Παρότι, συμφωνώ με τον νίκελ σε πολλά, τις τελευταίες μέρες που το συζητάω αυτό με διάφορες παρέες, έχω αρχίσει και αμφιβάλλω για το τι σημαίνει "νεκρή" γλώσσα και κατά πόσον είναι τέτοια η Αρχαία Ελληνική. Πώς είναι νεκρή όταν έχουν σωθεί τόσες εκφράσεις και λέξεις της στη Νέα Ελληνική; Μήπως είναι νεκροζώντανη τελικά; Δεν ξέρω, δεν μ' αρέσουν οι απόλυτες θέσεις τελικά, όπως του τίτλου του νήματος...
Μα δεν πρόκειται για συζήτηση, είναι τελεσίδικη κατηγοριοποίηση με βάση τον ορισμό της νεκρής γλώσσας. Νεκρή είναι η γλώσσα που δεν έχει φυσικούς ομιλητές. Κανείς δεν μαθαίνει την γλώσσα του Ησίοδου από την μάνα του, άρα είναι νεκρή γλώσσα. Ο δανεισμός εκφράσεων και λέξεων δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο απ' αυτό: είναι δανεισμός. Όσο τα αγγλικά είναι ζωντανή γλώσσα επειδή υπάρχουν λέξεις και εκφράσεις της γλώσσας στα ελληνικά, άλλο τόσο είναι και τα αρχαία ελληνικά. Ζωντανή είναι μια γλώσσα που δεν είναι στατική, που δημιουργεί λεξιλόγιο, νέα σχήματα, τροποποιεί γραμματικά φαινόμενα, κτλ. Και τι λοιπόν που η νέα ελληνική έχει κάποιες στατικές, αρχαϊκές εκφράσεις; Χρησιμοποιεί συντακτικά σχήματα και γραμματικά σημεία της αρχαίας; Έχουμε απαρχαιωμένες δοτικές, ναι. Αλλά λειτουργούν επιρρηματικά στην σύνταξη, όχι σαν πραγματικές δοτικές. Δεν είναι κλιτά μέρη, κλιτές εκφράσεις.
Υπάρχουν κειμενάκια εύκολα, όπως του Λουκιανού και άλλων. Μπορείς να έχεις ανθολόγιο, να αναλύεις κάποια νοήματα και (σε αυτό θα επιμείνω) να δείχνεις πώς τα Αρχαία συνδέονται με τα Νέα.
Μα αυτή είναι η τακτική που ακολουθείται σήμερα! Δεν είναι εκμάθηση αυτό, είναι σταυρολεξικό βρείτε τις διαφορές και τις ομοιότητες. Δεν διδάσκεις έτσι μια ξένη γλώσσα.