Search results

Έχω συνηθίσει να γράφω "τον εαυτό τους" και μου ακούγεται καλύτερα. Παρατήρησα επίσης ότι αυτή η εκδοχή υπάρχει υπερδιπλάσιες φορές στο διαδίκτυο. Ωστόσο, επειδή αναφερόμαστε σε περισσότερα πρόσωπα και ο "εαυτός" έχει πληθυντικό, νομίζω ότι θα πρέπει να αναθεωρήσω. Δε φαίνεται σοβαρή γλωσσική...

Θα ήταν ενδιαφέρον να τη μαθαίναμε κι εμείς :confused: (Πάντως όταν γκούγκλισα "gogo" είδα μεγάλη ποικιλία)

Η ανοχή υφίσταται με την έννοια του ότι ένας φιλόλογος δεν μπορεί να διορθώνει μια λέξη που βρίσκεται με διαφορετικό τρόπο γραμμένη σε δύο έγκριτα λεξικά, καθένα από τα οποία επιχειρηματολογεί για την ορθογραφία που υποστηρίζει. Εγώ μπορεί να έχω σήμερα υιοθετήσει τη γραφή "ορθοπαιδικός", αλλά...

Σε μερικές περιπτώσεις ίσως πρέπει να ανατρέξουμε σε πιο βαθιές ρίζες. Για παράδειγμα η λέξη "λύγξ", όταν σχηματίζει τη γενική "λυγκός" σημαίνει το αιλουροειδές λύγκας, ενώ όταν γίνεται "λυγγός", τον λόξυγγα (ενδιαφέρον ότι τον βλέπω και με άλλες εκδοχές: λόξυγκα/λόξιγκα/λόξιγγα/λώξυγγα)...

Συγχαρητήρια Dr για το εμπεριστατωμένο άρθρο! Εγώ διασκέδασα κι άλλο, όταν έψαξα και διάβασα στο Urban Dictionary το λήμμα moof και αρκετά ακόμα που το ακολουθούσαν :lol: Μερικά, πλησιάζουν πολύ στη λογική που χρησιμοποιείται η λέξη. (Η μεγάλη όμως ποικιλία μάλλον λειτουργεί αποπροσανατολιστικά).

Πάντως η γενική του Павлов είναι Павлова. Ίσως αυτό μπερδεύει λίγο τα πράγματα.

Σωστά. Και για την ιστορία: Δ. Ταμινέων Ν. Ευβοίας ΦΕΚ 103Β - 12/09/1896 Ο Δήμος προήλθε από τη μετονομασία του Δήμου Διστύων Δ. Ταμιναίων Ν. Ευβοίας ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 Σύσταση του Δήμου με την απόσπαση του οικισμού Αλιβέρι από το Δήμο Αλιβερίου και τον ορισμό του ως έδρα του Δήμου Δ...

Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι οι περισσότεροι οικισμοί με την κατάληξη -έικα διορθώθηκαν σε -αίικα με το ΦΕΚ 16/10/1940.

Αν και προηγουμένως έγραψα "Παύλοβα", νομίζω ότι το "Πάβλοβα" υπακούει περισσότερο στους κανόνες.

Κι απ' ότι αναφέρθηκε στο άλλο νήμα ούτε "της Βουγιουκλάκης". Κάποια βέβαια δεν τα γνωρίζω, πιθανότατα να είναι στην ονομαστική, αλλά με τα επώνυμα ποτέ δεν ξέρεις...

Ακριβώς αυτό με προβληματίζει. Μελέτησα (και μελετώ) προσεκτικά το νήμα που προανέφερε ο Zazula και βλέπω ότι τα όρια είναι θολά. Όταν σχηματίσω μια πιο ολοκληρωμένη γνώμη, θα αποπειραθώ να επιχειρηματολογήσω εκεί.

Όταν έμαθα την προέλευση της παραπάνω λέξης (τόσο στη lexilogia όσο και αλλού) εντυπωσιάστηκα πολύ. Θα ήθελα γι' αυτό να προσθέσω μερικές παραπομπές...

Να προσθέσω ότι τέτοια τοπωνύμια είχα συναντήσει δεκάδες όταν βρισκόμουν κάποτε στο Αγρίνιο (κυρίως πηγαίνοντας προς τη λίμνη των Κρεμαστών): Κατ' εξοχήν έβλεπα "-αίικα" (Τριανταίικα, Τσουναίικα, Καραμαναίικα), θυμάμαι ένα στον ενικό αριθμό (Μαλαταίικο) κι ένα με παρεμφερή κατάληξη (Σπολάιτα)...

Όντως. Το ανέφερα προηγουμένως εν παρόδω.

Αν κλίνω το ξένο "Άννα" θα πρέπει να κλίνω και το "Νταϊάνα", ενδεχομένως και το "Παύλοβα". Μου είναι δύσκολο να καθορίσω τα όρια, γι' αυτό θα προτιμούσα να τα αφήσω όλα άκλιτα. Το "θα μπορούσε" είναι εντελώς υποκειμενικό.

Διάβασα με προσοχή το νήμα (και ανάλογους προβληματισμούς σε παρόμοιες σελίδες) και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το ζήτημα είναι προς το παρόν άλυτο. Ένας από τους βασικότερους λόγους είναι ότι δεν υπάρχει φωνητική αντιστοίχιση μεταξύ πολλών γλωσσών, αλλά ακόμα και στην ίδια γλώσσα υπάρχουν...

Αν θυμάμαι καλά, εγώ τα συνάντησα "επίσημα ορθογραφημένα" στη σχολική γραμματική του Τριανταφυλλίδη, περίπου το 1976, πριν από το μονοτονικό. Προφανώς οι προτάσεις υπήρχαν από πολύ παλιότερα, εγώ όμως έγραφα "τραίνο" μέχρι τότε, χωρίς να μου το διορθώνουν οι φιλόλογοι.

Δεν έχει πολύ καιρό που έμαθα κι εγώ τη σωστή ορθογραφία και την υιοθέτησα αμέσως, μαθαίνοντας παράλληλα και την προέλευση της λέξης. Είναι όμως πράγματι δύσκολο να αποδεχτούμε ένα λάθος που τόσο συχνά γίνεται. Έτσι είναι πολύ πιθανό να επικρατήσει η ανορθογραφία σε μια λέξη ή τουλάχιστο να...

Πράγματι, έχω συναντήσει αυτούς τους τύπους, με ξένισαν, αλλά δεν κατηγόρησα τους γράψαντες για ανορθογραφία. Αυτές ωστόσο είναι λέξεις που συναντιούνται συχνά, πολλές υπόκεινται σε κανόνες και δε συναντιούνται ταυτόχρονα σε όλους τους Έλληνες συγγραφείς. Αναφέρομαι περισσότερο στη νεότερη...

Καθώς η προφορά -mb- δε διαφέρει από το εξίσου έρρινο -nmb- (τουλάχιστο στη δική μου στοματική κοιλότητα) θα προτιμήσω την απλούστερη γραφή "Ισταμπούλ". Το πρόβλημα μάλλον είναι γενικότερο και εντοπίζεται στο αν γνωρίζουμε πότε το σύμπλεγμα -μπ- πρέπει να προφέρεται -mb- και πότε -b-, ιδίως...