Costas
¥
Μεταβασιλοπιτικό ποστ προς sarant και nickel και κάθε άλλο ενδιαφερόμενο:
εκτός από το Electra του Πέτρου Σεβαστίκογλου (παραπάνω #848), είδα τις εξής καινούργιες ελληνικές ταινίες (οι βαθμολογίες είναι δικές μου, με μέγιστο το 5):
Ο χειμώνας (Κωνσταντίνος Κουτσολιώτας [], 2013)
(νεογοτθικό, καλή παραγωγή, χιούμορ, κομπιουτερικά εφέ) 2,5
Οι αισθηματίες (Νίκος Τριανταφυλλίδης [1966-], 2014)
(άθλιο, έφυγα στο διάλειμμα [νά κι ένα καλό του διαλείμματος που κάνουν οι ελληνικές αίθουσες!], από την αθλιότητα ξεχώριζε ο Χάρης Φραγκούλης, που πήρε και βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού· αλλά τι να το κάνεις; σενάριο, διάλογοι και πλάσιμο χαρακτήρων τόσο γελοίο που αναρωτιέμαι αν "κορόιδευε" τα κλισέ. Αλλά και να τα κορόιδευε, το ίδιο κάνει, γιατί δεν τα ανέτρεπε παρά εντέλει τα υιοθετούσε) 0
Τα γεγονότα στη Φώκαια το 1914 (Les évènements de Phocée en 1914) (Ανιές Σκλάβου [Agnès Sklavou] [] και Στέλιος Τατάκης [], μικρού μήκους, 2014)
(για την εκδίωξη των Φωκιανών το 1914 από τους Τούρκους, όπως την έζησε και την κατέγραψε ο Γάλλος αρχαιολόγος Félix Sartiaux που έσκαβε τότε στην αρχαία Φώκαια παραδίπλα και από αρχαιολόγος έγινε humanitarian worker. Στο φουαγιέ πουλούσαν και το αντίστοιχο βιβλίο που έγραψε ο Sartiaux στα τέλη του 1914 στη Γαλλία, σε επετειακή τώρα δίγλωσση έκδοση, γαλλ-ελλ: Le sac de Phocée et l'expulsion des grecs ottomans d'Asie-Mineure en juin 1914, Editions Kallimages, Paris 2014) 3
Κοινός παρονομαστής (Σωτήρης Τσαφούλιας [], 2014)
(Για πρωτοεμφανιζόμενο, καλή προσπάθεια κυρίως για τους διαλόγους. Μπορεί η όλη ιδέα να ήταν ελαφρώς διδακτικού προσανατολισμού και το σενάριο προς το τέλος, στη λύση της πλοκής, να μην ευοδώνεται, αλλά το ότι ο άνθρωπος έκατσε και επεξεργάστηκε ζωντανούς διαλόγους, με γοργό ρυθμό, φυσικούς, είναι αξιέπαινο, αφού αυτό είναι το πιο αδύνατο σημείο του ελληνικού σινεμά. Ρένος Χαραλαμπίδης, Βλαδίμηρος Κυριακίδης και Αντώνης Αντωνίου μεταξύ των ηθοποιών.) 2,5
εκτός από το Electra του Πέτρου Σεβαστίκογλου (παραπάνω #848), είδα τις εξής καινούργιες ελληνικές ταινίες (οι βαθμολογίες είναι δικές μου, με μέγιστο το 5):
Ο χειμώνας (Κωνσταντίνος Κουτσολιώτας [], 2013)
(νεογοτθικό, καλή παραγωγή, χιούμορ, κομπιουτερικά εφέ) 2,5
Οι αισθηματίες (Νίκος Τριανταφυλλίδης [1966-], 2014)
(άθλιο, έφυγα στο διάλειμμα [νά κι ένα καλό του διαλείμματος που κάνουν οι ελληνικές αίθουσες!], από την αθλιότητα ξεχώριζε ο Χάρης Φραγκούλης, που πήρε και βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού· αλλά τι να το κάνεις; σενάριο, διάλογοι και πλάσιμο χαρακτήρων τόσο γελοίο που αναρωτιέμαι αν "κορόιδευε" τα κλισέ. Αλλά και να τα κορόιδευε, το ίδιο κάνει, γιατί δεν τα ανέτρεπε παρά εντέλει τα υιοθετούσε) 0
Τα γεγονότα στη Φώκαια το 1914 (Les évènements de Phocée en 1914) (Ανιές Σκλάβου [Agnès Sklavou] [] και Στέλιος Τατάκης [], μικρού μήκους, 2014)
(για την εκδίωξη των Φωκιανών το 1914 από τους Τούρκους, όπως την έζησε και την κατέγραψε ο Γάλλος αρχαιολόγος Félix Sartiaux που έσκαβε τότε στην αρχαία Φώκαια παραδίπλα και από αρχαιολόγος έγινε humanitarian worker. Στο φουαγιέ πουλούσαν και το αντίστοιχο βιβλίο που έγραψε ο Sartiaux στα τέλη του 1914 στη Γαλλία, σε επετειακή τώρα δίγλωσση έκδοση, γαλλ-ελλ: Le sac de Phocée et l'expulsion des grecs ottomans d'Asie-Mineure en juin 1914, Editions Kallimages, Paris 2014) 3
Κοινός παρονομαστής (Σωτήρης Τσαφούλιας [], 2014)
(Για πρωτοεμφανιζόμενο, καλή προσπάθεια κυρίως για τους διαλόγους. Μπορεί η όλη ιδέα να ήταν ελαφρώς διδακτικού προσανατολισμού και το σενάριο προς το τέλος, στη λύση της πλοκής, να μην ευοδώνεται, αλλά το ότι ο άνθρωπος έκατσε και επεξεργάστηκε ζωντανούς διαλόγους, με γοργό ρυθμό, φυσικούς, είναι αξιέπαινο, αφού αυτό είναι το πιο αδύνατο σημείο του ελληνικού σινεμά. Ρένος Χαραλαμπίδης, Βλαδίμηρος Κυριακίδης και Αντώνης Αντωνίου μεταξύ των ηθοποιών.) 2,5
