Μια "πολιτική" (αν μπορώ να την πω) έτσι έχει πολλαπλές παραμέτρους. Π.χ. το να προκηρύσσεις ένα διαγωνισμό για μεταφραστές αναφέροντας ότι δεν είναι ανάγκη να έχεις μεταφραστική εμπειρία, το να προωθείς με φορείς "καινοτομίες" που απομειώνουν την εργασία του μεταφραστή στη συνείδηση του κοινού απλά για να μειώσεις το δικό σου κόστος, το να συζητάς με εταιρικές ενώσεις πώς πανεπιστημιακοί φορείς θα προσαρμόζουν τα προγράμματά τους για να δημιουργούν "εργάτες" της μετάφρασης που θα ανταποκρίνονται σε στιγμιαίες ανάγκες της αγοράς, το να χρηματοδοτείς προγράμματα για το επάγγελμα του μεταφραστή όπου δεν συμμετέχει καμία επαγγελματική ένωση, το να εκδίδεις εκθέσεις εκθειάζοντας το crowdsourcing ως ένα ακόμα μέσο περικοπής του κόστους, κ.λπ. Τα προηγούμενα χρόνια ναι, τα πράγματα ήταν διαφορετικά, αλλά θεωρώ ότι δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι υπάρχει στροφή.