Για να μην είναι δηλαδή κάτι λαϊκίστικο στην παρούσα φάση, απ' ό,τι καταλαβαίνω, θα πρέπει να έχει διάθεση αυτομαστιγώματος, να λέει πόσο αδιόρθωτοι είμαστε, πόσο λίγο δουλεύουμε, πόσο λίγο πληρώνουμε και πώς δεν δικαιούμαστε διά να ομιλούμε γιατί ζούμε ζωή χαρισάμενη και τρώμε με χρυσά κουτάλια. Έχει αρχίσει να μου την δίνει αυτή η ψυχαναγκαστική αυτοκριτική παντού, ακόμα και για πράγματα που δεν θα έπρεπε να απολογείται κανείς, όπως για τις ώρες εργασίας, τους μισθούς και τα ρέστα.
Ελλάδα 2015
- Thread starter nickel
- Start date
Με την τέχνη του και την ποιότητά του και την ωραία κοπελιά του το βιντεάκι φτιάχνει μια ωραία αύρα που σε κάνει να ξεχνάς ότι υπάρχει ένα λογιστικό πρόβλημα που πρέπει να ξεπεραστεί (έχεις πάει σε τράπεζα με ανθοδέσμη να ζητήσεις δάνειο;). Έχουμε δώσει την έμφαση στην πολιτική ζητιανιά και φαινόμαστε ανίκανοι να συντάξουμε ένα λογιστικό φύλλο που θα καταλαβαίνουν οι τραπεζίτες και τα οικονομικά επιτελεία. Χρήσιμα είναι για την κοινή γνώμη του εξωτερικού, για να εξασφαλίζουμε λίγη συμπάθεια, αλλά μέχρι εκεί.
Πολύ πιο συγκεκριμένο και αποτελεσματικό βρήκα το γερμανικό βιντεάκι της σατιρικής Die Anstalt (εδώ).
ΥΓ. Σε παρακαλώ, μη βάζεις στο στόμα μου ή στο γραφτό μου ό,τι σου κατεβαίνει στο κεφάλι.
Πολύ πιο συγκεκριμένο και αποτελεσματικό βρήκα το γερμανικό βιντεάκι της σατιρικής Die Anstalt (εδώ).
ΥΓ. Σε παρακαλώ, μη βάζεις στο στόμα μου ή στο γραφτό μου ό,τι σου κατεβαίνει στο κεφάλι.
Σε χάνω τελείως σήμερα. Τι σχέση έχουν οι τράπεζες, τα δάνεια και τα ρέστα; Είναι βιντεάκι που έκανε η κυβέρνηση για να συνοδεύσει τις διαπραγματεύσεις και δεν το κατάλαβα; Τι λογιστικά φύλλα και τραπεζίτες και οικονομικά επιτελεία; Πολιτικό μήνυμα προς την Ευρώπη είναι. Και νισάφι πια! Δεν είναι ζητιανιά να θες να ζεις σαν άνθρωπος. Και όχι, δεν ζούμε σαν άνθρωποι. Δουλεύουμε 12 ώρες την ημέρα ίσα για να πληρώνουμε τα έξοδά μας και πολλές φορές χρειαζόμαστε δανεικά για να βγάλουμε και τα έξοδά μας. Και δεν νιώθω καμμιά απολύτως ευθύνη για το τι έκαναν οι άλλοι τα τελευταία 40 χρόνια. Δεν φταίω σε τίποτα, ωστόσο πληρώνω τα σπασμένα. Κι από πάνω έχω και την γερμανική κοινή γνώμη να μου λέει ότι δεν έχει έστω και την ηθική διάθεση να πληρώσει τις ζημιές που έκαναν οι δικοί τους πρόγονοι και που η αποπληρωμή των οποίων αναβλήθηκε για να μπορέσει να σταθεί το δικό τους κράτος στα πόδια του. Αν εγώ όμως πω "δεν πληρώνω" είμαι ανεύθυνος και ακαμάτης· που σημειώνω ότι δεν το έχω πει κι ούτε πρόκειται. Αλλά βαρέθηκα. Ειλικρινά βαρέθηκα. Δεν ζητιανεύω τίποτα, να ζω σαν άνθρωπος θέλω. Ε, άσε με λοιπόν με τους δήθεν λαϊκισμούς και τα λογιστικά, λες και είναι θέμα επιπέδου να φτιάξουμε ένα εξελάκι. Άνθρωποι πεθαίνουν. Και δεν είναι λαϊκισμός ο θάνατος, σκληρή -κατάσκληρη- πραγματικότητα είναι. Δεν έχω κανένα κίνητρο να το παίξω υπεράνω και να κάνω την αυτοκριτική μου.
Δεν ανέβασα το βιντεάκι της εκπομπής Die Anstalt (που είναι ένα βραβευμένο πολιτικό καμπαρέ του δεύτερου δημόσιου γερμανικού καναλιού) επειδή το θεωρώ χρήσιμο για να ευαισθητοποιήσει το γερμανικό κοινό στο πρώτο, το εύκολο επίπεδο των πραγμάτων στην Ελλάδα. κάτι που θεωρώ ίσως και απαραίτητο αν (που θα) χρειαστεί ένα τρίτο δάνειο, καμιά 40άρα δις το καλοκαίρι.
Δεν χρειάζεται να πω ότι τα δάκρυα αναβλύζουν αυθόρμητα με την παρουσίαση του επιζώντα από το Δίστομο. Ελπίζω να διαπιστώσετε τα άψογα γερμανικά του και την οικεία για το γερμανικό κοινό, σχεδόν εκγερμανισμένη όψη του. Θα ήθελα να γνωρίζω τι απόγινε στη ζωή του αυτό το παιδί, πώς μεγάλωσε και πού έμαθε αυτά τα καλά γερμανικά.
Δεν είναι 100% πλήρες, επίσης, αυτό που αναφέρει η εκπομπή για τις καταδίκες των ναζί. Είναι γεγονός, όπως αποκαλύφτηκε κατά την δίκη (και καταδίκη) του διαβόητου Μέρτεν ότι μέσα στον Εμφύλιο, η στάση της ελληνικής κυβέρνησης δεν ήταν, να το πω ευγενικά, αυτή που θα έπρεπε να είναι. Αντίθετα, η δικαιοσύνη (βλ. Μέρτεν) δεν στάθηκε σε πολιτικές σκοπιμότητες.
Αυτό που δεν αναφέρεται όμως πουθενά είναι ότι με τη συμφωνία 4+2 η ενιαία Γερμανία απαλλάχτηκε οριστικά από την καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων -- όχι για να «ρίξει» την Ελλάδα, όπως θα πίστευε κανείς, αλλά για να «ρίξει» όλα τα θύματα των Ναζί στις περιοχές που κατέλαβαν στον Β'ΠΠ. Το θέμα είναι ότι σφαγές ανάλογες με αυτές που έγιναν στην Ελλάδα έγιναν σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη, πρόλαβαν να γίνουν από τα ΕςΕς ακόμη και στην Ιταλία. Αν η Ελλάδα θα είχε δικαίωμα για 320 (ή κάτι τέτοιο) δις, η Ρωσία, η Ουκρανια, η Πολωνία, η Γαλλία θα δικαιούνταν τρις. Θυμάμαι ότι κάπου είχα διαβάσει μια ασύλληπτη εκτίμηση, για 20 τρις δολάρια.
Αφού δέχτηκαν λοιπόν οι μεγάλοι της συμφωνίας (Ρωσία, Γαλλία) να αλλάξουν σελίδα και αφού οι 4 νικητές ήταν από μεταπολεμικά εξουσιοδοτημένοι από όλους τους συμμάχους τους (καμιά 50αριά χώρες σήμερα πια) να υπογράψουν τις συμφωνίες για την οριστική ειρήνευση, το θέμα, ακόμη και αν δεν έχει κλείσει, δεν πρόκειται να ανοίξει. Νομίζω ότι μπορούμε να καταλάβουμε το γιατί συμβαίνει αυτό.
Δεν χρειάζεται να πω ότι τα δάκρυα αναβλύζουν αυθόρμητα με την παρουσίαση του επιζώντα από το Δίστομο. Ελπίζω να διαπιστώσετε τα άψογα γερμανικά του και την οικεία για το γερμανικό κοινό, σχεδόν εκγερμανισμένη όψη του. Θα ήθελα να γνωρίζω τι απόγινε στη ζωή του αυτό το παιδί, πώς μεγάλωσε και πού έμαθε αυτά τα καλά γερμανικά.
Δεν είναι 100% πλήρες, επίσης, αυτό που αναφέρει η εκπομπή για τις καταδίκες των ναζί. Είναι γεγονός, όπως αποκαλύφτηκε κατά την δίκη (και καταδίκη) του διαβόητου Μέρτεν ότι μέσα στον Εμφύλιο, η στάση της ελληνικής κυβέρνησης δεν ήταν, να το πω ευγενικά, αυτή που θα έπρεπε να είναι. Αντίθετα, η δικαιοσύνη (βλ. Μέρτεν) δεν στάθηκε σε πολιτικές σκοπιμότητες.
Αυτό που δεν αναφέρεται όμως πουθενά είναι ότι με τη συμφωνία 4+2 η ενιαία Γερμανία απαλλάχτηκε οριστικά από την καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων -- όχι για να «ρίξει» την Ελλάδα, όπως θα πίστευε κανείς, αλλά για να «ρίξει» όλα τα θύματα των Ναζί στις περιοχές που κατέλαβαν στον Β'ΠΠ. Το θέμα είναι ότι σφαγές ανάλογες με αυτές που έγιναν στην Ελλάδα έγιναν σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη, πρόλαβαν να γίνουν από τα ΕςΕς ακόμη και στην Ιταλία. Αν η Ελλάδα θα είχε δικαίωμα για 320 (ή κάτι τέτοιο) δις, η Ρωσία, η Ουκρανια, η Πολωνία, η Γαλλία θα δικαιούνταν τρις. Θυμάμαι ότι κάπου είχα διαβάσει μια ασύλληπτη εκτίμηση, για 20 τρις δολάρια.
Αφού δέχτηκαν λοιπόν οι μεγάλοι της συμφωνίας (Ρωσία, Γαλλία) να αλλάξουν σελίδα και αφού οι 4 νικητές ήταν από μεταπολεμικά εξουσιοδοτημένοι από όλους τους συμμάχους τους (καμιά 50αριά χώρες σήμερα πια) να υπογράψουν τις συμφωνίες για την οριστική ειρήνευση, το θέμα, ακόμη και αν δεν έχει κλείσει, δεν πρόκειται να ανοίξει. Νομίζω ότι μπορούμε να καταλάβουμε το γιατί συμβαίνει αυτό.
Δηλαδή αν το χρέος είναι αρκετά μεγάλο μπορούμε να το ξεχάσουμε εξολοκλήρου. Ε, να δανειστούμε κι εμείς καμμιά δεκαριά τρις για να τα διαγράψουμε λόγω αδυναμίας αποπληρωμής. Όχι με χρεοκοπία, έτσι απλά. Πώς λέγεται αυτό στα ελληνικά; Α, ναι: δυο μέτρα και δυο σταθμά.
Πρώτον, άσε τα μπολντ και τα μεγάλα φοντ, γιατί εκνευρίζουν τους συνομιλητές. Δεύτερον, κανένας δεν αρνείται σε κανέναν το δικαίωμα να ζει σαν άνθρωπος. Το δικαίωμα να ζεις σαν άνθρωπος-μπαταχτσής σού αρνούνται. Και μπορεί να ήσουν αγέννητος όταν ξεκίνησε το παραμύθι με τα ελλείμματα και τα δανεικά, αλλά είναι αστείο να λέμε ότι η Ελλάδα και τα σφάλματά της και οι υποχρεώσεις της γεννήθηκαν τη μέρα που γεννήθηκε ο καθένας από μας. Τι να πουν δηλαδή οι άνθρωποι που σε παιδική ή εφηβική ηλικία βιώνουν πραγματικές ανθρωπιστικές κρίσεις; Αυτή είναι, να με συγχωρείς, νηπιακή λογική.
Ειλικρινά Χέλλε, δεν καταλαβαίνω γιατί τα κάνεις όλα μια σούπα. Προσπάθησε να κάνεις λεπτές διακρίσεις στο μυαλό σου.
Το χρέος μας δημιουργήθηκε από δάνεια που πήραν δημοκρατικές κυβερνήσεις και δεν τα διαχειρίστηκαν αποτελεσματικά (να το πω ευγενικά). Είναι χρηματοοικονομικό χρέος.
Το χρέος των Γερμανών είναι από άλλο πράγμα. Είναι από πόλεμο, πολεμικές επανορθώσεις. Σαν το δικό μας χρέος από πολεμικές επανορθώσεις που επιδικάστηκε στην Τουρκία με τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923 και μας το χάρισε η Τουρκία αργότερα (αλλά προφανώς το ξέρεις αυτό). Ή σαν το χρέος μας από πολεμικές επανορθώσεις που επιδικάστηκε από την ΚΤΕ στη Βουλγαρία μετά την εισβολή του Πλαστήρα το 1925 (που κόντεψε να φτάσει στη Σόφια) αλλά δεν μας το χάρισαν και το πληρώσαμε. Ή σαν τις ιταλικές πολεμικές επανορθώσεις όπου πήραμε αντί για χρήματα τα Δωδεκάνησα.
Και θα σου πω ένα πράγμα. Αν νομίζεις ότι δεν υπάρχουν Γερμανοί που δουλεύουν 12ωρα σε τρεις δουλειές ημιαπασχόλησης και δεν βγαίνουν είσαι βαθιά γελασμένος. Κι εκεί έχουν φτωχούς που ζορίζονται και πλούσιους που καλοπερνάνε. Το θέμα είναι ότι εκεί προσπαθούν να βοηθούν τους φτωχούς τους δημιουργώντας δουλειές και υποδομές φορολογώντας τους πλούσιους και μη πετώντας απλήρωτα λεφτά σε συντάξεις. Συμπτωματικά, αυτό που μας ζητάνε να κάνουμε κι εμείς.
Γιατί πού στον κόρακα διαφωνείς σε οποιοδήποτε από τα επόμενα:
(1) Το δημόσιο είναι ένας κακοστημένος λεβιάθαν, όπου για κάθε έναν υπάλληλο που του βγαίνει ο τάκος δουλεύοντας φιλότιμα υπάρχουν πολλοί άλλοι (δεν ξέρουμε πόσοι) που (να το πω ευγενικά) υποαπασχολούνται.
(2) Το συνταξιοδοτικό μας σύστημα είναι ένα σούργελο και μοιράζει τις συντάξεις άδικα. Τελεία.
(3) Το φορολογικό σύστημα είναι πιο αλλοπρόσαλλο από τη σκέψη του Μεγάλου Συγκυβερνήτη και πιο διάτρητο από την άμυνα της Εθνικής ποδοσφαίρου.
(4) Το δικαιοδοτικό μας σύστημα είναι ανέκδοτο.
(5) και γενικά, δεν είμαστε ΣΕΚ (= σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος).
Ε, μας ζητάνε να φτιάξουμε αυτά τα πράγματα και θα μας κρατάνε να μην πέσουμε σε χρεοκοπίες κλπ περιπέτειες. Επί πέντε χρόνια τώρα. Και επί πέντε χρόνια ακούμε μαλακίες περί υδατανθράκων του Αιγαίου και προγραμμάτων διαφόρων τοπωνυμικών χαρακτηρισμών και δεν γίνεται ούτε μισό βήμα μπροστά χωρίς μουρμούρες, κλάψες, ναιμεναλλά και καπνοσύριγγες καμαρωτές.
Ένα πράγμα θα σου πω. Στη γειτονιά μου υπάρχουν σε ακτίνα τριακοσίων μέτρων έξι φαρμακεία. Όταν δόθηκε η νομοθετική ευκαιρία, στο ένα από τα έξι αποφάσισαν να ανοίξουν το ωράριο και να εκσυγχρονίσουν την προσφορά τους. Σήμερα, το φαρμακείο αυτό απασχολεί έξι φαρμακοποιούς και δύο αισθητικούς σε βάρδιες, είναι ανοιχτό 8.00-22.00 και το Σάββατο και δουλεύουν όλοι σαν τρελοί. Οι υπόλοιποι πηγαίνουν όπως πήγαιναν, ανοίγουν και δεν πατάει ψυχή και κλαίγονται.
Το χρέος μας δημιουργήθηκε από δάνεια που πήραν δημοκρατικές κυβερνήσεις και δεν τα διαχειρίστηκαν αποτελεσματικά (να το πω ευγενικά). Είναι χρηματοοικονομικό χρέος.
Το χρέος των Γερμανών είναι από άλλο πράγμα. Είναι από πόλεμο, πολεμικές επανορθώσεις. Σαν το δικό μας χρέος από πολεμικές επανορθώσεις που επιδικάστηκε στην Τουρκία με τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923 και μας το χάρισε η Τουρκία αργότερα (αλλά προφανώς το ξέρεις αυτό). Ή σαν το χρέος μας από πολεμικές επανορθώσεις που επιδικάστηκε από την ΚΤΕ στη Βουλγαρία μετά την εισβολή του Πλαστήρα το 1925 (που κόντεψε να φτάσει στη Σόφια) αλλά δεν μας το χάρισαν και το πληρώσαμε. Ή σαν τις ιταλικές πολεμικές επανορθώσεις όπου πήραμε αντί για χρήματα τα Δωδεκάνησα.
Και θα σου πω ένα πράγμα. Αν νομίζεις ότι δεν υπάρχουν Γερμανοί που δουλεύουν 12ωρα σε τρεις δουλειές ημιαπασχόλησης και δεν βγαίνουν είσαι βαθιά γελασμένος. Κι εκεί έχουν φτωχούς που ζορίζονται και πλούσιους που καλοπερνάνε. Το θέμα είναι ότι εκεί προσπαθούν να βοηθούν τους φτωχούς τους δημιουργώντας δουλειές και υποδομές φορολογώντας τους πλούσιους και μη πετώντας απλήρωτα λεφτά σε συντάξεις. Συμπτωματικά, αυτό που μας ζητάνε να κάνουμε κι εμείς.
Γιατί πού στον κόρακα διαφωνείς σε οποιοδήποτε από τα επόμενα:
(1) Το δημόσιο είναι ένας κακοστημένος λεβιάθαν, όπου για κάθε έναν υπάλληλο που του βγαίνει ο τάκος δουλεύοντας φιλότιμα υπάρχουν πολλοί άλλοι (δεν ξέρουμε πόσοι) που (να το πω ευγενικά) υποαπασχολούνται.
(2) Το συνταξιοδοτικό μας σύστημα είναι ένα σούργελο και μοιράζει τις συντάξεις άδικα. Τελεία.
(3) Το φορολογικό σύστημα είναι πιο αλλοπρόσαλλο από τη σκέψη του Μεγάλου Συγκυβερνήτη και πιο διάτρητο από την άμυνα της Εθνικής ποδοσφαίρου.
(4) Το δικαιοδοτικό μας σύστημα είναι ανέκδοτο.
(5) και γενικά, δεν είμαστε ΣΕΚ (= σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος).
Ε, μας ζητάνε να φτιάξουμε αυτά τα πράγματα και θα μας κρατάνε να μην πέσουμε σε χρεοκοπίες κλπ περιπέτειες. Επί πέντε χρόνια τώρα. Και επί πέντε χρόνια ακούμε μαλακίες περί υδατανθράκων του Αιγαίου και προγραμμάτων διαφόρων τοπωνυμικών χαρακτηρισμών και δεν γίνεται ούτε μισό βήμα μπροστά χωρίς μουρμούρες, κλάψες, ναιμεναλλά και καπνοσύριγγες καμαρωτές.
Ένα πράγμα θα σου πω. Στη γειτονιά μου υπάρχουν σε ακτίνα τριακοσίων μέτρων έξι φαρμακεία. Όταν δόθηκε η νομοθετική ευκαιρία, στο ένα από τα έξι αποφάσισαν να ανοίξουν το ωράριο και να εκσυγχρονίσουν την προσφορά τους. Σήμερα, το φαρμακείο αυτό απασχολεί έξι φαρμακοποιούς και δύο αισθητικούς σε βάρδιες, είναι ανοιχτό 8.00-22.00 και το Σάββατο και δουλεύουν όλοι σαν τρελοί. Οι υπόλοιποι πηγαίνουν όπως πήγαιναν, ανοίγουν και δεν πατάει ψυχή και κλαίγονται.
Τα έντονα, μεγάλα γράμματα είναι για όποιον βαριέται να διαβάσει το υπόλοιπο· είναι το ζουμί της υπόθεσης. Και δεν ανέχομαι από κανέναν να μου κουνάει το δάχτυλο γιατί ούτε είμαι μπαταχτσής ούτε ποτέ ήμουν. Κι έχω το δικαίωμα να μιλάω, γιατί εγώ, σε αντίθεση με άλλους, δεν είπα ποτέ να μην πληρώσω χρέη, έστω κι αν είναι των προηγούμενων. Άλλωστε αυτό κάνω, πληρώνω. Ε, ξαναλέω, δεν ανέχομαι από κανέναν να μου κουνάει το δάχτυλο. Ας κάνει αυτοκριτική αυτός που νιώθει ενοχές κι ότι είναι συνυπαίτιος.
Α, για να μην το ξεχάσω, μπαταχτσής είναι αυτός που δεν πληρώνει, όχι αυτός που ζητάει να πληρώσει με όρους που δεν τον πνίγουν και δεν του επιτρέπουν να ζει με αξιοπρέπεια.
Δόκτορα, θα σου απαντήσω αργότερα για τα υπόλοιπα αλλά είναι παντελώς άσχετο το ότι υπάρχουν και φτωχοί Γερμανοί που δουλεύουν και δεν βγαίνουν. Παντού υπάρχουν φτωχοί, μην αλλάζουμε θέμα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν απλώς φτωχοί, έτσι ζει σήμερα η πλειονότητα του πληθυσμού· δηλαδή τουλάχιστον αυτοί που έχουν δουλειά για να δουλεύουν 12ωρα και να μην βγαίνουν. Οι άλλοι απλώς φυτοζωούν από λεφτά τρίτων.
pidyo
New member
Σύμφωνα με αυτό, μεταφέρθηκε στην Ελβετία από τον Ερυθρό Σταυρό, σπούδασε, μετέφρασε Καζαντζάκη, Καβάφη, Σεφέρη και Ρίτσο στα γερμανικά, έφτιαξε τεχνικές σχολές στο Νεπάλ, τη Σομαλία και την Ινδονησία και ασχολήθηκε φυσικά με τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Το ξέρεις κι εσύ ότι, όσο κυνικό και αν ακούγεται, είναι ακριβώς όπως το περιγράφεις: το δυσθεώρητο χρέος παραγράφεται. Πολιτικά. Γι' αυτό εγώ επιμένω για την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου όπου έχουμε απόλυτο ηθικό και νομικό πάτημα και πολιτικές πιθανότητες.
Ωρέ παλικάρια, για πείτε μου επειδή δεν παρακολουθώ, διαμαρτυρήθηκε κανείς αυτές τις μέρες που στο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε για την ανθρωπιστική κρίση υπήρχαν και πανάσχετα άρθρα, όπως ας πούμε θέση μετακλητού Ειδικού Γραμματέα στην Προεδρία της Δημοκρατίας, κάτι ρυθμίσεις για τη ΝΕΡΙΤ και τέτοια; Γιατί είχα την εντύπωση ότι αυτά κανονικά δεν πρέπει να γίνονται και οι προηγούμενες κυβερνήσεις που τα έκαναν ήταν αντιδημοκρατικές.
pidyo
New member
Μια διαφωνία επί της αρχής. Δεν ήταν στόχος του μνημονίου να γίνουμε σοβαρή χώρα. Στόχος του μνημονίου ήταν να περάσουμε απότομα από ένα καθεστώς δυσθεώρητων πρωτογενών ελλειμμάτων σε καθεστώς παράλογων πρωτογενών ελλειμμάτων ούτως ώστε να είμαστε σε θέση να αποπληρώνουμε τις δόσεις των δανείων. Αυτός ήταν ο στόχος, και δεν είχε κανένα ηθικό πρόσημο (οι καλοί ξένοι / οι κακοί ξένοι). Ως προς το ότι εμείς πέντε χρόνια δεν κάναμε τίποτε για να μειώσουμε τον χρόνο του ασφυκτικού αυτού πλαισίου (και να θεραπεύσουμε χρόνια προβλήματα επί τη ευκαιρία), ή για να διαπραγματευτούμε ένα λιγότερο άδικα υφεσιακό πλαίσιο ή για να βρούμε μια βιώσιμη εναλλακτική είναι μια άλλη ιστορία, στην οποία συμφωνούμε.
Το ότι τα αρχικά μαθηματικά δεδομένα ήταν παράλογα έχει γίνει πλέον αποδεκτό από όλους. Έτσι κι αλλιώς, ήταν μια κατάσταση πρωτοφανής και έχει γίνει αποδεκτό ότι χρησιμοποιήθηκαν για την Ελλάδα από το ΔΝΤ συντελεστές πρωτοκοσμικής οικονομίας (που όπως όλοι γνωρίζαμε αλλά δεν τολμούσαμε να παραδεχτούμε δεν ίσχυε, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη ύφεση από την προβλεπόμενη -- που επιδεινώθηκε από ποικίλες πολιτικές «αστοχίες», για να το πω ευγενικά) και το όλο πρότζεκτ, μοναδικό στην ιστορία της ανθρωπότητας, εξελίσσεται και μεταλλάσσεται μπροστά στα μάτια μας. Δεν μπορούμε να αγνοούμε την πολιτική δέσμευση της ΕΕ από το 2012 να αναδιαρθρώσει (άγνωστο πώς, αλλά κάπως) το δανειακό μας προφίλ (που ήδη είναι πολύ βελτιωμένο, περισσότερο από το φαινόμενο, αφού εξαρτάται σε μικρό βαθμό από την ελεύθερη αγορά) αρκεί να είμαστε σε κάποιο πρόγραμμα αποκατάστασης, ώστε να μπορούν να αποπληρωθούν --ή να μοιάζει ότι μπορούν να αποπληρωθούν (κάπως, κάπου, κάποτε) τα δανεικά.
Η αίσθησή μου είναι ότι δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ άρνηση στο να συζητήσουμε τα ουσιαστικά μεγέθη· άλλωστε, και οι δανειστές/εταίροι/γουοτέβερ λογοδοτούν και έχουν να απαντήσουν σε αυτές τις ερωτήσεις στο εσωτερικό τους. Το μέγιστο δείγμα της δικής μας παθογένειας είναι, κτγμ, ότι όχι μόνο δεν συμφωνούμε για το ποιο θα έπρεπε να είναι αυτό το πρόγραμμα, αλλά ούτε καν πώς ονομάζεται το ζωντανό (ή νεκροζώντανο καθώς λέγεται ότι είναι ψόφιο εδώ και δύο μήνες).
Συνοψίζοντας, ένα είναι η ιστορική αποτίμηση των πραγμάτων και η απόδοση πολιτικών ευθυνών (από τις οποίες δεν μπορεί να εξαιρεθεί ούτε ο σοφός λαός ούτε βέβαια οι άξιοι/ανάξιοι δημοκρατικά εκλεγμένοι κυβερνήτες του) και ένα δεύτερο το τρέχον ταμείο και ο σχεδιασμός στις νέες συνθήκες.
Από εκεί και πέρα, άλλο πράγμα η θεωρία και οι βολονταρισμοί και άλλο η εφαρμοσμένη πολιτική (με τα συν και με τα πλην της). Αλλά όποιος πιστεύει (και φυσικά δεν θα τολμούσα καν να κάνω αυτή την υπόδειξη σε εσένα, Πιδύε:) :)) ότι διαπραγμάτευση είναι να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο ή να κρατάμε τη μύτη μας κλειστή μέχρι να μελανιάσουμε, ας ξαναδιαβάσει τον Θουκυδίδη του και να επιστρέψει για επανεξέταση.
Νομίζω ότι είναι πλέον ευρύτερα αποδεκτό/κατανοητό ότι αν δεν είχαν μπει αυτές οι σαφώς παράλογες προδιαγραφές δεν θα μπορούσε να εμπλακεί το ΔΝΤ από το καταστατικό του παρά μόνο αν γινόταν προηγουμένως μεγάλο κούρεμα. Κούρεμα όμως δεν προβλεπόταν από το καταστατικό της ευρωζώνης, άρα έβαλαν κάποια απίθανα νούμερα για να ξεκινήσουν και στην πορεία τα μαζεύουν. Βλέποντας και κάνοντας και διαρκώς. (Θυμάμαι έντονες σχετικές διαμάχες Βαρουφάκη-Προκοπάκη την περίοδο 2010-2012.)
Η αίσθησή μου είναι ότι δεν αντιμετωπίσαμε ποτέ άρνηση στο να συζητήσουμε τα ουσιαστικά μεγέθη· άλλωστε, και οι δανειστές/εταίροι/γουοτέβερ λογοδοτούν και έχουν να απαντήσουν σε αυτές τις ερωτήσεις στο εσωτερικό τους. Το μέγιστο δείγμα της δικής μας παθογένειας είναι, κτγμ, ότι όχι μόνο δεν συμφωνούμε για το ποιο θα έπρεπε να είναι αυτό το πρόγραμμα, αλλά ούτε καν πώς ονομάζεται το ζωντανό (ή νεκροζώντανο καθώς λέγεται ότι είναι ψόφιο εδώ και δύο μήνες).
Συνοψίζοντας, ένα είναι η ιστορική αποτίμηση των πραγμάτων και η απόδοση πολιτικών ευθυνών (από τις οποίες δεν μπορεί να εξαιρεθεί ούτε ο σοφός λαός ούτε βέβαια οι άξιοι/ανάξιοι δημοκρατικά εκλεγμένοι κυβερνήτες του) και ένα δεύτερο το τρέχον ταμείο και ο σχεδιασμός στις νέες συνθήκες.
Από εκεί και πέρα, άλλο πράγμα η θεωρία και οι βολονταρισμοί και άλλο η εφαρμοσμένη πολιτική (με τα συν και με τα πλην της). Αλλά όποιος πιστεύει (και φυσικά δεν θα τολμούσα καν να κάνω αυτή την υπόδειξη σε εσένα, Πιδύε:) :)) ότι διαπραγμάτευση είναι να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο ή να κρατάμε τη μύτη μας κλειστή μέχρι να μελανιάσουμε, ας ξαναδιαβάσει τον Θουκυδίδη του και να επιστρέψει για επανεξέταση.
Νομίζω ότι είναι πλέον ευρύτερα αποδεκτό/κατανοητό ότι αν δεν είχαν μπει αυτές οι σαφώς παράλογες προδιαγραφές δεν θα μπορούσε να εμπλακεί το ΔΝΤ από το καταστατικό του παρά μόνο αν γινόταν προηγουμένως μεγάλο κούρεμα. Κούρεμα όμως δεν προβλεπόταν από το καταστατικό της ευρωζώνης, άρα έβαλαν κάποια απίθανα νούμερα για να ξεκινήσουν και στην πορεία τα μαζεύουν. Βλέποντας και κάνοντας και διαρκώς. (Θυμάμαι έντονες σχετικές διαμάχες Βαρουφάκη-Προκοπάκη την περίοδο 2010-2012.)
Αν εσείς βρίσκετε λαϊκισμό να θέλει κάποιος να ζει σαν άνθρωπος, εγώ βρίσκω λαϊκισμό την προσωποποίηση των κρατών. Θεωρώ ότι υποτιμάς βάναυσα την νοημοσύνη μου όταν λες ότι οι Ευρωπαίοι θέλουν από εμάς να τους μοιάσουμε κοινωνικοπολιτικά, να γίνουμε κι εμείς ΣΕΚ. Δεν τους καίγεται καρφί (αυτολογοκρισία) για το τι είδους κράτος θα έχουμε. Τους νοιάζει μόνο να συνεχίζουμε να πληρώνουμε τις δανειακές μας υποχρεώσεις, όπου να θυμίσω ότι τα δανεικά δεν είναι λεφτά που χαρίστηκαν, είναι κανονικότατη εμπορική συναλλαγή. Γι' αυτό και τα μέτρα που τους ενδιαφέρουν είναι αυτά που θα εξοικονομούν χρήμα για να πληρώνουμε δόσεις. Κι αυτό δεν έχει πρόσημο, ακριβώς όπως το λέει ο Πιδύο. Δεν έχει κακούς και καλούς σε μια εμπορική σχέση. Έχει μόνο εκατέρωθεν συμφέροντα.
Ναι, γι' αυτό έχουν όλοι αναδουλειές. Είναι που δεν δουλεύουν όλοι σε "εκσυγχρονισμένα" ωράρια, όχι που δεν έχει ο κόσμος χρήματα. Και το λέω εγώ, που δουλεύουμε 08:00-22:00, επτά μέρες την εβδομάδα (και σε όλες τις αργίες).
Σε βάρδιες έγραψα, Ελληγεννή, σε βάρδιες. Αυτοί που θέλουν δουλεύουν το πρωί και οι άλλοι το βράδυ. Στο σύστημα δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν αυτοί που θέλουν να έχουν ένα μαγαζάκι μόνοι τους και δεν δίνουν ένα μεροκάματο ακόμη -- ή δεν το κλείνουν να βρουν κάτι αποδοτικότερο να κάνουν. Δικαίωμά τους, αλλά δεν μπορούν να εμποδίζουν τον άλλον που δίνει οχτώ μεροκάματο και καλύτερη εξυπηρέτηση.
Να απαντήσω και σε αυτό. Οι Ευρωπαίοι (και ο κόσμος όλος που μας δανείζει μέσω ΔΝΤ -- κάτσε και μέτρα πόσα μας έχουν δανείσει άλλες χώρες) καίγονται και παρακαίγονται για το τι κράτος θα έχουμε. Επειδή ξέρουν ότι αν υπάρχει μία περίπτωση στο εκατομμύριο να μη χάσουν όλα τα λεφτά που μας δάνεισαν είναι να γίνουμε ένα ΣΕΚ που θα αξιοποιεί όλα τα ατού του με τον παραγωγικότερο τρόπο. Και αυτή η βέλτιστη παραγωγικότητα, τι σύμπτωση, συμβαίνει σε χώρες που έχουν δομές ΣΕΚ. Το να θεωρούμε τους άλλους ανόητους, που δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορείς να βγάλεις λεφτά εκεί που δεν υπάρχουν είναι τεράστιο λάθος, απέραντη ηλιθιότητα.
«Μα γιατί να χαρίσετε πρόστιμα από όσους χρωστάνε πάνω από 1 εκατομμύριο;» φέρεται ειπών για τη νέα ρύθμιση των 100 δόσεων της Νάντιας (αχ, Νάντια) κάποιος θεσμικανός. Θα έχει καταλάβει πια, τώρα που ήρθε κι έδεσε επάνω της η «βελτιωτική» ΠΝΠ με τη φωτογραφία του Ιβάν και τα κοστολόγια της ΕΒΖ.
Παρεμπιπτόντως, να συμπληρώσω, επειδή δεν προλάβαινα πριν, ότι αυτά περί μπαταχτσήδων τα θεωρώ εξόχως προσβλητικά και τελείως έωλα. Έχω παραθέσει σχετικά νούμερα και για τον μέσο χρόνο εργασίας του Έλληνα, που είναι πολύ μεγαλύτερος του μέσου όρου του ΟΟΣΑ, της ΕΕ, της Ευρωζώνης και βασικά είναι δεύτερος μεγαλύτερος ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ. Ακόμα κι αν δεν λάβουμε υπόψιν την αυτοαπασχόληση, πάλι οι Έλληνες εργάζονται κατά μέσο όρο πολύ περισσότερο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους (με τελευταία στην λίστα την Γερμανία). Α, ναι, έχω παραθέσει κι αυτό:
Ίσως θα έπρεπε να το μπολντάρω κι αυτό. Ποιος λοιπόν είναι ο μπαταχτσής; Αυτός που δουλεύει πολύ περισσότερο, έχει παραγωγικότητα ανά άτομο ίδια με τον μέσο όρο της ΕΕ και πληρώνει ίσο ποσοστό φόρων επί το ΑΕΠ;
Δεν χρειάζεται να γίνεις ΣΕΚ για να μην χάσουν τα λεφτά τους, αρκεί να είσαι σε επίπεδο να αποπληρώνεις κι ας φυτοζωείς. Μέχρι τώρα αυτό γίνεται και το ξέρουν όλοι πολύ καλά, αλλά, φυσικά, λίγο τους νοιάζει.
Πριν παραθέσεις ορισμό της λέξης, ξανακοίτα τους πίνακες που ξαναπαράθεσα και πες μου πού βλέπεις να χωράει ο ορισμός.
Δεν δίνεις μεροκάματα αν δεν έχεις αρκετή κίνηση για να το καλύψεις. Και δεν κλείνεις ένα μαγαζί έτσι απλά, σαν να λες "να κλείσω μια πόρτα", ειδικά σε μια περίοδο που το να βρεις δουλειά είναι σχεδόν ανέκδοτο. Πολύ ελαφρά τη καρδία το λες αυτό "να το κλείσουν να βρουν κάτι αποδοτικότερο". Ούτε βρέχει αποδοτικότερες δουλειές ούτε κλείνεις έτσι απλά ένα μαγαζί = χάνεις κεφάλαιο, ασφάλιση -ή δεν την διακόπτεις και αρχίζεις να συσσωρεύεις χρέη-, απασχόληση και όλα τα συνεπακόλουθα.