Εκλογές ή μπάνιο;

nickel

Administrator
Staff member
Από το phobia της Wikipedia:

A number of terms with the suffix -phobia are primarily understood as negative attitudes towards certain categories of people or other things, used in an analogy with the medical usage of the term. Usually these kinds of "phobias" are described as fear, dislike, disapproval, prejudice, hatred, discrimination, or hostility towards the object of the "phobia". Often this attitude is based on prejudices and is a particular case of general xenophobia.

Class discrimination is not always considered a phobia in the clinical sense because it is believed to be only a symptom of other psychological issues, or the result of ignorance, or of political or social beliefs. In other words, unlike clinical phobias, which are usually qualified with disabling fear, class discrimination usually has roots in social relations. Below are some examples:
  • Chemophobia - prejudice against artificial substances in favour of "natural" substances.
  • Christianophobia - fear or dislike of Christians or Christianity.
  • Ephebiphobia - fear or dislike of youth or adolescents.
  • Gynophobia - fear or dislike of women.
  • Homophobia - fear or dislike of homosexuality.
  • Xenophobia - fear or dislike of strangers or the unknown, sometimes used to describe nationalistic political beliefs and movements. It is also used in fictional work to describe the fear or dislike of space aliens.

Και από το ΛΚΝ:
(2) μισο- & μισ- όταν το β' συνθετικό αρχίζει από φωνήεν : α' συνθετικό σε σύνθετα συνήθ. ουσιαστικά· δηλώνει το πρόσωπο που μισεί, απεχθάνεται αυτό που εκφράζει το β' συνθετικό: μισάνθρωπος, ~γύνης· μισαλλόδοξος· μισέλληνας, ANT φιλέλληνας. [λόγ. < αρχ. μισ(ο)- θ. του ρ. μισ(ῶ) -ο- ως α' συνθ.: αρχ. μισ-άνθρωπος, μισ-έλλην, ελνστ. μισο-γύνης (τίτλος κωμωδίας του Μενάνδρου)]

Γκουγκλιές: μισόξενος ή μισοξενία

Δεν χαλάμε χατίρια!
 
Last edited:
Αυτό ακριβώς το fear or dislike του άρθρου της Wikipedia που παραθέτεις, θεωρώ ότι πρέπει να διαφορίζεται, γιατί ένας και ο αυτός όρος, -φοβία, να καλύπτει δύο τόσο διαφορετικά συναισθήματα, πιστεύω πως είναι σημασιολογικά ανεπίτρεπτο.

Σε ένα δε από τα ευρήματα της γκουκλιάς σου για τη μισοξενία, έναν φασιστικό ιστότοπο, ένας Thor λέει: La haine des étrangers n’est pas la xénophobie, qui signifie « peur des étrangers », mais la misoxénie, μισοξενία.
 

nickel

Administrator
Staff member
Είμαι μαζί σου, γιατί με ενοχλεί εδώ και πολλά χρόνια, τόσο η ξενοφοβία όσο και η ομοφοβία. Στα ελληνικά είναι τουλάχιστον αστεία και βρομάνε αγγλισμό ή ψυχαναλυτική ερμηνεία υπό τη μορφή συσκευασίας πολιτικής ευπρέπειας. Θα μπορούσαμε να πούμε τα ίδια για τον μισογυνισμό και να τον κάνουμε γυναικοφοβία. Θέλει δουλίτσα ωστόσο γιατί οι αγγλισμοί είναι καθιερωμένοι, εύκολοι και αυτόματοι.
 
Να θυμίσω ότι μεγάλο μέρος της προσφοράς του φόβου στον άνθρωπο είναι ότι τον προστατεύει από ασυλλόγιστες συμπεριφορές που θα μπορούσαν να αποβούν μοιραίες. "Μια ζωή χωρίς φόβο μπορεί να μην ήταν τόσο δύσκολη, θα ήταν πάντως πολύ συντομότερη" (D. Evans). :)
 

Alexandra

Super Moderator
Staff member
Κάποια γλωσσικά:
ποτέ δεν μου άρεσε και συνεχίζω να διαφωνώ κάθετα με τον όρο "δουλέμπορος", προκειμένου για λαθρεμπόρους μεταναστών. Οι μετανάστες δεν είναι δούλοι. Έρχονται με τη θέλησή τους, άσχετο σπρωγμένοι από ποιες βαριές ανάγκες (ή και από ένα "απλό" όνειρο για μια καλύτερη ζωή --βλ. "Αμέρικα Αμέρικα"). Άρα ο όρος "δουλέμπορος" είναι εντελώς απαράδεχτος.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και το λέω όπου σταθώ κι όπου βρεθώ. (Μην κοιτάς που το χρησιμοποίησα σε προηγούμενο ποστ μου, ελλείψει άλλου καθιερωμένου όρου στα ελληνικά.) Γιατί "δουλέμπορος"; Μα οι δουλέμποροι έσερναν με το ζόρι τους ανθρώπους για να τους πουλήσουν στους αφέντες. Αυτοί οι άνθρωποι, όχι απλώς έρχονται με τη θέλησή τους, αλλά πληρώνουν ο καθένας χιλιάδες δολάρια στον διακινητή τους για να τους φέρει. Νομίζω ότι η λέξη κόλλησε στο λεξιλόγιό μας λόγω γνωστής μελοδραματικής διάθεσης της ελληνικής γλώσσας ή ίσως επειδή αποδίδεται έτσι σε κάποια άλλη γλώσσα -- σε ποια; Στα αγγλικά είναι people smuggler. Και coyote, στη slang. Ίσως θα μπορούσαμε να λέμε κι εμείς κάτι ανάλογο; Ανθρωποδιακινητής; Λαθροδιακινητής ανθρώπων; Ανθρωπολαθρέμπορος;
 
Να θυμίσω ότι μεγάλο μέρος της προσφοράς του φόβου στον άνθρωπο είναι ότι τον προστατεύει από ασυλλόγιστες συμπεριφορές που θα μπορούσαν να αποβούν μοιραίες. "Μια ζωή χωρίς φόβο μπορεί να μην ήταν τόσο δύσκολη, θα ήταν πάντως πολύ συντομότερη" (D. Evans). :)

Ναι, μόνο που όπως και κάθε τι άλλο έχει συγκεκριμένο ρόλο στη ζωή των ανθρώπων και συγκεκριμένα όρια, τα οποία όταν τα παραβιάσει αρχίζουν τα προβλήματα. Να φοβάσαι να περάσεις το φανάρι με κόκκινο για να μην σε πατήσουν τα αυτοκίνητα είναι ένα πράγμα. Να φοβάσαι τον διπλανό σου επειδή έχει διαφορετικό χρώμα, εθνότητα, θρησκεία ή σεξουαλική προτίμηση, αυτό δε χωρίς να σε έχει πειράξει, είναι ένα άλλο.
 
Σχετικά με τις δύο αντιρρήσεις του Κώστα (δουλέμπορος, ξενοφοβία):
- Με την πρώτη διαφωνώ, με την έννοια ότι γίνεται από τους ομιλητές συνειδητή παρομοίωση της σημερινής κατάστασης με την παλιά, όχι εξομοίωση. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα υπήρχε (και λέγεται ακόμα) η σύμφραση 'σύγχρονοι δουλέμποροι'. Άρα οι ομιλητές ξέρουν ότι δεν μιλάμε για δούλους με την κυριολεκτική έννοια, αλλά με μια σύγχρονη εκδοχή της. Έτσι η λέξη κατά τη γνώμη μου είναι καθ' όλα "νόμιμη".
- Για τα ομοφοβία και ξενοφοβία : οι λέξεις υπάρχουν και δύσκολα αλλάζουν νομίζω στο κοινό λεξιλόγιο, αλλά ειδικά στην επιστημονική χρήση τους έχουν πρόβλημα γιατί ψυχολογικοποιούν κοινωνικά φαινόμενα. Ο όρος ομοφοβία έχει δεχτεί κριτική και στα αγγλικά και μάλιστα έχει προταθεί ο όρος 'homonegativity', ομοαρνητισμός. Για την ξενοφοβία, δεν ξέρω.

Και να προσθέσω και τον παραπλήσιο όρο heterosexism έτσι για να βρίσκεται: το να βλέπεις τα πάντα μέσα από το πρίσμα της ετεροφυλοφιλίας.
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Σχετικά με την αντίρρηση για τον όρο «δουλεμπόριο», συμφωνώ με την anef, αλλά όχι μόνο για τους λόγους που παραθέτει. Από τα διάφορα που έχω διαβάσει, είναι πολύ συχνό και το εξής: περνούν οι άνθρωποι τα σύνορα χωρίς να πληρώσουν τις χιλιάδες ευρώ στους δουλέμπορους, αλλά λαμβάνοντας ένα εικονικό δάνειο. Έτσι, φτάνουν στην Ευρώπη/Αμερική δεν ξέρω κι εγώ πού και έχουν ήδη χρέος το οποίο αποπληρώνουν δουλεύοντας. Πολύ συχνά δε, όταν «δεν τα καταφέρνουν» γιατί δε δουλεύουν πολύ, οι δουλέμποροι απαιτούν να φέρουν από τη χώρα τους άλλα μέλη της οικογένειάς τους για να αποπληρώσουν το χρέος του αρχικού μετανάστη.


Δείτε κι εδώ: http://www.antislavery.org/homepage/antislavery/modern.htm
http://www.ilo.org/public/english/region/asro/bangkok/child/trafficking/index.htm


Επίσης, υπάρχουν χώρες όπως π.χ. οι χώρες παραγωγής καφέ, στις οποίες οι άνθρωποι που δουλεύουν στις φυτείες (βλ. ως επί το πλείστον παιδιά) είναι άνθρωποι που είτε έχουν απαχθεί είτε έχουν πουληθεί από την οικογένειά τους για λίγα δολάρια είτε δουλεύουν για να αποπληρώσουν δήθεν χρέη της οικογένειάς τους στην πατρίδα τους.

Επομένως, μπορεί μεγάλη μερίδα μεταναστών (ωστόσο, από ό,τι έχω διαβάσει, όχι η πλειοψηφία, ούτε κατά διάνοια) να μην έχει απαχθεί με το ζόρι, όπως οι μαύροι και οι Ινδιάνοι από τους δουλεμπόρους περασμένων αιώνων, ωστόσο συχνά έχει εξαναγκαστεί στη μετανάστευση με ψυχολογική βία.

Εν πάση περιπτώσει, το θέμα δεν είναι μόνο οι λόγοι που εξωθούν κάποιον στην παράνομη μετανάστευση. Το θέμα είναι, κατά τη γνώμη μου, ότι ο δυτικός κόσμος προσπαθεί από τη μία να επωφεληθεί από αυτήν (γιατί μη μου πείτε ότι οι εργοδότες που παίρνουν μετανάστες για φτηνά εργατικά υποκινούνται από ανθρωπιστικά συναισθήματα) και από την άλλη θέλει να σπρώξει τους ανθρώπους αυτούς κάτω από το χαλάκι να μην του χαλούν τη μόστρα.

Μονά ζυγά δικά μας δε γίνεται.
 

Zazula

Administrator
Staff member
Και να προσθέσω και τον παραπλήσιο όρο heterosexism έτσι για να βρίσκεται: το να βλέπεις τα πάντα μέσα από το πρίσμα της ετεροφυλοφιλίας.
Δυστυχώς όμως το homosexism σημαίνει κάτι διαφορετικό από το «να βλέπεις τα πάντα μέσα από το πρίσμα της ομοφυλοφιλίας», όπως λ.χ. να 'σαι ο Ψινάκης και να επιβάλλεις σε όλους και στα πάντα την ομοφυλοφιλική ατζέντα (π.χ. αποκαλώντας τον Περρή «θεά»).

Α, και μια και το θέμα τού παρόντος νήματος είναι οι εκλογές: Τα κόμματα έχουν αποθρασυνθεί τελείως — δεν φτάνει που είναι τα ίδια υπεύθυνα για την τραγική κατάντια τους, τον ευτελισμό του πολιτικού συστήματος και την ηθική απαξία των πολιτικών, έρχονται τώρα και κατηγορούν τους ψηφοφόρους για τις επιλογές που οι τελευταίοι έκαναν στις ευρωεκλογές! Τι λέτε, ωρέ!!! Για να σοβαρευτούμε λίγο... :mad:
 
@ Palavra: συμφωνώ απόλυτα. Οι λόγοι που περιγράφεις έκαναν κάποιους ομιλητές να θέλουν να παρομοιάσουν τη σημερινή αυτή κατάσταση με το δουλεμπόριο.

Εγώ επικεντρώθηκα στη δημιουργία της λέξης, γιατί μου φαίνεται πως μερικές φορές ζητάμε από τις λέξεις να περιέχουν κάποια αλήθεια (επιστημονική ή άλλη). Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβαίνει πάντα, αφού κρύβουν και την οπτική γωνία των ομιλητών. Για παράδειγμα η ανατολή και η δύση του ήλιου είναι μεγάλα ψέματα από επιστημονική άποψη, αλλά είναι μια χαρά λέξεις και μ' αυτές πορευόμαστε.

@ Zazula: ναι, μόνο που ο ετεροσεξισμός είναι κυρίαρχος, ενώ τον ομοσεξισμό στην Ελλάδα τουλάχιστον δεν τον έχω συναντήσει ποστέ (άσε που είναι απότοκο της ομοφοβίας)
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Εντωμεταξύ, αυτός ο ιστότοπος στον οποίο αναφέρεται και ο Costas, μου έχει ανεβάσει το αίμα στο κεφάλι: ένας από όσους συμμετέχουν στη συζήτηση γράφει ότι δεν πρέπει να τους λένε sans-papiers, «αυτοί που δεν έχουν χαρτιά», όπως λέγονται δηλαδή στη Γαλλία οι παράνομοι μετανάστες, αλλά «λαθραίους» ή «άποικους», για να εντυπωθεί στο υποσυνείδητο των ομιλητών ότι «δεν έχουν δουλειά εδώ».

Choisir de préférence les termes “clandestins” et “colons”, ce qui aboutira dans l’inconscient de nos interlocuteurs à : “ils n’ont rien à faire ici”.


Λέει επίσης ότι βάσει εθνικών κριτηρίων όσοι δεν είναι Ευρωπαίοι είναι αλλογενείς και δεν είναι αποδεκτοί, ακόμα και νόμιμοι να είναι, δηλαδή.

Σοβαρά; Τι μας λες; Πήγαν δηλαδή ωραία και καλά οι Γάλλοι, τα έκαναν σαν τα μούτρα τους στο Μαγκρέμπ, τους εκμεταλλεύτηκαν και τους εκμεταλλεύονται ακόμα και τώρα οι μετανάστες τους πειράζουν;
 
Και μια που μιλάμε και για εκλογές, ένα κείμενο-αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος του Συνασπισμού.

Η Αριστερά ως δυνατότητα, μετά το 4,7%

Tου Nικου Γ. Ξυδακη

Πόσο σαστισμένος μπορεί να είναι ένας πολιτικός αρχηγός από το εκλογικό ποσοστό του, πόσο στριμωγμένος από την κομματική καμαρίλα, για να εμφανιστεί, τη βραδιά εκλογών, απολογούμενος για το 4,7%, σαν να θεωρεί ότι κατατροπώθηκε στον δρόμο προς τα Χειμερινά Ανάκτορα, και κυρίως, σαν να απευθύνεται στα κομματικά μέλη που τον δίκαζαν και όχι σε πολίτες που τον ψήφισαν. Ο πρόεδρος του Συνασπισμού Αλέξης Τσίπρας, συνήθως χαρωπός και άνετος, την περασμένη Κυριακή εξέπεμπε ήττα και περίσκεψη: πώς θα τα βγάλει πέρα με την εσωκομματική αντιπολίτευση, με τους ανανεωτικούς, με τους καναλοδίκες, με τους βαρυσήμαντους αναλυτές που θα καταδίκαζαν την πολιτική του.

Μα όλοι αυτοί θα τον έθαβαν χωρίς δίκη, θα τον καταδίκαζαν ακόμη κι αν έπιανε 6, 7 ή 8%, γιατί θα τον σύγκριναν με τα δημοσκοπικά διψήφια ποσοστά του περασμένου καλοκαιριού, αφενός, και γιατί δεν εγκρίνουν την πολιτική του Συνασπισμού έτσι κι αλλιώς· δεν τους αρέσει ο Συνασπισμός, τον μισούν, έτσι κινηματικός και αριστερός που κατάντησε, σχεδόν αντισυστημικός, με ροκ χιούμορ, με σκανδαλιστικά φιλελεύθερη προσέγγιση της νεολαίας και των αναδυόμενων συλλογικοτήτων, με σκουλαρίκια στο αυτί και συγχρωτισμούς με τους ανυπάκουους.

Οχι, δεν είναι Αριστερά αυτή - θα έλεγε ο Λεωνίδας Κύρκος, και όλοι οι σύντροφοι της αλήστου μνήμης EAΔΕ, της ευπειθούς ροζ Αριστεράς, της γραφικής Συμμαχίας, του ΚΚΕεσωτ-Τσαουσέσκου και της ΕΑΡ του 1,5% και του 2%. Και θα συμφωνούσαν όλοι οι καναλαστέρες και οι ξινοί αναλυτές, οι οποίοι ούτε ψηφίζουν ούτε υποστηρίζουν Αριστερά· μόνο τη χλευάζουν.

Όλο το άρθρο εδώ.
 

nickel

Administrator
Staff member
Αυτές οι αδυναμίες της Αριστεράς είναι αδυναμίες της κοινωνίας μας. Μα ακριβώς γι’ αυτές τις αδυναμίες, παρ’ όλες τις αδυναμίες, η Αριστερά, με αυτή ή την άλλη μορφή, με αυτόν ή άλλον ΣΥΝ, παραμένει αναγκαία διαρκής δυνατότητα. Ανοιχτή. Αναγκαία όσο και η ουτοπία.

Σοφό και σαφές.
 
@palavra, αυτές (με τα δάνεια κλπ.) είναι ειδικές περιπτώσεις. Εκεί το πράγμα συζητιέται. Μου θυμίζει τους Κινέζους που πήγαιναν ΗΠΑ τον 19ο αιώνα, με συμβόλαιο εξαγοράς της ελευθερίας τους μετά από π.χ. 10 χρόνια δουλειάς, ώστε να ξοφλήσουν τα "έξοδα ταξιδιού" τους. Αλλά ακόμα και σ' αυτή την περίπτωση, συνήθως δεν χαρακτηρίζονται ως δούλοι αλλά ως ... δε θυμάμαι και δεν μπορώ τώρα να ψάξω. Πάντως, αν δεν κάνω σύγχυση, ονομάζονταν coolies (όχι πως αυτό αποτελεί ποιοτικό χαρακτηρισμό, απλώς σου λέω πώς μπορείς να ψάξεις την περίπτωσή τους στη Wikipedia). Αμφιβάλλω αν τέτοιες περιπτώσεις, όπως λες, είναι η πλειοψηφία. Διάβαζα το μπλογκ του Γκάζι Καπλάνι προ καιρού. Έχει διάφορες ιστορίες μεταναστών. Δεν διάβασα ούτε μία σαν κι αυτές που λες. Αλλά και όσους έχω γνωρίσει εγώ, κανένας δεν ανήκε στην περίπτωση που περιγράφεις, που σίγουρα υπάρχει, βέβαια. Οπωσδήποτε ποτέ τα όρια ανάμεσα σε δύο οποιεσδήποτε κατηγορίες δεν είναι απολύτως σαφή και στεγανά. Αλλά από αυτό ως αυτό που λέει η anef, ότι βάζουμε ένα "σύγχρονοι" πλάι στο δουλέμποροι και ξεμπερδέψαμε, γιατί ξέρουμε για τι μιλάμε, υπάρχει απόσταση μεγάλη. Η ορολογική αυστηρότητα δεν είναι σκόπιμη μόνο στη γλωσσολογία. Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις. Επιμένω στην άποψή μου και αποδίδω την άνθηση του όρου "δουλέμποροι" όχι στο μελοδραματισμό "της ελληνικής γλώσσας", αλλά των Ελλήνων. [Θα έχετε προσέξει ότι το οποιοδήποτε τηλεοπτικό ρεπορτάζ για κοινωνικά θέματα που πληγώνουν, είτε θετικά αντιμετωπίζει το θέμα του είτε αρνητικά, συνοδεύεται από μουσική επένδυση, φοβερή ή γλυκανάλατη κατά περίπτωση. Τέτοια ξεφτίλα. Αν δεν πάμε στα μπουζούκια, δεν μπορούμε.] Το "λαθρέμποροι μεταναστών", λοιπόν, μού φαίνεται αρκετά καλό, καθότι νομίζω ακριβές, μέχρις εμφανίσεως καλύτερου. Migrants' smugglers, δηλαδή. Γιατί "λαθρέμποροι" και όχι απλά "έμποροι"; Εμπόρους θα τους ονόμαζα αν ήταν νόμιμοι, πολύ απλά.
Δουλέμπορους, αντιθέτως, θεωρώ και αποκαλώ αυτούς που φυλακίζουν π.χ. γυναίκες για πορνεία κττ., ή που απάγουν γυναίκες για αναγκαστικό γάμο (προβλήθηκε σχετική κινεζική ταινία προ καιρού στην τηλεόραση), ή εκείνους που είχαν βάλει τους Κινέζους καθυστερημένους και δούλευαν στα ασβεστοκάμινα, αν θυμάμαι καλά. Και επίσης, δούλους τους βίαια επιστρατευμένους από τους Ναζί δια του κυρίου Φριτς Ζάουκελ για τα εργοστάσια και τα στρατόπεδα εργασίας του Τρίτου Ράιχ.
@palavra και πάλι: τι συγχύζεσαι με τους (Γάλλους) φασίστες; Φασίστες είναι, τι περιμένεις να λένε; Εδώ ο Βορίδης μίλησε για ακροαριστερές συμμορίες στον Άγ. Παντελεήμονα, όταν εκεί κάνουν κουμάντο οι ακροδεξιές συμμορίες.
@nickel: πράγματι, οι αγγλισμοί είναι εύκολοι, αυτόματοι, κλπ....
 

Palavra

Mod Almighty
Staff member
Costas, καταλαβαίνω τι εννοείς, ωστόσο πιστεύω ότι χρειάζεται απλώς ένας γενικός περιγραφικός όρος για να συνεννοούμαστε. Συμφωνώ ότι μεγάλο μέρος των μεταναστών πληρώνει για να έρθει. Ωστόσο, άλλο ένα εξίσου μεγάλο μέρος δεν πληρώνει, αλλά το παρασύρουν, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Τρανό παράδειγμα οι γυναίκες που γεμίζουν τα στριπτιζάδικα και άλλα παρόμοια μέρη. Μη μου πείτε ότι μερικές ήθελαν και ήρθαν· ήθελαν. Άλλες ωστόσο παρασύρθηκαν, εξαναγκάστηκαν να εξαρτηθούν από τα ναρκωτικά για να κάνουν αυτό που τους λένε και δεν μπορούν να ξεφύγουν.

Οι ίδιοι άνθρωποι τις φέρνουν. Αυτούς πώς θα τους λέμε; Εμπόρους ή κάτι άλλο στην πρώτη περίπτωση και δουλεμπόρους στη δεύτερη;

Όσο για το δεύτερο: εντάξει, οι φασίστες είναι φασίστες. Εγώ όμως συγχύζομαι. Ιδίως γιατί οι περισσότεροι το παίζουν παράλληλα και χριστιανοί. Προφανώς στις δικές τους Γραφές ο πλησίον είναι αποκλειστικά Υπερβόρειος.


Μερικές φορές, σε ακραίες περιπτώσεις, μπορεί όντως να είναι φοβία, όπως όταν κάποιος έχει φοβία με τις κατσαρίδες, τόσο που προτιμάει να μείνει κλεισμένος στην κάμαρα παρά να πάει στην κουζίνα να την αντιμετωπίσει σαν ίσος προς ίση (!).
Δεν μπορεί, έχεις κάμερα στο σπίτι μου :D
 
Ναι, νομίζω πως μπορείς να τον αποκαλέσεις στη μια περίπτωση έτσι και στην άλλη αλλιώς, όπως κι ένας έμπορος μπορεί να κάνει νόμιμο εμπόριο μπανάνας αλλά και παράνομο. Στη μια είναι έμπορος, στην άλλη λαθρέμπορος. Τη μια εμπορεύεται λαθρομετανάστες, την άλλη δούλους. Χρήμα να βγαίνει.

Κατσαρίδες: κι εγώ έτσι ήμουν μικρός, γι' αυτό το ξέρω! Αλλά εδώ και μερικά χρόνια βρήκα άλλο χόμπι. Άμα δεν είναι μεγάλες, τις σκοτώνω με το χέρι, μπαμ και κάτω, και νιώθω μεγάλη χειραφέτηση!
 

Zazula

Administrator
Staff member
Κατσαρίδες: κι εγώ έτσι ήμουν μικρός, γι' αυτό το ξέρω! Αλλά εδώ και μερικά χρόνια βρήκα άλλο χόμπι. Άμα δεν είναι μεγάλες, τις σκοτώνω με το χέρι, μπαμ και κάτω, και νιώθω μεγάλη χειραφέτηση!
Εγώ πάντως τις δύο τελευταίες που σκότωσα, πραγματικά τεράστιες, τις συνέθλιψα με τον Μπαμπινιώτη μου, που τον είχα πρόχειρο δίπλα μου. Να γιατί τα e-books δεν θα καταφέρουν ποτέ να αντικαταστήσουν πλήρως τα έντυπα βιβλία — τι να 'κανα, δηλαδή, να περιμένω να πεθάνει από την ακτινοβολία (πρώτος εγώ θα πήγαινε, άλλωστε!);
 
@ Costas: δεν θα θεωρούσα σωστή τη λέξη αν είχαμε να κάνουμε με επιστημονική ορολογία. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με λέξη του κοινού λεξιλογίου (ίσως λέξη των μίντια; ). Κάποιοι ομιλητές ήθελαν να τονίσουν την απέχθειά τους γι' αυτό που κάνουν αυτοί οι "έμποροι" και τους είπαν δουλέμπορους. Κάποιοι άλλοι σε άλλο σημείο του πλανήτη, τους είπαν coyotes θέλοντας να τους παρομοιάσουν με αυτά τα ζώα. Η παρομοίωση με ζώο δεν κάνει τη λέξη πιο έγκυρη απ' ό,τι η παρομοίωση με δούλο. Δεν υπάρχει εδώ αξίωση αλήθειας.
 
Το '73 ήμουνα στη Μάλτα Ιούλιο και περπατάγαμε στην Gzira με τον Μαλτέζο που με φιλοξενούσε και είχε τόσο πολλές που περπατούσε με τις ποδάρες του και σε κάθε του βήμα, που λέει ο λόγος, συνέθλιβε κι από μια με τα πέδιλά του. Χλαπ, χλουπ!
 
@anef: το κογιότ είναι μεταφορά. Το δουλέμπορος, ακυρολεξία. Λες, αν τους έλεγαν εδώ στην Ελλάδα π.χ. τσακάλια, να έγραφα ότι "δεν είναι τσακάλια, καθότι είναι άνθρωποι και άρα ανήκουν σε άλλο είδος θηλαστικού"; Θα έτρωγα σφαλιάρα. Στο κογιότ δεν σηκώνει αξίωση αλήθειας, όντως και φυσικά. Στο δουλέμπορος, σηκώνει και παρασηκώνει.
 
Top