Το νήμα για την παιδεία

[Alexandra]

Τα παιδιά και στα 17 τους είναι καθρέφτης των γονιών τους.

Όχι βέβαια! Πολύ θα το ήθελαν οι γονείς, αλλά είναι γνωστό ότι στην εφηβεία ΔΕΝ είναι (ακόμα) καθρέφτης των γονιών τους.

Στο θέμα της επιλογής του σχολείου εννοείται ότι παίζουν σημαντικό ρόλο οι γονείς, γιατί αυτοί θα πληρώσουν. Αλλά αν το παιδί επηρεάζεται, όπως όλα τα παιδιά, από φίλους και συμμαθητές, και έρθει μια μέρα στο σπίτι με την επιθυμία να ακολουθήσει τα βήματα των φίλων του στο ΙΒ, καθόλου δεν αποκλείεται οι γονείς απλώς να δέχτηκαν την επιθυμία του και όχι να επέβαλαν κάποια δική τους.

 

[Palavra]

Εννοείται. Έχω πάμπολλα παραδείγματα γνωστών που εγκατέλειψαν το άλφα ή το βήτα Λύκειο από μόνοι τους και γράφτηκαν στο Λύκειο της επιλογής τους, ήδη από την τρυφερή ηλικία των 15. Και ναι μεν έχουν περάσει κάμποσα χρονάκια από τότε, αλλά αρνούμαι να πιστέψω ότι σήμερα οι δεκαπεντάχρονοι είναι τόσο διαφορετικοί.

 

[SBE]

Αν πραγματικά το πιστεύεις αυτό, τότε δεν έχεις νταραβεριστεί με πολλούς εφήβους.

Οι έφηβοι μπορεί σε γενικές γραμμές να κάνουν τους επαναστάτες, αλλά το κάνουν με τα εφόδια που τους έδωσαν οι γονείς τους.
Αν επομένως ο γιος της Διαμαντοπούλου μεγάλωσε ακούγοντας ότι το ελληνικό σχολείο είναι χάλια και ότι τα ξένα πανεπιστήμια είναι καλύτερα (με ολίγον από το ουάου θα πάω να ζήσω σε άλλη χώρα δεν θα έχω τη μάνα μου να με σκάει, θα είναι κι οι φίλοι μου εκεί κλπκλπ), γιατί να διαφωνήσει με τους γονείς του; Μπορεί να έχουν διαφορετικά κίνητρα, αλλά βαδίζουν στον ίδιο στόχο.

Επίσης, είχα συμφοιτητές που ήταν σε ιδιωτικό σχολείο μέχρι τη Β' Λυκείου και στην τρίτη πήγαν σε δημόσιο για να προετοιμαστούν καλύτερα για τις εξετάσεις. Δική τους απόφαση ήταν η αλλαγή σχολείου;

 

[drsiebenmal]

Στην περίπτωσή μας, όμως, η Διαμαντοπούλου δεν τη γλιτώνει από πουθενά. Αν π.χ. πήγαινε το παιδί της σε δημόσιο σχολείο και για την προετοιμασία των πανελλαδικών το έγραφε σε φροντιστήριο, θα την εγκαλούσαν ότι δεν εμπιστεύεται το δημόσιο σχολείο και προσφεύγει στην παραπαιδεία. Αν θέλει κάποιος να επιτεθεί στην εικόνα σου, σίγουρα θα βρει κάτι. Στην Ελλάδα, οι μόνοι πολιτικοί που γλιτώνουν τέτοιες επιθέσεις είναι όσοι στρουθοκαμηλίζουν, παριστάνοντας ότι δεν υπάρχουν τα προβλήματα που όλοι βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας.

Όπως είναι η σημερινή κατάσταση βέβαια, φυσικά και έχεις δίκιο.

Πάντως η ιδέα ότι ένας έφηβος οφείλει να αλλάξει σχολείο (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) μόνο και μόνο επειδή ο γονιός του ανέλαβε μια δημόσια θέση, να με συγχωρήσετε, αλλά μου φαίνεται αισχρότατη.

Σ' αυτό θα συμφωνήσω επίσης. Θα έπρεπε να έχουμε εκπαιδευτικό σύστημα που θα έκανε πολιτικά αδιανόητο σε δημόσιο πρόσωπο να μη χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες του, και μακάρι οι σημερινές συνθήκες και η εξωτερική πίεση να μας οδηγήσουν, έστω εκόντες άκοντες, σε ορθολογιστικές διορθώσεις που θα κάνουν καθημερινότητα αυτή την τωρινή ουτοπία.

 

[SBE]

Νομίζω πάντως ότι ξεφεύγουμε από το θέμα, το οποίο δεν είναι ποιος επέλεξε το ΙΒ στην οικογένεια Διαμαντοπούλου. Η επιλογή του σχολείου, όπως είπε κι η Αλεξάνδρα, γίνεται από τους γονείς γιατί αυτοί πληρώνουν. Κι από εκεί ξεκινάει το ζήτημα.

 

[Alexandra]

Επίσης, είχα συμφοιτητές που ήταν σε ιδιωτικό σχολείο μέχρι τη Β' Λυκείου κα στην τρίτη πηγαν σε δημόσιο για να προετοιμαστουν καλύτερα για τις εξετάσεις. Δική τους απόφαση ήταν η αλλαγή σχολείου;

Μη μου πεις ότι ξέχασες και τον λόγο που "θα προετοιμαστούν καλύτερα για τις εξετάσεις" πηγαίνοντας στο δημόσιο. Για όσους δεν ξέρουν τον λόγο είναι ο εξής: το δημόσιο είναι διαλυμένο, μάθημα δεν γίνεται, απαιτήσεις δεν έχουν οι καθηγητές, όλοι οι μαθητές ασχολούνται με τα φροντιστήρια που θα τους προετοιμάσουν για τις εξετάσεις. Και, εννοείται ότι είναι πρώτα των παιδιών αυτή η απόφαση, γιατί τα παιδιά βιώνουν την πραγματικότητα των σχολείων. Αν το παιδί έλεγε ότι δεν έχει κανένα λόγο ν' αλλάξει σχολείο, γιατί έχει σκοπό να φέρει εις πέρας ένα απαιτητικό σχολείο παράλληλα με την προετοιμασία του, οι γονείς δεν θα είχαν κανέναν λόγο να το προτείνουν ούτε να το επιβάλουν.

Για να καταλάβουν όλοι πόσο πολύ είναι απόφαση των παιδιών το σχολείο που θα πάνε, και πώς με διάφορους τρόπους πείθουν τους γονείς, θα δώσω ένα υπαρκτό παράδειγμα: Η κόρη μιας φιλικής μου οικογένειας έπρεπε να αποφασίσει μετά την ΣΤ" Δημοτικού σε ποιο ιδιωτικό σχολείο ήθελε να πάει γυμνάσιο: στο Α που θα πήγαιναν μερικοί συμμαθητές της ή στο Β που θα πήγαιναν κάποιοι άλλοι συμμαθητές της. Η μικρή ήταν αναποφάσιστη τον Ιούνιο και ήθελε να πάρει την απόφασή της μετά το καλοκαίρι. Οι γονείς πλήρωσαν προκαταβολή και στα δύο σχολεία, ξέροντας ότι τον Σεπτέμβριο θα χάσουν τη μία προκαταβολή. Μιλάμε για 150 χιλιάδες δραχμές περίπου. Εννοείται ότι είχαν την οικονομική δυνατότητα να πετάνε απ' το παράθυρο ένα τέτοιο ποσό. Ακόμα και 12χρονα παιδιά επιβάλλουν στους γονείς τους τις επιθυμίες τους, όταν αυτές οι επιθυμίες είναι μέσα στις οικονομικές δυνατότητες των γονιών.
Περιττό να συμπληρώσω ότι δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να προτείνουν οι γονείς ένα άλλο σχολείο εκτός απ' αυτά που η ίδια η μικρή ενέκρινε, λόγω συμμαθητών.

 

[SBE]

Θα έπρεπε να έχουμε εκπαιδευτικό σύστημα που θα έκανε πολιτικά αδιανόητο σε δημόσιο πρόσωπο να μη χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες του

+1
Αλλά θα έπρεπε να έχουμε και πολιτικό σύστημα τέτοιο που να είναι αδιανόητη η περιφρόνηση των πολιτικών στα όσα παρέχει το κράτος, ακόμα κι αν αυτά δεν είναι τέλεια.

Πιστεύω ότι ένας από τους λόγους που πολλά πράγματα είναι στραβά στην Ελλάδα είναι γιατί δεν υπάρχει πίεση από τους ψηφοφόρους για καλύτερες υπηρεσίες. Όποιος μπορεί, βρίσκει παραθυράκι. Το κράτος επαναπαύεται με τα παραθυράκια, δεν υπάρχει κίνητρο για τίποτα.
Δε μας αρέσει το σχολείο του παιδιού μας; Το στέλνουμε σε ιδιωτικό ή πληρώνουμε φροντιστήρια, χωρίς να απαιτούμε να βελτιωθεί το σχολείο.
Δε μας αρέσει που δεν έχει αρκετές νοσοκόμες; Προσλαμβάνουμε αποκλειστική, και δεν απαιτούμε καλύτερη να προσλάβει το κράτος νοσοκόμες.
κλπκλπ κλπ
Γενικά έχουμε τη νοοτροπία αφού βρήκα λύση, γιατί να φροντίσω ώστε να μη χρειαζόμουν να βρω λύση; Βεβαίως παίζει ρόλο και το ότι δεν θέλουμε να πληρώνουμε φόρους, και προτιμάμε να τα δίνουμε αν και όποτε χρειαστεί.

 

[panadeli]

Αγαπητή μου SBE, προφανώς οι γονείς επηρεάζουν τα παιδιά τους με τον χ ή τον ψ τρόπο, αλλά αλίμονο αν τα παιδιά δεν έπαιρναν δικές τους πρωτοβουλίες και δεν ανέπτυσσαν τη δική τους προσωπικότητα. Με αυτά που λες όχι μόνο δεν τους αναγνωρίζεις αυτό το δικαίωμα, αλλά δεν αναγνωρίζεις καν την πιθανότητα να το κάνουν.

Εγώ, ως εκπαιδευτικός, αντιμετωπίζω συνειδητά όλους τους μαθητές μου, από την Α' γυμνασίου κιόλας, ως ενήλικους ανθρώπους και τους αποδίδω την αποκλειστική ευθύνη των επιλογών τους. Προφανώς τους αναγνωρίζω ελαφρυντικά, αλλά δεν τους επιτρέπω ποτέ να αποδώσουν την ευθύνη για κάτι που τους αφορά σε γονείς, θείους κλπ. Δεν διάβασες; Ήταν δική σου επιλογή. Θα ακολουθήσεις την τάδε κατεύθυνση σπουδών; Να το σκεφτείς καλά προτού το αποφασίσεις, γιατί εσύ θα υποστείς τις όποιες συνέπειες της επιλογής σου.
Και να ξέρεις ότι όλοι οι μαθητές το εκτιμούν όταν τους συμπεριφέρεσαι σαν ενήλικους.

 

[Ambrose]

Νομίζω πάντως ότι ξεφεύγουμε από το θέμα, το οποίο δεν είναι ποιος επέλεξε το ΙΒ στην οικογένεια Διαμαντοπούλου. Η επιλογή του σχολείου, όπως είπε κι η Αλεξάνδρα, γίνεται από τους γονείς γιατί αυτοί πληρώνουν. Κι από εκεί ξεκινάει το ζήτημα.

+1. Όλα τα άλλα νομίζω είναι δικαιολογίες. Και πέρα από το ποιος πληρώνει, σε κάθε περίπτωση, είναι οι γονείς που φέρουν την ευθύνη για τα ανήλικα παιδιά τους.

 

[nickel]

Καλημέρα. Προτού κατακαθίσουν μέσα μου όλα αυτά τα ενδιαφέροντα και αντικρουόμενα που διάβασα εδώ, πείτε μου κατά πόσο ο γιος της κ. Διαμαντοπούλου προστατεύεται από το νόμο για τα προσωπικά δεδομένα και κατά πόσο είναι πρέπον να συζητάμε με τόση λεπτομέρεια το περιεχόμενο των σπουδών του, ποιος πήρε την απόφαση για τις επιλογές τους, αν έκαναν καλά μάνα και γιος κ.λπ. Συμφωνώ ότι η ζωή των πολιτικών προσώπων πρέπει να είναι ανοιχτό βιβλίο, αλλά θα ήταν καλό να σταματά αυτή η δημοσιότητα στο τι θέλουν να κάνουν με τα παιδιά τους. Ίσως και με την υγεία τους. Δεν ξέρω αν έχω δίκιο, πρέπει να το σκεφτώ κι αυτό καλύτερα.

 

[SBE]

Μη μου πεις ότι ξέχασες και τον λόγο που "θα προετοιμαστούν καλύτερα για τις εξετάσεις" πηγαίνοντας στο δημόσιο.

Μιλάμε για το 1985 κι όχι για το 2005. Οπότε ίσως θέλεις να αναθεωρήσεις την απάντησή σου.

Αυτό που είχαν πει οι γονείς του συμφοιτητή μου ήταν ότι στο ιδιωτικό σχολείο ο γιος τους έχανε χρόνο με τα έξτρα μαθήματα στην ξένη γλώσσα, ότι οι βαθμοί έμπαιναν χαριστικά και ότι δεν υπήρχε καμία πίεση από τους δασκάλους. Τον έβαλαν σε ένα καλό δημόσιο, όπου οι βαθμοί του έπεσαν λίγο, αλλά μπήκε πανεπιστήμιο (στο τσακ), γράφοντας στις εξετασεις ό,τι βαθμό έπαιρνε και στο δημόσιο σχολείο*. Η απόφαση δεν ήταν δική του, γιατί όπως είπε, οι γονείς του του το είχαν ξεκαθαρίσει από την πρώτη γυμνασίου ότι αυτό θα γινόταν. Ο μικρός του αδερφός που δεν άλλαξε σχολείο, τα πήγε άσχημα στις εξετάσεις. Το οποίο δικαιώνει ίσως την επιλογή των γονιών. Ή μπορεί να ήταν σύμπτωση.

* Το οποίο ίσχυσε και για μένα και για άλλους που ξέρω. 15 στην έκθεση στο σχολείο, 15 στην έκθεση στις εξετάσεις κλπκλπ, που σημαίνει απλά ότι είχαμε καθηγητές που βαθμολογούσαν αντικειμενικά.

 

[panadeli]

+1. Όλα τα άλλα νομίζω είναι δικαιολογίες. Και πέρα από το ποιος πληρώνει, σε κάθε περίπτωση, είναι οι γονείς που φέρουν την ευθύνη για τα ανήλικα παιδιά τους.

Μάλιστα. Δηλ. ο γονέας φέρει την ευθύνη για τις σπουδές που θα ακολουθήσει ο γιος, για τη μουσική που ακούει, για το κορίτσι που θα ερωτευτεί. ΟΚ.

 

[SBE]

Επειδή έχουμε βγει από το θέμα, δεν πρόκειται να απαντήσω σε κανένα άλλο σχόλιο του panadeli ή της Αλεξάνδρας μέχρι να πάει λίγο παρακάτω η συζήτηση και ξεφύγουμε από την κολοκυθιά. Είναι εμφανές ότι διαφωνούμε και δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε κύκλους γύρω από το ίδιο ζήτημα.

 

[Ambrose]

Μάλιστα. Δηλ. ο γονέας φέρει την ευθύνη για τις σπουδές που θα ακολουθήσει ο γιος, για τη μουσική που ακούει, για το κορίτσι που θα ερωτευτεί. ΟΚ.

Η αναλογία του σχολείου με το κορίτσι που θα ερωτευθεί είναι νομίζω λίγο άνιση. Τα ζητήματα του σχολείου οι γονείς τα αποφασίζουν μαζί με τα παιδιά. Αν το παιδί το θέλει, αλλά ο γονέας δεν συμφωνεί δεν πρόκειται να γίνει. Τεσπα, για να αλλάξουμε λίγο κλίμα και να πάμε παρακάτω, να πω ότι δεν θεωρώ ότι το σύστημα θα αλλάξει, αν δεν αλλάξουν τα μυαλά και οι νοοτροπίες. Τι εννοώ:

1. Πρόσφατα γνωστός μου έδωσε κατατακτήριες για εισαγωγή ως πτυχιούχος ΑΕΙ σε άλλο ΑΕΙ. Τι να σας πω; Ότι από τα 15 άτομα που έδωσαν, οι μισοί έκαναν όλο το καλοκαίρι μαθήματα με τον καθηγητή που έβαλε τα θέματα και που ήταν στις εξετάσεις; Ότι οι εξετάσεις ήταν άρτσι, μπούρτσι (δεν ζητήθηκαν καν ταυτότητες από τους υποψηφίους, τα ονόματα δεν καλύφτηκαν, ενώ παραδόθηκαν γραπτά με μολύβι; ) Τα συμπεράσματα δικά σας. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι τα γραπτά βαθμολογήθηκαν αντικειμενικά και χωρίς δόλο (διόλου απίθανο) και μόνο το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος πανεπιστημιακός είχε προετοιμάσει τους μισούς (που ήταν και αυτοί που πέρασαν στην πλειοψηφία τους), αρκεί.
2. Μίλαγα πρόσφατα με καθηγήτρια ωδείου. Το ξέρετε ότι οι μισοί που παίρνουν πτυχία και διπλώματα δεν ξέρουν στοιχειώδη πράγματα όσον αφορά το αντικείμενό τους; Αυτοί που μετά πάνε να διδάξουν με επίσημο χαρτί από το κράτος και δεν ξέρουν πού πέφτει το ντο στο πιάνο; Γιατί γίνεται αυτό;

 

[panadeli]

Επειδή έχουμε βγει από το θέμα, δεν πρόκειται να απαντήσω σε κανένα άλλο σχόλιο του panadeli ή της Αλεξάνδρας μέχρι να πάει λίγο παρακάτω η συζήτηση και ξεφύγουμε από την κολοκυθιά. Είναι εμφανές ότι διαφωνούμε και δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε κύκλους γύρω από το ίδιο ζήτημα.

Προφανώς η SBE και ο οποιοσδήποτε έχει κάθε δικαίωμα να διαφωνεί με εμένα, την Αλεξάνδρα ή οποιονδήποτε άλλον. Πάντως δεν πιστεύω ότι έχουμε ξεφύγει από το θέμα. Και μάλιστα, για να αναπτύξω λίγο παραπάνω κάτι που έγραψε νωρίτερα ο Νίκελ, πιστεύω ότι εδώ συμβαίνει το εξής: Κάτι που κανείς από εμάς δεν θα ανεχόταν για κανέναν απολύτως λόγο, δηλ. να χρησιμοποιηθεί το παιδί μας για να γίνει επίθεση εις βάρος μας, γίνεται εις βάρος της Διαμαντοπούλου, και πολλοί πιστεύουν ότι δικαίως γίνεται απλά και μόνο επειδή η Διαμαντοπούλου είναι δημόσιο πρόσωπο. Αυτή η αντίληψη των δύο μέτρων και δύο σταθμών, άλλα να ισχύουν για εμάς και άλλα για τους υπόλοιπους, πιστεύω ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, και τη βλέπω να αντικατοπτρίζεται έντονα και στα σχολεία.

 

[panadeli]

Για να πάω όμως όντως τη συζήτηση λίγο παραπέρα, αλλάζω ελαφρώς τη συνθήκη. Έχετε έναν εκπαιδευτικό του δημόσιου σχολείου, του οποίου το παιδί ακολουθεί από μικρή ηλικία ένα ξενόγλωσσο πρόγραμμα σπουδών. Υπάρχει αντίφαση; Θεωρείτε ότι ο εκπαιδευτικός δεν πρέπει να διδάσκει στο ελληνικό δημόσιο σχολείο;

 

[SBE]

Τι να σας πω; Ότι από τα 15 άτομα που έδωσαν, οι μισοί έκαναν όλο το καλοκαίρι μαθήματα με τον καθηγητή που έβαλε τα θέματα και που ήταν στις εξετάσεις;

Αφήνω το γιατί ήταν απαραίτητο να κάνουν μαθήματα με κάποιον, ήδη έχουν ένα πτυχίο άρα μπορούν να στρωθούν από μόνοι τους (βεβαίως όταν έχουν ξεφυτρώσει φροντιστήρια ΑΣΕΠ, όλα θα τα δούμε). Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε ιδιαίτερα αναπτυγμένη την ευαισθησία σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με δεοντολογία και αντικρουόμενα συμφέροντα. Κι η νομοθεσία σε όσες τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει, παραβιάζεται.

2. Μίλαγα πρόσφατα με καθηγήτρια ωδείου. Το ξέρετε ότι οι μισοί που παίρνουν πτυχία και διπλώματα δεν ξέρουν στοιχειώδη πράγματα όσον αφορά το αντικείμενό τους; Αυτοί που μετά πάνε να διδάξουν με επίσημο χαρτί από το κράτος και δεν ξέρουν πού πέφτει το ντο στο πιάνο; Γιατί γίνεται αυτό;

Τόσο χάλια δε νομίζω να είναι, αλλά μήπως έχει να κάνει με το ότι δεν είναι απαραίτητο να είσαι εξπέρ για να διδάξεις σε αυτό το επίπεδο;

 

[Alexandra]

Μιλάμε για το 1985 κι όχι για το 2005. Οπότε ίσως θέλεις να αναθεωρήσεις την απάντησή σου.

Ειδικά για εκείνη την εποχή δεν θα μπορούσα να αναθεωρήσω τίποτα, δεδομένου ότι δίδασκα στη δημόσια εκπαίδευση ήδη από το 1980.

 

[SBE]

Για να πάω όμως όντως τη συζήτηση λίγο παραπέρα, αλλάζω ελαφρώς τη συνθήκη. Έχετε έναν εκπαιδευτικό του δημόσιου σχολείου, του οποίου το παιδί ακολουθεί από μικρή ηλικία ένα ξενόγλωσσο πρόγραμμα σπουδών. Υπάρχει αντίφαση; Θεωρείτε ότι ο εκπαιδευτικός δεν πρέπει να διδάσκει στο ελληνικό δημόσιο σχολείο;

Εγώ θεωρώ ότι δεν έχουν καμία θέση στην ελληνική παιδεία τα σχολεία που δεν ακολουθούν το πρόγραμμα του υπουργείου παιδείας, και όσα υπάρχουν υπάρχουν για συγκεκριμένες ανάγκες αλλοδαπών που ζουν στην Ελλάδα (π.χ. γερμανική σχολή, κάμπιον κλπ).

Εσύ αναγνωρίζεις το δικαίωμα του γονιού να μην στείλει το παιδί του σχολείο και να το διδάσκει στο σπίτι ό,τι θέλει ο ίδιος;

 

[Ambrose]

Κάτι που κανείς από εμάς δεν θα ανεχόταν για κανέναν απολύτως λόγο, δηλ. να χρησιμοποιηθεί το παιδί μας για να γίνει επίθεση εις βάρος μας, γίνεται εις βάρος της Διαμαντοπούλου, και πολλοί πιστεύουν ότι δικαίως γίνεται απλά και μόνο επειδή η Διαμαντοπούλου είναι δημόσιο πρόσωπο. Αυτή η αντίληψη των δύο μέτρων και δύο σταθμών, άλλα να ισχύουν για εμάς και άλλα για τους υπόλοιπους, πιστεύω ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, και τη βλέπω να αντικατοπτρίζεται έντονα και στα σχολεία.

Εδώ πέρα είναι νομίζω η ρίζα της διαφωνίας μας. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ της δημόσιας και της ιδιωτικής σφαίρας και πρέπει να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, καθώς και εντελώς διαφορετικές απαιτήσεις. Άλλη ευθύνη φέρει ο πρωθυπουργός μιας χώρας και άλλη ο απλός πολίτης.

Αφήνω το γιατί ήταν απαραίτητο να κάνουν μαθήματα με κάποιον, ήδη έχουν ένα πτυχίο άρα μπορούν να στρωθούν από μόνοι τους (βεβαίως όταν έχουν ξεφυτρώσει φροντιστήρια ΑΣΕΠ, όλα θα τα δούμε). Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε ιδιαίτερα αναπτυγμένη την ευαισθησία σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με δεοντολογία και αντικρουόμενα συμφέροντα. Κι η νομοθεσία σε όσες τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει, παραβιάζεται.

Μαθήματα χρειάζονται ως προετοιμασία. Το σχολείο δεν σε καλύπτει σε αυτή την περίπτωση. Σκέψου ότι είναι σαν να δίνεις πανελλαδικές, απλά δεν δίνεις όλα τα μαθήματα, αλλά μόνο πολύ ειδικά και συγκεκριμένα. Αλλά δεν είναι το ζήτημα αυτό. Είναι όπως είπες ζήτημα δεοντολογίας. Μου έχει τύχει να είμαι μέλος σε επιτροπή συνεντεύξεων για εισαγωγή σε ΑΕΙ στη Μ. Βρετανία, και αυτό που μού έκανε φοβερή εντύπωση και μού έμεινε ήταν όταν ήρθε η στιγμή να πάρουμε συνέντευξη από μια κοπέλα την οποία άλλο μέλος της επιτροπής γνώριζε. Το μέλος της επιτροπής αυτομάτως και από μόνο του -πριν μπει η συνεντευξιαζόμενη στην αίθουσα- δήλωσε ότι τη γνωρίζει, δεν μπορεί να συμμετέχει και σηκώθηκε επιτόπου και βγήκε από την αίθουσα.

Τόσο χάλια δε νομίζω να είναι, αλλά μήπως έχει να κάνει με το ότι δεν είναι απαραίτητο να είσαι εξπέρ για να διδάξεις σε αυτό το επίπεδο;

Σούπερ χάλια, στο λέω εκ πείρας. Ειδικά όσον αφορά πιο ευαίσθητα και δύσκολα αντικείμενα, όπως π.χ. φωνητική όπου υπάρχουν άτομα που πηγαίνουν χρόνια σε ωδεία και δεν έχουν μάθει βασικά πράγματα (βλ. πρόσφατο επεισόδιο Greek Idol όπου ο επικεφαλής της επιτροπής είπε σε υποψήφιο να πάει να πάρει τα λεφτά που έδωσε στον καθηγητή του πίσω!) Βάσιμο περιστατικό.