Η δεύτερη από τις πιο πάνω κοπελίτσες έχει φωνή φυσιολογική για την ηλικία της (η ερμηνεία είναι διαφορετικό ζήτημα).
Η πρώτη ακούγεται σαν γυναίκα μεγαλούτσικη και ίσως και καπνίστρια. Κι έχει και μεγαλίστικο στυλ ερμηνείας, οπότε αν ακούσεις μόνο τη φωνή περιμένεις καμιά λαϊκή αρτίστα, όχι ένα κοριτσάκι.
Από κει και πέρα, επαυξάνω τα περί παιδιών σε διαγωνισμούς ταλέντων και αναρωτιέμαι γιατί οι δύο μικρές δεν μπορούσαν να τραγουδήσουν κάτι πιο κατάλληλο για την ηλικία τους από το ελληνικό και διεθνές ρεπερτόριο. Δε νομίζω ότι μόνο αυτά τα δύο άσματα καλύπτουν τις ανάγκες της εκπομπής ή μόνο αυτά προβάλλουν τις ικανότητες των μικρών.
Μια άλλη απορία που μου τη θύμισε ο Πόντιος: πώς γίνεται αυτό το "πηδάω πέντε τάξεις" βρε παιδιά; Πάει ο άλλος πρώτη γυμνασίου και του λένε μετά από έξι μήνες σε βάζουμε στην τρίτη λυκείου; Και πότε μαθαίνει την ύλη των ενδιάμεσων τάξεων; Εγώ δυο φορές πήδηξα χρονιά σε μάθημα, γιατί το πρότεινε η δασκάλα, και έκανα ένα μήνα το καλοκαίρι εντατικά την ύλη της χρονιάς που θα πήδαγα (εντατικά, τρόπος του λέγειν, τρεις ώρες κάθε μέρα). Αν χρειαζόταν να το κάνω αυτό για 10 μαθήματα επί πέντε, δηλαδή 50 μαθήματα, μάλλον δεν θα είχα αρκετό χρόνο στις διακοπές. Παρεμπιπτόντως, ξέρω άνθρωπο που πήδηξε πολλές τάξεις στο σχολείο αλλά έγινε ως εξής: ξεκίνησε σχολείο σε ξένη χώρα που δεν ήξερε τη γλώσσα, τον έβαλαν στην πρώτη τάξη ενώ ήταν ήδη εννιά χρονών και σε δύο χρόνια τελείωσε το δημοτικό και ήταν μαζί με άλλα παιδιά της ηλικίας του. Αλλά αυτό ήταν καθαρά ζήτημα γλώσσας. Άλλη περίπτωση που ξέρω είναι π.χ. το βαφτιστήρι μου που πηγαίνει β' δημοτικού αλλά τελειώνει τώρα την ύλη της γ' δημοτικού στην αριθμητική με τη μητέρα του. Αλλά μόνο την αριθμητική. Όχι τα άλλα μαθήματα.