Για μένα, χαμένη θα είναι μόνο όταν χαθεί οριστικά. Μέχρι τελευταίας ρανίδος, που λέγαμε άλλοτε. Over my dead body, που θα λένε τότε. Γιατί μ' αυτά και μ' εκείνα (την αθρόα εισαγωγή και δανεισμό ξένων λέξεων κι εκφράσεων, εκ των πραγμάτων αυξημένη τώρα πια), θα γράφουν τάχα ελληνικό κείμενο και θα 'ναι όλο λατινόγραφτο, εκτός από τα άρθρα και τις προθέσεις —που όλες κακές θα είναι τότε, γιατί θα φαντάζουν σαν τη μύγα μες στο γάλα γραμμένες στα ελληνικά σε ουσιαστικά ξενόγλωσσο κείμενο.
Λατινόγραφτο μόνο, επειδή από γλώσσες με άλλη γραφή ούτε ξέρουν ούτε τολμάνε να τα γράψουν στο πρωτότυπο, μόνο μεταφέρουν και πάλι δουλικά το αγγλο- ή γαλλο- ή ιταλόφερτο (αυτά συνήθως, γιατί απ' αυτά κυρίως δανειζόμαστε πλέον).
Γιατί όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.
Ένα κειμενάκι ενδεικτικό, που είχα βρει κάπου (αλλά δεν θυμάμαι πού*, για να δώσω τα εύσημα στον άνθρωπο που το έγραψε):
Κάποτε, για να στηλιτεύσω ακριβώς αυτή τη μανία με το λατινικό αλφάβητο, είχα σκαρώσει την εξής παράγραφο:
«Λίγο μετά το פסחא, και λίγο πριν φύγω για το پاکِستان, έκανα ένα party στο Hilton, γύρω απ’ την piscina. Ήπιαμε κυρίως tequila, αλλά και uso και водка – γενικώς πολύ الكحل (σιγά μην πίναμε 茶). Ανάμεσα στους καλεσμένους ήταν και πέντε paparazzi, δύο Ιρανές masseuses (τυλιγμένες με بُرْقُع), τρεις 侍, δύο tenori (ο ένας φορούσε trăiască), κι ένας गुरु που μας βοήθησε να πέσουμε σε निर्वाण.»
(Μεταγραφή των ξένων λέξεων στα Ελληνικά: Πάσχα, Πακιστάν, πάρτι, Χίλτον, πισίνα, τεκίλα, ούζο, βότκα, αλκοόλ, τσάι, παπαράτσι, μασέζ, μπούρκα, σαμουράι, τενόροι, τραγιάσκα, γκουρού, νιρβάνα.)
* Όταν δεν θυμάμαι, ψάχνω και βρίσκω. Στα χωράφια σου το είχα βρει, Σαράντ, στα φετινά Μεζεδάκια του Λαζάρου. Μπράβο στον γλωσσολόγο Δημήτρη Μπρόβα που το έγραψε και σε σένα που το δημοσίευσες και συγγνώμη που άθελά μου σου δείχνω τ' αμπελοχώραφά σου.
