Ε τότε ολόκληρη η συζήτηση αυτή δεν στέκει για σένα, καθότι δεν νομίζω να έχω το προνόμιο της γενίκευσης. Και δεν νομίζω να έχω πει κάπου «όλοι / όλες οι κλπ», όχι;
Περί φεμινισμού και σεξουαλικής συμπεριφοράς των φύλων
- Thread starter panadeli
- Start date
Μα, από την πρώτη κιόλας τοποθέτησή μου, το έκανα ξεκάθαρο, λέγοντας ότι απ' όλα έχει ο μπαξές. Και όχι, δεν έχεις το προνόμιο της γενίκευσης, αλλά -διόρθωσέ με αν κάνω λάθος- ολόκληρος ο συλλογισμός σου έχει επίκεντρο τη διατύπωση "έστω ΕΝΑ δείγμα γυναίκας που να μην επιδιώκει κάτι σε αντάλλαγμα για το σεξ στο οποίο συναινεί στο πλαίσιο οιασδήποτε μορφής σχέσης". Αυτό εμένα μού κάνει για γενίκευση.
Κατά τ' άλλα, αυτή η συζήτηση είναι πολύ ενδιαφέρουσα και ουδόλως δίχως νόημα. Απλώς, από τότε που ανακάλυψα ότι οι δικές μου αυταπόδεικτες και θεμελιώδεις αλήθειες μπορεί και να μην στέκουν για τους άλλους, έμαθα να είμαι πάρα πολύ διαλλακτική. Στην τελική, η αλήθεια μας είναι μόνο στο κεφάλι μας.
Ωραία, ας την αναλύσουμε την περίπτωση που δίνεις. Θα σου δείξω ότι ούτε αυτό γίνεται να συμβαίνει και είναι απλά κοινωνική εντύπωση που ενισχύεται από την λογοτεχνία, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.
Ας υποθέσουμε ότι αυτές οι 6 γυναίκες είναι δεσμευμένες και ως μονογαμικές δεν πάνε με άλλον άντρα. Ωστόσο για να έχουν πάει με 2 άτομα, θα πρέπει αυτό να έχει συμβεί στο παρελθόν. Αφού λοιπόν και οι 6 άντρες έχουν επίσης πάει με 2 άτομα ο καθένας, δεν είναι δυνατόν να έχουν πάει με καμμιά άλλη γυναίκα όσο είναι δεσμευμένοι με μία από αυτές τις 6 γυναίκες.
Άρα το μόνο που μας μένει είναι να υποθέσουμε ότι οι δεσμευμένοι άντρες προτίθενται να ξενοπηδήξουν με αδέσμευτες γυναίκες ενώ οι δεσμευμένες γυναίκες δεν προτίθενται να πάνε με αδέσμευτους άντρες. Δεδομένου βέβαια ότι οι αδέσμευτοι άντρες δεν γίνεται να είναι όλοι παρθένοι, θα πρέπει να πηγαίνουν με αδέσμευτες γυναίκες. Τούτο σημαίνει ότι οι δεσμευμένοι άντρες και οι αδέσμευτες γυναίκες κάνουν τουλάχιστον δυο φορές παραπάνω σεξ από τους αδέσμευτους άντρες και τις δεσμευμένες γυναίκες.
Ή, για να το πω κι αλλιώς, οι άντρες πριν δεσμευτούν κάνουν σεξ Χ1 και μόλις δεσμευτούν διπλασιάζουν τις γυναίκες τους. Οι δε γυναίκες, όταν είναι αδέσμευτες κάνουν σεξ Χ2 και όταν δεσμευτούν το γυρνάνε σε Χ1.
Κι αυτό με την παραδοχή ότι πολυγαμικότητα σημαίνει απλώς μία και μόνο επιπλέον σύντροφο, αλλιώς, αν π.χ. ο μέσος πολυγαμικός άντρας έχει 4 ερωτικές συντρόφους στην διάρκεια του δεσμού του, αυτό σημαίνει ότι οι αδέσμευτες γυναίκες έχουν 4 φορές παραπάνω ερωτικούς συντρόφους από τους αδέσμευτους άντρες.
Σαν να μου λες ότι οι γυναίκες ξεσαλώνουν, μέχρι να βρούνε μόνιμο σύντροφο ενώ οι άντρες είναι παναγίτσες μέχρι να μπούνε σε σχέση, οπότε ξεσαλώνουν. Αυτό μεν δεν είναι μαθηματικά αδύνατο, είναι όμως κοινωνικά παντελώς άτοπο.
Δεν την βρίσκω. Μπορείς να με βοηθήσεις;
panadeli
¥
Παρεμβαίνω με καθυστέρηση γιατί έλειπα όλη μέρα, και ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για το σεντόνι. Καταρχήν συμφωνώ πλήρως με αυτά που λέει η Όλι περί της πολυπλοκότητας των ανθρώπινων σχέσεων. Τίποτα στις ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι άσπρο ή μαύρο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι άσκοπο να αναζητήσουμε κάποιες γενικές εξηγήσεις για κάποια γενικά φαινόμενα. Επίσης, υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στις άμεσες (proximate) εξηγήσεις («κάνω σεξ επειδή μου αρέσει»), οι οποίες εξακολουθούν να αφήνουν ανοικτά ερωτήματα («ναι, αλλά γιατί σου αρέσει;»), και τις τελικές (ultimate) εξηγήσεις, τις οποίες αναζητεί η εξελικτική θεωρία («κάνω σεξ επειδή αυτό συμβάλλει θετικά στη διαιώνιση των γονιδίων μου»). Οι εξηγήσεις που παραθέτει η Όλι στο #34 είναι όλες έγκυρες, αλλά και όλες άμεσες.
Με το που πέταξα το εξελικτικό μου πρέπει ήδη να ενόχλησα αρκετούς. Δεν παύει να με εκπλήσσει η ενστικτώδης απέχθεια που εκδηλώνουν οι περισσότεροι απέναντι στις βιολογικές εξηγήσεις, ακόμη και όταν πρόκειται για πράγματα με τόσο αρχέγονα βιολογικό χαρακτήρα όσο το σεξ. Μου φαίνεται ότι η απέχθεια αυτή βασίζεται στην ιδέα ότι η όποια βιολογική εξήγηση αυτομάτως εκμηδενίζει την ελεύθερη βούληση. Δεν κάνει όμως τίποτα τέτοιο. Είμαστε απόλυτα ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε. Να γράψουμε μουσική, να φλερτάρουμε νεαρές γυναίκες, να φλερτάρουμε ηλικιωμένες γυναίκες, να πηδήξουμε από έναν γκρεμό. Τα πράγματα που επιλέγουμε να κάνουμε τα επιλέγουμε εμείς. Δεν μας τα επιβάλλει η φύση μας, και δεν δικαιούμαστε να την κατηγορήσουμε για τις όποιες συνέπειες τελικά υποστούμε. Σε ό,τι επιλέγουμε να κάνουμε μπορεί να έχουν βάλει το χεράκι τους, στον έναν ή τον άλλον βαθμό, ένα κάρο παράγοντες: η κοινωνική μας ανατροφή, το τυχαίο της στιγμής, ένας λογικός συλλογισμός, ένα ξαφνικό συναίσθημα, και ίσως, κάπου εκεί στο βάθος χωμένη, η επάρατη εξελικτική μας κληρονομιά, οι έμφυτες τάσεις μας. Οι οποίες, υπόψιν, δεν είναι τίποτε περισσότερο από τάσεις, στις οποίες μπορούμε ελεύθερα να ενδώσουμε ή να αντιταχθούμε. Αλλά ακόμη κι αν δεχθώ (που δεν το πιστεύω καθόλου) ότι η βιολογική εξήγηση εξορισμού μας στερεί την ελεύθερη βούληση, άραγε δεν κάνει ακριβώς το ίδιο και η όποια κοινωνική εξήγηση; Προς τι η άμεση απέχθεια απέναντι στη βιολογική εξήγηση;
Προτού προχωρήσω στο απλό παράδειγμα που θέλω να αναπτύξω, είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσω κάτι. Στα όσα έγραψα πριν ή θα γράψω τώρα, αυτό που με ενδιαφέρει είναι ο κανόνας. Δεν με απασχολεί η εξαίρεση. Εξαιρέσεις προφανώς θα υπάρχουν πολλές σε οτιδήποτε ισχυριστώ εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος. Από εξελικτική σκοπιά, όμως, οι εξαιρέσεις δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μπορεί να οφείλονται σε κάποιο τυχαίο γεγονός, σε κάποια παρέκκλιση, σε κάποιον περιβαλλοντικό παράγοντα, σε οτιδήποτε. Ο κανόνας, όμως, είναι κάτι το τελείως διαφορετικό. Ο κανόνας δεν μπορεί να υπάρχει τυχαία, έχει σίγουρα κάποια βαθύτερη αίτια. Ο κανόνας θέλει εξήγηση. Όταν λοιπόν γράφω «οι άνδρες ρέπουν προς την πολυγαμία και οι γυναίκες προς τη μονογαμία» δεν εννοώ ότι κάθε άνδρας επιθυμεί την πολυγαμία περισσότερο από κάθε γυναίκα, αλλά ότι, κατά κανόνα, οι άνδρες επιθυμούν την πολυγαμία περισσότερο απ’ ό,τι οι γυναίκες. Ούτε φυσικά λέω ότι δεν υπάρχουν πολυγαμικές γυναίκες.
Παρεμπιπτόντως, επειδή κι εδώ υπήρξε ένσταση, η ροπή των ανδρών προς την πολυγαμία είναι ένα γεγονός πολύ καλά τεκμηριωμένο, τόσο από ιστορικές όσο και από ανθρωπολογικές έρευνες. Προφανώς εδώ υπάρχει μια σημαντικότατη κοινωνική διάσταση, κυρίως σε ό,τι αφορά την άσκηση εξουσίας. Και μάλιστα, όσο κι αν μπορεί να σας φανεί περίεργο, η άσκηση εξουσίας από μέρους των πολυγαμικών ανδρών δεν γίνεται τόσο εις βάρος των μονογαμικών γυναικών όσο εις βάρος των υπόλοιπων ανδρών, πολλοί από τους οποίους καταδικάζονται στην αγαμία. (Το επισημαίνω αυτό για να απαντήσω εν μέρει και στη μαθηματική ένσταση του Ελληγενή: στο σύνολο των έξι ανδρών και έξι γυναικών του διαγράμματος, μπορείς κάλλιστα να έχεις τρεις δίγαμους άνδρες, τρεις άγαμους, και έξι μονογαμικές γυναίκες. Στις κοινωνίες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών τα πράγματα πολύ συχνά κάπως έτσι είναι. Η φράση «οι άνδρες ρέπουν προς την πολυγαμία» δεν υποδηλώνει κιόλας ότι το καταφέρνουν όλοι! Και στα χαρέμια του ιστορικού παρελθόντος, τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα: Ο αυτοκράτορας και οι ευγενείς συγκέντρωναν εκατοντάδες ή και χιλιάδες γυναίκες στα χαρέμια τους, και οι ταπεινοί χωρικοί έμεναν με το πουλί στο χέρι.) Αλλά περισσότερα γι’ αυτό άλλη φορά, αν θέλετε, γιατί είχα στο μυαλό μου να αναπτύξω ένα άλλο, πιο απλό παράδειγμα.
Γράφω λοιπόν παραπάνω ότι είμαστε ελεύθεροι «να φλερτάρουμε νεαρές γυναίκες, να φλερτάρουμε ηλικιωμένες γυναίκες…». Δεν το έγραψα τυχαία. Κι αυτό επειδή σε έρευνες επί ερευνών έχει διαπιστωθεί ότι, κατά κανόνα πάντα, οι άνδρες βρίσκουν πιο ελκυστικές τις νεαρές γυναίκες από τις ηλικιωμένες. Πέρα από τον ανεπτυγμένο κόσμο, η παρατήρηση αυτή έχει επιβεβαιωθεί και σε εκατοντάδες κοινωνίες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών, οι οποίες δεν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή μεταξύ τους. Εφόσον πρόκειται για ένα γενικό φαινόμενο, έναν κανόνα, οφείλουμε να αναζητήσουμε και μια γενική εξήγηση. Πώς λοιπόν εξηγείται ότι οι περισσότεροι άνδρες βρίσκουν πιο γοητευτικές τις εικοσάχρονες από τις εβδομηντάχρονες;
Θα μπορούσαμε, αν θέλαμε, να προβάλλουμε κάποια κοινωνική, πολιτισμική ή θρησκευτική εξήγηση. Ότι οι άνδρες βρίσκουν γοητευτικές τις νεαρές γυναίκες επειδή έτσι τους έμαθαν οι πατεράδες τους, οι μανάδες τους ή ο κοινωνικός τους περίγυρος, ή επειδή έτσι επιβάλλει ο Γιαχβέ, ο Βάαλ ή το Μεγάλο Μανιτού. Το πρόβλημα με αυτήν την προσέγγιση είναι ότι, δεδομένου ότι μιλάμε για ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε πολλές διαφορετικές, ανεξάρτητες μεταξύ τους κοινωνίες, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν επικοινωνήσει ποτέ μεταξύ τους, θα ήμασταν αναγκασμένοι να προτείνουμε μια διαφορετική κοινωνική ή θρησκευτική εξήγηση για κάθε διαφορετική κοινωνία. Προφανώς κάποιος άλλος κοινωνικός ή θρησκευτικός λόγος θα πρέπει να ισχύει για τους άνδρες της φυλής Γιανομάμο της Βενεζουέλας και άλλος για τους Μασάι της Κένυας ή τους Βουσμάνους της ερήμου Καλαχάρι ή τους ιθαγενείς της Νέας Γουινέας ή τους Αβορίγινες της Αυστραλίας. Γιατί όμως να το κάνουμε αυτό, και να αναγκαστούμε να προτείνουμε εκατοντάδες διαφορετικές εξηγήσεις για καθεμία από τις εκατοντάδες ανεξάρτητες μεταξύ τους φυλές κυνηγών-τροφοσυλλεκτών, τη στιγμή που υπάρχει μία βιολογική εξήγηση που να εξηγεί ικανοποιητικά το φαινόμενο συνολικά;
Η βιολογική εξήγηση βέβαια είναι πολύ απλή: Οι άνδρες που είχαν την έμφυτη τάση να σνομπάρουν τις εικοσάχρονες για χάρη των εβδομηντάχρονων δεν άφησαν πίσω τους απογόνους οι οποίοι να κληρονομήσουν την περίεργή τους αυτή τάση. Ο κόσμος μας αντίθετα κατοικείται από τους απογόνους των ατόμων που διάλεγαν τις εικοσάχρονες αντί των εβδομηντάχρονων, και τη δική τους έμφυτη τάση έχουμε κληρονομήσει. Γιατί άραγε να απορρίψουμε την κομψή απλότητα μιας ουσιαστικά αυταπόδεικτης βιολογικής εξήγησης για χάρη του ανεπίτρεπτα αφειδούς πλουραλισμού των εκατοντάδων διαφορετικών κοινωνικών εξηγήσεων;
@Μπέρνι: Αν θέλεις μπορούμε να συζητήσουμε ποια ακριβώς πιστεύεις ότι είναι τα σφάλματα στον συλλογισμό που ανέπτυξα νωρίτερα περί των συνεπειών της ασυμμετρίας των φύλων ως προς τη γονική επένδυση (ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν είναι δικός μου αλλά του Ρόμπερτ Τρίβερς), αλλά μην τον θεωρείς εκ προοιμίου αφελή. Πρώτα πρώτα, σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζω το σεξ με την αναπαραγωγή. Ξαναδιάβασε αν θες το #17 και θα δεις ότι δεν το κάνω. Μάλιστα, η συνήθεια του ανθρώπου να κανει σεξ για άλλους λόγους πέραν της αναπαραγωγής εμφανίζει μεγάλο εξελικτικό ενδιαφέρον και έχουν γραφτεί πολλά βιβλία γι' αυτό, γιατί πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο στο ζωικό βασίλειο (το μόνο άλλο ζώο στο οποίο παρατηρείται τεκμηριωμένα είναι οι πυγμαίοι χιμπαντζήδες). Αυτό που όντως έκανα είναι να εξετάσω το σεξ με γνώμονα την τελική αναπαραγωγική επιτυχία. Και αυτό δεν αφορά ιδιαιτέρως το σεξ. Στο πλαίσιο της εξελικτικής θεωρίας, η οποιαδήποτε εξεταζόμενη συμπεριφορά, από το σεξ μέχρι το χέσιμο, κρίνεται με γνώμονα τη συνδρομή της, θετική ή αρνητική, στην αναπαραγωγική επιτυχία του ατόμου που την εκδηλώνει. Από εξελικτική σκοπιά, αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που μετράει.
Συμφωνώ βέβαια ότι στον άνθρωπο τα πράγματα γενικά περιπλέκονται από πολλούς κοινωνικούς παράγοντες, γι’ αυτό ακριβώς και μίλησα αποκλειστικά για γενικά φαινόμενα, που παρατηρούνται σε πολλές, ανεξάρτητες μεταξύ τους κοινωνίες. Και όσο κι αν βαυκαλιζόμαστε ότι είμαστε πολιτισμένα όντα που έχουν υπερβεί τη φύση τους, δεν παύουμε να είμαστε βιολογικά όντα, και βαθιά μέσα στο είναι μας κρύβεται μια εξελικτική κληρονομιά εκατομμυρίων ετών, η οποία επηρεάζει, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, τις ενέργειές μας. Προσοχή: επηρεάζει, όχι ορίζει. Δεν είναι απελευθερωτικό αυτό; Δεν είναι πολύ πιο καταπιεστικό αυτό που γράφεις, σχετικά με "την πιθανότητα το φαινόμενο της μονογαμίας να οφείλεται σε κοινωνικο-πολιτιστικούς λόγους και μόνο"; Δηλαδή κοινωνικο-πολιτιστικοί λόγοι ορίζουν τη σεξουαλική μας συμπεριφορά; Μπρρρ.
Με το που πέταξα το εξελικτικό μου πρέπει ήδη να ενόχλησα αρκετούς. Δεν παύει να με εκπλήσσει η ενστικτώδης απέχθεια που εκδηλώνουν οι περισσότεροι απέναντι στις βιολογικές εξηγήσεις, ακόμη και όταν πρόκειται για πράγματα με τόσο αρχέγονα βιολογικό χαρακτήρα όσο το σεξ. Μου φαίνεται ότι η απέχθεια αυτή βασίζεται στην ιδέα ότι η όποια βιολογική εξήγηση αυτομάτως εκμηδενίζει την ελεύθερη βούληση. Δεν κάνει όμως τίποτα τέτοιο. Είμαστε απόλυτα ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε. Να γράψουμε μουσική, να φλερτάρουμε νεαρές γυναίκες, να φλερτάρουμε ηλικιωμένες γυναίκες, να πηδήξουμε από έναν γκρεμό. Τα πράγματα που επιλέγουμε να κάνουμε τα επιλέγουμε εμείς. Δεν μας τα επιβάλλει η φύση μας, και δεν δικαιούμαστε να την κατηγορήσουμε για τις όποιες συνέπειες τελικά υποστούμε. Σε ό,τι επιλέγουμε να κάνουμε μπορεί να έχουν βάλει το χεράκι τους, στον έναν ή τον άλλον βαθμό, ένα κάρο παράγοντες: η κοινωνική μας ανατροφή, το τυχαίο της στιγμής, ένας λογικός συλλογισμός, ένα ξαφνικό συναίσθημα, και ίσως, κάπου εκεί στο βάθος χωμένη, η επάρατη εξελικτική μας κληρονομιά, οι έμφυτες τάσεις μας. Οι οποίες, υπόψιν, δεν είναι τίποτε περισσότερο από τάσεις, στις οποίες μπορούμε ελεύθερα να ενδώσουμε ή να αντιταχθούμε. Αλλά ακόμη κι αν δεχθώ (που δεν το πιστεύω καθόλου) ότι η βιολογική εξήγηση εξορισμού μας στερεί την ελεύθερη βούληση, άραγε δεν κάνει ακριβώς το ίδιο και η όποια κοινωνική εξήγηση; Προς τι η άμεση απέχθεια απέναντι στη βιολογική εξήγηση;
Προτού προχωρήσω στο απλό παράδειγμα που θέλω να αναπτύξω, είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσω κάτι. Στα όσα έγραψα πριν ή θα γράψω τώρα, αυτό που με ενδιαφέρει είναι ο κανόνας. Δεν με απασχολεί η εξαίρεση. Εξαιρέσεις προφανώς θα υπάρχουν πολλές σε οτιδήποτε ισχυριστώ εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος. Από εξελικτική σκοπιά, όμως, οι εξαιρέσεις δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Μπορεί να οφείλονται σε κάποιο τυχαίο γεγονός, σε κάποια παρέκκλιση, σε κάποιον περιβαλλοντικό παράγοντα, σε οτιδήποτε. Ο κανόνας, όμως, είναι κάτι το τελείως διαφορετικό. Ο κανόνας δεν μπορεί να υπάρχει τυχαία, έχει σίγουρα κάποια βαθύτερη αίτια. Ο κανόνας θέλει εξήγηση. Όταν λοιπόν γράφω «οι άνδρες ρέπουν προς την πολυγαμία και οι γυναίκες προς τη μονογαμία» δεν εννοώ ότι κάθε άνδρας επιθυμεί την πολυγαμία περισσότερο από κάθε γυναίκα, αλλά ότι, κατά κανόνα, οι άνδρες επιθυμούν την πολυγαμία περισσότερο απ’ ό,τι οι γυναίκες. Ούτε φυσικά λέω ότι δεν υπάρχουν πολυγαμικές γυναίκες.
Παρεμπιπτόντως, επειδή κι εδώ υπήρξε ένσταση, η ροπή των ανδρών προς την πολυγαμία είναι ένα γεγονός πολύ καλά τεκμηριωμένο, τόσο από ιστορικές όσο και από ανθρωπολογικές έρευνες. Προφανώς εδώ υπάρχει μια σημαντικότατη κοινωνική διάσταση, κυρίως σε ό,τι αφορά την άσκηση εξουσίας. Και μάλιστα, όσο κι αν μπορεί να σας φανεί περίεργο, η άσκηση εξουσίας από μέρους των πολυγαμικών ανδρών δεν γίνεται τόσο εις βάρος των μονογαμικών γυναικών όσο εις βάρος των υπόλοιπων ανδρών, πολλοί από τους οποίους καταδικάζονται στην αγαμία. (Το επισημαίνω αυτό για να απαντήσω εν μέρει και στη μαθηματική ένσταση του Ελληγενή: στο σύνολο των έξι ανδρών και έξι γυναικών του διαγράμματος, μπορείς κάλλιστα να έχεις τρεις δίγαμους άνδρες, τρεις άγαμους, και έξι μονογαμικές γυναίκες. Στις κοινωνίες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών τα πράγματα πολύ συχνά κάπως έτσι είναι. Η φράση «οι άνδρες ρέπουν προς την πολυγαμία» δεν υποδηλώνει κιόλας ότι το καταφέρνουν όλοι! Και στα χαρέμια του ιστορικού παρελθόντος, τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα: Ο αυτοκράτορας και οι ευγενείς συγκέντρωναν εκατοντάδες ή και χιλιάδες γυναίκες στα χαρέμια τους, και οι ταπεινοί χωρικοί έμεναν με το πουλί στο χέρι.) Αλλά περισσότερα γι’ αυτό άλλη φορά, αν θέλετε, γιατί είχα στο μυαλό μου να αναπτύξω ένα άλλο, πιο απλό παράδειγμα.
Γράφω λοιπόν παραπάνω ότι είμαστε ελεύθεροι «να φλερτάρουμε νεαρές γυναίκες, να φλερτάρουμε ηλικιωμένες γυναίκες…». Δεν το έγραψα τυχαία. Κι αυτό επειδή σε έρευνες επί ερευνών έχει διαπιστωθεί ότι, κατά κανόνα πάντα, οι άνδρες βρίσκουν πιο ελκυστικές τις νεαρές γυναίκες από τις ηλικιωμένες. Πέρα από τον ανεπτυγμένο κόσμο, η παρατήρηση αυτή έχει επιβεβαιωθεί και σε εκατοντάδες κοινωνίες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών, οι οποίες δεν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή μεταξύ τους. Εφόσον πρόκειται για ένα γενικό φαινόμενο, έναν κανόνα, οφείλουμε να αναζητήσουμε και μια γενική εξήγηση. Πώς λοιπόν εξηγείται ότι οι περισσότεροι άνδρες βρίσκουν πιο γοητευτικές τις εικοσάχρονες από τις εβδομηντάχρονες;
Θα μπορούσαμε, αν θέλαμε, να προβάλλουμε κάποια κοινωνική, πολιτισμική ή θρησκευτική εξήγηση. Ότι οι άνδρες βρίσκουν γοητευτικές τις νεαρές γυναίκες επειδή έτσι τους έμαθαν οι πατεράδες τους, οι μανάδες τους ή ο κοινωνικός τους περίγυρος, ή επειδή έτσι επιβάλλει ο Γιαχβέ, ο Βάαλ ή το Μεγάλο Μανιτού. Το πρόβλημα με αυτήν την προσέγγιση είναι ότι, δεδομένου ότι μιλάμε για ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε πολλές διαφορετικές, ανεξάρτητες μεταξύ τους κοινωνίες, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν επικοινωνήσει ποτέ μεταξύ τους, θα ήμασταν αναγκασμένοι να προτείνουμε μια διαφορετική κοινωνική ή θρησκευτική εξήγηση για κάθε διαφορετική κοινωνία. Προφανώς κάποιος άλλος κοινωνικός ή θρησκευτικός λόγος θα πρέπει να ισχύει για τους άνδρες της φυλής Γιανομάμο της Βενεζουέλας και άλλος για τους Μασάι της Κένυας ή τους Βουσμάνους της ερήμου Καλαχάρι ή τους ιθαγενείς της Νέας Γουινέας ή τους Αβορίγινες της Αυστραλίας. Γιατί όμως να το κάνουμε αυτό, και να αναγκαστούμε να προτείνουμε εκατοντάδες διαφορετικές εξηγήσεις για καθεμία από τις εκατοντάδες ανεξάρτητες μεταξύ τους φυλές κυνηγών-τροφοσυλλεκτών, τη στιγμή που υπάρχει μία βιολογική εξήγηση που να εξηγεί ικανοποιητικά το φαινόμενο συνολικά;
Η βιολογική εξήγηση βέβαια είναι πολύ απλή: Οι άνδρες που είχαν την έμφυτη τάση να σνομπάρουν τις εικοσάχρονες για χάρη των εβδομηντάχρονων δεν άφησαν πίσω τους απογόνους οι οποίοι να κληρονομήσουν την περίεργή τους αυτή τάση. Ο κόσμος μας αντίθετα κατοικείται από τους απογόνους των ατόμων που διάλεγαν τις εικοσάχρονες αντί των εβδομηντάχρονων, και τη δική τους έμφυτη τάση έχουμε κληρονομήσει. Γιατί άραγε να απορρίψουμε την κομψή απλότητα μιας ουσιαστικά αυταπόδεικτης βιολογικής εξήγησης για χάρη του ανεπίτρεπτα αφειδούς πλουραλισμού των εκατοντάδων διαφορετικών κοινωνικών εξηγήσεων;
@Μπέρνι: Αν θέλεις μπορούμε να συζητήσουμε ποια ακριβώς πιστεύεις ότι είναι τα σφάλματα στον συλλογισμό που ανέπτυξα νωρίτερα περί των συνεπειών της ασυμμετρίας των φύλων ως προς τη γονική επένδυση (ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν είναι δικός μου αλλά του Ρόμπερτ Τρίβερς), αλλά μην τον θεωρείς εκ προοιμίου αφελή. Πρώτα πρώτα, σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζω το σεξ με την αναπαραγωγή. Ξαναδιάβασε αν θες το #17 και θα δεις ότι δεν το κάνω. Μάλιστα, η συνήθεια του ανθρώπου να κανει σεξ για άλλους λόγους πέραν της αναπαραγωγής εμφανίζει μεγάλο εξελικτικό ενδιαφέρον και έχουν γραφτεί πολλά βιβλία γι' αυτό, γιατί πρόκειται για ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο στο ζωικό βασίλειο (το μόνο άλλο ζώο στο οποίο παρατηρείται τεκμηριωμένα είναι οι πυγμαίοι χιμπαντζήδες). Αυτό που όντως έκανα είναι να εξετάσω το σεξ με γνώμονα την τελική αναπαραγωγική επιτυχία. Και αυτό δεν αφορά ιδιαιτέρως το σεξ. Στο πλαίσιο της εξελικτικής θεωρίας, η οποιαδήποτε εξεταζόμενη συμπεριφορά, από το σεξ μέχρι το χέσιμο, κρίνεται με γνώμονα τη συνδρομή της, θετική ή αρνητική, στην αναπαραγωγική επιτυχία του ατόμου που την εκδηλώνει. Από εξελικτική σκοπιά, αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που μετράει.
Συμφωνώ βέβαια ότι στον άνθρωπο τα πράγματα γενικά περιπλέκονται από πολλούς κοινωνικούς παράγοντες, γι’ αυτό ακριβώς και μίλησα αποκλειστικά για γενικά φαινόμενα, που παρατηρούνται σε πολλές, ανεξάρτητες μεταξύ τους κοινωνίες. Και όσο κι αν βαυκαλιζόμαστε ότι είμαστε πολιτισμένα όντα που έχουν υπερβεί τη φύση τους, δεν παύουμε να είμαστε βιολογικά όντα, και βαθιά μέσα στο είναι μας κρύβεται μια εξελικτική κληρονομιά εκατομμυρίων ετών, η οποία επηρεάζει, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, τις ενέργειές μας. Προσοχή: επηρεάζει, όχι ορίζει. Δεν είναι απελευθερωτικό αυτό; Δεν είναι πολύ πιο καταπιεστικό αυτό που γράφεις, σχετικά με "την πιθανότητα το φαινόμενο της μονογαμίας να οφείλεται σε κοινωνικο-πολιτιστικούς λόγους και μόνο"; Δηλαδή κοινωνικο-πολιτιστικοί λόγοι ορίζουν τη σεξουαλική μας συμπεριφορά; Μπρρρ.
Σ' ευχαριστώ που μόνος σου κατέρριψες τον συλλογισμό σου, ο οποίος υποτίθεται πως αποδείκνυε «ότι είναι μαθηματικώς αδύνατο». Άρα δεν είναι μαθηματικώς αδύνατο κι επομένως σταμάτα να το παρουσιάζεις έτσι. Και συνυπολόγισε και τους άγαμους, όπως λέει ο panadeli στο #44.
Είναι μαθηματικά δυνατό μόνο για μια χρονική στιγμή στην ιστορία. Μετά γίνεται μαθηματικά άτοπο. Θα εξηγήσω πώς και γιατί, αφού πρώτα πω πως τους άγαμους τους συνυπολογίζω, αλλά δεν μπορεί να αλλάζουν πολύ το αποτέλεσμα. Δεν γίνεται ο μισός πληθυσμός να είναι πολυγαμικός σε βάρος του άλλου μισού και ξέρουμε πολύ καλά ότι τα ποσοστά αγαμίας δεν διαφέρουν ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες. Αυτά είναι θεωρητικά πιθανά, αλλά δεν ισχύουν. Θα ίσχυαν μόνο σε μια κοινωνία που σεξ έκαναν μόνο οι Χ (ας τους πούμε "κοινωνικά ισχυρούς"). Εξάλλου αλλάζουν και το σχήμα· έτσι οι μισοί άντρες τείνουν προς την διγαμία ενώ οι άλλοι μισοί τείνουν προς την αγαμία. Αυτό δεν είναι καθόλου ισοδύναμο του "οι άντρες τείνουν προς την πολυγαμία".
Λοιπόν, ας ονομάσουμε τους δεσμευμένους άντρες Μπλε και τις γυναίκες Κόκκινες, ενώ τους αδέσμευτους άντρες Πράσινους και τις γυναίκες Μοβ. Έχουμε 100 άτομα σε κάθε πληθυσμιακή ομάδα.
Για ευκολία, θα πούμε ότι οι δεσμευμένοι είναι στις ηλικίες των 30-60 ενώ οι αδέσμευτοι στις ηλικίες 15-29.
Οι δεσμευμένοι λοιπόν, όντας παραδοσιακοί, έχουν όλοι πάει με έναν σύντροφο στη ζωή τους. Άρα Μπλε-Κόκκινες σημειώσατε Χ. Οι αδέσμευτοι είναι μικροί και έχουν προλάβει να πάνε μόνο με έναν σύντροφο, άρα σημειώσατε παντού Χ. Άρα έχουμε:
Σύνολο συντρόφων Μπλε: 100 - ΜΟ συντρόφων Μπλε: 1
Σύνολο συντρόφων Κόκκινων: 100 - ΜΟ συντρόφων Κόκκινων: 1
Σύνολο συντρόφων Πράσινων: 100 - ΜΟ συντρόφων Πράσινων: 1
Σύνολο συντρόφων Μοβ: 100 - ΜΟ συντρόφων Μοβ: 1
Ως εδώ καλά. Ωστόσο οι Μπλε είναι πολυγαμικοί κι αφού οι Κόκκινες δεν είναι, αναγκαστικά θα πάνε με τις Μοβ. Ο καθένας πάει με 1 Μοβ, αυξάνοντας το σύνολο συντρόφων της ομάδας κατά 100 και τον ΜΟ κατά 1. Η ίδια αύξηση επέρχεται και στις Μοβ.
Καλά ως εδώ. Οι μεν Κόκκινες και Πράσινοι έχουν ΜΟ 1 και σύνολο 100, οι δε Μπλε και Μοβ έχουν ΜΟ 2 και σύνολο 200. Περνάνε τα χρόνια, πεθαίνουν οι Κόκκινες και οι Μπλε και οι Μοβ κάνουν μόνιμους δεσμούς με τους Πράσινους. Αυξάνουν λοιπόν κατά 1 τον μέσο όρο τους και κατά 100 το σύνολό τους. Ας δούμε ξανά σύνολα:
Σύνολο συντρόφων Πράσινων: 200 - ΜΟ συντρόφων Πράσινων: 2
Σύνολο συντρόφων Μοβ: 300 - ΜΟ συντρόφων Μοβ: 3
Τι έχουμε εδώ; Οι Πράσινοι έχουνε πάει με λιγότερες συντρόφους από τις Μοβ. Φυσικά, αφού οι Μοβ είχαν προηγουμένως πάει με τους Μπλε. Το μοντέλο λοιπόν κάπου χωλαίνει. Ακόμη κι αν οι Πράσινοι πάνε με τις νεότερες αδέσμευτες, ίσα που θα ισοφαρίσουν τις Μοβ. Τούτο βέβαια σημαίνει ότι οι γυναίκες έχουν κατά μέσο όρο περισσότερους συντρόφους από τους άντρες, τουλάχιστον μέχρι κάποια ηλικία.
Υπόψιν ότι όλες οι έρευνες που διεξάγονται στις ηλικίες 15-29, βρίσκουν ότι τάχα μου οι άντρες πάνε με περισσότερες γυναίκες, ως και τρεις φορές. Άρα και το παραπάνω μοντέλο εκτόνωσης των δεσμευμένων δεν μπορεί να είναι αληθές. Εξάλλου ξαναλέω ότι το σκεπτικό πως οι άντρες γίνονται ξαφνικά λυσσάρηδες αφού δεσμευτούν, δεν έχει βάση.
Αυτό που έχω τονίσει πολλές φορές ότι είναι μαθηματικά αδύνατον, είναι να παρουσιάζονται διαφορετικοί ΜΟ για γυναίκες και άντρες, στο σύνολο του πληθυσμού.
[warning: αγγλισμός]Θα πάρω μια στιγμή[/warning: αγγλισμός] να ευχαριστήσω το Μεγάλο Μανιτού, τον Τουτατή και την Αμόρα για τουτοδώ το ωραίο νήμα :)
Πέραν αυτού, ήθελα να σημειώσω ότι, προσωπικά τουλάχιστον, όταν αναφέρομαι σε ένα στερεότυπο, δεν σημαίνει ότι το αποδέχομαι, ότι το θεωρώ σωστό, ή ότι ζω τη ζωή μου σύμφωνα με αυτό. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι ότι το στερεότυπο δεν υπάρχει.
Εγώ αυτό που εννοούσα, αλλά δεν έγραψα, είναι ότι υπάρχουν ΠΟΛΛΑ δείγματα γυναίκας που να μην «επιδιώκουν κάτι σε αντάλαγμα» στην οποιαδήποτε σχέση την οποία έχουν. Το ότι οι «πολλοί μα πάρα πολλοί» άντρες δεν έχουν δει ούτε ένα, σημαίνει ή ότι ζουν σε εξαιρετικά περιορισμένο κύκλο ανθρώπων, ή έχουν κατατάξει τις εν λόγω γυναίκες σε κατηγορίες που τους επιτρέπουν να μην τις λαμβάνουν υπόψη (είναι πουτάνα/είναι σκύλα/είναι άντρας κ.ο.κ.).
Πέραν αυτού, ήθελα να σημειώσω ότι, προσωπικά τουλάχιστον, όταν αναφέρομαι σε ένα στερεότυπο, δεν σημαίνει ότι το αποδέχομαι, ότι το θεωρώ σωστό, ή ότι ζω τη ζωή μου σύμφωνα με αυτό. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι ότι το στερεότυπο δεν υπάρχει.
Elsa
¥
Μα, ακριβώς! :up:
Βρε Ζαζ, θα ήθελα κάτι πιο ερωτικό, πιο αγαπησιάρικο, πιο σέξι! :) Δε μιλάμε για λογιστική...
bernardina
Moderator
Welcome to the real world. Where the fuck have you been all this time?
Μ' άλλα λόγια, αν τη σεξουαλική μας συμπεριφορά την όριζε αποκλειστικά και μόνο το βασικό μας ένστικτο, θα ζευγαρώναμε ελεύθερα κι ωραία με όποιον/όποιαν/όποιους/όποιες μας έκανε κέφι, όπου, όποτε και όπως μας έκανε κέφι, όπως τ' αδέλφια μας τα ζώα. Κάποιοι θα πουν αμήν και πότε, ίσως μαζί τους κι εγώ. Ίσως, λέω.
Εδώ καλά καλά δεν μπορούμε να φάμε και να πιούμε, να χέσουμε και να κατουρήσουμε έξω από τους κοινωνικούς κανόνες -θα ζευγαρώσουμε έξω απ' αυτούς; Σε ποια κοινωνία, σε ποια χρονική στιγμή το έχεις δει αυτό στην απόλυτη έκφρασή του;
Α, κι αν θέλεις, επανάλαβε την ερώτηση-μπρρρ σου, ας πούμε... σε έναν ομοφυλόφιλο που δεν έχει βγει απ' τη ντουλάπα (μ' αρέσει ο αγγλισμός και τον χρησιμοποιώ συνειδητά)
bernardina
Moderator
Ακούς, Ζαζόπουλο; Για σένα χτυπάν οι καμπάνες...
H νι-γαμία αφορά όσους έχουν τουλάχιστον μία σχέση. Η δε αγαμία δεν μπορεί να υπολογίζεται καν ως καθαρή τάση διότι δεν αποτελεί πάντα επιλογή του ίδιου του ατόμου.
Μισό λεπτό, αλλά πότε από το «σεξ» περάσαμε στη «σχέση»; Εγώ αναφέρθηκα συγκεκριμένα στο σεξ, που ήταν και το θέμα μας.
Επίσης, το τι πιστεύει κάποιος για το πώς φέρεται, είναι φυσικά ένα στοιχείο — αλλά υποκειμενικό κατ' άτομο. Οπότε η αναγωγή του σε αντικειμενικό απαιτεί έναν κάποιον χειρισμό — κυρίως δε τον συνυπολογισμό της άρνησης (denial) και της αυταπάτης με τις οποίες φιλτράρει το συγκεκριμένο άτομο τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς του. :)
Ο Ζάκης Ζαζόπουλος δεν εννόησε την εδώ υπονοούμενη κωδωνοκρουσία.
bernardina
Moderator
Νίκελ, μη με αναγκάσεις να κατεβάσω από τα ράφια τα ευαγγέλια του φεμινισμού και ν' αρχίσω να γράφω τσιτάτα, πρώτον γιατί δεν προλαβαίνω και δεύτερον γιατί έχω πάψει προ πολλού να πιστεύω σε ευαγγέλια. Ξέρεις πως η πάλη ανάμεσα στο βιολογικό και το κοινωνικό/πολιτιστικό υπόβαθρο ως εργαλείο ερμηνείας της ανθρώπινης συμπεριφοράς καλά κρατεί και συχνά γίνεται λυσσαλέα, αν και τις περισσότερες φορές ειλικρινά δεν καταλαβαίνω το λόγο. Για μένα η αλήθεια βρίσκεται άλλοτε στη μία, άλλοτε στην άλλη και άλλοτε σε κάποιο σημείο της μεταξύ τους απόστασης, όμως αυτή η συζήτηση δεν είναι της παρούσης. Ο ωμός δαρβινισμός δεν με ενοχλεί απλώς αισθητικά, με απωθεί επειδή προσπαθεί να ερμηνεύσει τα πάντα με βιολογικούς όρους κι αυτό οδηγεί σε πολύ σκοτεινές απολήξεις που αγγίζουν τον ρατσισμό. Προφανώς δεν αρνούμαι ότι η εξελικτική κληρονομιά επηρεάζει τις ενέργειές μας. Πώς θα μπορούσα, χωρίς να γίνω γελοία; Όμως να μην ξεχνάμε ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος εκτός από την αμυγδαλή έχει και τους μετωπιαίους λοβούς. Με άλλα λόγια, είμαστε 1)τα ένστικτά μας 2)όπως τα διαμορφώνει η κοινωνία και η εποχή που ζούμε και 3) στο βαθμό που συμμορφωνόμαστε ως πρόσωπα προς αυτό το πολιτιστικό μοντέλο. Όπου σε προηγούμενο σχόλιό μου παρείσφρησαν οι λέξεις "και μόνο" ήταν λάθος διατύπωσης (και μόνο) :laugh:.
Ζάζουλα, και το σεξ ένα
Άντε πάλι με την pop psychology... Προσωπικά, δεν ανήγαγα κάτι σε αντικειμενικό, για τον εαυτό μου μίλησα. Τώρα τα περί άρνησης και αυταπάτης δεν καταλαβαίνω πόθεν συνάγονται σε ό,τι αφορά τη συγκεκριμένη τοποθέτηση. Με βάζεις στον πειρασμό να πω ότι έχεις στο μυαλό σου ένα στερεότυπο (κάποια λέει Χ άρα εννοεί Ψ που προέρχεται από το Φ επομένως η κάποια είναι Α) το οποίο προβάλεις στα λεγόμενα των άλλων
panadeli
¥
Μπέρνι συμφωνώ 100% με την παραπάνω πρόταση. Δεν λέω κάτι διαφορετικό. Διάβασε ξανά ό,τι έγραψα και θα το δεις καθαρά. Πού είναι ο ωμός δαρβινισμός;
Εγώ άπλα έβαλα μέσα στην κουβέντα το (1), το οποίο δεν είχε μπει μέχρι τότε, γιατί μιλούσαμε αποκλειστικά για το (3). Για μένα, το να μιλάς για το (3) χωρίς να αναφέρεις καθόλου το (1) είναι προβληματικό. Δεν συμφωνείς; Δεν αρνούμαι καθόλου τον ρόλο των (2) και (3).
Ένα είδους ή ενός είδους; Ειδού ((sic) το ερώτημα.
SBE
¥
Κοιτάζοντας όλη τη συζήτηση από την αρχή (σχεδόν), να πω ότι το 47 λέει λίγο πολύ πράγματα που συμφωνώ.
Όμως, παρατηρώ ότι κάνουμε κύκλους γιατί συμβαίνει το εξής:
Ομιλητής Α: Ισχύει το Χ
Ομιλητής Β: Το Χ ισχύει από τη μεριά που το κοιτάζεις
Ομιλητής Α: Αυτά είναι ψυχαναλύσεις της δεκάρας, το Χ ισχύει ανεξάρτητα από τον παρατηρητή
.... πενήντα ανταλλαγές πιο κάτω...
Ομιλητής Β: Το Χ δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις
Ομιλητής Α: Ο καθένας μπορεί να νομίζει ότι δεν ισχύει το Χ, αλλά ο αντικειμενικός παρατηρητής να βλέπει ότι ισχύει (συνεπώς έχω δίκιο)
Ομιλητής Α είναι ο Ζαζ, ομιλητής Β είναι δυο- τρεις από τους υπόλοιπους. Χωρίς παρεξήγηση, Ζαζ, μου φαίνεται ότι δεν μπορεί να σε πείσει κανείς- όχι να σου αλλάξει γνώμη, απλά να σε κάνει να δεχτείς ότι υπάρχει ποικιλία συμπεριφορών και ίσως εσύ βλέπεις κυρίως τη μία ή ερμηνεύεις τα πάντα μέσα από το πρίσμα της μίας.
Παρεμπιπτόντως, αυτό το "μέσα από το πρίσμα" ήταν που έλεγα πιο πάνω ότι με κάνει επιφυλακτική, και ότι δεν μου αρέσει να με θεωρούν δυνάμει Χ, Υ, Ζ πριν με γνωρίσουν.
Όμως, παρατηρώ ότι κάνουμε κύκλους γιατί συμβαίνει το εξής:
Ομιλητής Α: Ισχύει το Χ
Ομιλητής Β: Το Χ ισχύει από τη μεριά που το κοιτάζεις
Ομιλητής Α: Αυτά είναι ψυχαναλύσεις της δεκάρας, το Χ ισχύει ανεξάρτητα από τον παρατηρητή
.... πενήντα ανταλλαγές πιο κάτω...
Ομιλητής Β: Το Χ δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις
Ομιλητής Α: Ο καθένας μπορεί να νομίζει ότι δεν ισχύει το Χ, αλλά ο αντικειμενικός παρατηρητής να βλέπει ότι ισχύει (συνεπώς έχω δίκιο)
Ομιλητής Α είναι ο Ζαζ, ομιλητής Β είναι δυο- τρεις από τους υπόλοιπους. Χωρίς παρεξήγηση, Ζαζ, μου φαίνεται ότι δεν μπορεί να σε πείσει κανείς- όχι να σου αλλάξει γνώμη, απλά να σε κάνει να δεχτείς ότι υπάρχει ποικιλία συμπεριφορών και ίσως εσύ βλέπεις κυρίως τη μία ή ερμηνεύεις τα πάντα μέσα από το πρίσμα της μίας.
Παρεμπιπτόντως, αυτό το "μέσα από το πρίσμα" ήταν που έλεγα πιο πάνω ότι με κάνει επιφυλακτική, και ότι δεν μου αρέσει να με θεωρούν δυνάμει Χ, Υ, Ζ πριν με γνωρίσουν.
Δεν εξαρτάται από το τι δεχόμαστε ότι μπορούμε να εξετάσουμε κάτω από τον όρο «σεξουαλική συμπεριφορά»; Εξετάζουμε και την ίδια την επιθυμία για σεξ και την «πολυγαμία/μονογαμία» όπως ορίστηκε στο νήμα; Γιατί το πρώτο μπορεί να είναι κυρίως βιολογικό και το δεύτερο κυρίως κοινωνικό. Το πρόβλημα δεν προκύπτει από κάποια «απέχθεια» στις βιολογικές ερμηνείες γενικώς (εδώ απαντάω στον panadeli), αλλά όταν οι βιολογικές ερμηνείες εφαρμόζονται σε κατεξοχήν κοινωνικά φαινόμενα.
Για να φέρω ένα παράδειγμα, δεν έχει πάει κανένας κοινωνικός επιστήμονας να ερμηνεύσει την κίνηση της γης με τη γλωσσολογία, ούτε τους 9 μήνες εγκυμοσύνης με τις πολιτισμικές σπουδές. Δεν μπορεί να παρατηρείς ότι συστηματικά σε μια κοινωνία οι γυναίκες μπορούν να έχουν πολύ μεγάλο αριθμό ερωτικών συντρόφων ενώ σε μια άλλη συστηματικά μπορούν να έχουν μόνο έναν, και να ερμηνεύεις και τα δύο φαινόμενα χρησιμοποιώντας τη βιολογία, γιατί τότε έχουμε μια έννοια-λάστιχο που μπορεί να εφαρμοστεί παντού: Η γιαγιά μου ήταν μονογαμική αφού πήγε με έναν άντρα στη ζωή της, η φίλη μου η Ερμιόνη είναι μονογαμική γιατί δεν έκανε ποτέ σεξ έξω από τις 150 σχέσεις που είχε μέχρι τώρα στη ζωή της, και αυτά τα δύο μαζί οφείλονται στο ότι από τη φύση της η γυναίκα είναι μονογαμική γιατί πρέπει, ξερωγώ, να θηλάζει (δική μου βερσιόν). Μ' άλλα λόγια, επιχειρείται η ερμηνεία των σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους, σχέσεις οι οποίες υπάρχουν μόνο κοινωνικά (δεν μπορεί να υπάρξει εξωκοινωνική σχέση μεταξύ ανθρώπων), με βασικό εργαλείο τη βιολογία. Το ότι μπαίνουν και βιολογικοί παράγοντες σε κάθε κοινωνικό φαινόμενο αυτό είναι σίγουρο, π.χ. είτε με έναν είτε με 150 άντρες, είτε με μία είτε με 150 γυναίκες, ο γενικός κανόνας είναι ότι μια γυναίκα θα νιώσει σίγουρα την επιθυμία να κάνει σεξ, κι αυτή η επιθυμία δεν θα εξαρτάται από πολιτισμικούς ή κοινωνικούς παράγοντες. Από κοινωνικούς παράγοντες εξαρτάται μόνο το τι θα κάνει μ' αυτή την επιθυμία.*
Προσωπικά πάντως δεν βλέπω κάτι περίεργο στην τάση να προτείνονται για τα πάντα βιολογικές ερμηνείες. Η απέχθεια για την οποία μίλησε πιο πριν ο panadeli είναι απέχθεια μάλλον για τις κοινωνικές και όχι για τις βιολογικές ερμηνείες, γιατί οι κοινωνικές ερμηνείες σημαίνουν και δυνατότητες αλλαγής της κοινωνίας, ενώ οι βιολογικές συνεπάγονται συμβιβασμό με την υπάρχουσα κατάσταση, με την (σχεδόν) αιώνια φύση. Έτσι, η κατάθλιψη δεν οφείλεται κυρίως στο ότι κάποιος έχασε τη δουλειά του ή ζει μέσα σε ανεπίλυτα κοινωνικά αδιέξοδα, αλλά στο γονίδιο της κατάθλιψης, οι γυναίκες δεν καταπιέζονται π.χ. από ένα πατριαρχικό σύστημα που μπορεί να αλλάξει, αλλά γιατί είναι από τη φύση τους πιο αδύναμες κλπ. (Δεν αποδίδω αυτόν τον τρόπο σκέψης στον panadeli, εννοείται. Γενικά μιλάω για αυτά που βλέπουμε γύρω μας.)
@panadeli: μια απορία. Αναφέρεις κάποιες έρευνες και λες π.χ. πως έχει αποδειχτεί ότι οι άντρες έλκονται από μικρότερες γυναίκες. Γιατί, έχει βρεθεί ότι οι νέες γυναίκες έλκονται από 70ρηδες; Ή, λες ότι η πολυγαμικότητα του άντρα έχει τεκμηριωθεί. Ενώ έχει τεκμηριωθεί αντίστοιχα η μονογαμικότητα της γυναίκας; Και αν ναι, πού μετρήθηκε; Στη Σουηδία, ή στα χωριά της Ινδίας που θάβουν τις γυναίκες μαζί με τους άντρες τους; Θέλω να πω, αυτά που λες πως έχουν τεκμηριωθεί μπορεί να ισχύουν, δε σημαίνει όμως ότι δεν ισχύουν για όλους τους ανθρώπους, άντρες και γυναίκες.
*Αν και βέβαια μπορεί, για κοινωνικούς λόγους, να μην αναγνωρίζει καν αυτή την επιθυμία ως σεξουαλική, (γιατί έχει μάθει ότι δεν υπάρχει γυναικεία επιθυμία για σεξ), αλλά να τη θεωρεί π.χ. «υστερία» (κάτι τέτοια δεν μελετούσε ο Φρόιντ στον καιρό του; )