Ελλάδα 2015

[nickel]

σας γυρνάνε τ' άντερα με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα

Εγώ είμαι από εκείνους που συμπαθούν τον Τσίπρα (μέχρι τη στιγμή που αρχίζει να λέει πράγματα που ένα ένα μπορούμε να τα συζητήσουμε και να προσπαθήσω να σου δείξω γιατί νομίζω ότι θα έπρεπε να γυρίζουν τα άντερα κάθε ανθρώπου με κάποιες από τις δικές μου αρχές), αλλά μου είναι απολύτως αδύνατο να συμπαθήσω τον σημερινό Σύριζα. Είναι ένα μόρφωμα στημένο στη συγκυριακή αντίθεση στα μνημόνια, από ένα εντελώς αταίριαστο μίγμα που σαν φαγητό θα σου προκαλούσε ανακατωσούρα και σε κάθε πολιτικό ον θα έπρεπε να γυρίζει τα άντερα. Υποθέτω ότι η συμπάθεια που ίσως νιώθεις εσύ για το μόρφωμα στηρίζεται περισσότερο στη δική σου αντίθεση στα μνημόνια, έτσι; Ή στην αγάπη σου για τον παλιό αγνό Σύριζα του 3%. Για να ξέρουμε για τι συζητάμε. Θα συζητήσουμε για το πόσο ωραίο είναι το μόρφωμα και πόσο μπορείς να περιμένεις ότι θα μπορούσε ποτέ αυτό να διοικήσει αποτελεσματικά τη χώρα και να συνομιλήσει αποτελεσματικά με την Ευρώπη, με το μίγμα πολιτικών και ανθρώπων που φιλοξενεί; Ή θα συζητήσουμε την (κοινή ενδεχομένως) απέχθειά μας για τους άλλους πολιτικούς και τις άλλες πολιτικές που προηγήθηκαν — προσπαθώντας ωστόσο να βρούμε τι ακριβώς μας άρεσε και τι έκανε καλό στη χώρα, και τι όχι, για να μην απαξιώνουμε και ισοπεδώνουμε τα πάντα.

Αυτά σαν πρώτη αντίδραση, σε ένα μόνο μέρος του σχολίου σου. Γιατί έχουν ειπωθεί τόσα εδώ που θα ήθελα να σχολιάσω, αλλά είναι κι εμένα ο χρόνος μου εξίσου πιεσμένος. Θα επανέλθω όμως, δεν θα μου γλιτώσεις εύκολα.

 

[drsiebenmal]

Η ειλικρίνεια και η αξιοπιστία των δημοσίων προσώπων πρέπει να κρίνεται από ένα και μόνο πράγμα: από την αντιστοίχιση λόγων και πραγματικότητας. Η κρίση με βάση «δικοί μας» ή «ξένοι» μου φαίνεται αυτό ακριβώς που είναι: εθνικιστική οπτική.

Σε προσωπικό επίπεδο, θα ήταν σαν να έπρεπε να πιστέψω τον συνέλληνα ότι π.χ. δεν έκλεψε ή δεν έδειρε τον μετανάστη ή δεν βίασε την τουρίστρια απλώς και μόνο επειδή είναι δικός μου (ή το αντίθετο· να μην πιστέψω τον ντόπιο επειδή ο μετανάστης είναι βασανισμένος και τσακισμένος).

Νομίζω ότι ο Τσίπρας έχει κερδίσει ήδη επάξια τη θέση του στο Πάνθεον των αξιόπιστων Ελλήνων πολιτικών με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης (που θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς ευρώ απέξω), την πρόταση που ούτε μια στο εκατομμύριο δεν υπήρχε περίπτωση να μη δεχτεί η Μέρκελ, το λαοψηφισματικό Νιόχι και άλλα. Κατανοώ ότι κάποια θεωρούνται αποδεκτές «προεκλογικές φούσκες» ή «πολιτικές τακτικές» και ως εκ τούτου ασημαντότητες, αλλά τα ίδια έλεγαν και «οι άλλοι».

Από την άλλη βέβαια, ήταν ιδιαίτερα αξιόπιστος και ειλικρινής στην αποκατάσταση των διωχθέντων των προηγούμενων κυβερνήσεων, οπότε κατανοώ επίσης και γιατί κάποιοι μπορεί να τον θεωρούν εκ των προτέρων ειλικρινή και αξιόπιστο.

Όσο για το αν υπήρχαν σχέδια κλπ, όταν όπως ακούω τώρα ο δεύτερος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Σύριζα Πετράκος δηλώνει ότι η μοναδική λύση είναι η «έξοδος από το ευρώ», είναι σαφές ότι τουλάχιστον κάποιοι (και όχι περιθωριακοί -- δεν γίνεσαι τυχαία κ.ε. κόμματος) είχαν και έχουν τα σχέδιά τους.

Και παρακαλώ: για οικονομία χρόνου συμφωνώ εκ των προτέρων ότι και οι προηγούμενοι ήταν τα ίδια (αλλά συζητιέται πια αν ήταν και χειρότερα).

 

[stathis]

Υποθέτω ότι η συμπάθεια που ίσως νιώθεις εσύ για το μόρφωμα στηρίζεται περισσότερο στη δική σου αντίθεση στα μνημόνια, έτσι;

Υποθέτεις λάθος.

Η ειλικρίνεια και η αξιοπιστία των δημοσίων προσώπων πρέπει να κρίνεται από ένα και μόνο πράγμα: από την αντιστοίχιση λόγων και πραγματικότητας. Η κρίση με βάση «δικοί μας» ή «ξένοι» μου φαίνεται αυτό ακριβώς που είναι: εθνικιστική οπτική.

Σε προσωπικό επίπεδο, θα ήταν σαν να έπρεπε να πιστέψω τον συνέλληνα ότι π.χ. δεν έκλεψε ή δεν έδειρε τον μετανάστη ή δεν βίασε την τουρίστρια απλώς και μόνο επειδή είναι δικός μου (ή το αντίθετο· να μην πιστέψω τον ντόπιο επειδή ο μετανάστης είναι βασανισμένος και τσακισμένος).

Δεν είπα καθόλου κάτι τέτοιο και λυπάμαι αν αυτό κατάλαβες. Υποστήριξα ότι θεωρείτε δεδομένη την ειλικρίνεια των Ευρωπαίων, δεν είπα να το αντιστρέψετε αυτό και να θεωρείτε δεδομένη την ειλικρίνεια των «δικών μας». Ξέρω ότι θα ακουστεί άσχημο αυτό που θα πω, αλλά επειδή δεν είναι η πρώτη φορά παρανοήσεων θα περίμενα από μεταφραστές καλύτερη κατανόηση του γραπτού λόγου.

Αυτά εν τάχει. Περισσότερα από Τετάρτη, που θα επιστρέψω στον διαδικτυακό κόσμο (αν έχει βέβαια νόημα ως τότε).

 

[nickel]

Υποθέτω ότι η συμπάθεια που ίσως νιώθεις εσύ για το μόρφωμα στηρίζεται περισσότερο στη δική σου αντίθεση στα μνημόνια, έτσι; Ή στην αγάπη σου για τον παλιό αγνό Σύριζα του 3%.

Δισκελής είναι η υπόθεση. Έπεσα έξω και στα δύο; :woot:

 

[Costas]

Ελάχιστη αντίδραση γεννιόταν όταν κάποιος αποκαλούσε απατεώνα τον Καραμανλή με την "επανίδρυση του κράτους", τον Γιωργάκη με το "λεφτά υπάρχουν" και με την κατάργηση της "αποικιακής σύμβασης" της Κόσκο, τον Σαμαρά με τα Ζάππεια, και όλους τους άλλους. Θεωρούνταν σχεδόν δεδομένο. Ξαφνικά, όταν λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη για τον Τσίπρα, ότι είναι απατεώνας ολκής και ψεύτης με μύτη ως τα Εκβάτανα, υπάρχει θέμα, δεν είναι de bon ton, δεν είναι κομιλφό, καθότι τσαλαπατάμε το φωτοστέφανο της Αριστεράς. Τι άλλο είναι ένας άνθρωπος που έχει πει περισσότερα ψέματα απ' όλους τους άλλους μαζί, μέσα στο λιγότερο χρόνο; Τι άλλο από αλήτης είναι ένας επώνυμος δημοσιογράφος, διευθυντής αριστερού ραδιοφωνικού σταθμού, ο οποίος αποκαλεί μαλάκα τον εν ενεργεία πρωθυπουργό; Πώς το λένε αυτό το τελευταίο στο νιουσπήκ της πρωτηφορααριστεράς; Πολιτική αντιπαράθεση; Και πώς αντέδρασαν οι πολιτικοί του προϊστάμενοι; Γιατί δεν τον πέταξαν έξω την επόμενη στιγμή;

Να εξηγούμαστε: Δεν θεωρώ απατεώνα τον Λαπαβίτσα ή τον Λαφαζάνη, φερειπείν, ως προς το θέμα δραχμή/ευρώ. Οι άνθρωποι είναι ντόμπροι στις απόψεις τους. Τους θεωρώ λάθος, τους θεωρώ απειλή για τη χώρα μου, αλλά ψεύτες και απατεώνες δεν είναι.

Όσο για τους Γιούνκερ κλπ., τι; συμψηφισμό θα κάνουμε τώρα; Προσωπικά δεν θεωρώ τους Ευρωπαίους, έτσι συλλήβδην, σοβαρούς, και τους Έλληνες, έτσι συλλήβδην, ασόβαρους. Δεν είναι...σοβαρά πράματα αυτά. Όσο για το ότι μας έχουν πατήσει στο λαιμό με τις πολιτικές τους, εγώ προσωπικά δεν αμφιβάλλω ούτε αμφέβαλλα και παλιά, όταν κάποιοι θεωρούσαν ότι το μνημόνιο είναι "προπομπός μιας νέας Ελλάδας". Αλλά να πιστέψω για Σπάρτακο κάποιον επειδή τους ξύνει την πατούσα, λυπάμαι, δε θα πάρω.

Είμαι έξω φρενών με το δημοψήφισμα. Οδηγεί σε μόνιμο διχασμό. Αν ήθελε να κάνει δημοψήφισμα, έπρεπε να ρωτήσει το λαό για ευρώ/δραχμή, και ας κέρδιζε η δραχμή, στο φινάλε. Αυτό θα ήταν αντρίκιο (συγνώμη, κα Κωνσταντοπούλου). Όλα τ' άλλα είναι απατεωνιές του χειρίστου είδους και με ολέθρια αποτελέσματα. Το βλέπουμε τώρα: ο καθένας, και οι μεν και οι δε, μπορεί να βγαίνει και να λέει ότι του υφαρπάχτηκε η ψήφος, ή ότι προδόθηκε η λαϊκή εντολή. Η απόφαση για το συγκεκριμένο δημοψήφισμα είναι προς το παρόν η πιο μαύρη στιγμή της ανερμάτιστης θητείας μιας κωμικοτραγικής συγκυβέρνησης και ενός ολίγιστου πρωθυπουργού.

 

[nickel]

Η Ζωή αποφάσισε να αποτελέσει το ηρωικό σύμβολο της άρνησης της νέας συμφωνίας, του τρίτου μνημονίου, και να χωρέσει μέσα της, μέσα και από την ομιλία της στη Βουλή, το σύνολο της αντιμνημονιακής μυθολογίας. Θα περιμένω υπομονετικά πότε θα εκραγεί αυτή η φούσκα επιτέλους!

 

[Costas]

Ε, εντάξει, πόσα χρόνια τα λέμε και τα γράφουμε για τη σχιζοειδή φύση του Σύριζα, για το λόμπι της δραχμής (πες το και παράταξη της δραχμής, δικαίωμά τους να πιστεύουν σ' αυτήν), για το συνοθύλευμα των συνιστωσών κλπ.; Αναμενόμενη, θέλω να πω, η εξέλιξη. Χρονικό μιας εδώ και χρόνια προαναγγελθείσας ρήξης είναι όλα αυτά. Για να επέλθει όμως το προαναγγελθέν σχίσμα μέσα στο Σύριζα έπρεπε να πληρώσει η ελληνική οικονομία κάποια δισεκατομμύρια και μια νέα ύφεση. Αυτό που μου κάνει πάντοτε εντύπωση είναι πώς νοήμονες άνθρωποι είναι δυνατόν να μην έβλεπαν πού θα πήγαινε αυτή η διαπραγματευτική τακτική, το πόσο πολιτικά τυφλός μπορεί να είναι κανείς, όταν αντί για τον κοινό νου διαλέγει έναν άλλον, υποτίθεται ανώτερο και ιδεαλιστικότερο και στρατευμένο.

Αν το λες γενικότερα, η φούσκα αυτή δεν θα σκάσει ποτέ. Η ουτοπική σκέψη αρδεύεται από βαθιές βιωματικές ρίζες, αποτελεί κινητήρια δύναμη (ανεξαρτήτως πρακτικής ευόδωσης των εκάστοτε στόχων της) και παράγει υλικά αποτελέσματα, άσχετο αν είναι διαφορετικά, ακόμα και αντίθετα από τα επιδιωκόμενα. Ποτέ λοιπόν δεν θα σκάσει αυτή η φούσκα. Το θέμα είναι πόσοι πολλοί ζουν μέσα στη φούσκα.

 

[SBE]

Πόσοι ζουν μέσα στη φούσκα; Εγώ τους υπολόγιζα πάντα για το 95%, αλλά το τελευταίο δημοψήφισμα ίσως είναι μια ένδειξη ότι μπορεί να είναι λιγότεροι (με επιφύλαξη).
Τώρα το μόνο αντιμνημονιακό κόμμα στη Βουλή είναι η ΧΑ, ε;
Και το ΚΚΕ είναι "όχι σε όλα".
Και μερικοί μοιρασμένοι σε όλα τα κόμματα.
Λέτε να ξαναδούμε επανάληψη του έργου σε ένα- δυο χρόνια με κυβέρνηση ΧΑ- Ζωής; ΧΑ-ΚΚΕ; ΚΚΕ-Ζωής;
(είπα να τρολάρω λίγο σήμερα)

 

[nickel]

(είπα να τρολάρω λίγο σήμερα)

Σε αναγκάζει η ζωή να τρολάρεις. Ή η Ζωή.

 

[nickel]

Ο καλύτερος στη μεταμεσονύκτια συνεδρίαση της Βουλής ήταν ο Σταύρος Θεοδωράκης. Αν όλοι ακολουθούσαν το παράδειγμά του, δεν θα είχε ξενυχτήσει ο τόπος. Ανέβηκε στο βήμα, είπε τα παρακάτω και κατέβηκε:

Η αγωνία του κόσμου πρέπει να τελειώσει. Μαζί και ο διχασμός. Ας μην καθυστερούμε λοιπόν άλλο. Η Ελλάς προώρισται να ζήσει και θα ζήσει. Το Ποτάμι δεν εξουσιοδοτεί. Το Ποτάμι απαιτεί από τον Πρωθυπουργό να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να μείνει η χώρα στον φυσικό της χώρο — στην καρδιά της Ευρώπης. Τα υπόλοιπα από τη Δευτέρα. Ευχαριστώ.

http://news.in.gr/greece/article/?aid=1500011695

 

[nickel]

Φατσομπουκικό ή τουιτερικό σχόλιο που προωθήθηκε στο ηλεταχυδρομείο μου:

Thanassis Chimonas

Πρώτο ματς:
Όχι-Ναι 61-39
Ρεβάνς:
Ναι-Όχι 251-49
Πανεύκολη πρόκριση.

 

[oliver_twisted]

Φαίνεται ότι έχουμε συμφωνία.

 

[drsiebenmal]

Θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες των άλλων αν ψηφίσουμε ό,τι μας ζήτησαν μέχρι την Τετάρτη. Έχει θριλεράκι ακόμα.

 

[nickel]

Θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες των άλλων αν ψηφίσουμε ό,τι μας ζήτησαν μέχρι την Τετάρτη. Έχει θριλεράκι ακόμα.

[troll mode] Ή, για να ακριβολογούμε με σωστή σύνταξη των επιρρημάτων: «αν ψηφίσουμε μέχρι την Τετάρτη ό,τι μας ζήτησαν (στις μαραθώνιες διαπραγματεύσεις)». [/troll mode]

 

[drsiebenmal]

You'll never understand the [twitter mode]: Short and fast and furious.

 

[nickel]

Πολλά τα κοινοβούλια, πολύ λιγότερες πια οι κοινές βουλήσεις. Κουράσαμε, κοροϊδέψαμε, φύγαμε κι εμείς, φύγανε κι αυτοί, από τον πυρήνα της αλληλοκατανόησης και της συναίνεσης. Αν υπάρχει μια κοινή ευρωπαϊκή γλώσσα, πρέπει πολλοί να ξανακάνουμε εντατικά μαθήματα να ξαναθυμηθούμε όσα ξεχάσαμε. Εδώ μέσα, θέλει προσπάθεια να καταλάβουμε όσο γίνεται περισσότεροι τα λάθη που έγιναν, για να μην επαναληφθούν. Αλίμονο αν αναλωθούμε σε νέες μάχες μνημονιακών-αντιμνημονιακών. Η νέα συμφωνία επιβάλλει έναν συγκεκριμένο δρόμο, κακοτράχαλο, αλλά δρόμο — όχι γκρεμό. Όλοι περιμένουν πρώτα απ' όλα εμείς οι ίδιοι να κάνουμε το δρόμο λιγότερο κουραστικό για μας τους ίδιους, να φροντίσουμε να μας οδηγήσει πιο γρήγορα σε καλύτερες συνθήκες. Καλό θα είναι να συζητάμε για τα λάθη που έγιναν μόνο αν πρόκειται να καταλάβουμε γιατί ήταν λάθη και πώς δεν θα τα επαναλάβουμε, όχι για να τα βαράμε ο ένας στην κεφαλή του άλλου. Θέλω να πω κι άλλα πολλά, αλλά έχω κι εγώ τη δική μου ανηφόρα. Πείτε κι εσείς τη γνώμη σας.

 

[drsiebenmal]

Κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνω και την αυτοκριτική μου. Ειλικρινά δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι η συστηματική τήρηση του εγχειριδίου Βαρουφάκη για ρήξη ήταν απλώς ένα τερτίπι, μια χαζομάρα χωρίς κανένα σχέδιο Β αν ο απέναντι είχε προετοιμαστεί ή μπορούσε να αποκρούσει τις κινήσεις μας. Πίστευα ότι κάπου θα υπάρχουν δισεκατομμύρια τυπωμένες δραχμές και σχέδια έκτακτης ανάγκης για τους πρώτους μήνες του κακού χαμού. Ξεκινούσα λέγοντας πάντα ότι πιστεύω ότι δεν γίνεσαι κυβέρνηση μιας χώρας όντας χαζός ή ανίκανος. Εξακολουθώ να το πιστεύω αυτό· όμως προφανώς υποτίμησα πού θα οδηγούσε η απόλυτη διοικητική απειρία, η απόλυτη βεβαιότητα για την εξ αποκαλύψεως γνώση της μίας και μοναδικής αλήθειας (ενός TINA από την ανάποδη) και όλα τα στραβά της εξουσίας (γνωστά μας άλλωστε και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις).

Η οικονομική ζημιά είναι μεγάλη (θα περιμένω ψύχραιμα αποτιμήσεις μετά από 3-6 μήνες, όχι τώρα), αλλά τα λεφτά ξαναγίνονται. Αρκεί να στήσουμε τώρα, συριζαίοι, πασόκοι, ποταμίσιοι, νεοδημοκράτες, ακόμη και ανεξέλληνες ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, ακούγοντας με προσοχή κυρίως όσους και όσα μας φαίνονται εκνευριστικά ξένα για τις κοσμοθεωρίες μας.

 

[Earion]

Με βιασύνη βάζω σε λόγια δυο-τρία που σκέφτομαι.

Δεν είναι ήττα της Ελλάδας ό,τι έγινε. Είναι ήττα του λαϊκισμού. Των πρώτων, των δεύτερων, των τρίτων στη σειρά, κι όλων συνολικά όσοι ανέβηκαν στο τέθριππο και μ' αυτό διάβηκαν τις πύλες του εκλογικού θριάμβου και κάθησαν στο δίφρο της εξουσίας. Την τελευταία στιγμή αντικρίσαμε το στόμα της αβύσσου και καταφέραμε να πιαστούμε στο κάγκελο πριν απ' το γκρεμό. «Τα πιο ακριβά δίδακτρα της Ιστορίας». Πότε και πώς, με ποιες υπόρρητες διαδικασίες θα γίνει αυτό εθνικό μάθημα;

Για να γυρίσει ... θέλει δουλειά πολλή. Εθνική αυτογνωσία, εθνική συστράτευση, εθνική προσπάθεια, νέο εθνικό όραμα. Δεν εννοώ να σβήσουν οι ταξικές διαφορές, εννοώ να θεμελιώνονται στην πραγματικότητα και στην κοινή λογική (Π.χ. δεν υπάρχει περιούσιος λαός στον κόσμο, δεν είμαστε εμείς ο περιούσιος λαός, δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα, δε θα μας σώσει το Ξανθόν Γένος ούτε ο Δράκος της Ανατολής, ο διακονιάρης δεν μπορεί να διαλέγει =beggars can't be choosers, δεν υπάρχει προλεταριάτο στην Ελλάδα, οι αληθινοί προλετάριοι είναι οι μετανάστες, δεν υπάρχει βιομηχανική τάξη, η βιομηχανία διαλύθηκε από τα 1980, δεν υπάρχει αστική τάξη, μεταπράτες είμαστε μια ζωή, ο μεγαλύτερος επιχειρηματίας και ο μεγαλύτερος εργοδότης στη χώρα είναι το κράτος, έρμαιο των ολιγαρχών και των κομμάτων, που η παρουσία του και μόνο νοθεύει τον ταξικό αγώνα).

Η προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας χρειάζεται μια κυβέρνηση με όσο γίνεται πιο διευρυμένη πολιτική βάση. Κυβέρνηση της ευρύτερης δυνατής συνεργασίας για τουλάχιστον ένα εξάμηνο. Συμπεριλαμβάνοντας, αν το θέλουν, μέχρι και τους Ψεκασμένους. (Υπάρχουν κάποιοι που έτσι κι αλλιώς δεν θέλουν να συμμετάσχουν στην κοινή προσπάθεια --και φυσικά υπάρχουν κι οι άλλοι, οι ναζιστές, που δεν έχουν θέση σ' αυτή).

Προχωρώ άλλο ένα βήμα: εκ βάθρων αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος. Πώς, πού, πότε θα διαμορφωθεί; Πώς θα αποκολληθούν τα κόμματά μας από το πελατειακό αλισβερίσι; Χρειαζόμαστε ένα συντηρητικό κόμμα απαλλαγμένο από τον εναγκαλισμό του με λογής φασιστοειδή, εθνικιστές, και την εκκλησία. Χρειαζόμαστε ένα σοσιαλιστικό/σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που θα μετράει με σύνεση τα τάληρα για να τροφοδοτεί το κοινωνικό κράτος. Χρειαζόμαστε την αριστερή πτέρυγα που θα μας θυμίζει κάθε μέρα το πρόταγμα της ελευθερίας. Χρειαζόμαστε την πολιτική οικολογία για να στηρίξουμε την ανάπτυξη στη φέρουσα ικανότητα της γης και των πόρων της.

Όνειρα θερινής νυκτός;

 

[drsiebenmal]

Όνειρα θερινής νυκτός;

Ή ελπίδες μιας νέας Μεταπολίτευσης.

 

[drsiebenmal]

Κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνω και την αυτοκριτική μου. Ειλικρινά δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι η συστηματική τήρηση του εγχειριδίου Βαρουφάκη για ρήξη ήταν απλώς ένα τερτίπι, μια χαζομάρα χωρίς κανένα σχέδιο Β αν ο απέναντι είχε προετοιμαστεί ή μπορούσε να αποκρούσει τις κινήσεις μας. Πίστευα ότι κάπου θα υπάρχουν δισεκατομμύρια τυπωμένες δραχμές και σχέδια έκτακτης ανάγκης για τους πρώτους μήνες του κακού χαμού.

Χμμμ....

Βαρουφάκης: Πρότεινα Grexit και παράλληλο νόμισμα στην κυβέρνηση, αλλά το απέρριψε