Αν κρίνω απ' την δική μου εμπειρία, μάλλον τώρα είναι διευθύντρια και όχι συνταξιούχος.
Το νήμα για την παιδεία
- Thread starter tsioutsiou†
- Start date
SBE
¥
Κι η δική μου εμπειρία από το διαχωρισμό είναι κακή και όχι από το σχολείο αλλά από τα γερμανικά που πήγα στη Γερμανία να κάνω μαθήματα πριν μερικά χρόνια.
Οι Γερμανοί λοιπόν μας χώρισαν σε τμήματα ανάλογα με τους βαθμούς μας και έτσι βρέθηκα σε ένα τμήμα τούβλων, με αποτέλεσμα να είμαστε όλοι μουγκοί στο μάθημα και να δημιουργείται μια ωραία ατιμόσφαιρα. Το χειρότερο ήταν που στο αποχαιρετιστήριο πάρτυ μας μας ζήτησαν να ετοιμάσει κάθε τμήμα από ένα πεντάλεπτο ψυχαγωγίας και οι προχωρημένοι είχαν ετοιμάσει ολόκληρο σκετς με αναφορές στα μαθήματα και τις επισκέψεις που κάναμε, με μπόλικη γερμανική κουλτούρα κλπ από τα οποία εγώ με το ζόρι έπιανα μέσες άκρες, οπότε αντί να απολαμβάνω το θέαμα έκανα ό,τι κι οι άλλοι που κοιτάζανε τις αντιδράσεις των γερμανών δασκάλων για να καταλάβουν αν έπρεπε να γελάσουμε ή να χειροκροτήσουμε.
Οπότε ναι, επωφελούνται οι κακοί μαθητές.
Από την άλλη μου λέγανε ότι το πρώτο τρίμηνο στο Καίμπριτζ κάνουν χρυσές δουλειές οι ψυχαναλυτές κι οι σύμβουλοι καθώς οι φοιτητές που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν οι πρώτοι κι οι καλύτεροι στο σχολείο τους πέφτουν από τα σύννεφα, γιατί βρίσκονται σε τάξη που ΟΛΟΙ είναι οι πρώτοι και οι καλύτεροι του σχολείου τους. Για πολλούς το πλήγμα είναι τεράστιο και ακολουθούν αυτοκτονίες κλπ.
Οπότε τελικά, κάνει καλό ψυχολογικά στους καλούς η συνδιδασκαλία με τους κακούς;
Οι Γερμανοί λοιπόν μας χώρισαν σε τμήματα ανάλογα με τους βαθμούς μας και έτσι βρέθηκα σε ένα τμήμα τούβλων, με αποτέλεσμα να είμαστε όλοι μουγκοί στο μάθημα και να δημιουργείται μια ωραία ατιμόσφαιρα. Το χειρότερο ήταν που στο αποχαιρετιστήριο πάρτυ μας μας ζήτησαν να ετοιμάσει κάθε τμήμα από ένα πεντάλεπτο ψυχαγωγίας και οι προχωρημένοι είχαν ετοιμάσει ολόκληρο σκετς με αναφορές στα μαθήματα και τις επισκέψεις που κάναμε, με μπόλικη γερμανική κουλτούρα κλπ από τα οποία εγώ με το ζόρι έπιανα μέσες άκρες, οπότε αντί να απολαμβάνω το θέαμα έκανα ό,τι κι οι άλλοι που κοιτάζανε τις αντιδράσεις των γερμανών δασκάλων για να καταλάβουν αν έπρεπε να γελάσουμε ή να χειροκροτήσουμε.
Οπότε ναι, επωφελούνται οι κακοί μαθητές.
Από την άλλη μου λέγανε ότι το πρώτο τρίμηνο στο Καίμπριτζ κάνουν χρυσές δουλειές οι ψυχαναλυτές κι οι σύμβουλοι καθώς οι φοιτητές που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν οι πρώτοι κι οι καλύτεροι στο σχολείο τους πέφτουν από τα σύννεφα, γιατί βρίσκονται σε τάξη που ΟΛΟΙ είναι οι πρώτοι και οι καλύτεροι του σχολείου τους. Για πολλούς το πλήγμα είναι τεράστιο και ακολουθούν αυτοκτονίες κλπ.
Οπότε τελικά, κάνει καλό ψυχολογικά στους καλούς η συνδιδασκαλία με τους κακούς;
Η μόνη μου εμπειρία από τον διαχωρισμό είναι όταν ο γιος μου στην Α' Γυμνασίου πήγε σε ιδιωτικό σχολείο όπου χωρίζουν τα παιδιά σε τμήματα αγγλικών ανάλογα με την εικόνα που έδωσαν στις εξετάσεις εισαγωγής στο σχολείο. Επειδή η εικόνα του στις εξετάσεις ήταν πολύ καλή, τον έβαλαν στο ανώτερο τμήμα, όπου δεν κατάφερε, και στα έξι χρόνια του Γυμνασίου-Λυκείου, να πάρει αγγλικά πάνω από 15. Είχα παραπονεθεί μια φορά ότι βασανίζεται σ' αυτό τμήμα όπου έκαναν αμερικανική λογοτεχνία, και ότι αν τον είχαν βάλει στο αμέσως κατώτερο τμήμα, θα έβλεπε καμιά φορά τις προσπάθειές του να αμείβονται με κανένα άριστα, αλλά με έπεισαν ότι στο κατώτερo τμήμα θα μάθαινε λιγότερα πράγματα. Άρα, ναι, η επαφή του με τους άριστους του ανώτερου τμήματος πρέπει να του έκανε καλό.
Στα δημόσια σχολεία που έχω διδάξει εγώ 23 χρόνια δεν υπάρχει διαχωρισμός, οπότε δεν ξέρω τι γίνεται. Το μόνο που ξέρω είναι ότι πάντα τύχαινε να έχουμε σε μερικές τάξεις παιδιά που η αντιληπτική τους ικανότητα ήταν επιπέδου για ειδικό σχολείο, και οι καθηγητές δεν ασχολούνταν ιδιαίτερα μαζί τους, επειδή δεν είχαν ούτε τον χρόνο ούτε την εκπαίδευση για να ασχοληθούν. Το αν ωφελούνταν τα παιδιά από τη φοίτησή τους σε κανονική αντί για ειδική τάξη δεν είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω, αλλά είχα την αίσθηση ότι ένιωθαν αποκλεισμένα και απομονωμένα επειδή τα άλλα παιδιά δεν τα αντιμετώπιζαν ως ισότιμα.
Στα δημόσια σχολεία που έχω διδάξει εγώ 23 χρόνια δεν υπάρχει διαχωρισμός, οπότε δεν ξέρω τι γίνεται. Το μόνο που ξέρω είναι ότι πάντα τύχαινε να έχουμε σε μερικές τάξεις παιδιά που η αντιληπτική τους ικανότητα ήταν επιπέδου για ειδικό σχολείο, και οι καθηγητές δεν ασχολούνταν ιδιαίτερα μαζί τους, επειδή δεν είχαν ούτε τον χρόνο ούτε την εκπαίδευση για να ασχοληθούν. Το αν ωφελούνταν τα παιδιά από τη φοίτησή τους σε κανονική αντί για ειδική τάξη δεν είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω, αλλά είχα την αίσθηση ότι ένιωθαν αποκλεισμένα και απομονωμένα επειδή τα άλλα παιδιά δεν τα αντιμετώπιζαν ως ισότιμα.
Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο πρέπει να υπάρχουν ειδικά εκπαιδευμένοι δάσκαλοι στις τάξεις, που να ασχολούνται μεμονωμένα με τα παιδιά. Φυσικά, θα ήταν άριστο αν ο κάθε καθηγητής λάμβανε ειδική περαιτέρω κατάρτιση.
Αυτή είναι και η αιτία που βρίσκω τη θέση της ΟΛΜΕ και της κάθε ΟΛΜΕ για τη δια βίου εκπαίδευση ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ. Ειδικά στο θέμα του αυτισμού, και της εκπαίδευσης των παιδιών, οι έρευνες είναι πολλές και οι εξελίξεις θεαματικές και συνεχείς. Στα σεμινάρια που παρακολούθησα έμαθα πως παιδιά με αυτισμό έχουν τη δυνατότητα να εντάσσονται απολύτως στο μέσο όρο όταν αποφοιτούν από το σχολείο - αυτό σημαίνει ότι δεν δείχνουν διαφορετικά, και δεν φέρονται διαφορετικά, με αποτέλεσμα να μπορούν όχι απλώς να αυτοεξυπηρετηθούν, αλλά να ενταχθούν απόλυτα στο κοινωνικό σύνολο. Βέβαια, για να γίνει αυτό, χρειάζεται ειδική και συνεχής ενασχόληση από τους γονείς, αλλά και από το δάσκαλο.
Σε εκείνους που παρακολούθησαν τα σεμινάρια υπήρχαν δάσκαλοι και καθηγητές που έρχονταν οικειοθελώς, γιατί είχαν στις τάξεις τους μαθητές και ήθελαν να τους βοηθήσουν. Όλοι είχαν να καταθέσουν και από μια ιστορία κακής συμπεριφοράς συναδέλφου τους, που μπορεί να έχει πολύ άσχημα αποτελέσματα σε ένα μαθητή που έχει διαφορετικές ανάγκες από αυτές του μέσου όρου. Άντε τώρα να πείσεις το «συνάδελφο» ότι πρέπει να επιμορφωθεί, για να μην αντιμετωπίζει το αυτιστικό παιδί ως παιδί κατώτερου θεού.
Το πιο δύσκολο απ' όλα είναι να τον πείσεις να επιμορφωθεί εκτός ωρών διδασκαλίας, π.χ. να διαθέσει μερικές μέρες από τις καλοκαιρινές του διακοπές ή μερικά Σάββατα. Δεν έχει σημασία που αυτή η επιμόρφωση θα του χρησιμεύσει και θα τον κάνει καλύτερο εκπαιδευτικό και άνθρωπο, ο μόνος λόγος να δεχτεί είναι αν χάσει ώρες από τα μαθήματά του. Αλλιώς, η επιμόρφωση είναι περιττή. Ακούγομαι σκληρή, το ξέρω, αλλά μιλάω εκ πείρας. Όσα επιμορφωτικά σεμινάρια και να μας πρόσφερε το υπουργείο, πήγαιναν στον βρόντο αν δεν γίνονταν εντός εργασίμων ωρών. Η δε Ένωση Καθηγητών Καλλιτεχνικών Μαθημάτων είχε βρει μια ωραία φάμπρικα (προσωπική μου άποψη), που δεν ξέρω αν ισχύει ακόμα: Κάθε Σεπτέμβριο, το πρώτο 10ήμερο, οι καθηγητές των καλλιτεχνικών δεν πατούσαν στο σχολείο επειδή η Ένωσή τους τούς περνούσε από ετήσια επιμόρφωση. Όποιος έχει υπηρετήσει σε σχολείο ξέρει ότι το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου είναι περίοδος πυρετώδους δραστηριότητας, με εγγραφές και εξετάσεις ανεξεταστέων. Η δουλειά έπεφτε λοιπόν στις πλάτες των υπολοίπων, που δεν είχαν "ετήσια επιμόρφωση" εντός ωρών εργασίας. Υποθέτω ότι αν η επιμόρφωση γινόταν κάποια Σάββατα ή μετά το ωράριο του σχολείου, δεν θα πατούσε ψυχή.
SBE
¥
Κανονικά, επειδή επισήμως οι καθηγητές εργάζονται 12 μήνες το χρόνο, θα έπρεπε οι επιμορφώσεις να γίνονται για μια ή δύο βδομάδες μετά το τέλος της σχολικής χρονιάς και να συνδέονται με τη βαθμολογική- μισθολογική- μοριοδοτική εξέλιξη. Το πανεπιστήμιο που δουλεύω έχει όρο να παρακολουθούμε δύο επιμορφώσεις ανά διετία. Αν δεν το κάνεις σου έρχεται ένα διακριτικό γράμμα που στο θυμίζει. Δεν ξέρω τι γίνεται αν αγνοήσεις το γράμμα. Πάντως άμα πας σε όλα και άμα κάνεις και κάτι άλλα επαγγελματικά που σου ζητάνε ανεβαίνεις βαθμολογικά. Εγώ είμαι στην ανώτατη βαθμίδα γιατί ήμουνα καλό παιδί και πλέον έχουν πάψει να με ενοχλούν αλλά πηγαίνω στην επιμόρφωση για άλλους λόγους:
Στις ημέρες επιμόρφωσης οι οποίες καθορίζονται τοπικά, όχι κεντρικά, μας ταϊζουν και μας ποτίζουν και πέρα από την επιμόρφωση μας φέρνουν είτε κανέναν ομιλητή φανταιζί είτε κάτι που τραβάει την προσοχή, π.χ. είχαμε κάποιους από το τμήμα αστρονομίας που είχαν στήσει μίνι-πλανητάριο σε ένα από τα δωμάτια και μπορούσες να πας να χαζέψεις, να πατήσεις μερικά κουμπιά και να ενημερωθείς για την αποτυχημένη αποστολή στον Άρη. Εκείνη τη φορά νομίζω ότι είχαν εμφανιστεί οι πάντες.
Στις ημέρες επιμόρφωσης οι οποίες καθορίζονται τοπικά, όχι κεντρικά, μας ταϊζουν και μας ποτίζουν και πέρα από την επιμόρφωση μας φέρνουν είτε κανέναν ομιλητή φανταιζί είτε κάτι που τραβάει την προσοχή, π.χ. είχαμε κάποιους από το τμήμα αστρονομίας που είχαν στήσει μίνι-πλανητάριο σε ένα από τα δωμάτια και μπορούσες να πας να χαζέψεις, να πατήσεις μερικά κουμπιά και να ενημερωθείς για την αποτυχημένη αποστολή στον Άρη. Εκείνη τη φορά νομίζω ότι είχαν εμφανιστεί οι πάντες.
Αυτό προσπάθησε να το βάλεις στο μυαλό εκείνων των εκπαιδευτικών που νομίζουν ότι το δημόσιο τούς πληρώνει 12 τον χρόνο, για να δουλεύουν μόνο τους 9. Αν τολμούσε ένας υπουργός Παιδείας να ζητήσει να διαθέσουν έστω και μία βδομάδα από τις διακοπές για επιμόρφωση, θα ορμούσε η ΟΛΜΕ να τον δαγκώσει, δηλώνοντας ότι για να δουλέψουν κατά τη διάρκεια των τρίμηνων συνολικά (δύο μήνες το καλοκαίρι και ένας Χριστούγεννα-Πάσχα) διακοπών, πρέπει να πληρωθούν έξτρα, ο μισθός που παίρνουν για να κάθονται στο σπίτι τους δεν φτάνει.
Αυτό το αναδημοσιεύω έτσι όπως το βρήκα και ελπίζω να γίνει το καλύτερο, όποιο κι αν είναι αυτό.
Αυτό που με κάνει περήφανη στην Ελλάδα (μέχρι στιγμής)
03/03/2012
της Άννας Δαμιανίδη
Στο protagon.gr
Άλλους τους κάνει περήφανους η Ακρόπολη. Άλλους οι παρελάσεις αρμάτων μάχης και οι «αγορές του αιώνα». Άλλους τα κλασικά κείμενα, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, η έδρα στην Οξφόρδη. Μερικοί προτιμούν τους τραγωδούς και τις σύγχρονες παραστάσεις. Γενικά ο πατριωτισμός κρύβεται σε απίθανα πράγματα, το τι μπορεί να σε κάνει περήφανο στον τόπο σου. Μερικοί ας πούμε ήμασταν περήφανοι για τα Διαπολιτισμικά Σχολεία. Καλός ο ανθρωπισμός στα αρχαία κείμενα, και στα νέα, αλλά στην πράξη είναι η δυσκολία, στην εκπαίδευση. Το να έχει η Ελλάδα σχολεία υποδοχής παιδιών που δεν ξέρουν τη γλώσσα και παρόλ’ αυτά να μπορούν να πηγαίνουν σχολείο, αυτό είναι μεγάλη υπόθεση.
Δεν έχουμε αυταπάτες φυσικά. Τα σχολεία αυτά δεν στήθηκαν για τα παιδιά των μεταναστών και των προσφύγων. Στην αρχή ήταν σχολεία παλιννοστούντων, ελλήνων μεταναστών δηλαδή που επέστρεφαν στην Ελλάδα με τα παιδιά τους, τα οποία δεν ήξεραν ελληνικά. Σιγά –σιγά έγινε η αλλαγή, οι παλιννοστούντες αραίωσαν και οι μετανάστες πύκνωσαν. Κανονικά θα έπρεπε σε πολλά σχολεία να υπάρχουν τέτοιες τάξεις υποδοχής. Κουτσά –στραβά, με ευρωπαϊκά προγράμματα και έντονες αντιδράσεις το πρόβλημα γενικά αντιμετωπίστηκε εκ των ενόντων. Τα σχολεία βρήκαν τρόπο να δέχονται παιδιά που δεν ξέρουν ελληνικά, ειδικά αν ήξεραν λιγουλάκι. Το Διαπολιτισμικό ωστόσο παρέμεινε το μόνο που είναι ειδικά στημένο για όσα παιδιά δεν ξέρουν καθόλου. Σχολείο που έχει μαζέψει εξειδικευμένους δασκάλους και καθηγητές. Μέχρι πέρσι υπήρχαν και διάφορες διευκολύνσεις στα ωράρια τους. Κόπηκαν αυτά όλα, πάνε. Φαίνεται ότι τώρα το Υπουργείο αποφάσισε να κλείσει και το σχολείο το ίδιο.
Στο Διαπολιτισμικό Φαλήρου άρχισε μια επίθεση στην αρχή διακριτική. Κάτι δηλώσεις της γενικής γραμματέως, ότι το σχολείο απέτυχε γιατί έχει γίνει γκέτο παιδιών από μια μόνη χώρα. Το διάβασα στην Καθημερινή πριν λίγους μήνες και ρώτησα τον αδερφό μου που εργάζεται εκεί, ποια χώρα εννοεί. Εκείνος όμως μου εξήγησε ότι έχουν παιδιά από 30 χώρες, ότι δεν είναι καθόλου γκέτο, ότι είναι ένα σχολείο που τα παιδιά το αγαπούν. Δεν θέλουν ούτε για διακοπές Χριστουγέννων να κλείνει. Είναι παιδιά από οικογένειες φρεσκοεγκατεστημένες, με πολλά προβλήματα προσαρμογής, δεν θα μπορούσαν να επιζήσουν σε ένα ‘κανονικό’ σχολείο. Παρόλο που έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα αυτό το σχολείο μέσα στο περιρρέον χάος είναι αυτό ακριβώς, κανονικό, δεν κλείνει ας πούμε ποτέ με καταλήψεις. Χτες οι καθηγητές του πήγαν αντιπροσωπεία στον περιφερειάρχη Αττικής κ. Κουμέντο. Του εξήγησαν ότι κλείνοντας τα σχολεία αυτά πετάει τα παιδιά στο δρόμο. Ότι το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας έχει αναγνωρίσει το ρόλο και τη σπουδαιότητα αυτών των σχολείων. Ότι το οικονομικό κόστος της λειτουργίας τους είναι δυσανάλογα μικρό με το κοινωνικό που θα έχει η κατάργησή τους. Ότι η χώρα μας έχει υπογράψει διεθνείς συμβάσεις για την εκπαίδευση των παιδιών των μεταναστών και των προσφύγων. ‘Ότι τα σχολεία χρόνια τώρα κάνουν βελτιωτικές προτάσεις για τη λειτουργία τους αλλά το Υπουργείο δεν ανταποκρίνεται. Ότι ο Δήμος Ελληνικού-Αργυρούπολης ψήφισε ομόφωνα υπέρ της λειτουργίας των σχολείων στην περιοχή του.
Ο κ. Κουμέντος ήταν άτεγκτος. Το μόνο αντεπιχείρημα που έφερε ήταν ότι στη «διεθνή βιβλιογραφία» τα σχολεία αυτά θεωρούνται παρωχημένα. Τον φαντάζομαι τα βράδια να εντρυφεί σε αγγλογαλλικά εγχειρίδια για την αποτυχία του ελληνικού μοντέλου διαπολιτισμικής εκπαίδευσης.
Η ουσία είναι ότι αυτός και οι ανώτεροί του, πήραν την απόφαση να κλείσουν τα σχολεία, χωρίς προηγούμενη συζήτηση, χωρίς κανένα σχεδιασμό για το μέλλον πέρα από τα νεφελώδη ΖΕΠ, και χωρίς δυνατότητα αντίδρασης από μεριάς μας. Ποιος άλλωστε θα δώσει σημασία σε μετανάστες και προσφυγόπουλα που διαμαρτύρονται. Το πολύ-πολύ να τους πούνε δεν φτάνει που ήρθατε στη γη της επαγγελίας θέλετε και εκπαίδευση για τα παιδιά σας. Αν δεν σας αρέσει, δρόμο.
Κυρία Διαμαντοπούλου, έχετε κάτι να πείτε; Δεν το πιστεύω ότι έχετε πάρει τέτοια απόφαση! Θα τη χάσουμε αυτή την περηφάνια;
Αυτό που με κάνει περήφανη στην Ελλάδα (μέχρι στιγμής)
03/03/2012
της Άννας Δαμιανίδη
Στο protagon.gr
Άλλους τους κάνει περήφανους η Ακρόπολη. Άλλους οι παρελάσεις αρμάτων μάχης και οι «αγορές του αιώνα». Άλλους τα κλασικά κείμενα, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, η έδρα στην Οξφόρδη. Μερικοί προτιμούν τους τραγωδούς και τις σύγχρονες παραστάσεις. Γενικά ο πατριωτισμός κρύβεται σε απίθανα πράγματα, το τι μπορεί να σε κάνει περήφανο στον τόπο σου. Μερικοί ας πούμε ήμασταν περήφανοι για τα Διαπολιτισμικά Σχολεία. Καλός ο ανθρωπισμός στα αρχαία κείμενα, και στα νέα, αλλά στην πράξη είναι η δυσκολία, στην εκπαίδευση. Το να έχει η Ελλάδα σχολεία υποδοχής παιδιών που δεν ξέρουν τη γλώσσα και παρόλ’ αυτά να μπορούν να πηγαίνουν σχολείο, αυτό είναι μεγάλη υπόθεση.
Δεν έχουμε αυταπάτες φυσικά. Τα σχολεία αυτά δεν στήθηκαν για τα παιδιά των μεταναστών και των προσφύγων. Στην αρχή ήταν σχολεία παλιννοστούντων, ελλήνων μεταναστών δηλαδή που επέστρεφαν στην Ελλάδα με τα παιδιά τους, τα οποία δεν ήξεραν ελληνικά. Σιγά –σιγά έγινε η αλλαγή, οι παλιννοστούντες αραίωσαν και οι μετανάστες πύκνωσαν. Κανονικά θα έπρεπε σε πολλά σχολεία να υπάρχουν τέτοιες τάξεις υποδοχής. Κουτσά –στραβά, με ευρωπαϊκά προγράμματα και έντονες αντιδράσεις το πρόβλημα γενικά αντιμετωπίστηκε εκ των ενόντων. Τα σχολεία βρήκαν τρόπο να δέχονται παιδιά που δεν ξέρουν ελληνικά, ειδικά αν ήξεραν λιγουλάκι. Το Διαπολιτισμικό ωστόσο παρέμεινε το μόνο που είναι ειδικά στημένο για όσα παιδιά δεν ξέρουν καθόλου. Σχολείο που έχει μαζέψει εξειδικευμένους δασκάλους και καθηγητές. Μέχρι πέρσι υπήρχαν και διάφορες διευκολύνσεις στα ωράρια τους. Κόπηκαν αυτά όλα, πάνε. Φαίνεται ότι τώρα το Υπουργείο αποφάσισε να κλείσει και το σχολείο το ίδιο.
Στο Διαπολιτισμικό Φαλήρου άρχισε μια επίθεση στην αρχή διακριτική. Κάτι δηλώσεις της γενικής γραμματέως, ότι το σχολείο απέτυχε γιατί έχει γίνει γκέτο παιδιών από μια μόνη χώρα. Το διάβασα στην Καθημερινή πριν λίγους μήνες και ρώτησα τον αδερφό μου που εργάζεται εκεί, ποια χώρα εννοεί. Εκείνος όμως μου εξήγησε ότι έχουν παιδιά από 30 χώρες, ότι δεν είναι καθόλου γκέτο, ότι είναι ένα σχολείο που τα παιδιά το αγαπούν. Δεν θέλουν ούτε για διακοπές Χριστουγέννων να κλείνει. Είναι παιδιά από οικογένειες φρεσκοεγκατεστημένες, με πολλά προβλήματα προσαρμογής, δεν θα μπορούσαν να επιζήσουν σε ένα ‘κανονικό’ σχολείο. Παρόλο που έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα αυτό το σχολείο μέσα στο περιρρέον χάος είναι αυτό ακριβώς, κανονικό, δεν κλείνει ας πούμε ποτέ με καταλήψεις. Χτες οι καθηγητές του πήγαν αντιπροσωπεία στον περιφερειάρχη Αττικής κ. Κουμέντο. Του εξήγησαν ότι κλείνοντας τα σχολεία αυτά πετάει τα παιδιά στο δρόμο. Ότι το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας έχει αναγνωρίσει το ρόλο και τη σπουδαιότητα αυτών των σχολείων. Ότι το οικονομικό κόστος της λειτουργίας τους είναι δυσανάλογα μικρό με το κοινωνικό που θα έχει η κατάργησή τους. Ότι η χώρα μας έχει υπογράψει διεθνείς συμβάσεις για την εκπαίδευση των παιδιών των μεταναστών και των προσφύγων. ‘Ότι τα σχολεία χρόνια τώρα κάνουν βελτιωτικές προτάσεις για τη λειτουργία τους αλλά το Υπουργείο δεν ανταποκρίνεται. Ότι ο Δήμος Ελληνικού-Αργυρούπολης ψήφισε ομόφωνα υπέρ της λειτουργίας των σχολείων στην περιοχή του.
Ο κ. Κουμέντος ήταν άτεγκτος. Το μόνο αντεπιχείρημα που έφερε ήταν ότι στη «διεθνή βιβλιογραφία» τα σχολεία αυτά θεωρούνται παρωχημένα. Τον φαντάζομαι τα βράδια να εντρυφεί σε αγγλογαλλικά εγχειρίδια για την αποτυχία του ελληνικού μοντέλου διαπολιτισμικής εκπαίδευσης.
Η ουσία είναι ότι αυτός και οι ανώτεροί του, πήραν την απόφαση να κλείσουν τα σχολεία, χωρίς προηγούμενη συζήτηση, χωρίς κανένα σχεδιασμό για το μέλλον πέρα από τα νεφελώδη ΖΕΠ, και χωρίς δυνατότητα αντίδρασης από μεριάς μας. Ποιος άλλωστε θα δώσει σημασία σε μετανάστες και προσφυγόπουλα που διαμαρτύρονται. Το πολύ-πολύ να τους πούνε δεν φτάνει που ήρθατε στη γη της επαγγελίας θέλετε και εκπαίδευση για τα παιδιά σας. Αν δεν σας αρέσει, δρόμο.
Κυρία Διαμαντοπούλου, έχετε κάτι να πείτε; Δεν το πιστεύω ότι έχετε πάρει τέτοια απόφαση! Θα τη χάσουμε αυτή την περηφάνια;
SBE
¥
Αυτό που έχει αλλάξει είναι ότι δεν τους στέλνουν, απλούστατα. Απ'όσο ξέρω έπαιρναν τον κανονικό τους μισθό συν ένα επίδομα σε στυλ εκτός έδρας. Το ποσό όπως μου το είχαν πει δεν ήταν και τόσο σπουδαίο, γι'αυτό και δεν σκοτώνονταν να πάνε εξωτερικό.
Δεν ξέρω τι άλλα έξοδα υπήρχαν, αλλά οι Έλληνες κάτοικοι εξωτερικού δεν έχουν τις φοραπάλλαγες των κατοίκων της Ελλάδας για τα εντός Ελλάδα εισοδήματά τους, ενώ δεν επιβαρύνουν το σύστημα πρόνοιας κλπ. Αλλά ίσως ισχύει γι'αυτούς το μάτια που δε βλέπονται κλπ.
Δεν ξέρω τι άλλα έξοδα υπήρχαν, αλλά οι Έλληνες κάτοικοι εξωτερικού δεν έχουν τις φοραπάλλαγες των κατοίκων της Ελλάδας για τα εντός Ελλάδα εισοδήματά τους, ενώ δεν επιβαρύνουν το σύστημα πρόνοιας κλπ. Αλλά ίσως ισχύει γι'αυτούς το μάτια που δε βλέπονται κλπ.
Themis†
¥
Από τον πρώτο σύνδεσμο που παραθέτει ο rogne, δηλαδή την ανακοίνωση του ΤΕΙ Αθήνας, ξεχωρίζω ένα απόσπασμα (δική μου υπογράμμιση):
"Παράνομα και καταχρηστικά και χωρίς τη συγκατάθεσή του, στις 09-03-2012, η Τράπεζα της Ελλάδος, με τα αποθεματικά του Ιδρύματος, αγόρασε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, τα οποία στις 12-03-2012 υπέστησαν «κούρεμα» κατά 68%, με συνέπεια, σήμερα, η ονομαστική τους αξία να ανέρχεται σε 1,9 εκατ. ευρώ."
"Παράνομα και καταχρηστικά και χωρίς τη συγκατάθεσή του, στις 09-03-2012, η Τράπεζα της Ελλάδος, με τα αποθεματικά του Ιδρύματος, αγόρασε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, τα οποία στις 12-03-2012 υπέστησαν «κούρεμα» κατά 68%, με συνέπεια, σήμερα, η ονομαστική τους αξία να ανέρχεται σε 1,9 εκατ. ευρώ."
Μήπως μπορεί κάποιος να μου λύσει μια απορία σχετικά με τα αποθεματικά των ΑΕΙ: πώς προκύπτουν και για ποια χρήση προορίζονται; (καλά, δύο απορίες, αλλά κυρίως τη δεύτερη). Είναι χρήματα που "περίσσεψαν" από τους προϋπολογισμούς, τη στιγμή που όλα τα ιδρύματα έχουν χρόνιες ελλείψεις; Και, αν πρόκειται για χρήματα που προορίζονται για να καλύψουν έκτακτες ανάγκες, δεν είναι λίγο παράδοξο να επενδύονται σε ομόλογα με αποτέλεσμα να μην είναι άμεσα διαθέσιμα;
rogne
¥
Παραθέτω από την ανακοίνωση των Πρυτάνεων:
"Τα Πανεπιστήμια της χώρας με έκπληξη διαπίστωσαν ότι η Τράπεζα της Ελλάδος ενέταξε σε Κοινά Κεφάλαια και επένδυσε σε Ομόλογα του Δημοσίου τις καταθέσεις των λογαριασμών τους, οι οποίες προέρχονται από επιχορηγήσεις για τη λειτουργία τους και των προσόδων από τη διαχείριση αυτών, χωρίς τη βούληση των Ιδρυμάτων.
Αποτέλεσμα των ενεργειών της Τράπεζας, όπως αναφέρουν, είναι η χρήση των λογαριασμών των Πανεπιστημίων για την ολοκλήρωση του Προγράμματος Αναδιάρθρωσης του Ελληνικού Χρέους (PSI), δημιουργώντας τεράστια και σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία των ιδρυμάτων για τα οποία υπάρχει σοβαρός κίνδυνος αναστολής της λειτουργίας τους".
Αν πιστέψουμε τους Πρυτάνεις, τα αποθεματικάπροορίζονταν προορίζονται για τις τρέχουσες ανάγκες των πανεπιστημίων και δεν επενδύθηκαν από τα ίδια τα πανεπιστήμια σε ομόλογα, αλλά από τη διαχειρίστρια Τράπεζα της Ελλάδος (το ίδιο και τα αποθεματικά του ΤΕΙ Αθήνας, όπως ήδη επισήμανε ο Θέμης).
"Τα Πανεπιστήμια της χώρας με έκπληξη διαπίστωσαν ότι η Τράπεζα της Ελλάδος ενέταξε σε Κοινά Κεφάλαια και επένδυσε σε Ομόλογα του Δημοσίου τις καταθέσεις των λογαριασμών τους, οι οποίες προέρχονται από επιχορηγήσεις για τη λειτουργία τους και των προσόδων από τη διαχείριση αυτών, χωρίς τη βούληση των Ιδρυμάτων.
Αποτέλεσμα των ενεργειών της Τράπεζας, όπως αναφέρουν, είναι η χρήση των λογαριασμών των Πανεπιστημίων για την ολοκλήρωση του Προγράμματος Αναδιάρθρωσης του Ελληνικού Χρέους (PSI), δημιουργώντας τεράστια και σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία των ιδρυμάτων για τα οποία υπάρχει σοβαρός κίνδυνος αναστολής της λειτουργίας τους".
Αν πιστέψουμε τους Πρυτάνεις, τα αποθεματικά
SBE
¥
Υποθέτω ότι για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ ισχύει ότι και για τους δημόσιους οργανισμούς, τις κρατικές ΔΕΚΟ κλπ δηλαδή ότι είναι υποχρεωμένα να διαθέτουν τα κεφάλαιά τους στην Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία τα επενδύει μόνο σε ομόλογα δημοσίου (δεν ξέρω από πότε υπάρχει αυτός ο νόμος, πάντως δεν φτιάχτηκε πρόσφατα). Γιατί αφού ο νόμος δεν είναι καινούργιος γίνεται τώρα ντόρος κι όχι και όταν η επένδυση αυτή ήταν κερδοφόρα; Δεν ξέρω.
ΥΓ Εννοείται ότι τα πανεπιστήμια έχουν αποθεματικό και ακίνητη περιουσία κλπ κλπ, όχι μόνο από το κράτος αλλά και από δωρεές ιδιωτών, από άλλα εισοδήματα, από συνδρομές κλπ. Γι'άυτό και τα παλιότερα πανεπιστήμια είναι πλουσιότερα. Τα χρήματα δεν είναι για έκτακτες ανάγκες, είναι η περιουσία των ΝΠ των πανεπιστημίων. Που τη διαχειρίζεται το ΔΣ, δηλαδή η σύγκλητος του κάθε ΑΕΙ.
ΥΓ Εννοείται ότι τα πανεπιστήμια έχουν αποθεματικό και ακίνητη περιουσία κλπ κλπ, όχι μόνο από το κράτος αλλά και από δωρεές ιδιωτών, από άλλα εισοδήματα, από συνδρομές κλπ. Γι'άυτό και τα παλιότερα πανεπιστήμια είναι πλουσιότερα. Τα χρήματα δεν είναι για έκτακτες ανάγκες, είναι η περιουσία των ΝΠ των πανεπιστημίων. Που τη διαχειρίζεται το ΔΣ, δηλαδή η σύγκλητος του κάθε ΑΕΙ.
rogne
¥
Γιατί γίνεται ντόρος που η Τράπεζα της Ελλάδος έκανε ομόλογα Δημοσίου τα αποθεματικά των πανεπιστημίων τις παραμονές του κουρέματος; Ρητορική είναι η ερώτηση, ε;
Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι τα αποθεματικά, ή "οι καταθέσεις των λογαριασμών των πανεπιστημίων" (όπως τις λένε οι Πρυτάνεις), δεν είναι η περιουσία των πανεπιστημίων. Αν δείτε τα ποσά, μιλάμε για λίγα εκατομμύρια, ενώ πέντε πανεπιστήμια δεν έχουν καθόλου αποθεματικά.
Άρα ο παραλογισμός είναι διπλός: όχι μόνο επένδυσαν τα λεφτά των πανεπιστημίων χωρίς να τα ενημερώσουν, αλλά δέσμευσαν και χρήματα για τρέχουσες ανάγκες των ιδρυμάτων!
Resident
¥
Εφόσον τα χρήματα είναι σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου θα "κουρευτούν". Συγγνώμη, αλλά οι πρυτάνεις, η πλειοψηφία των καθηγητών και οι φοιτητικές παρατάξεις μοιάζουν με όρνια που τους πήραν το πτώμα που τρεφόντουσαν. Ανεξαρτησία και αυτοδιοίκηση σημαίνει ότι ελέγχεις πόσοι εισέρχονται, ποιους προσλαμβάνεις και με τι μισθό, πού πάνε τα έσοδα και έξοδά σου κτλ. Εγώ δεν τα έχω δει αυτά στα ΑΕΙ+ΤΕΙ. Και σε καμία περίπτωση εδώ και 20+ χρόνια δεν ήταν θέμα συζήτησης των πανεπιστημιακών και πρυτάνεων με το Υπ. Παιδείας. Προφανώς, όλα ήταν καλά καμωμένα...