Προφανώς οι απόψεις της Κακούρη για το πώς φτιάχνουμε μαρμελάδες, ας πούμε, θα ήταν άσχετες με όσα μας απασχολούν εδώ. Οι απόψεις της όμως για το τι συνιστά «αρίστη ηγεσία» είναι απολύτως σχετικές με ένα κείμενο που ουσιαστικά ζητά ηγεσία αρίστων. Φυσικά, επειδή η κυρία Κακούρη εκφράζει ακροδεξιές απόψεις, αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι υπογράφουν το κείμενο είναι ακροδεξιοί. Συνυπογράφουν όμως ένα κείμενο που μπορεί να έχει και ακροδεξιές αναγνώσεις και -κυρίως- εφαρμογές (Στο παρελθόν, πάντως, έχουμε ασχοληθεί και με απόψεις άλλων, π.χ. του Σαββόπουλου για τους μετανάστες και του Καλύβα για τις προτροπές του προς τους πληττόμενους από την κρίση να κάνουν λιγότερα ταξίδια στη Νέα Υόρκη!). Καμία επίθεση, λοιπόν, στο ποιόν της κυρίας Κακούρη. Μόνο στις απόψεις της και τις συνεπαγωγές τους. Παρεμπιπτόντως, σχολίασε κανένας από τους υπόλοιπους τις δηλώσεις της;
Για την ουσία, όπως λέτε, ρώτησα πιο πάνω, και ρωτάω ξανά: ποιο μπορεί να είναι το περιεχόμενο της «εθνικής ανασυγκρότησης» και της «νέας στροφής»; Τι πιστεύετε πως σημαίνουν στην πράξη αυτές οι έννοιες και ποια θα μπορούσε να είναι η εφαρμογή τους; Το ότι τριάντα διαφορετικά άτομα μπορεί να δώσουν στις έννοιες τριάντα διαφορετικές ερμηνείες δε νομίζω πως αρκεί ως απάντηση. Όταν υπογράφεις ένα πολιτικό κείμενο έχεις συγκεκριμένη στόχευση, αλλιώς να παραδεχτούμε ότι πρόκειται για έκθεση ιδεών και να τελειώνουμε εδώ την κουβέντα. Τι ακριβώς θα κάνει, λοιπόν, μια συναινετική κυβέρνηση που δεν το έκανε η κυβέρνηση Παπανδρέου (που, για να θυμηθούμε και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν οι 32, και τη σωστή νοοτροπία είχε, και ιδεολογικές αγκυλώσεις δεν είχε, κάθε άλλο); Συνάντησε κάποιο εμπόδιο ο Παπανδρέου στην εφαρμογή της πολιτικής του και του μνημονίου; Έγιναν σοβαρές απεργίες; Έφυγαν μαζικά βουλευτές του; Πρόβαλε κάποια σοβαρή αντίσταση η αντιπολίτευση και δεν το καταλάβαμε; Αρνήθηκε να συνεργαστεί με τους Ευρωπαίους και την τρόικα; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Αυτό που σίγουρα έγινε είναι ότι απέτυχε παταγωδώς το μνημόνιο και η επιχείρηση σωτηρίας του έθνους νούμερο ένα (Το επιχείρημα ότι δεν εφαρμόστηκε σωστά το μνημόνιο δεν πείθει: θα έπρεπε η τρόικα να μας το πει στη διάρκεια εφαρμογής του, όχι κατόπιν εορτής).
Οπότε μπαίνει σε εφαρμογή (ή τέλος πάντως επιχειρείται να μπει σε εφαρμογή) η επιχείρηση σωτηρίας της πατρίδος νούμερο δύο, την οποία στηρίζουν και οι 32 (και η Μπακογιάννη και ο Καρατζαφέρης και η ΣΠΙΘΑ, και άλλοι, ενδεχομένως με διαφορετική σύνθεση αρίστων): μια ωραιότατη συναινετική και «υπεύθυνη» κυβέρνηση (άρα του Παπανδρέου είναι ανεύθυνη και μπαίνει το ερώτημα γιατί τη στήριζαν οι 32) η οποία κυβέρνηση, επειδή η ανεργία θα συνεχίσει να αυξάνεται, το ίδιο και η ύφεση, και επειδή ο κόσμος όλο και θα φτωχαίνει, άρα και οι αντιδράσεις του μάλλον θα πληθαίνουν, θα μπορέσει να εφαρμόσει το πρόγραμμα αποπληρωμής των πιστωτών πιο εύκολα απ' ό,τι μια μονοκομματική κυβέρνηση. Και ίσως να χρειαστεί να έχει και μερικές έκτακτες εξουσίες, ίσως χρειαστεί να ανοίξει και κάνα-δυο κεφάλια παραπάνω (μόνο του Καυκά δεν φτάνει). Γιατί δεν πείθομαι με τίποτα ότι η τρόικα ζητά συναίνεση από τον Σαμαρά γιατί φοβάται τις κολοσσιαίες αντιστάσεις του στο μνημόνιο νούμερο 54. Εξάλλου, οι απειλές ήρθαν ήδη από πολλές πλευρές: ο Μπαρόζο το είπε στην αρχή της κρίσης, ο Μητσοτάκης με αφορμή την απεργία των λιμενεργατών, ο Τέλλογλου το ονειρεύεται κι αυτός εδώ και καιρό και ο Ψυχάρης το επανέλαβε μόλις χτες (βλ. παραπάνω, το #40). Η διασάλευσις της τάξεως θα δικαιολογούσε έκτακτα μέτρα. Ως προς το τι συνιστά διασάλευση της τάξης θα εφαρμοστούν βεβαίως οι νόμοι, τωρινοί ή μελλοντικοί, γιατί είμεθα και δημοκράτες.
@Panadeli: ώστε οι χαρακτηρισμοί «ακροδεξιός», «σοσιαλιστής» και «νεοφιλελεύθερος» είναι κάποιου είδους ένδειξη θεωρίας συνωμοσίας, και έχουν την ίδια αναλυτική αξία όπως οι λέξεις «σιωνιστής» και «μασόνος»; Και είναι απλές ταμπέλες που τις χρησιμοποιούμε όταν δεν έχουμε επιχειρήματα κατά των εν λόγω ακροδεξιών, σοσιαλιστών και νεοφιλελεύθερων; Προτείνω, σ' αυτή την περίπτωση, να ρωτήσουμε τους μετανάστες που λιντσαρίστηκαν τελευταία πώς τους φαίνεται η ταμπέλα «Χρυσαυγίτης».
