Ελλάδα 2015
- Thread starter nickel
- Start date
Το ότι οι κυβερνήσεις βγαίνουν με υποσχέσεις κλπ. μπορούμε να το δούμε με δύο τρόπους: (α) ότι είμαστε απατεώνες όλοι, αφού αυτοί είναι πρόθυμοι να διαφθείρουν και ο λαός να διαφθαρεί (υπόθεση που οδηγεί στον μαύρο χυλό), (β) ότι ελπίζουν ότι θα τα καταφέρουν καλύτερα επειδή είναι στη φύση του ανθρώπου να πιστεύει ότι είναι καλύτερος από τους ισάξιούς του ή να πιστεύει βαθιά ότι το σύστημα ιδεών και αξιών του θα οδηγήσει σε καλύτερα αποτελέσματα. Αλλά και το ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορεί να πηγαίνουν με τυφλοσούρτη όσα είπαν προεκλογικά, με δεδομένα στοιχεία και δυναμική, ότι δεν μπορούν να λένε αυτά είπαμε, έτσι είπαμε ότι θα τα κάνουμε, δεν κουνάμε ρούπι, δεν είναι πολιτική, είναι αλγόριθμος.
Δεν ξέρω πώς λειτουργούν αλλού τα πολιτικά γραφεία των βουλευτών αλλά μού φαίνεται άτοπη η ιδέα ότι κάθε νομοσχέδιο που προτείνεται από το κόμμα που τους εξέλεξε θα πρέπει να υποστεί ανεξάρτητη επεξεργασία από τον κάθε βουλευτή ξεχωριστά. Αν δεν εμπιστεύονται το κόμμα τους πρώτα πρώτα, που έχει συγκεντρωμένη (υποτίθεται) την περισσότερη πολιτική και πραγματολογική τεχνογνωσία, ποιον θα εμπιστευτούν;
Να τελειώνω και με τις ΠΝΠ. Είπα ότι η αναφορά σε αυτές είναι αχυράνθρωπος επειδή η χρήση τους (κατάχρηση, για όποιον το επιθυμεί) έγινε για να περάσουν με ειδικές διαδικασίες κάποιοι νόμοι. Προφανώς δεν ήταν εύκολοι νόμοι και καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να φέρνει όλους τους νόμους ως κατεπείγοντες. Ενδεχομένως, π.χ, να μην περνούσε το κλείσιμο της ΕΡΤ με κανονική νομοθετική διαδικασία, να μην είχε αποχωρήσει (τότε) η Δημάρ και να μην είχαμε σήμερα καν άλλη κυβέρνηση (οπότε ας αναλογιστούμε ποιον ωφέλησε τελικά η χρήση της ΠΝΠ εδώ). Όμως είναι δεδομένα εργαλεία άσκησης της εκτελεστικής εξουσίας που προβλέπονται από το σύνταγμα, πώς να το κάνουμε;
Παρεμπιπτόντως, μετά την έντονη (και σε πολλά δικαιολογημένη) κριτική που είχε ασκήσει ως αντιπολίτευση η σημερινή κυβέρνηση στη χρήση των κατεπειγόντων νομοσχεδίων, ανακοίνωσε για τα πρώτα νομοσχέδιά της τη διαδικασία του ...κατεπείγοντος. Εγώ θα περίμενα να δω κατά πόσο η άσκηση εξουσίας από την παρούσα κυβέρνηση θα την αναγκάσει και σε χρήση ΠΝΠ --και θα δούμε τότε ποια θα είναι η σχετική αιτιολόγηση και το πολιτικό ξέπλυμά τους.
Δεν ξέρω πώς λειτουργούν αλλού τα πολιτικά γραφεία των βουλευτών αλλά μού φαίνεται άτοπη η ιδέα ότι κάθε νομοσχέδιο που προτείνεται από το κόμμα που τους εξέλεξε θα πρέπει να υποστεί ανεξάρτητη επεξεργασία από τον κάθε βουλευτή ξεχωριστά. Αν δεν εμπιστεύονται το κόμμα τους πρώτα πρώτα, που έχει συγκεντρωμένη (υποτίθεται) την περισσότερη πολιτική και πραγματολογική τεχνογνωσία, ποιον θα εμπιστευτούν;
Να τελειώνω και με τις ΠΝΠ. Είπα ότι η αναφορά σε αυτές είναι αχυράνθρωπος επειδή η χρήση τους (κατάχρηση, για όποιον το επιθυμεί) έγινε για να περάσουν με ειδικές διαδικασίες κάποιοι νόμοι. Προφανώς δεν ήταν εύκολοι νόμοι και καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να φέρνει όλους τους νόμους ως κατεπείγοντες. Ενδεχομένως, π.χ, να μην περνούσε το κλείσιμο της ΕΡΤ με κανονική νομοθετική διαδικασία, να μην είχε αποχωρήσει (τότε) η Δημάρ και να μην είχαμε σήμερα καν άλλη κυβέρνηση (οπότε ας αναλογιστούμε ποιον ωφέλησε τελικά η χρήση της ΠΝΠ εδώ). Όμως είναι δεδομένα εργαλεία άσκησης της εκτελεστικής εξουσίας που προβλέπονται από το σύνταγμα, πώς να το κάνουμε;
Παρεμπιπτόντως, μετά την έντονη (και σε πολλά δικαιολογημένη) κριτική που είχε ασκήσει ως αντιπολίτευση η σημερινή κυβέρνηση στη χρήση των κατεπειγόντων νομοσχεδίων, ανακοίνωσε για τα πρώτα νομοσχέδιά της τη διαδικασία του ...κατεπείγοντος. Εγώ θα περίμενα να δω κατά πόσο η άσκηση εξουσίας από την παρούσα κυβέρνηση θα την αναγκάσει και σε χρήση ΠΝΠ --και θα δούμε τότε ποια θα είναι η σχετική αιτιολόγηση και το πολιτικό ξέπλυμά τους.
Costas
¥
Εγώ αυτό πιστεύω. Η γραμμή της νίκης είναι: "Πες πες πες ψέματα, ώσπου να πάρεις την εξουσία. Μετά, θα τη βρεις την άκρη για να κρατηθείς εκεί πάνω. Σημασία έχει ότι βρέθηκες στο τιμόνι. Και άσε τους λιγότερο δημαγωγούς να σε βρίζουν ότι δημαγώγησες. Σημασία έχει ότι εσύ νίκησες, και αυτοί έχασαν."
Ο μαύρος χυλός δεν ξέρω ποιος είναι, και πρωινάδικα δεν βλέπω.
Ως «μαύρο χυλό» εννοώ Κώστα το συνονθύλευμα λαϊκίστικου λόγου που εκπορεύεται από πρωινάδικα, κίτρινα φύλλα κλπ και τροφοδοτεί τον φασισμό στην καθημερινότητα, στους δρόμους και τελικά, στα μυαλά και στις κάλπες. Με άλλα λόγια, δεν θέλω να βλέπω τα πάντα γενικευμένα αλλά προτιμώ τη σχολαστική εξέταση κατά περίπτωση.
Και όχι μόνο: Παραβίαση του Συντάγματος (Η διαδικασία είχε κι άλλες παρατυπίες, σύμφωνα με κάποιους συνταγματολόγους).
Costas
¥
Μάλιστα, Δόκτορ, κατάλαβα. Επιχείρημα όμως δεν βλέπω που να στηρίζει την άποψή σου ότι η άποψη την οποία κύκλωσα από το ποστ του και την οποία διατύπωσα επί το κατά τη γνώμη μου ορθό (όχι "όλοι είναι απατεώνες" αλλά "όσοι δημαγωγούν και ψευδολογούν ασύστολα για να πάρουν την εξουσία" και μετά βλέπουμε, δηλ. όλοι όσοι έχουν πάρει την εξουσία στην Ελλάδα τουλάχιστον, και ειδικότερα τα τρία τελευταία κόμματα, ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη, ΝΔ του Σαμαρά, ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, είναι πολιτικοί απατεώνες), ότι η άποψη αυτή λοιπόν "οδηγεί στον μαύρο χυλό", έτσι όπως τον όρισες.
Η σημερινή κυβέρνηση βγήκε με την υπόσχεση ότι θα τελειώσει το μνημόνιο, θα στείλει την τρόικα και θα δώσει δρόμο στην λιτότητα. Την τρόικα την έστειλε, το μνημόνιο δεν βλέπω πώς το εφαρμόζουν την παρούσα στιγμή και μέτρα λιτότητας ακόμη δεν πήραν. Τουναντίον, πέτυχαν ένα πολύ βασικό πράγμα: να κάνουν τους εταίρους να συμφωνήσουν στην μείωση απαίτησης πρωτογενούς πλεονάσματος, που σημαίνει τρία πράγματα: α) μικρότερες απαιτήσεις σε αποπληρωμές, β) αποφυγή μέτρων λιτότητας 2-3 δις και -αν καταφέρουν να μαζέψουν αλλιώς αυτά τα λεφτά- επένδυση των περισσευούμενων σε μέτρα ανακούφισης. Ακόμη δεν έχουμε δει πώς θα προχωρήσει τίποτα απ' αυτά, βέβαια.
Ναι, αλλά μην δουλευόμαστε μεταξύ μας. Καταλαβαίνεις την χαοτική διαφορά ανάμεσα σ' αυτό και στο να μην επιτρέπει το κόμμα απόκλιση, υπό την απειλή της διαγραφής. Αν αυτό δεν είναι φασισμός, τι ακριβώς είναι;
Προβλέπονται σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, όπως αυτές που προανέφερα, όχι όποτε καπνίσει στην εκάστοτε κυβέρνηση. Και να είσαι σίγουρος ότι εγώ προσωπικά δεν πρόκειται να δικαιολογήσω καμμιά κυβέρνηση για την παράτυπη χρήση τους.
Οι θεσμοί με τους οποίους συνδιαλέγεται η νέα κυβέρνηση είναι το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Κομισιόν. Η τρόικα ήταν το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Κομισιόν. Ergo;
Helle, καλημέρα. Μα μου δίνεις την εντύπωση ότι ζεις σε δικό σου κόσμο. Άλλο είναι να έχεις κατανόηση για την προσγείωση των καλών μας φίλων στην πραγματικότητα και άλλο, πώς το είπε κάποιος, να βαφτίζεις το κρέας ψάρι. Αυτό κάνεις στη δεύτερη πρόταση του παραθέματος.
Μα είπα, Κώστα, ότι προτιμώ να εξετάζω κατά περίπτωση και κατά θέμα. Προφανώς, όταν ένας πολιτικός λέει ταυτόχρονα και τα ίδια (μένουμε στην Ευρώπη, το νόμισμά μας είναι το ευρώ) και τα εκ συνεπαγωγής αντίθετα (θα κάνουμε επεκτατική πολιτική σαν να είχαμε δικό μας νόμισμα και απόλυτη αυτονομία αποφάσεων) υπάρχει πρόβλημα. Αν θέλεις να το αποκαλέσεις πρόβλημα δημαγωγίας, να συμφωνήσω για λόγους συνεννόησης. Εμένα μου φαίνεται περισσότερο σαν την καθ' ημάς μεταφορά του αποδιδόμενου στον Μιτεράν ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις δεσμεύουν μόνο όσους τις πιστεύουν.
Το πρόβλημα είναι ότι τη διάκριση που εσύ κάνεις τόσο προσεκτικά δεν την κάνουν οι δημιουργοί του μαύρου χυλού που προτιμούν να επικεντρώνονται σε υπαρκτές ή μη αστοχίες, συχνά με άστοχα επιχειρήματα, και δεν βοηθούν τον λιγότερο έμπειρο πολίτη στο να την κάνει και εκείνος.
Ας θυμίσω π.χ. την περίφημη ομιλία της τότε ΠτΒ κ. Μπενάκη όταν ανακοίνωσε στον Παπούλια την επανεκλογή του, όπου είπε το αυτονόητο περί μείωσης της εθνικής αυτονομίας, ανεξαρτησίας, δεν-θυμάμαι-τώρα-ποια-λέξη-ακριβώς-χρησιμοποίησε. Αν κάποιος πιστεύει ότι η Ευρώπη πρέπει να γίνει ομοσπονδιακή κλπ, προφανώς αυτό θα γίνει με μεταφορά εξουσιών. Αυτό το γεγονός λοιπόν έχει φύγει εντελώς από τη δημόσια συζήτηση και ακούμε κορόνες περί εθνικής ανεξαρτησίας που πλέον περιγράφουν ένα ανύπαρκτο περιβάλλον. (Αλλά αν δεν ακούς πρωινάδικα, τυχερέ, δεν ξέρεις πόσα έχεις γλιτώσει...)
Η τρόικα ήταν η συγκεκριμένη επιτροπή που ερχόταν και έλεγχε την πορεία του προγράμματος και λειτουργούσε ως ενδιάμεσος κρίκος. Το ότι η ύπαρξή της ήταν παράτυπη μέσα στην ΕΕ, που έχει συγκεκριμένα θεσμικά όργανα και δεν χρειάζεται τριανδρίες για να αξιολογεί πράγματα, το έχουν διατυπώσει αυτά τα 4-5 χρόνια πολλοί άλλοι.
Δηλαδή, σε θέματα όπου η οποιαδήποτε κυβέρνηση θεωρεί ζωτικής σημασίας εσύ δεν δέχεσαι ούτε την πρακτική της ΠΝΠ, ούτε την κομματική πειθαρχία. Ε, ας κατεβαίνουν μόνοι τους τότε να εκλεγούν βουλευτές οι πολιτικοί, χωρίς μηχανισμούς στην πλάτη τους.
Και ο φασισμός είναι εντελώς συγκεκριμένο πράγμα, ορίζεται και περιγράφεται συγκεκριμένα σε εγκυκλοπαίδειες και βιβλιογραφία. Η χρήση του όρου όπως κάνεις εδώ είναι, με το συμπάθιο και κττγμ, η δική σου σημερινή αθέλητη προσωπική συμβολή στη διόγκωση του μαύρου χυλού.
Εννοείς ότι η εμβληματική παρουσία του όρου «τρόικα» στον μέχρι πρόσφατα αντιπολιτευτικό λόγο του Σύριζα αφορούσε αποκλειστικά και μόνο τη συγκεκριμένη επιτροπή και όχι τη διαδικασία ελέγχου της πορείας του προγράμματος; Μα πραγματικά έχεις όρεξη να παίξουμε με τις λέξεις;
Και επειδή (όπως θα έπρεπε να έχω κάνει από την αρχή) αναγκάστηκα να ανατρέξω στις πηγές για τις ΠΝΠ, ορίστε τι λέει το σύνταγμα:
'Αρθρο 44: (Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, δημοψηφίσματα, διαγγέλματα)
1. Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του Yπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Oι πράξεις αυτές υποβάλλονται στη Bουλή για κύρωση σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 72 παράγραφος 1, μέσα σε σαράντα ημέρες από την έκδοσή τους ή μέσα σε σαράντα ημέρες από τη σύγκληση της Bουλής σε σύνοδο. Aν δεν υποβληθούν στη Bουλή μέσα στις προαναφερόμενες προθεσμίες ή αν δεν εγκριθούν από αυτή μέσα σε τρεις μήνες από την υποβολή τους, παύουν να ισχύουν στο εξής.
Συνεπώς:
(α) Δεν ορίζεται ποια είναι η εξαιρετικά επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη· την εκτιμά πολιτικά το υπουργικό συμβούλιο και εισηγείται την έκδοση στον ΠτΔ (άλλη μια σημαντική αρμοδιότητα του ΠτΔ, λοιπόν).
(β) Οι πράξεις υποβάλλονται στη βουλή για κύρωση σε συγκεκριμένη προθεσμία και επικυρώνονται ή παύουν να ισχύουν σε επίσης συγκεκριμένη προθεσμία (έγραφα για τέσσερις μήνες συνολικά, είναι τρεις μήνες συν 40 ημέρες μάξιμουμ).
'Αρθρο 44: (Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, δημοψηφίσματα, διαγγέλματα)
1. Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του Yπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Oι πράξεις αυτές υποβάλλονται στη Bουλή για κύρωση σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 72 παράγραφος 1, μέσα σε σαράντα ημέρες από την έκδοσή τους ή μέσα σε σαράντα ημέρες από τη σύγκληση της Bουλής σε σύνοδο. Aν δεν υποβληθούν στη Bουλή μέσα στις προαναφερόμενες προθεσμίες ή αν δεν εγκριθούν από αυτή μέσα σε τρεις μήνες από την υποβολή τους, παύουν να ισχύουν στο εξής.
Συνεπώς:
(α) Δεν ορίζεται ποια είναι η εξαιρετικά επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη· την εκτιμά πολιτικά το υπουργικό συμβούλιο και εισηγείται την έκδοση στον ΠτΔ (άλλη μια σημαντική αρμοδιότητα του ΠτΔ, λοιπόν).
(β) Οι πράξεις υποβάλλονται στη βουλή για κύρωση σε συγκεκριμένη προθεσμία και επικυρώνονται ή παύουν να ισχύουν σε επίσης συγκεκριμένη προθεσμία (έγραφα για τέσσερις μήνες συνολικά, είναι τρεις μήνες συν 40 ημέρες μάξιμουμ).
Ε, τώρα πια θα έρχονται αυτοπροσώπως η Λαγκάρντ, ο Ντράγκι και ο Ντάισελμπλουμ και θα κάθονται με τον Βαρουφάκη να κοιτάνε και να ελέγχουν μια μια τις γραμμές του προγράμματος και την υλοποίησή τους. Ή θα ανταλλάσσουν τιτιβίσματα (για να μη διοικείται η χώρα με μέιλ από τους ξένους).
SBE
¥
Αυτό εξαρτάται από τις επιλογές και τις επιδιώξεις κάθε πολιτικού. Όποιος θέλει να είναι στην πρώτη γραμμή και να έχει έντονη παρουσία στα ΜΜΕ και ίσως κάποια μέρα να διεκδικήσει και άλλα αξιώματα, φυσικά τα ψάχνει όλα αυτά. Οι άλλοι κάνουν ό,τι τους λένε. Αλλά υπάρχουν κατά καιρούς και κάποια ζητήματα στα οποία καλείται να ψηφίσει ο καθένας κατά συνείδηση κι όχι κατά κομματική γραμμή. Εκεί λογικά κάνει ο καθένας την έρευνά του. Υπάρχουν επίσης ζητήματα που μπορεί να απασχολούν κάποιον ιδιαίτερα για οποιοδήποτε λόγο. Ομοίως εκεί κάνει την έρευνά του. Αν μη τί άλλο, για να μπορεί μετά να πει ότι ψήφισα αυτό με βάση αυτά τα στοιχεία (και τώρα μετανιώνω γιατί είδα άλλα στοιχεία κλπ κλπ θεατρινίστικα)
Στο πρόσφατα αντιπολιτευτικό του λόγο, ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι θα απευθυνθεί στους ίδιους τους θεσμούς της ΕΕ και θα διώξει την επιτροπή. Έτσι δεν είναι;
Δόκτορα, γιατί παίζεις με το άσπρο-μαύρο όταν ξέρω ότι η φιλοσοφία σου είναι πως ανάμεσα στα δύο υπάρχουν άπειρες αποχρώσεις του γκρι; Ή θα κατεβαίνουν μόνοι τους οι βουλευτές ή θα κάνουν μόκο σε ό,τι πει το κόμμα; Η επιλογή να διαφωνούν δημοκρατικά με το Χ και με το Υ δεν υπάρχει; Δεν είναι στην πράξη αυτό το ζητούμενο και επιθυμητό στο δημοκρατικό μας σύστημα; Και όταν στερείται από τους βουλευτές αυτή η δυνατότητα, πώς να χαρακτηρίσω την κατάσταση; Πες εσύ.
Πράγματι, ας δούμε τι γράφει π.χ. το ΛΚΝ:
3. χαρακτηρισμός αυταρχικής ενέργειας, πράξης ή καταπιεστικής, δεσποτικής συμπεριφοράς: Ο κοινωνικός / καθημερινός ~ του άντρα απέναντι στη γυναί κα / των γονιών απέναντι στο παιδί.
Ακριβώς δηλαδή αυτό που ταιριάζει σε ένα κόμμα που λέει στους βουλευτές του "ή θα ψηφίσετε αυτό που σας λέω ή διαγράφεστε απ' το κόμμα". Πες μου σε ποιο συγκεκριμένο κομμάτι διαφωνείς.
Ας το πιάσουμε απ' την αρχή. Το σύνταγμα αποτελείται από λέξεις. Όλες οι λέξεις που δεν σημαίνουν αντικείμενα υπόκεινται στην κρίση του ομιλητή να καταλάβει τι λένε. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ξαναμάθουμε το αλφάβητο. Δεν θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε. Εξαιρετικά επείγον κι έκτακτο, στα ελληνικά τουλάχιστον, σημαίνει ότι επίκειται να συμβεί κάτι εξαιρετικά ζημιογόνο ή καταστροφικό. Το σύνταγμα δεν ορίζει εξαντλητικά τι εννοεί με αυτήν την πρόταση γιατί πολύ απλά έτσι θα άφηνε ανοιχτές πολλές απρόβλεπτες μελλοντικές περιστάσεις. Αυτό ουδόλλως σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να χαρακτηρίζει κατά το δοκούν εξαιρετικά επείγουσες και απρόβλεπτες ανάγκες ό,τι τού καπνίσει. Μετά παραπονιόμαστε ότι χάνουν το νόημά τους οι λέξεις. Αλλιώς βρες μου εσύ ποιο είναι το αντικειμενικό όριο και γιατί να μην παίρνουν όλες τις αποφάσεις με ΠΝΠ. Τι εμποδίζει την κυβέρνηση να επικαλείται συνέχεια επείγουσες καταστάσεις; Αν υπάρχει ασφαλής ορισμός της επείγουσας κατάστασης -τα λεξικά πιστεύουν ότι υπάρχει-, δεν υπάρχει και ασφαλές όριο για την λήψη αποφάσεων με ΠΝΠ; Αν δεν υπάρχει αρκετά ασφαλής ορισμός, φαντάζομαι δεν θα έχεις αντίρρηση π.χ. να ψηφιστεί η αύξηση μισθών των στρατιωτικών κατά 500%. Αν έχεις, ποια είναι αυτή η αντίρρηση και σε ποια βάση;
Τώρα για το αν η πρακτική αυτή γίνεται η καταστροφή της εκάστοτε κυβέρνησης ποιος νοιάζεται; Σκασίλα μου αν θα ξαναβγεί το συγκεκριμένο κόμμα, αν θα καταστραφεί ή αν θα συνεχίσει να κυβερνά. Εμένα με νοιάζει τι ζημιά γίνεται στο κράτος. Λες ότι η κυβέρνηση ζημιώθηκε από το κλείσιμο της ΕΡΤ. Και; Εμένα με νοιάζει ότι έκλεισε η ΕΡΤ, με όλες τις αρνητικές συνέπειες που είχε αυτό, όχι τι έπαθε η ΝΔ.
Χέλλε, επειδή βάζεις για συζήτηση όλη την τρέχουσα και την αμέσως προηγούμενη πολιτική κατάσταση και τα θέματα, λίγο πολύ, τα έχουμε συζητήσει, θα σταθώ στο περί φασισμού και βουλευτών.
Αν η συγκεκριμένη συμπεριφορά των κομμάτων υπήρξε αυταρχική ενέργεια, πράξη ή καταπιεστική, δεσποτική συμπεριφορά δείξε μου τις συνέπειες. Τους ψυχικά τραυματισμένους βουλευτές, τους καταπιεσμένους κλπ. Εγώ είδα ανθρώπους που ψήφισαν υπέρ ή όχι, ανθρώπους που παζάρευαν, ανθρώπους που παραιτήθηκαν, άλλοτε αφήνοντας την έδρα στο κόμμα τους και άλλοτε μεταπηδώντας σε 2,3, και 4 κόμματα, είδα κάθε λογής συμπεριφορές ελεύθερων ανθρώπων που, να το παραδεχτώ, ξεβολεύτηκαν στα ζόρικα. Φασισμό, και μάλιστα σε πολιτικό περιβάλλον, όσο και να τεντώνεις ορισμούς, δεν είδα. Και όταν συζητάμε για πολιτική και βουλευτές, ο φασισμός είναι με την πολιτική του έννοια, όχι με τη μεταφορά σε οικογενειακό περιβάλλον.
Και για το επείγον κλπ, προφανώς είναι διαφορετικό μια πρωτοφανής κατάσταση όπως το (σωστό ή λάθος, κρίνεται) κατέβασμα του διακόπτη στην ΕΡΤ και άλλο μια τρέχουσα και συνήθης νομοθετική μισθολογική ρύθμιση. Δεν υπάρχει λόγος να παίζεις με τις λέξεις και να τεντώνεις έννοιες, ειδικά εδώ μέσα.
Αν η συγκεκριμένη συμπεριφορά των κομμάτων υπήρξε αυταρχική ενέργεια, πράξη ή καταπιεστική, δεσποτική συμπεριφορά δείξε μου τις συνέπειες. Τους ψυχικά τραυματισμένους βουλευτές, τους καταπιεσμένους κλπ. Εγώ είδα ανθρώπους που ψήφισαν υπέρ ή όχι, ανθρώπους που παζάρευαν, ανθρώπους που παραιτήθηκαν, άλλοτε αφήνοντας την έδρα στο κόμμα τους και άλλοτε μεταπηδώντας σε 2,3, και 4 κόμματα, είδα κάθε λογής συμπεριφορές ελεύθερων ανθρώπων που, να το παραδεχτώ, ξεβολεύτηκαν στα ζόρικα. Φασισμό, και μάλιστα σε πολιτικό περιβάλλον, όσο και να τεντώνεις ορισμούς, δεν είδα. Και όταν συζητάμε για πολιτική και βουλευτές, ο φασισμός είναι με την πολιτική του έννοια, όχι με τη μεταφορά σε οικογενειακό περιβάλλον.
Και για το επείγον κλπ, προφανώς είναι διαφορετικό μια πρωτοφανής κατάσταση όπως το (σωστό ή λάθος, κρίνεται) κατέβασμα του διακόπτη στην ΕΡΤ και άλλο μια τρέχουσα και συνήθης νομοθετική μισθολογική ρύθμιση. Δεν υπάρχει λόγος να παίζεις με τις λέξεις και να τεντώνεις έννοιες, ειδικά εδώ μέσα.
Χαίρομαι που το επισημαίνεις, γιατί η κυβέρνηση που υπερασπίζεσαι πέρασε και τέτοιες ακριβώς ρυθμίσεις με ΠΝΠ. Για την ΕΡΤ θα ήθελα να ακούσω την άποψή σου για το κατεπείγον της υπόθεσης κι από πού δικαιολογείται. Θέλω να δω πώς δεν τεντώνει τις έννοιες και πώς δεν παίζει με τις λέξεις.