Περί φεμινισμού και σεξουαλικής συμπεριφοράς των φύλων

[panadeli]

Εμένα αρχικά με προβλημάτισε ότι δεν βγάζει πολύ νόημα σαν δήλωση. Είναι σαν να λέμε "δεν θεωρούν τον εαυτό τους ταξιτζή όλοι όσοι προσφέρουν μεταφορά με ταξί έναντι αμοιβής". Αφού ο ορισμός της πορνείας -κι όχι μόνο ο λεξικογραφικός- είναι η προσφορά σεξ έναντι αμοιβής.

Σύμφωνοι για τον ορισμό της πορνείας που παραθέτεις. Αλλά το σεξ συχνά αποτελεί αντικείμενο συναλλαγής, πολλές φορές με έμμεσους τρόπους, χωρίς να μπορούμε εύκολα να μιλήσουμε για πορνεία. Για παράδειγμα, μια νεαρή γυναίκα που παντρεύεται έναν ηλικιωμένο άνδρα για τα χρήματά του, στην ουσία του προσφέρει σεξ έναντι αμοιβής. Η ίδια όμως δεν θα χαρακτήριζε τον εαυτό της πόρνη. Τέτοια και άλλα αντίστοιχα παραδείγματα φέρνουν οι συγγραφείς.

Σε ό,τι αφορά τα γλωσσικά, το τρίτο παράδειγμα του νίκελ μου αρέσει κι εμένα περισσότερο, αλλά κι αυτό μου φαίνεται ότι σκοντάφτει λίγο.

Επίσης, το Not all women νιώθω ότι διαφέρει από το There are some women. Το πρώτο μου φαίνεται πιο ισχυρό από το δεύτερο.

Your resident moderatrix says: Από συζήτηση που ξεκίνησε εδώ.

 

[bernardina]

Εδώ σκουραίνουν τα πράγματα, γιατί το πεδίο διευρύνεται. Εν πάση περιπτώσει, δεν νομίζω ότι μια πολύ νεαρή γυναίκα που παντρεύεται έναν πλούσιο ηλικιωμένο του προσφέρει μόνο σεξ. Θα έλεγα ότι μπορεί να είναι και δευτερεύον. Σ' αυτή την περίπτωση πουλάει όλο της το είναι: τα νιάτα, την ομορφιά,τη φρεσκάδα, σε τελική ανάλυση την ψευδαίσθηση -ή και την αίσθηση- ότι κοντά της ξανανιώνει κι εκείνος. Άλλη περίπτωση είναι οι λεγόμενες trophy wives -κλασικός συνδυασμός επιτυχημένου επαγγελματία και μοντέλας/τραγουδίστριας κλπ. (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε), όπου η διαφορά ηλικίας δεν είναι πάντα απαραίτητη. Ε, όλα αυτά μπορείς να τα πεις εμπόριο σεξαπίλ, αλλά όχι εμπόριο σεξ (με τη στενή έννοια της ευκαιριακής πράξης). Νομίζω ότι υπάρχει διαφορά. Όχι;

 

[Zazula]

Ε, όλα αυτά μπορείς να τα πεις εμπόριο σεξαπίλ, αλλά όχι εμπόριο σεξ (με τη στενή έννοια της ευκαιριακής πράξης). Νομίζω ότι υπάρχει διαφορά. Όχι;

Εγώ πάλι γνωρίζω πάρα μα πάρα πολλούς άντρες (και δεν μιλώ φυσικά για μισογύνηδες) που θα ήθελαν να δουν έστω ΕΝΑ δείγμα γυναίκας που να μην επιδιώκει κάτι σε αντάλλαγμα για το σεξ στο οποίο συναινεί στο πλαίσιο οιασδήποτε μορφής "σχέσης".

ΥΓ Αν βρείτε τέτοιο δείγμα, παρακαλώ συμπεριλάβετε στη σχετική αναφορά σας και τηλέφωνο επικοινωνίας.

 

[oliver_twisted]

Ε; Το σεξ για το σεξ αποκλείεται δηλαδή; :huh: (προβλέπω το νήμα να μεταφέρεται σύντομα, ανοίξαμε τον ασκό του Αιόλου )

 

[Zazula]

Ε; Το σεξ για το σεξ αποκλείεται δηλαδή; :huh:

Έλα ντε, εσύ να μου πεις! :) Πάντως το σίγουρο είναι πως καταγράφεται σπανιότερα κι από αναπαραγωγή ντόντο σε φυσικό περιβάλλον.

 

[Hellegennes]

Εγώ πάλι γνωρίζω πάρα μα πάρα πολλούς άντρες (και δεν μιλώ φυσικά για μισογύνηδες) που θα ήθελαν να δουν έστω ΕΝΑ δείγμα γυναίκας που να μην επιδιώκει κάτι σε αντάλλαγμα για το σεξ στο οποίο συναινεί στο πλαίσιο οιασδήποτε μορφής "σχέσης".

ΥΓ Αν βρείτε τέτοιο δείγμα, παρακαλώ συμπεριλάβετε στη σχετική αναφορά σας και τηλέφωνο επικοινωνίας.

Ξέρω πάρα πολλές τέτοιες Βρετανίδες. Αν θέλεις μπορώ να σου δώσω και τηλέφωνα, αν και είναι αμφίβολο ότι θα τα έχουν ακόμα, δεδομένου ότι ανά μήνα χάνουν και κινητό σε κάποια παμπ.

 

[Zazula]

Αμάν, είχα ξεχάσει αυτό που επισημαίνει ο Hellegennes, επηρεασμένος ων από τις συμπατριώτισσές μου.

 

[oliver_twisted]

Έλα μωρέ, αυτά υπάρχουν και στα δύο φύλα. Όσο εκμεταλλεύεται η γυναίκα το σεξ για να πετύχει κάτι, βάσει της αρχής ότι το μ...ι σέρνει καράβι, άλλο τόσο παίζει από τη μία πλευρά στέρηση, πλήρης απουσία εξερεύνησης, ντροπή και μιξοπαρθενιά, και από την άλλη πλευρά πανηλίθια κριτική -στις γυναίκες μας- βεβαίως βεβαίως. Του στιλ η γυναίκα μου δεν είναι π.. -στις π... πάω όμως. Είναι πολύ ωραίο να βρεις κάποιον που να ταιριάζεις σαν παζλ στο σεξ και να μην σε κατακρίνει μετά. Να πας δηλαδή και να του δείξεις, ότι, ξέρεις, κύριος, εμένα μ' αρέσει να με δένουν ανάποδα στο ταβάνι και να κάνω σεξ με μουσική υπόκρουση κοάσματα βατράχων (λέμε τώρα ) και άμα τα βρίσκετε τα βρίσκετε και τέλειωσε το θέμα. Τεσπά, δεν είναι ο κανόνας, απ' όλα έχει ο μπαξές, κι ευτυχώς, δηλαδή!

 

[nickel]

Το νήμα ήταν, λέει, για γραμματική, για σύνταξη. Οπότε, για εκδίκηση, η γνωστή στιχομυθία από το Analyze This (και, αν δεν το έχετε δει, εσείς χάνετε). Ο ένας είναι ο Μπίλι Κρίσταλ (ψυχίατρος) και ο άλλος ο Ντε Νίρο (μαφιόζος πελάτης του ψυχίατρου):

- What happened with your wife last night?
- I wasn't with my wife. I was with my girlfriend.
- Are you having marriage problems?
- No.
- Why do you have a girlfriend?
- You're moralizing with me now?
- No, I'm curious. Why do you have a girlfriend?
- I do things with her I can't do with my wife.
- Why can't you do them with your wife?
- That's the mouth she kisses my kids with. Are you crazy?

 

[SBE]

Εγώ είμαι με την Όλι. Ίσως γι'αυτό είμαι γεροντοκόρη :)
Αλλά Ζαζ, πολύ στα κλισέ σε βλέπω, πολύ στο στυλ του ταλαίπωρου κλπ. Αν όλες οι γυναίκες που έχεις γνωρίσει είναι Χ (βάλε ό,τι θες εδώ), αντί να γενικεύεις ότι όλες οι γυναίκες είναι Χ, μήπως θα πρέπει να αρχίσεις να αναρωτιέσαι αν εσύ έλκεσαι από τις γυναίκες Χ; Μήπως το πρόβλημα Χ συνοδεύεται πάντα από κάποια άλλα χαρακτηριστικά που σου αρέσουν;

ΥΓ Πέρα από το ότι εδώ μας σώζει το ίντερνετ και η απόστασή του και το ότι ξέρω ότι στο ιντερνετ λέγονται πολλά που καλύτερα να μην τα παίρνει κανείς στα σοβαρά. Αν βρισκόμασταν σε κανένα καφενείο, θα το έβρισκα ιδιαίτερα άβολο το να συνεχίζω τη συζήτηση με κάποιον που με θεωρεί δυνάμει εκδιδόμενη.

 

[Zazula]

Ευχαριστώ για την απόπειρα δωρεάν "ψυχανάλυσης", SBE, αλλά δεν είναι ανάγκη να το προσωποποιείς — ούτε για μένα ούτε για σένα.

Αλλά το σημαντικότερο είναι το εξής: Εγώ δεν έκανα ποτέ αναφορά σε «εκδιδόμενες γυναίκες» — μίλησα για «αντάλλαγμα». Και δεν εννοώ (ούτε υπονοώ) οικονομικό αντάλλαγμα (αναρωτιέμαι γιατί να σκεφτείς έτσι), αλλά το γεγονός ότι οι γυναίκες συχνότατα εντάσσουν το σεξ ως κάτι που συνυπάρχει με μια σχέση ενώ οι άντρες κατά κανόνα μπορούν να το δουν (και) ως κάτι αυθύπαρκτο. Οπότε η απαίτηση να παράσχει ο άντρας το υπόλοιπο πακέτο σχέσης (κατά περίπτωση) είναι ένα επιδιωκόμενο αντάλλαγμα το οποίο —εάν απουσίαζε ένα τέτοιο αίτημα απ' τη μεριά της γυναίκας— είναι εξόχως αμφίβολο εάν θα έσπευδε (ή θα του παίρναγε καν απ' το μυαλό) να παράσχει ο άντρας.

 

[Hellegennes]

Ίσως η αντίδραση της SBE να οφείλεται στην πάγια λογική των ανδρών της χώρας μας, στην σκέψη ότι μια γυναίκα κάνει κάτι (οτιδήποτε εκτός από δουλειά) για αντάλλαγμα: πουτάνα! Επίσης η πράξη της είναι πουτανιά. Ήδη από το σχολείο ξεκινάει αυτό: "Κοίτα την Λόλα, πηγαίνει με τον Μιχάλη γιατί έχει μηχανή. Πουτάνα!"

Άρα δεν αδικώ την SBE που πήρε το σχόλιό σου ως υπαινιγμό ότι όλες οι Ελληνίδες είναι εκδιδόμενες.

 

[Zazula]

Hellegennes, το σκεπτικό που αναφέρεις το έχουμε ήδη αναλύσει εδώ: Περί άνισων ευκαιριών. :)

Ωστόσο ίσως θα πρέπει να σας δώσω και μια πληρέστερη εικόνα της δεξαμενής των σχεσιακών δεδομένων απ' όπου αντλώ τα συμπεράσματά μου, κι η οποία είναι οι πολλοί άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζομαι σε επίπεδο συμβουλευτικής και coaching (άλλο αν ενίοτε θέλω να τα περνώ ανάλαφρα ή χιουμοριστικά) — κι όχι η προσωπική "ταλαίπωρη" ιστορία μου ή ίσως κάποια "κομπλεξική" αντροπαρέα. Μέσα στον συγκεκριμένο πληθυσμό υφίσταται ευδιάκριτα και μια διόλου ευκαταφρόνητη σε μέγεθος ομάδα γυναικών οι οποίες αντιμετωπίζουν την αντρική πολιορκία παράκληση πρόταση για σεξ ως κάτι που, εφόσον αφορά νέτα-σκέτα-και-μόνον σεξ, τις υποβιβάζει σε απλά σκεύη ηδονής (δλδ θεωρούν ότι τη μοναδική ηδονή εν προκειμένω θα την απολαύσει το άλλο μέρος, ο άντρας, κι ότι οι ίδιες απλώς τελικά θα τύχουν της εκμετάλλευσης μέσω της οποίας θα ωφεληθεί —εννοείται, κατ' αυτές, εις βάρος τους— το άλλο μέρος) και ότι ο στοιχειώδης αυτοσεβασμός τους απαιτεί να μην συμμετάσχουν ποτέ σε σεξ-για-το-σεξ όσο κι αν έλκονται από τον άλλον. Πρόκειται συχνά για εκδηλώσεις χαμηλής αυτοεκτίμησης, ανάγκης ετεροπροσδιορισμού, ανασφάλειας, ενοχών, προβληματικού αξιακού συστήματος, φιμώματος των εσωτερικών αναγκών, peer pressure και διαφόρων άλλων συμπτωμάτων που τελικά εκδηλώνονται με το συνθηματικό «Αυτός μόνο να γαμήσει θέλει». Οπότε τι πιο φυσικό για αυτές απ' το να επιχειρήσουν να αναιρέσουν αυτό το «μόνο» τής εξίσωσης — πράγμα που το κάνουν με το να εντάσσουν το σεξ σε έναν ευρύτερο ανταλλακτικό μηχανισμό, διαφορετικό για την καθεμιά τους.

 

[bernardina]

Ζαζ, κατανοώ το σκεπτικό σου και την προέλευση όλης αυτής της νοοτροπίας. Σκέψου όμως τον φαύλο κύκλο που κρύβει η φράση σου και ότι ο στοιχειώδης αυτοσεβασμός τους απαιτεί να μην συμμετάσχουν ποτέ σε σεξ-για-το-σεξ όσο κι αν έλκονται από τον άλλον. Λες παρακάτω Πρόκειται συχνά για εκδηλώσεις χαμηλής αυτοεκτίμησης, ανάγκης ετεροπροσδιορισμού, ανασφάλειας, ενοχών, προβληματικού αξιακού συστήματος, φιμώματος των εσωτερικών αναγκών, peer pressure και διαφόρων άλλων συμπτωμάτων που τελικά εκδηλώνονται με το συνθηματικό «Αυτός μόνο να γαμήσει θέλει». Λοιπόν, σκέψου μια γυναίκα που από τότε που αρχίζει να είναι σεξουαλικά ενεργή καταφέρνει 1) να μην αντιμετωπίζει το σεξ ως μοχλό πίεσης με απώτερα κίνητρα και 2) να το διαχωρίζει από το σώνει-και-καλά-συναίσθημα, με αποτέλεσμα να χαίρεται το σεξ ισότιμα με τον παρτενέρ της. Επαναλαμβάνω: χωρίς να αποβλέπει σε τίποτε περισσότερο από την απόλαυση της στιγμής, no strings attatched και τα ρέστα. Αναρωτήσου τώρα πόσες πιθανότητες υπάρχουν αυτή η γυναίκα να αποκτήσει τη ρετσινιά της εύκολης, της τσούλας, της πουτάνας. Ή, στην -ας πούμε- καλύτερη περίπτωση, της παγωμένης, της χωρίς συναισθήματα, της γυναίκας αράχνης, της τεκνατζούς αν δεν έχει ηλικιακούς περιορισμούς κλπ κλπ. Δεν χρειάζεται να σου πω ότι θα διαπιστώσεις πως έντεκα φορές στις δέκα συμβαίνει ακριβώς αυτό. Δεν αντιλέγω ότι πολλές γυναίκες θεωρούν το αιδοίο τους συνώνυμο του ρυμουλκού -και ίσως είναι η μόνη αίσθηση δύναμης που μπορεί να έχουν ποτέ στη ζωή τους- γιατί έτσι τις έχουν μάθει. Όμως και η πλειονότητα των αντρών, ακόμη και των πιο ισορροπημένων, εξακολουθεί κατά βάθος να σκέφτεται με το κλισέ δίπολο αγία -- πουτάνα, με ελαφρές παραλλαγές. Το πιο απογοητευτικό είναι να βλέπεις τέτοιες νοοτροπίες σε νέους ανθρώπους.
Ώρες ώρες έχω την εντύπωση πως οι φεμινιστικοί αγώνες τόσων δεκαετιών κατέληξαν είτε σε μια πελώρια οπισθοδρόμηση είτε στη μετατροπή της γυναίκας σε ένα κακέκτυπο του αρσενικού (και όχι μόνο στο σεξουαλικό επίπεδο). Κι αν υπάρχει απωθητικότερη ψυχολογία από του δούλου είναι αυτή του απελεύθερου. :s
υγ. ωστόσο θεωρώ ακόμη μεγαλύτερο κλισέ πια να θεωρούνται "οι ξένες" πιο απελευθερωμένες από τις Ελληνίδες. Ο συντηρητισμός που δέρνει τις Αμερικανίδες, για παράδειγμα, θυμίζει Ελλάδα του '50 και βγάλε.

 

[Palavra]

Εγώ πάλι γνωρίζω πάρα μα πάρα πολλούς άντρες (και δεν μιλώ φυσικά για μισογύνηδες) που θα ήθελαν να δουν έστω ΕΝΑ δείγμα γυναίκας που να μην επιδιώκει κάτι σε αντάλλαγμα για το σεξ στο οποίο συναινεί στο πλαίσιο οιασδήποτε μορφής "σχέσης".

Γενικώς, με κάλυψε η Μπέρνι. Για το παραπάνω ωστόσο, πόσοι από αυτούς τους άντρες θα ένιωθαν καλά με μια γυναίκα που να είναι τόσο ανεξάρτητη που δεν την ενδιαφέρει κανένα μα κανένα αντάλλαγμα από αυτούς, και που κάνει σεξ μαζί τους μόνο και μόνο επειδή έτσι γουστάρει; Η δική μου εκτίμηση είναι ή ότι θα προσπαθούσαν να εκλογικεύσουν το φαινόμενο (είναι εύκολη/πουτάνα/πέφτει για όλους κτλ), ή θα έστριβαν γωνία από απόσταση μόλις την έβλεπαν.

 

[SBE]

Ζαζ, το να μιλάς για ανταλλάγματα στο σεξ παραπέμπει στην πορνεία, ακόμα κι αν δεν εννοείς ότι τα ανταλλάγματα είναι υλικά.
Δεν είμαι σίγουρη τι τελικά συζητάμε, αν και οι προλαλήσαντες λίγο πολύ έιπαν πράγματα με τα οποία συμφωνώ. Οπότε απλώς θα προσθέσω. Μια παράμετρος που δεν αναφέρθηκε μέχρι τώρα είναι η ηλικία. Πιο πιθανό έιναι να βρεις μια γυναίκα 45 ετών πιο άνετη με τα ζητήματα αυτά, παρά μια 25 ετών. Αλλά το πιο πιθανό είναι ότι θα θες να γνωρίσεις καλύτερα την δέυτερη, όχι την πρωτη. Γιατί όπως λέει ο ποιητής, τα νιάτα χαραμίζονται στους νέους (κενωνία φταίχτρα)

Να πω επίσης ότι αναλογη της ομάδας γυναικών που περιγράφει ο Ζαζ είναι η ομάδα των ανδρών που για παρόμοιους λόγους- και για λόγους προκατάληψης- θεωρούν ότι πρέπει να παραπλανήσουν ως προς τις προθέσεις τους τις γυναίκες που γνωρίζουν, και να πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλλες ενώ στην πραγματικότητα «Αυτός μόνο να γαμήσει θέλει».

Κι έτσι συνεχίζουμε την πορεία μας προς το μέλλον. Άντρες και γυναίκες, με χίλια δυο προβλήματα και ανασφάλειες, κάνουμε τα έυκολα δύσκολα, κυρίως γιατί ξεχνάμε ότι όλοι ανήκουμε στο ίδιο είδος.

 

[panadeli]

Πω πω, το νήμα απέκτησε τη δική του ζωή. Θα σας τη σπάσω τώρα με τα εξελικτικά, το ξέρω, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, γιατί το ζήτημα έχει μια σαφή βιολογική διάσταση που πρέπει να αναφερθεί.

Ώρες ώρες έχω την εντύπωση πως οι φεμινιστικοί αγώνες τόσων δεκαετιών κατέληξαν είτε σε μια πελώρια οπισθοδρόμηση είτε στη μετατροπή της γυναίκας σε ένα κακέκτυπο του αρσενικού (και όχι μόνο στο σεξουαλικό επίπεδο).

Λίγα λόγια, αν και το θέμα είναι πολύ μεγάλο: Ο φεμινισμός ήταν καταδικασμένος από τη στιγμή που αξίωσε από τις γυναίκες να πάψουν να είναι γυναίκες. Από τη στιγμή δηλαδή που ουσιαστικά απαίτησε όχι την ισότητα των δύο φύλων αλλά την ταύτισή τους. Διότι, όπως και να το κάνουμε, οι γυναίκες διαφέρουν από τους άνδρες σε πάρα πολλά πράγματα. Και όσο κι αν κανείς επιθυμεί την ισότιμη αντιμετώπιση ανδρών και γυναικών, όπως το επιθυμώ κι εγώ, είναι παράλογο να παραγνωρίζει τις διαφορές τους.

Μια από τις σημαντικότερες διαφορές των δυο φύλων, αν όχι η σημαντικότερη, αφορά τη σεξουαλική νοοτροπία. Για παράδειγμα, οι άνδρες έχουν μεγαλύτερη ροπή προς την πολυγαμία και οι γυναίκες προς τη μονογαμία. Αυτό μπορείτε αν θέλετε να το αποδώσετε σε κοινωνικά στερεότυπα (και σε κάποιο βαθμό θα οφείλεται και σε αυτά), αλλά είναι κάτι που ασφαλώς απορρέει από τη βασική ασυμμετρία των δύο φύλων σε ό,τι αφορά την ελάχιστη δυνατή επένδυση που οφείλουν να καταβάλουν για την παραγωγή βιώσιμου απογόνου: ο άνδρας αρκεί να προσφέρει λίγα σπερματοζωάρια, ενώ η γυναίκα προσφέρει ένα τεράστιο θρεπτικό ωάριο συν εννέα μήνες κύησης συν αρκετούς μήνες θηλασμού. Έτσι, ένας πρόσθετος ερωτικός σύντροφος συνεπάγεται τεράστια πιθανά οφέλη για τον άνδρα, ενώ για τη γυναίκα τα όποια οφέλη είναι δυσδιάκριτα (όχι ότι ντε και καλά δεν υπάρχουν, αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα). Τα "οφέλη" για τα οποία μιλάω εδώ αφορούν την αναπαραγωγική επιτυχία του ατόμου, δηλαδή το πλήθος των βιώσιμων απογόνων του, που είναι το μοναδικό νόμισμα που "μετράει" στον κόσμο της εξέλιξης. Όλα τα παραπάνω βέβαια επενδύονται με κάθε λογής πολιτισμικούς, κοινωνικούς και ψυχολογικούς παράγοντες, αλλά η βασική υποκείμενη ασυμμετρία είναι βιολογική. Όσοι θα θελήσουν να αποδώσουν αυτή τη διαφορά αποκλειστικά σε κοινωνικούς παράγοντες, ας λάβουν υπόψη τους ότι έχει παρατηρηθεί σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία που έχει μελετηθεί ποτέ, από τις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες μέχρι τις πρωτόγονες φυλές του Αμαζονίου. Και υπάρχει πληθώρα άλλων τέτοιων διαφορών, όπως λ.χ. το ότι οι περισσότεροι άνδρες έλκονται από την πορνογραφία την ώρα που τις περισσότερες γυναίκες τις αφήνει παγέρα αδιάφορες, ή το γεγονός που προβληματίζει τον Ζάζουλα, ότι δηλαδή το σεξ συχνά γίνεται αντικείμενο συναλλαγής, με τους αγοραστές να είναι σχεδόν πάντοτε άνδρες. Ο άνδρας θέλει το σεξ για το σεξ. Πολλές φορές βέβαια μπορεί να θέλει κι άλλα πράγματα, αλλά δύσκολα θα αρνηθεί μια προσφορά για σεξ χωρίς δεσμεύσεις. Για τη γυναίκα, η απλή προσφορά σεξ σπανίως είναι αρκετή. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά ο κανόνας σαφώς υφίσταται.

 

[nickel]

:up:
Εγώ, αν δεν δω τέτοια εξήγηση, δεν έχω καλυφθεί. Τι να την κάνω την ιστορία χωρίς προϊστορία; Ή την κοινωνιολογία χωρίς παλαιοντολογία;

 

[bernardina]

Ρε συ Panadeli, μας πέθανες στα κλισέ. Πόθεν τεκμαίρεται ότι από τη φύση της η γυναίκα τείνει προς τη μονογαμία και όχι το αντίθετο; Σκέψου μόνο σε πόσο πλεονεκτικότερη θέση από τον άντρα είναι χάρη στο συνθετότερο και πιο πλούσιο αλλά και πιο ευέλικτο μηχανισμό ηδονής που διαθέτει και αμέσως θα δεις την πιθανότητα το φαινόμενο της μονογαμίας να οφείλεται σε κοινωνικο-πολιτιστικούς λόγους και μόνο (μη με κάνεις να μπω σε λεπτομέρειες, θα γίνει χάρντκορ το νήμα, εντάξει; ) Το σφάλμα του συλλογισμού σου ξεκινάει από την ταύτιση της σεξουαλικής πράξης με την αναπαραγωγή. Θα σε στενοχωρήσω, αλλά τα ανώτερα πρωτεύοντα έχουν ξεπεράσει κάτι χιλιάδες χρόνια τώρα αυτό το στάδιο. Οι γυναίκες είναι ικανότερες από τους άντρες για ζευγάρωμα με περισσότερους από έναν συντρόφους. Τώρα γιατί η στατιστική δείχνει το αντίθετο, ψάξ' το αλλού. Όχι στη βιολογία. Και, κυρίως, συνυπολόγισε το ρόλο της θρησκείας και της εκάστοτε επικρατούσας ηθικής.
Αλλά ακόμη και στο πεδίο της αναπαραγωγής, σκέψου ότι το θηλυκό συνήθως, σχεδόν πάντα, έχει την δυνατότητα να επιλέξει ποιος θα γίνει γεννήτορας των απογόνων της. Κι αν αυτό στον κόσμο των ζώων οδηγεί συχνά τα αρσενικά στη θανάτωση των νεογνών έτσι ώστε να ζευγαρώσει με το θηλυκό και να επιβάλει το δικό του γενετικό υλικό (λιοντάρια, αρκούδες κλπ) στον κόσμο των ανθρώπων εκδηλώνεται "πολιτισμένα": με την επιβολή. Από την πιο αμυδρή έως την πιο ακραία της μορφή. Δες: το σεξ ως δύναμη.

Ακριβώς αυτό εξηγεί και το ότι οι αγοραστές του σεξ είναι κυρίως άντρες. Έχει να κάνει κυρίως με την ισχύ και την εξουσία (με τον παρά μου γαμώ και την κυρά μου, λέει η παροιμία). Ένας άλλος λόγος είναι η αποδοχή -δυστυχώς δεν είναι όλα τα ανθρώπινα πλάσματα ερωτικά επιθυμητά.

Τέλος πάντων, μεγάλη συζήτηση και πρέπει να του δίνω προσώρας.

Παρεμπιπτόντως, δεν ήταν όλος ο αγώνας του φεμινισμού μια παράλογη, αφύσικη και ως εκ τούτου αδιέξοδη προσπάθεια να γίνει η γυναίκα ένας άντρας με αιδοίο. Κι εκεί, όπως παντού, υπήρχαν τεράστιες διαφορές, ακόμη και αντιπαλότητες.

 

[SBE]

Τώρα ξεφεύγομε εντελώς.
Περί φεμινισμού: ο φεμινισμός δεν απέτυχε στα ζητήματα ισονομίας, αλλά τα κοινωνικά ζητήματα είναι πιο πολύπλοκα από τα πολιτικά- νομικά. Όπως κι οι προηγούμενες κυρίες, εγώ θεωρώ καμιά φορά ότι ο φεμινισμός απέτυχε επειδή βλέπω κάτι που δεν μου αρέσει, ενώ τελικά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Με ενοχλεί επίσης το ότι οι πριν από εμάς βασανίστηκαν για να έχουμε δημοκρατία και ελεύθερες εκλογές και οι απόγονοί τους δεν πάνε να ψηφίσουν. Φταίει η δημοκρατία; Όταν δίνεις σε κάποιον τη δυνατότητα να κάνει ό,τι θέλει μπορεί να μην σου αρέσουν οι επιλογές του. Είναι φυσικό. Αλλά είναι καλύτερο από το να μην υπάρχουν επιλογές.
Το μόνο που δείχνει η τρέχουσα κατάσταση είναι ότι ορισμένα κοινωνικά θέματα είναι βαθιά ριζωμένα.
Επίσης ο χρόνος επηρεάζει τα ήθη και τις μόδες.
Πολλές γυναίκες της γενιάς μου μεγάλωσαν σε περιβάλλον που τις έσπρωχνε προς τη χειραφέτηση, την επιλογή ανδροκρατούμενων επαγγελμάτων κλπ κλπ. Και τότε υπήρχαν οικογένειες πιο ανατολίτικων αρχών, αλλά δεν είχαν τόσο μεγάλη μερίδα του δημόσιου διαλόγου. Ή αν θες, δεν ήταν μόδα οι απόψεις τους.