Όποιος θέλει εφεξής να διαδηλώνει στο κέντρο της Αθήνας
- Thread starter Ambrose
- Start date
Καλή χρονιά!
Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό όπως βλέπετε και είπα πάλι να διαφωνήσω, παρά το (πολλάκις) εκφρασμένο παράπονο του nickel ότι δεν συμφωνούμε στις πολιτικές συζητήσεις: γιατί όμως θα 'πρεπε να συμφωνούμε; Και πώς να συμφωνήσουμε όταν δεν ξεκινάμε καν από τις ίδιες αφετηρίες; Σ' αυτό το νήμα τυχαίνει να διαφωνώ ήδη με τις περισσότερες προϋποθέσεις της συζήτησης που έθεσαν και ο Αμβρόσιος, και η Αλεξάνδρα και ο Νίκελ (να, συμφωνώ ότι λείπει φαντασία από πολλές διαδηλώσεις ή διαμαρτυρίες, ενώ αντίθετα η εξουσία έχει τόση φαντασία...)
Οι διαδηλώσεις δεν έχουν αποτέλεσμα, ας πούμε. Ή έχουν αποτέλεσμα μόνο όταν είναι μαζικές. Ή είναι δίκαιες και δικαιολογημένες μόνο αν είναι μαζικές.
Ή τα καταστήματα του κέντρου πλήττονται γιατί γίνονται διαδηλώσεις (Ή κυρίως γιατί γίνονται διαδηλώσεις, ή και γιατί γίνονται διαδηλώσεις; ). Οι υπάλληλοι αυτών των καταστημάτων χάνουν τη δουλειά τους γιατί γίνονται διαδηλώσεις (πάλι με τις αντίστοιχες διαβαθμίσεις).
Οι μικρές διαδηλώσεις αφορούν ασήμαντα θέματα (π.χ. το -φανταστικό- παράδειγμα του Ambrose).
Οι παραπάνω δηλώσεις και άλλες πολλές που θα μπορούσα να βγάλω, και που χρησιμοποιούνται ως βάση για να πάει παρακάτω η συζήτηση, είναι από μόνες τους προβληματικότατες.
Θα μπορούσε λοιπόν κανείς να αντιτείνει ότι πολλές αλλαγές στην κοινωνία έγιναν και γίνονται γιατί κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν ή διαμαρτύρονται (Όχι πάντα κατά χιλιάδες. Πόσοι ήταν οι φοιτητές της Νομικής στο Πολυτεχνείο; ). Ένα γεγονός που συχνά παραγνωρίζεται είναι ότι πολλές από τις μικρές διαδηλώσεις γίνονται κυρίως για να δημοσιοποιηθεί ένα θέμα (π.χ. απολύσεις εργαζομένων) και όχι γιατί υπάρχει προσδοκία για ικανοποίηση αιτημάτων μόνο -ή κυρίως- από τη διαμαρτυρία στο δρόμο. Αν π.χ. κάποιοι εργαζόμενοι μπορέσουν μέσω των κινητοποιήσεων να πάρουν κάποιο επίδομα, ή μια υπόσχεση έστω για εργασία αλλού, ή ελπίζουν ότι μπορούν να το κάνουν, γιατί εγώ θα αποφασίσω ότι αυτό το ζήτημα είναι ασήμαντο; Και θα έχω την ίδια άποψη αν αύριο βρεθώ εγώ στη θέση τους; Και, φυσικά, αποτέλεσμα δεν έχει μια διαδήλωση μόνο στην εξουσία, αλλά και στη συνείδηση των άλλων εργαζομένων που μπορεί να φοβούνται ότι θα βρεθούν στην ίδια θέση. (Δεν είναι επίσης καθόλου αυτονόητο ότι όλοι οι άνθρωποι δυσανασχετούν ή ενοχλούνται με τις διαδηλώσεις, αν και σίγουρα αυτή η άποψη προβάλλεται περισσότερο).
Για το ζήτημα των υπαλλήλων που χάνουν τη δουλειά τους: δηλαδή, για να καταλάβω, έχετε υπόψη σας καμιά σοβαρή έρευνα που να λέει ότι ένας λόγος για το ότι κλείνουν μαγαζιά ή χάνουν τη δουλειά τους άνθρωποι (στο κέντρο ή αλλού) είναι οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων; Και αν ναι (τα γυαλιά ιδεολογικής μυωπίας του ερευνητή θα πρέπει να 'ναι πάτοι μπουκαλιών τουλάχιστον) σε ποια ακριβώς θέση ιεραρχείται αυτή η αιτία; Γιατί που το λέει ο Πρετεντέρης κάθε τρεις και λίγο εμένα δεν μου αρκεί. Η δική μου εμπειρία λέει ότι οι δρόμοι κλείνουν (και οι βιτρίνες σπάνε) σε μεγάλες κινητοποιήσεις, όχι σε μικρές. Δηλαδή, δύο, τρεις, τέσσερις φορές το χρόνο; Αυτές οι κινητοποιήσεις επιφέρουν όλες αυτές τις καταστροφές; Σε όσες μικρές κινητοποιήσεις έχω βρεθεί -είτε από μέσα είτε απ' έξω- οι άνθρωποι κανονικά ψώνιζαν στα διπλανά μαγαζιά και, στις πολύ μικρές, κανονικότατα διεξαγόταν και η κυκλοφορία στη μία λωρίδα -και μετά από λίγα λεπτά- και στην άλλη. Τα προβλήματα που δημιουργούν οι ασυνείδητοι οδηγοί που πάνε στο περίπτερο με το αυτοκίνητο είναι πολύ μεγαλύτερα και σοβαρότερα.
Σύμφωνα με τη δική μου πληροφόρηση επίσης οι άνεργοι δημιουργούνται από μαγαζιά που κλείνουν γιατί δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τα μεγαθήρια, από επιχειρήσεις που κλείνουν γιατί ο (Ελληνάρας κατά τα άλλα) επιχειρηματίας βγάζει περισσότερα στη Βουλγαρία, ή γιατί κάποιος άλλος επιχειρηματίας (στυλοβάτης της οικονομίας το δίχως άλλο) θεωρεί καλό να ξεζουμίζει έναν εργαζόμενο για δέκα ή δώδεκα ώρες τη μέρα (χωρίς να πληρώνει υπερωρίες) εκεί που χρειάζεται δύο (στον καλό και άγιο ιδιωτικό τομέα). Και δεν μπορεί, όλο και κάποια σχέση θα 'χει και το γεγονός ότι όλα αυτά τα δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα.
@ Nickel: για τη 'διακωμώδηση' των σχολίων για το άσυλο: αν η πρώτη σου αναφορά ('δικαιώματα έχουν οι μειοψηφίες όχι οι πλειοψηφίες') διακωμωδεί όσα είχα πει εγώ, θα πρέπει μάλλον να ξαναδιαβάσεις το σχόλιό μου: δεν μίλησα για πλειοψηφίες και μειοψηφίες, αλλά για όσους έχουν και όσους δεν έχουν δύναμη. Αυτά τα δύο -δυστυχώς ή ευτυχώς- δεν ταυτίζονται. (Αυτό διακωμώδησέ το όσο θες, βέβαια :) )
Δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό όπως βλέπετε και είπα πάλι να διαφωνήσω, παρά το (πολλάκις) εκφρασμένο παράπονο του nickel ότι δεν συμφωνούμε στις πολιτικές συζητήσεις: γιατί όμως θα 'πρεπε να συμφωνούμε; Και πώς να συμφωνήσουμε όταν δεν ξεκινάμε καν από τις ίδιες αφετηρίες; Σ' αυτό το νήμα τυχαίνει να διαφωνώ ήδη με τις περισσότερες προϋποθέσεις της συζήτησης που έθεσαν και ο Αμβρόσιος, και η Αλεξάνδρα και ο Νίκελ (να, συμφωνώ ότι λείπει φαντασία από πολλές διαδηλώσεις ή διαμαρτυρίες, ενώ αντίθετα η εξουσία έχει τόση φαντασία...)
Οι διαδηλώσεις δεν έχουν αποτέλεσμα, ας πούμε. Ή έχουν αποτέλεσμα μόνο όταν είναι μαζικές. Ή είναι δίκαιες και δικαιολογημένες μόνο αν είναι μαζικές.
Ή τα καταστήματα του κέντρου πλήττονται γιατί γίνονται διαδηλώσεις (Ή κυρίως γιατί γίνονται διαδηλώσεις, ή και γιατί γίνονται διαδηλώσεις; ). Οι υπάλληλοι αυτών των καταστημάτων χάνουν τη δουλειά τους γιατί γίνονται διαδηλώσεις (πάλι με τις αντίστοιχες διαβαθμίσεις).
Οι μικρές διαδηλώσεις αφορούν ασήμαντα θέματα (π.χ. το -φανταστικό- παράδειγμα του Ambrose).
Οι παραπάνω δηλώσεις και άλλες πολλές που θα μπορούσα να βγάλω, και που χρησιμοποιούνται ως βάση για να πάει παρακάτω η συζήτηση, είναι από μόνες τους προβληματικότατες.
Θα μπορούσε λοιπόν κανείς να αντιτείνει ότι πολλές αλλαγές στην κοινωνία έγιναν και γίνονται γιατί κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν ή διαμαρτύρονται (Όχι πάντα κατά χιλιάδες. Πόσοι ήταν οι φοιτητές της Νομικής στο Πολυτεχνείο; ). Ένα γεγονός που συχνά παραγνωρίζεται είναι ότι πολλές από τις μικρές διαδηλώσεις γίνονται κυρίως για να δημοσιοποιηθεί ένα θέμα (π.χ. απολύσεις εργαζομένων) και όχι γιατί υπάρχει προσδοκία για ικανοποίηση αιτημάτων μόνο -ή κυρίως- από τη διαμαρτυρία στο δρόμο. Αν π.χ. κάποιοι εργαζόμενοι μπορέσουν μέσω των κινητοποιήσεων να πάρουν κάποιο επίδομα, ή μια υπόσχεση έστω για εργασία αλλού, ή ελπίζουν ότι μπορούν να το κάνουν, γιατί εγώ θα αποφασίσω ότι αυτό το ζήτημα είναι ασήμαντο; Και θα έχω την ίδια άποψη αν αύριο βρεθώ εγώ στη θέση τους; Και, φυσικά, αποτέλεσμα δεν έχει μια διαδήλωση μόνο στην εξουσία, αλλά και στη συνείδηση των άλλων εργαζομένων που μπορεί να φοβούνται ότι θα βρεθούν στην ίδια θέση. (Δεν είναι επίσης καθόλου αυτονόητο ότι όλοι οι άνθρωποι δυσανασχετούν ή ενοχλούνται με τις διαδηλώσεις, αν και σίγουρα αυτή η άποψη προβάλλεται περισσότερο).
Για το ζήτημα των υπαλλήλων που χάνουν τη δουλειά τους: δηλαδή, για να καταλάβω, έχετε υπόψη σας καμιά σοβαρή έρευνα που να λέει ότι ένας λόγος για το ότι κλείνουν μαγαζιά ή χάνουν τη δουλειά τους άνθρωποι (στο κέντρο ή αλλού) είναι οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων; Και αν ναι (τα γυαλιά ιδεολογικής μυωπίας του ερευνητή θα πρέπει να 'ναι πάτοι μπουκαλιών τουλάχιστον) σε ποια ακριβώς θέση ιεραρχείται αυτή η αιτία; Γιατί που το λέει ο Πρετεντέρης κάθε τρεις και λίγο εμένα δεν μου αρκεί. Η δική μου εμπειρία λέει ότι οι δρόμοι κλείνουν (και οι βιτρίνες σπάνε) σε μεγάλες κινητοποιήσεις, όχι σε μικρές. Δηλαδή, δύο, τρεις, τέσσερις φορές το χρόνο; Αυτές οι κινητοποιήσεις επιφέρουν όλες αυτές τις καταστροφές; Σε όσες μικρές κινητοποιήσεις έχω βρεθεί -είτε από μέσα είτε απ' έξω- οι άνθρωποι κανονικά ψώνιζαν στα διπλανά μαγαζιά και, στις πολύ μικρές, κανονικότατα διεξαγόταν και η κυκλοφορία στη μία λωρίδα -και μετά από λίγα λεπτά- και στην άλλη. Τα προβλήματα που δημιουργούν οι ασυνείδητοι οδηγοί που πάνε στο περίπτερο με το αυτοκίνητο είναι πολύ μεγαλύτερα και σοβαρότερα.
Σύμφωνα με τη δική μου πληροφόρηση επίσης οι άνεργοι δημιουργούνται από μαγαζιά που κλείνουν γιατί δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τα μεγαθήρια, από επιχειρήσεις που κλείνουν γιατί ο (Ελληνάρας κατά τα άλλα) επιχειρηματίας βγάζει περισσότερα στη Βουλγαρία, ή γιατί κάποιος άλλος επιχειρηματίας (στυλοβάτης της οικονομίας το δίχως άλλο) θεωρεί καλό να ξεζουμίζει έναν εργαζόμενο για δέκα ή δώδεκα ώρες τη μέρα (χωρίς να πληρώνει υπερωρίες) εκεί που χρειάζεται δύο (στον καλό και άγιο ιδιωτικό τομέα). Και δεν μπορεί, όλο και κάποια σχέση θα 'χει και το γεγονός ότι όλα αυτά τα δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα.
@ Nickel: για τη 'διακωμώδηση' των σχολίων για το άσυλο: αν η πρώτη σου αναφορά ('δικαιώματα έχουν οι μειοψηφίες όχι οι πλειοψηφίες') διακωμωδεί όσα είχα πει εγώ, θα πρέπει μάλλον να ξαναδιαβάσεις το σχόλιό μου: δεν μίλησα για πλειοψηφίες και μειοψηφίες, αλλά για όσους έχουν και όσους δεν έχουν δύναμη. Αυτά τα δύο -δυστυχώς ή ευτυχώς- δεν ταυτίζονται. (Αυτό διακωμώδησέ το όσο θες, βέβαια :) )
Γενικά, με καλύπτει η anef. Ειδικά, αν και με ενοχλεί όταν κλείνει το κέντρο και δεν μπορώ να πάω στη δουλειά μου, δυστυχώς ο μόνος τρόπος για να δώσουν οι άλλοι σημασία στο όποιο πρόβλημά σου, είναι να τους ενοχλήσεις. Και αυτό ακριβώς κάνουν οι διαδηλώσεις.
Όσο για την αγορά, πλήττεται από την οικονομική κρίση. Όχι από τη Μαριγούλα και τις φίλες της.
Όσο για την αγορά, πλήττεται από την οικονομική κρίση. Όχι από τη Μαριγούλα και τις φίλες της.
Σε γενικές γραμμές, στη θεωρητική ανάλυση, δεν μπορώ να πω ότι διαφωνώ με τις από πάνω κυρίες. Όμως, αυτό που με προβληματίζει είναι ότι, τελικά, οι μόνοι που φαίνονται να δυσανασχετούν και να ενοχλούνται έντονα από αυτές τις μικρές διαδηλώσεις είναι οι έμποροι του κέντρου --και δεν βλέπω πώς θα μετουσιωθεί η δυσαρέσκειά τους σε κάτι θετικό για τους διαδηλωτές. Οι απλοί πολίτες συμπάσχουν ή αδιαφορούν, αλλά δεν αλλάζουν εξαιτίας των διαδηλώσεων την ψήφο τους, οι κυβερνήσεις ακούν ή δεν ακούν κατά το σχεδιασμό τους, οπότε τι μένει πέρα από την απελπισία και την οργή των διαδηλωτών και το θυμό των (κατά την άποψή τους) πληττόμενων εμπόρων;
Είναι άλλο πράγμα πάλι οι διαδηλώσεις δημοσίων υπαλλήλων κατά του κράτους-εργοδότη (αλλά και του μη ΔΥ-πολίτη-εργοδότη), άλλο πράγμα οι διαδηλώσεις των φοιτητών για το μέλλον τους ή των συνταξιούχων για τα στερνά τους. Ας τις λέμε όλες (και ας είναι) διαδηλώσεις, δεν έχουν ούτε την ίδια φύση, ούτε την ίδια στόχευση, ούτε τα ίδια αποτελέσματα.
SBE
¥
Θα έλεγα ότι ο δόχτορας με καλύψε με την πρώτη του παράγραφο, να προσθέσω μόνο ότι με ενοχλεί η νοοτροπία «δε με νοιάζει αν θα χάσει ο Χ καταστηματάρχης μια μερα την πελατεία του ή αν θα του σπάσουν το μαγαζί». Οι δουλειές που θα χαθούν θα χαθούν γιατί ο καταστηματάρχης θα πρέπει να βγάλει από κάπου τα σπασμένα κι ο πιο εύκολος τρόπος είναι να διώξει έναν υπάλληλο.
Last edited by a moderator:
Συγγνώμη, αγαπητή, είπε κανείς σε αυτό το νήμα ότι δεν τον νοιάζει αν θα σπάσουν μαγαζιά;
Επίσης, επειδή για το επάγγελμα του εμπόρου τυχαίνει να γνωρίζω ένα δυο πράγματα, ο τζίρος που χάνεται τη μία μέρα για τα μαγαζιά της Ερμού και του κέντρου γενικότερα κάποτε αναπληρωνόταν εύκολα. Τώρα όχι. Υπάρχει κρίση στην αγορά, και ιδίως στην αγορά ρούχων, παπουτσιών και αξεσουάρ. Αν δεν υπήρχε, θα ήταν δείγμα ότι η κοινωνία έχει χρήματα να σπαταλήσει. Πράγμα που σημαίνει ότι ενδεχομένως να μην υπήρχε ανάγκη να διαδηλώνουν άνθρωποι που διεκδικούν δεδουλευμένα, μισθούς, διορισμούς, θέσεις, κοινώς: χρήμα.
Α, και επειδή είμαι πολύ συχνά στο κέντρο, αυτό:
Επίσης, επειδή για το επάγγελμα του εμπόρου τυχαίνει να γνωρίζω ένα δυο πράγματα, ο τζίρος που χάνεται τη μία μέρα για τα μαγαζιά της Ερμού και του κέντρου γενικότερα κάποτε αναπληρωνόταν εύκολα. Τώρα όχι. Υπάρχει κρίση στην αγορά, και ιδίως στην αγορά ρούχων, παπουτσιών και αξεσουάρ. Αν δεν υπήρχε, θα ήταν δείγμα ότι η κοινωνία έχει χρήματα να σπαταλήσει. Πράγμα που σημαίνει ότι ενδεχομένως να μην υπήρχε ανάγκη να διαδηλώνουν άνθρωποι που διεκδικούν δεδουλευμένα, μισθούς, διορισμούς, θέσεις, κοινώς: χρήμα.
Α, και επειδή είμαι πολύ συχνά στο κέντρο, αυτό:
είναι σύνηθες. Πολλές φορές έχω βρεθεί να ψωνίζω ή να πίνω καφέ εκεί που περνάει πορεία. Συχνά δε, να προπορεύομαι αυτής χαζεύοντας βιτρίνες ή να την ακολουθώ για να πάω στη δουλειά μου. Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι ενοχλούνται οι οδηγοί των αυτοκινήτων επειδή κλείνουν οι δρόμοι.
Ambrose
¥
Να με συγχωρείτε, αλλά κανείς δεν είπε ότι οι μικρές διαδηλώσεις αφορούν ασήμαντα ζητήματα. Η σημασία ή απαξία ενός ζητήματος είναι καθαρά υποκειμενική. Προφανώς, για τη Μαριγούλα ο διορισμός της είναι σημαντικός. Για εμένα πάλι, όχι. Από πού κι ως πού θα είναι μια ολόκληρη πόλη ή χώρα όμηρος των συμφερόντων της κάθε ομάδας; (βλ. για παράδειγμα το κλείσιμο των εθνικών οδών από τους αγρότες). Και δεν χρειάζεται να κλείσουν οι δρόμοι πολλές φορές στο κέντρο για να καταστραφούν οι επιχειρήσεις. Λίγες μέρες το χρόνο, κάθε χρόνο, αρκούν. Όπως γίνεται τώρα δηλαδή. Η κατάχρηση των δικαιωμάτων οδηγεί στην απώλειά τους. Ή μήπως στην Ελλάδα δεν γίνεται τέτοια κατάχρηση; Κι επειδή ζω στο κέντρο, ξέρω τι πάει να πει. Και δεν χρειάζεται να κλείσουν πολλοί δρόμοι. Ένας μικρός, πλην νευραλγικός αρκεί για να προκαλέσει το χάος.
Και να αντιστρέψω το ερώτημα: γιατί η διαδήλωση και οι μεγάλες αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν σε μία λωρίδα;
Υ.Γ. Και όχι anef, δεν είναι φανταστικό το παράδειγμά μου.
Και να αντιστρέψω το ερώτημα: γιατί η διαδήλωση και οι μεγάλες αλλαγές δεν μπορούν να γίνουν σε μία λωρίδα;
Υ.Γ. Και όχι anef, δεν είναι φανταστικό το παράδειγμά μου.
SBE
¥
Ομαδική αμνησία έχουμε πάθει σήμερα; Ιδού:
Και πριν μου πεις ότι δε λέει πουθενά για σπασίμο μαγαζιων, να θυμήσω πάλι ότι έγραψα:
με ενοχλεί η νοοτροπία «δε με νοιάζει αν θα χάσει ο Χ καταστηματάρχης μια μερα την πελατεία του ή αν θα του σπάσουν το μαγαζί»
Δεν ξέρω, κατατέθηκαν εδώ όλα τα επιχειρήματα όλων των πλευρών, όλοι δίκιο έχετε στα δικά μου τα μάτια, στο καντάρι είναι συνήθως οι διαφορές, αλλά, επειδή βαρεθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια να έχουμε τσούρμα να βαδίζουν στο κέντρο της Αθήνας, να σταματούν την κίνηση και να διαμαρτύρονται διάφοροι, εγώ προτείνω να δοκιμάσουμε και την άλλη λύση, μήπως είναι καλύτερη, πιο κοντά στη φυσιολογική λειτουργία μιας πόλης, και, αν δούμε ότι δεν είναι καλή λύση, γυρνάμε πάλι σε μερικά χρόνια στο άλλο ή σε κάτι άλλο. Π.χ. σαν τα μονά-ζυγά, να πούμε ότι μονές μέρες θα κλείνει το κέντρο, ζυγές μέρες θα ανοίγει. Κάτι διαφορετικό από αυτό που συμβαίνει σήμερα. Μαζεύτηκαν πολλά χρόνια στην πλάτη μου και το αφύσικο όταν σωρεύεται πολύ αρχίζει και με ενοχλεί. Και για να μη με βρίσετε για ακροδεξιό, θα αρχίσω να βαράω το κεφάλαιο και τα συνήθεια του τις μονές μέρες (πληκτικό!), τους αντιορθολογιστές τις ζυγές.
Μάλιστα. Δηλαδή κανείς δεν έγραψε για σπάσιμο μαγαζιών αλλά εγώ έχω αμνησία.
Η ένστασή μου αφορά το δεύτερο σκέλος της πρότασής σου και θεωρώ ότι υποδαυλίζει-κανείς δε μίλησε εδώ για υλικές καταστροφές, αλλά για κλείσιμο του κέντρου. Δε βλέπω διάθεση για συνεννόηση, ωστόσο, επομένως I bow out.
Last edited:
Βιαστικά διαβάζοντας, να πιαστώ από μια φράση της anef
Ο Πρετεντέρης το λέει και το ξαναλέει, αν και μάλλον έχει άλλο στο μυαλό του. Γι'αυτό και θα έπρεπε κανείς να δει λίγο μακρύτερα και καθαρότερα. Νομιζω πως η ανεύθυνη διαδηλωτική γυμναστική του κάθε πικραμένου σε βάρος όλων, που ανάγεται σε "προοδευτική" κατάκτηση, είναι πολύ καλή ευκαιρία για να συρρικνωθούν πραγματικές κατακτήσεις, περιλαμβανομένης της κοινωνικής αλληλεγγύης και των κινητοποιήσεων ουσίας στους δρόμους. Η Αριστερά αγωνίζεται (και ) στους δρόμους, αλλά δεν ήταν ποτέ "του δρόμου". Και ο λαός λέει, "όποιος δεν έχει μυαλό, έχει πόδια".
Άποψή μου είναι ότι στην κατάχρηση των διαδηλώσεων με τις γνωστές επιπτώσεις στη λειτουργία της πόλης έχουμε ακριβώς τον "Ελληνάρα" και την Αριστερά αλά ελληναράδικα. Εκφράζει περιφρόνηση στους άλλους, στα κοινωνικά δικαιὠματα των κατοίκων και των χρηστών της πόλης, και την επιβολή της ατομικής αυθαιρεσίας με το έτσι θέλω στους γύρω μου, και ο κόσμος να χαλάσει.
Ο Πρετεντέρης το λέει και το ξαναλέει, αν και μάλλον έχει άλλο στο μυαλό του. Γι'αυτό και θα έπρεπε κανείς να δει λίγο μακρύτερα και καθαρότερα. Νομιζω πως η ανεύθυνη διαδηλωτική γυμναστική του κάθε πικραμένου σε βάρος όλων, που ανάγεται σε "προοδευτική" κατάκτηση, είναι πολύ καλή ευκαιρία για να συρρικνωθούν πραγματικές κατακτήσεις, περιλαμβανομένης της κοινωνικής αλληλεγγύης και των κινητοποιήσεων ουσίας στους δρόμους. Η Αριστερά αγωνίζεται (και ) στους δρόμους, αλλά δεν ήταν ποτέ "του δρόμου". Και ο λαός λέει, "όποιος δεν έχει μυαλό, έχει πόδια".
SBE
¥
Παρακαλώ πολύ, αποχωρήστε διακριτικά, δεν σας παρεξηγούμε :)
Η νοοτροπία "δε με νοιάζει αν θα χάσει πελατεία ο άλλος" και η νοοτροπία "δε με νοιάζει αν θα του σπάσουν το μαγαζί" δε διαφέρουν και τόσο, σε τελική ανάλυση, αλλά αν είναι να το κάνουμε εδώ φοιτητική συνέλευση- φαύλο κύκλο, έχουμε μάλλον εξαντλήσει τη συζήτηση.
Last edited by a moderator:
Με την αναφορά μου στον 'Ελληνάρα' δεν είχα σκοπό να ζητήσω το λόγο από τους επιχειρηματίες. Αυτοί που κλείνουν τις επιχειρήσεις τους εδώ και πάνε στη Βουλγαρία τη δουλειά τους κάνουν. Αυτοί που δεν επενδύουν τα υπερκέρδη τους στην ελληνική κοινωνία αλλά στα χρηματιστήρια του κόσμου, επίσης τη δουλειά τους κάνουν. Λέγεται καπιταλισμός αυτό, το ξέρουμε. Απλώς μια αντίφαση επισήμανα, σε μια συγκυρία όπου διάφοροι -μεταξύ αυτών και κάποιοι σοσιαλιστές- μας ζητάνε να κάνουμε θυσίες για την πατρίδα μας, για την Ελλάδα ρε γαμώτο. Και οι άνεργοι και οι 'προνομιούχοι' ΔΥ και οι συνταξιούχοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες των 1000 ευρώ το μήνα (υπάρχουν κι αυτοί!) και οι μεγάλοι επιχειρηματίες όλοι το ίδιο, όλοι θυσίες για το έθνος.
Ούτε, βέβαια, υπονοώ ότι όσοι κατεβαίνουν στο δρόμο δεν είναι εξ ορισμού Ελληνάρες (οι διαδηλωτές κατά της Δραγώνα τί ήταν; -όσοι δεν ήταν απλώς κοινοί ψεύτες, δηλαδή). Και στην αριστερά υπάρχουν φυσικά Ελληνάρες. Αλλά όχι με τη διασταλτική ερμηνεία σου. Όποιος ενοχλεί ή 'ενοχλεί' τον άλλο δεν είναι Ελληνάρας (γιατί τότε μάλλον κινδυνεύουμε να χαρακτηρίσουμε έτσι όλους τους Έλληνες :) )
Επίσης, οι κινητοποιήσεις 'ουσίας' ποιες είναι; Και ποιος το καθορίζει ακριβώς;
Δεν διαφωνώ. Και το τελευταίο, που λες, λέγεται χειραγώγηση μέσω πατριωτισμού, κι αυτό το ξέρουμε. Αλλά αυτό σημαίνει άραγε ότι δεν υπάρχει πατριωτισμός ή ότι δεν είναι αξία ο πατριωτισμός; 1 - 1 - 4 ! Η Αριστερά το φώναζε και κυριαρχούσε στη σκέψη και την πολιτική της (Όχι των μεταλλαγμένων της κονόμας ...)
Μάλλον εννοούσες Ελληναράς και όχι Ελληνάρας :)
Ambrose
¥
Μιλάω για το βράδυ της Τετάρτης, όχι της Πέμπτης.
Δεν έχω βάλει ακόμα κάμερες για να τους μετράω εξ αποστάσεως, αλλά άμα θέλεις οπωσδήποτε να ξέρεις, να ρωτήσω μελλοντολόγο.