Ενημερώθηκα μέσω Glos Inform για μια εκδήλωση με θέμα την ελληνική γλώσσα που έγινε στο αμερικανικό κογκρέσο. Όπως έγραψε ο Μιχάλης Καλαμαράς: «το κλίμα της εκδήλωσης δεν ήταν πολύ καλό — μόνο ο ίδιος ο Γκας Πορτοκάλος φαίνεται ότι έλειπε, το πνεύμα του πάντως ήταν εκεί...».
Επισκέφτηκα κι εγώ τη σχετική
σελίδα για να ενημερωθώ (μη χάσω...). Ξαναδιάβασα (πρώτη μπουκιά και κόκαλο) το παραμύθι για τη μία ψήφο (και αν δεν ξέρετε τις λεπτομέρειες, έχουμε καλύτερο ξεναγό εδώ να σας το εξηγήσει), αλλά έμαθα επίσης (ούτε αυτό το ήξερα) ότι «οι Αρχαίοι Έλληνες αναβάθμισαν το
ορατόριο από το μέρος που γίνονταν οι διάφορες αφηγήσεις στο πρωταρχικό μέσο λήψης των πολιτικών και νομικών αποφάσεων».
Μπερδεύτηκα, κάτι θυμόμουν ότι οι Ιταλοί είχαν να κάνουν κάτι με το ορατόριο πριν το πιάσουν ο Μπαχ κι ο Χέντελ, ξαναδιάβασα το απόσπασμα, είδα το «μέρος» και μπερδεύτηκα περισσότερο.
Να υποθέσω ότι κάποιος μετέφρασε έτσι το oratory, τη ρητορεία, τη ρητορική τέχνη; Να 'χει σχέση με την Agora; ΔΞ/ΔΑ. Βοηθήστε με.
Το κείμενο έχει κι άλλα ωραία λαθάκια, αλλά το καλύτερο απ' όλα είναι ένα τυπογραφικό: «ο ακρογωνιαίος λίγος». Από τον καιρό του
Ozymandias του Σέλεϊ, πρέπει να είναι το καλύτερο για τους κενόδοξους (για τους... πώς το λένε, πώς το λένε; «πεφυσιωμένους», το θυμήθηκα).