bernardina
Moderator
Αφιερωμένο εξαιρετικά στους παθιασμένους με τη μουσική -και όχι μόνο- Λεξιλόγους :laugh:
35 χρόνια χωρίς τον Έλβις
- Thread starter Zazula
- Start date
Cadmian
New member
Υπάρχουν πολλοί με την ίδια ακριβώς άποψη με εσένα, και παράλληλα, ένα ακόμη έμβλημα που κατηγορείται ότι είναι υπερεκτιμημένο είναι ο Μπομπ Ντίλαν (για τον οποίο δεν θα εκφέρω άποψη, επίτηδες). Αυτό όμως που δεν έχω ακούσει μέχρι στιγμής είναι τα ονόματα των αδικημένων. Και μη μου πεις για τους Who, ήταν ήδη τεράστιοι στην εποχή τους -και είναι ακόμη, θεωρούμενοι εξίσου τεράστιοι με τους Μπιτλς (πρόσεξε: Όχι μουσικής αξίας, αλλά καθαρά από άποψη απήχησης), τουλάχιστον για όσους ασχολούνται συνειδητά με την μουσική των '60'ς και '70'ς.
Μωρέ helter-skelter θα γίνουμε.. :)
Επειδή αναφέρθηκαν Who, επιρροές και τα τοιαύτα:
"Helter Skelter" is a song written by Paul McCartney, credited to Lennon–McCartney, and recorded by The Beatles on their eponymous LP The Beatles, better known as The White Album. A product of McCartney's deliberate effort to create a sound as loud and dirty as possible, the clangorous piece has been noted for both its "proto-metal roar" and "unique textures" and is considered by music historians as a key influence in the development of heavy metal. The song was ranked #52 on the Rolling Stone magazine's "The Beatles 100 Greatest songs" list.
McCartney was inspired to write the song after reading a 1967 Guitar Player magazine interview with The Who's Pete Townshend where he described their latest single, "I Can See for Miles", as the loudest, rawest, dirtiest song the Who had ever recorded. McCartney then "wrote 'Helter Skelter' to be the most raucous vocal, the loudest drums, et cetera" and said he was "using the symbol of a helter skelter as a ride from the top to the bottom; the rise and fall of the Roman Empire—and this was the fall, the demise." In British English, the term "helter-skelter" not only has its meaning of "in disorderly haste or confusion" but is the name of a spiralling amusement park slide. McCartney has used this song as a response to critics who accuse him of only writing ballads.
http://en.wikipedia.org/wiki/Helter_Skelter_(song)
Επειδή αναφέρθηκαν Who, επιρροές και τα τοιαύτα:
"Helter Skelter" is a song written by Paul McCartney, credited to Lennon–McCartney, and recorded by The Beatles on their eponymous LP The Beatles, better known as The White Album. A product of McCartney's deliberate effort to create a sound as loud and dirty as possible, the clangorous piece has been noted for both its "proto-metal roar" and "unique textures" and is considered by music historians as a key influence in the development of heavy metal. The song was ranked #52 on the Rolling Stone magazine's "The Beatles 100 Greatest songs" list.
McCartney was inspired to write the song after reading a 1967 Guitar Player magazine interview with The Who's Pete Townshend where he described their latest single, "I Can See for Miles", as the loudest, rawest, dirtiest song the Who had ever recorded. McCartney then "wrote 'Helter Skelter' to be the most raucous vocal, the loudest drums, et cetera" and said he was "using the symbol of a helter skelter as a ride from the top to the bottom; the rise and fall of the Roman Empire—and this was the fall, the demise." In British English, the term "helter-skelter" not only has its meaning of "in disorderly haste or confusion" but is the name of a spiralling amusement park slide. McCartney has used this song as a response to critics who accuse him of only writing ballads.
http://en.wikipedia.org/wiki/Helter_Skelter_(song)
Cadmian
New member
Και κάτι ακόμα, μιας και μιλάμε για επιρροές...
Και επειδή υποτίθεται ότι η όλη ιστορία είναι φτιαχτή, πιο πολύ το παραθέτω για να δείξω ότι η θεωρία περί υπερεκτίμησης των Μπιτλς δεν είναι τωρινό φαινόμενο.
Και επειδή υποτίθεται ότι η όλη ιστορία είναι φτιαχτή, πιο πολύ το παραθέτω για να δείξω ότι η θεωρία περί υπερεκτίμησης των Μπιτλς δεν είναι τωρινό φαινόμενο.
Marinos
¥
Αυτό μου θυμίζει μια σκηνή από δεν-θυμάμαι-ποιο βιβλίο του Χανίφ Κιουρέισι, με τον χίπη που βάζει στο μεγάφωνο του σχολείου το Come together και μετά ακολουθεί το ρεύμα και το γυρνάει στο πανκ.
bernardina
Moderator
Elvis has left the building :laugh:
Not impressed. Μου αρκεί που τραγούδησε (μεταξύ άλλων) αυτά: http://www.nj.com/entertainment/music/index.ssf/2012/08/elvis_presley_seven_landmark_s.html κι αυτό:
Για τα υπόλοιπα θα μιλήσουμε λίγο αργότερα, μόλις τελειώσω αυτό που έχω να κάνω, αλλά ως τότε πάρε τούτο (από εδώ: http://www.ology.com/app.php/post/7...e-re-pretty-sure-you-don-t-know-about-bobby-d):
5. After Elvis died, Dylan didn't speak to anyone for a week.
SBE
¥
Γιατί βρε δόχτορα, πόσες πρωτεύουσες σημερινές έχουν το ίδιο όνομα ή είναι στην ίδια χώρα με τη δεκαετία του '60; Οι μισές;
bernardina
Moderator
Μάλλον δεν έγινα σαφής όταν έδωσα το παράδειγμα του Έλινορ Ρίγκμπι.
Ήθελα να πω ότι οι Μπίτληδες δεν έμειναν στατικοί, αρκούμενοι στα φαινομενικά απλοϊκά, ανάλαφρα, ερωτικά τραγουδάκια, αλλά εξελίχθηκαν --και θεματικά, στο στίχο τους, και μουσικά--, πολύ περισσότερο από τον Έλβις που έμεινε κολλημένος για καιρό στο ίδιο μοτίβο, ώσπου κατέληξε να τραγουδάει στα καζίνα του Βέγκας, πρησμένος σαν βατράχι από τη χαπαδούρα, αυτός ο Άδωνις*, μέχρι να φτάσει στο τέλος που είχε...
*Δεν το λέω καθόλου ειρωνικά. Θα πρέπει να τρέχει γιαούρτι στο αίμα μιας γυναίκας για να την αφήνει ασυγκίνητη αυτό το βλέμμα, έστω κι αν ξέρει ότι είναι επιτηδευμένο. ;) Να την εκνευρίσει μπορεί, αλλά να την αφήσει αδιάφορη, μάλλον δύσκολο...
Ήθελα να πω ότι οι Μπίτληδες δεν έμειναν στατικοί, αρκούμενοι στα φαινομενικά απλοϊκά, ανάλαφρα, ερωτικά τραγουδάκια, αλλά εξελίχθηκαν --και θεματικά, στο στίχο τους, και μουσικά--, πολύ περισσότερο από τον Έλβις που έμεινε κολλημένος για καιρό στο ίδιο μοτίβο, ώσπου κατέληξε να τραγουδάει στα καζίνα του Βέγκας, πρησμένος σαν βατράχι από τη χαπαδούρα, αυτός ο Άδωνις*,
μέχρι να φτάσει στο τέλος που είχε...*Δεν το λέω καθόλου ειρωνικά. Θα πρέπει να τρέχει γιαούρτι στο αίμα μιας γυναίκας για να την αφήνει ασυγκίνητη αυτό το βλέμμα, έστω κι αν ξέρει ότι είναι επιτηδευμένο. ;) Να την εκνευρίσει μπορεί, αλλά να την αφήσει αδιάφορη, μάλλον δύσκολο...
Elsa
¥
Κι εγώ Μπαουικιά και Λεντζεπελινικιά κατά βάση, αλλά αναγνωρίζω τη συνεισφορά και την αξία και των Μπιτλς και του Έλβις.
(και του Έλβις Κοστέλο, επίσης! :inno: )
Rogerios
¥
Και για να μη φανεί ότι κάνω την πάπια, ας τοποθετηθώ κι εγώ στο ζήτημα που δίχασε την κοινότητά μας. ;)
1. Στο δικό μου μυαλό, ποτέ δεν μπήκε ζήτημα επιλογής μεταξύ Έλβις και Μπητλς. Ήταν δυο διαφορετικά κεφάλαια στο μάθημα "Πολύ μεγάλοι της σύγχρονης λαϊκής μουσικής".
2. Αντιθέτως, νωρίς τέθηκε το ζήτημα Μπητλς ή Στόουνς. Κι επέλεξα Στόουνς. Ίσως γιατί οι πρώτοι μου φαίνονταν πολύ γλυκεροί, πολύ αγαπουλήνια, πολύ αψεγάδιαστοι (επιφανειακά τουλάχιστον) για να παίξουν τον ρόλο των ειδώλων της εφηβικής και μετεφηβικής ηλικίας. :)
3. Στην πορεία αγάπησα πολύ περισσότερο άλλα συγκροτήματα. Για μένα (αλλά δεν έχω την απαίτηση να μοιραστεί την άποψή μου κανένας άλλος), οι Λαβ π.χ. ήταν πολύ σπουδαιότεροι κι από τους δύο παραπάνω (ή μήπως πρέπει να πω κι από τους τρεις;).
4. Πολύ περισσότερο αγάπησα επίσης μουσικούς της "εποχής μου", συγκροτήματα που βρίσκονταν στην πιο παραγωγική τους περίοδο τη δεκαετία του '80. Ας πούμε ότι είναι ζήτημα κοινών βιωμάτων και προσωπικών αναμνήσεων. Δεν σχετίζεται απαραίτητα με την αντικειμενική μουσική αξία του καθενός (στον βαθμό που μπορεί να υπάρξει τέτοιο πράγμα).
5. Οι προσωπικές μου προτιμήσεις και συμπάθειες δεν με κάνουν να παραγνωρίσω την αντικειμενική σπουδαιότητα του κάθε ονόματος όσον αφορά τη δημοφιλία του, τη συμβολή του στην εξέλιξη της μουσικής, την επιδραστικότητά του κ.ο.κ. Έτσι, αδυνατώ να βγάλω τους Μπητλς από την κατηγορία των τεράστιων (μολονότι σε κάποιο βαθμό συμμερίζομαι την άποψη Ζαζ και Ελληγεννούς περί υπερτίμησης).
6. Το γνωστό, κοινότοπο και τετριμμένο: De gustibus et de coloribus non disputandum est. Αν κάποια μουσική βοηθάει έναν άνθρωπο να νιώσει πιο όμορφα και να αναδείξει τον καλύτερο εαυτό του, εμένα δεν μου πέφτει λόγος. Εγώ θα κάνω τις επιλογές μου για τον εαυτό μου (κι αν είναι κι άλλοι με ίδιες προτιμήσεις τόσο το καλύτερο).
1. Στο δικό μου μυαλό, ποτέ δεν μπήκε ζήτημα επιλογής μεταξύ Έλβις και Μπητλς. Ήταν δυο διαφορετικά κεφάλαια στο μάθημα "Πολύ μεγάλοι της σύγχρονης λαϊκής μουσικής".
2. Αντιθέτως, νωρίς τέθηκε το ζήτημα Μπητλς ή Στόουνς. Κι επέλεξα Στόουνς. Ίσως γιατί οι πρώτοι μου φαίνονταν πολύ γλυκεροί, πολύ αγαπουλήνια, πολύ αψεγάδιαστοι (επιφανειακά τουλάχιστον) για να παίξουν τον ρόλο των ειδώλων της εφηβικής και μετεφηβικής ηλικίας. :)
3. Στην πορεία αγάπησα πολύ περισσότερο άλλα συγκροτήματα. Για μένα (αλλά δεν έχω την απαίτηση να μοιραστεί την άποψή μου κανένας άλλος), οι Λαβ π.χ. ήταν πολύ σπουδαιότεροι κι από τους δύο παραπάνω (ή μήπως πρέπει να πω κι από τους τρεις;).
4. Πολύ περισσότερο αγάπησα επίσης μουσικούς της "εποχής μου", συγκροτήματα που βρίσκονταν στην πιο παραγωγική τους περίοδο τη δεκαετία του '80. Ας πούμε ότι είναι ζήτημα κοινών βιωμάτων και προσωπικών αναμνήσεων. Δεν σχετίζεται απαραίτητα με την αντικειμενική μουσική αξία του καθενός (στον βαθμό που μπορεί να υπάρξει τέτοιο πράγμα).
5. Οι προσωπικές μου προτιμήσεις και συμπάθειες δεν με κάνουν να παραγνωρίσω την αντικειμενική σπουδαιότητα του κάθε ονόματος όσον αφορά τη δημοφιλία του, τη συμβολή του στην εξέλιξη της μουσικής, την επιδραστικότητά του κ.ο.κ. Έτσι, αδυνατώ να βγάλω τους Μπητλς από την κατηγορία των τεράστιων (μολονότι σε κάποιο βαθμό συμμερίζομαι την άποψη Ζαζ και Ελληγεννούς περί υπερτίμησης).
6. Το γνωστό, κοινότοπο και τετριμμένο: De gustibus et de coloribus non disputandum est. Αν κάποια μουσική βοηθάει έναν άνθρωπο να νιώσει πιο όμορφα και να αναδείξει τον καλύτερο εαυτό του, εμένα δεν μου πέφτει λόγος. Εγώ θα κάνω τις επιλογές μου για τον εαυτό μου (κι αν είναι κι άλλοι με ίδιες προτιμήσεις τόσο το καλύτερο).
Rogerios
¥
Ήταν πράγματι μεταξύ των (αρκετών) πολύ αγαπημένων. ;)
Απλά έλεος. Beatle fanboy το έγραψε αυτό, δεν παίζει. Αλήθεια; Key influence η άνοστη, μονότονη φλωριά, όταν είχαν προηγηθεί απίστευτα κομμάτια από άλλα συγκροτήματα, γνωστά και άγνωστα, που έχουν 50 φορές περισσότερη σχέση με την εξέλιξη του είδους;
Check this.
"Helter Skelter" + "Heavy metal" in Google books:
https://www.google.com/search?q="helter+skelter"+"Heavy+metal"&btnG=Search+Books&tbm=bks&tbo=1
"Helter Skelter" + "Heavy metal" in Google books:
https://www.google.com/search?q="helter+skelter"+"Heavy+metal"&btnG=Search+Books&tbm=bks&tbo=1
bernardina
Moderator
Για τον καλό μου Ρογήρο. Που τον εκτιμούσα ήδη για πολλούς λόγους, τώρα για έναν ακόμη!
Κι αυτό
Κι αυτό