Στα σχόλια αυτού εδώ http://www.moneypost.gr/post/131875/nanou-donuts-oyres-gia-ena-donuts-kai-sta-40-katasthma έχει γίνει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.

 

[Zazula]

Πήγε μια φίλη μου, μακροχρόνια άνεργη (πρώην βιοτέχνισσα που τη φάγανε τα κινέζικα-μια-δεκάρα-η-κλωτσά) να του ζητήσει φραντσάιζινγκ αλλά υπάρχει όρος απόστασης κάτι χιλιομέτρων από το άλλο μαγαζί και ήταν στο όριο, οπότε της αρνήθηκε.
Περιμένω τη στιγμή που κάποιο άλλο σαΐνι θα πάει να τον μιμηθεί κατά το πρότυπο: ανοίγει κάποιος σουβλατζίδικο/τυροπιτάδικο/γουατέβα και χέζεται στο τάλιρο. Το βλέπει κάποιος, λέει καλή ιδέα, ανοίγει παραδίπλα και το τάλιρο μοιράζεται στα δύο. Το βλέπει τρίτο αστροπελέκι, λέει εδώ έχει ψωμί κι ανοίγει κι αυτός μια από τα ίδια. Στο τέλος όλοι παίρνουν ένα από τρία.

Δαεμάνε, Jax Donuts με Seven Up ;)

Ε ναι, τα όρια απόστασης στη δικαιόχρηση είναι ιερά. :) Πάντως αυτό με τη μίμηση κάθε επιτυχημένης συνταγής (μίμηση που τελικά λειτουργεί καταστροφικά) το είδαμε λίαν προσφάτως με τα φροζενογιαουρτάδικα.

ΥΓ Εγώ δεν είμαι τόσο παλιό κόκαλο όπως εσείς, αλλά τουλάχιστον χόρτασα ντόνατς απ' τα Ντάνκιν της Γλυφάδας... http://livingingreece.gr/2007/09/08/taste-of-america-in-greece/
Μέχρι πρότινος δούλευα και τα ντονατσάκια απ' τα Max Perry (είναι κατεψυγμένα της Délifrance, περιχυμένα με σοκολάτα τής Max Perry), αλλά τα Nanou είναι πολύ καλύτερα.

 

[bernardina]

Στα σχόλια αυτού εδώ http://www.moneypost.gr/post/131875/nanou-donuts-oyres-gia-ena-donuts-kai-sta-40-katasthma έχει γίνει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.

Ναι, ρε συ! Έριξα μια ματιά από διαστροφή και πέθανα στα γέλια. Πώς καταφέρνουν οι Έλληνες κάποιοι άνθρωποι να γίνουν μαλλιοκούβαρα ακόμα και για έναν λουκουμά;

 

[Alexandra]

Εμένα αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η ευκολία με την οποία κάποια άτομα βρίζουν χυδαία αγνώστους ανθρώπους, επειδή διαφωνούν μαζί τους. Π.χ.

Αρχίσατε να μας σκοτίζετε λιγάκι τα αρχίδια με τα περί "ελληναράδων", "ελληνάκια" της πλάκας. Δε νομίζετε; Άιντε μπράβο γιατί ο εμφύλιος έρχεται και μάλλον είναι ό,τι χειρότερο για μια χώρα... Καραγκιόζηδες ξερόλες. Να ανοίξεις τα στραβά σου και να βγεις επιτέλους στο δρόμο να διεκδικήσεις τουλάχιστον τα *αυτονόητα* (αυτά που αδίκως πάνε να σου στερήσουν με πρόσχημα κάποιες "μεταρρυθμίσεις") για σένα και για το παιδί σου κυρίως μπαγλαμά. Και να αφήσεις την κόμπλα για τον διπλανό σου.
​

Άνετα μπορώ να πιστέψω ότι ο συγκεκριμένος σχολιαστής έτσι μιλάει στη γυναίκα του, στο παιδί του και, γιατί όχι, και στους γονείς του. Ή, αν δεν έχει ακόμα γυναίκα και παιδί, μάλλον έτσι τον μεγάλωσαν, με διαρκές και καθημερινό υβρεολόγιο.

 

[bernardina]

Και βάρδα μη σου τύχει ενώ οδηγείς.

 

[Zazula]

Τουλάχιστον το υβρεολόγιο μπορώ να το καταλάβω (ασχέτως που δεν μπορώ ούτε πρόκειται ποτέ να το δεχτώ ως κάτι το εύλογο ή φυσιολογικό)· εκεί όμως που πραγματικά παθαίνω redout είναι με την από σαθρότητα έως και καθαρό παραλογισμό που χαρακτηρίζει την επιχειρηματολογία ορισμένων. Τελικά πράγματι η λογική είναι τόσο σπάνια, που πρέπει να καταχωριστεί στις υπερφυσικές δυνάμεις...

 

[bernardina]

Έτσι όμως καταλαβαίνεις τα εκλογικά αποτελέσματα. :devil:

 

[drsiebenmal]

Και το τι ζει η κοινωνία σήμερα. Λέτε πώς δεν έχει κάποια σχέση και η σχεδόν πλήρης απουσία (ή χρήση, έστω) στρατηγικής σκέψης και μεσοπρόθεσμου βασικού σχεδιασμού;

 

[Hellegennes]

Περιμένω τη στιγμή που κάποιο άλλο σαΐνι θα πάει να τον μιμηθεί κατά το πρότυπο: ανοίγει κάποιος σουβλατζίδικο/τυροπιτάδικο/γουατέβα και χέζεται στο τάλιρο. Το βλέπει κάποιος, λέει καλή ιδέα, ανοίγει παραδίπλα και το τάλιρο μοιράζεται στα δύο. Το βλέπει τρίτο αστροπελέκι, λέει εδώ έχει ψωμί κι ανοίγει κι αυτός μια από τα ίδια. Στο τέλος όλοι παίρνουν ένα από τρία.

Έτσι κλείσανε όλα τα LAN (η μετεξέλιξη των Internet Cafe).

 

[Palavra]

Τουλάχιστον το υβρεολόγιο μπορώ να το καταλάβω (ασχέτως που δεν μπορώ ούτε πρόκειται ποτέ να το δεχτώ ως κάτι το εύλογο ή φυσιολογικό)· εκεί όμως που πραγματικά παθαίνω redout είναι με την από σαθρότητα έως και καθαρό παραλογισμό που χαρακτηρίζει την επιχειρηματολογία ορισμένων. Τελικά πράγματι η λογική είναι τόσο σπάνια, που πρέπει να καταχωριστεί στις υπερφυσικές δυνάμεις...

Εκτός από τον παραλογισμό των επιχειρημάτων, υπάρχει και άλλος παραλογισμός, αυτός που λέει ότι ο αντίλογος δεν μου αρέσει, δεν έχω επιχειρήματα για το προς συζήτηση θέμα, ας επιτεθώ σ' αυτόν που τον προβάλλει. Ανάλογα με τη δική μου θέση, αυτός που προβάλλει τον αντίλογο είναι [σαπιοαριστερός/χρυσαυγίτης/βολεμένος/από πλούσια οικογένεια/βαριέται να δουλέψει/άπλυτο αναρχοκομμούνι/φιλελεύθερο σκουλήκι] κλπ. Μετά, παίρνούμε το εκάστοτε χαρακτηριστικό και το γενικεύουμε, σε ύφος «εσείς οι [σαπιοαριστεροί/χρυσαυγίτες/βολεμένοι/άπλυτοι] φέρατε την Ελλάδα εδώ που τη φέρατε [χώνουμε μερικά άσχετα με τη συζήτηση θέματα, όπως ο χαμός στην Τουρκία], αλλά θα έρθει η ώρα σας και θα σας [στείλουμε στα Γιούρα/σπάσουμε τα κεφάλια/στήσουμε στο απόσπασμα]». Έτσι, ξεχνάμε το θέμα προς συζήτηση, που σε μερικές περιπτώσεις είναι αντίστοιχο του «ποιος φτιάχνει τους καλύτερους λουκουμάδες» (ένα μαγαζί στην Καλαμάτα :cheek:).

 

[Zazula]

«ποιος φτιάχνει τους καλύτερους λουκουμάδες» (ένα μαγαζί στην Καλαμάτα :cheek:)

Α, μάλιστα! Γρουνοπούλα γεμιστή με λουκουμάδες, πραλίνα και πολύ σιρόπι σοκολάτα. Έφυγα!

 

[Alexandra]

Αυτό που με στενοχωρεί περισσότερο (σχεδόν με τρομάζει) είναι ότι πριν πάρουν τέτοια έκταση τα μπλογκ στο Διαδίκτυο, κοιμόμασταν τον ύπνο του δικαίου, ασφαλείς μέσα στον δικό μας κύκλο ανθρώπων που ποτέ δεν θα μας έβριζαν χυδαία κάθε φορά που θα διαφωνούσαμε. Οι άλλοι υπήρχαν, αλλά δεν είχαμε ανταλλαγές απόψεων μαζί τους. Τους βλέπαμε μόνο αραιά και πού στον δρόμο, όταν κρατούσαν ένα τιμόνι και έβριζαν όποιον τολμούσε να βρεθεί στον δρόμο τους. Τώρα είναι παντού γύρω μας, δίπλα μας -- εκτός αν επιλέξουμε συνειδητά να μη σχολιάζουμε ποτέ σε μπλογκ ή να μη διαβάζουμε τα σχόλια των άλλων.

 

[bernardina]

Γρουνοπούλα γεμιστή με λουκουμάδες, πραλίνα και πολύ σιρόπι σοκολάτα.

:blink:

 

[Palavra]

Α, μάλιστα! Γρουνοπούλα γεμιστή με λουκουμάδες, πραλίνα και πολύ σιρόπι σοκολάτα. Έφυγα!

Και σαντιγί! Και μαρασκίνο!

 

[bernardina]

Όλα γέμιση της γρνπούλας; #ναυτία...

 

[Zazula]

Ε ναι, εννοείται γέμιση! Το οβελιξικό μέλι θα το πινελάρουμε στην πέτσα για να 'ναι κρατσανιστή.

 

[bernardina]

Ε ναι, εννοείται γέμιση! Το οβελιξικό μέλι θα το πινελάρουμε στην πέτσα για να 'ναι κρατσανιστή.

Ε, τότε θέλω να είναι μαριναρισμένη και σε ξίγκι ούρου. :drool: