Ενώ υπάρχει τεκμηρίωση πως η Ευρώπη με κάποιον τρόπο μας προστατεύει; Και μας και όλες τις χώρες τις περιφέρειας;
Δεν με ενδιαφέρει πολιτική που παίζεται με ρόλους πατερναλισμού και προστατών. Δεν με ενδιαφέρει να μας προστατεύει κάποιος. Όποιος ενδιαφέρεται για προστάτες, ας το δηλώσει.
Αναρωτιέμαι όμως από πού προήλθαν τα χρήματα των κοινοτικών επιδοτήσεων τα τελευταία 30 χρόνια. Από πού προέρχονται τα λεφτά που συμπληρώνουν το έλλειμμα και πληρώνουν μισθούς και συντάξεις τον τελευταίο χρόνο; Αυτά που λείπουν κάθε χρόνο, τα 20, 25, 30 δις, με τα οποία αγοράζεις σήμερα όλο το χρηματιστήριο (όλο το ελληνικό ιδιωτικό κεφάλαιο), ποιος μας τα δίνει και πού τα βρίσκουμε; Όχι βέβαια τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια και οι λαοί της Ευρώπης, εκείνα τα λεφτά είναι αριθμημένα, όπως στους εκβιασμούς, και είναι από την άλλη τσέπη, εκείνη που ξαναγυρίζουν στους δανειστές μας.
Τους διαφορικούς τόκους, όμως, ποιος άραγε τους τσεπώνει; Οι εθνικοί προϋπολογισμοί των άλλων ή οι τράπεζες;
Αλλά πολλοί πιστεύουν πώς υπάρχουν τα καλά λεφτά, που τα ξεδιαλέγουμε για να τα χρησιμοποιούμε περήφανα, και τα κακά λεφτά, που μας τα δίνουν για να σκλαβωθούμε χειρότερα.
Στην πραγματικότητα, υπάρχει τεκμηρίωση πως η οξυμένη κρίση στην ευρωπαϊκή περιφέρεια δεν οφείλεται ακριβώς και στο γεγονός ότι μπήκε στην ΕΕ ως περιφέρεια, έχοντας να ανταγωνιστεί Γερμανία και Γαλλία;
Και βέβαια υπάρχει. Και ενδοεθνικά, επίσης. Η δυτική Γερμανία ξεζουμίζει π.χ. την ανατολική ,ακόμη και σήμερα. Και η Αθήνα την ελληνική περιφέρεια.
Αλλά όπου οι περιφερειακές χώρες διαχειρίστηκαν πολύ σφιχτά, πολύ γερμανικά, αν θέλεις, επιδοτήσεις κλπ, έφτασαν στη δυσάρεστη θέση να δανείζουν (με κέρδος) τα γουρουνάκια που νόμισαν ξαφνικά ότι πλούτισαν και επένδυσαν τα λεφτά τους σε φούσκες. Πού ήταν η Φινλανδία, η Σλοβακία, η Σλοβενία πριν δέκα ή είκοσι χρόνια; Πού ήμαστε εμείς;
Όπως και να 'χει, κι επειδή απ' όσο ξέρω το μόνο κόμμα που λέει έξω απ' την Ευρώπη είναι το ΚΚΕ, και το ΚΚΕ πάλι απ' όσο ξέρω δεν πρόκειται στο άμεσο μέλλον να καταλάβει την εξουσία, ποιος ακριβώς θέλει να μας διώξει απ' την Ευρώπη; Ε, χμμμ, η ίδια η ΕΕ, αν δεν δεχτούμε να εξαθλιωθούμε κι άλλο ώστε να μη χάσουν τα λεφτά τους οι πιστωτές μας. Εμείς όριο εξαθλίωσης θα βάλουμε ή είμαστε υπεράνω;
Εδώ, τρία θέματα. Το τι λέει το ΚΚΕ, το ακούω προσεχτικά. Προχτές δήλωσε πχ ότι το νόμισμά μας είναι το ευρώ. Όταν αλλάξουν οι συνθήκες...
Να μας διώξουν, δεν άκουσα κανέναν επίσημο ακόμη να το λέει. Μόνο μόνοι μας μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό.
Για τα όρια εξαθλίωσης, και βέβαια να βάλουμε όρια. Πώς πρέπει να οριστούν; Ανάλογα με την αξία μας, με την παραγωγή μας, με τις ανάγκες μας, με τις "εθνικές ιδιαιτερότητές" μας;
Η διακυβέρνηση από μη εκλεγμένα όργανα, πιστωτές και αγορές δεν συνιστά θεσμική εκτροπή; (βλ. δηλώσεις Παπανδρέου για απώλεια εθνικής κυριαρχίας και παγκόσμια εξουσία)
Φυσικά. Αλλά δεν σε υποχρέωσε κανείς να δανείζεσαι σαν παλαβός. Δεν σου συνέβη φυσική καταστροφή ή κάτι αναπάντεχο (αν εξαιρέσουμε το ψώνιο σου να οργανώσεις Ολυμπιακούς). Όταν δανείζεσαι, υπογράφεις χαρτιά και εκχωρείς προσωπική ή συλλογική κυριαρχία, ανάλογα με την περίπτωση. Και να πεις ότι ήταν η πρώτη μας φορά ως κράτος...
Ίσως, αν ο βασικός ανταγωνισμός που βλέπεις στη σημερινή κοινωνία είναι ανάμεσα σε διαφορετικές ομάδες εργαζομένων και θεωρείς το κεφάλαιο φυσικό φαινόμενο.
Το κεφάλαιο είναι κοινωνικό, όχι φυσικό φαινόμενο. Κάποιες κοινωνίες τα καταφέρνουν χωρίς. Δεν θα ήθελα να ζω σε αυτές (από το τεχνολογικό και κοινωνικό τους επίπεδο, εννοώ). Θέλω να ζω στη δική μας, αλλά να το ελέγχω. Όσο γίνεται, αφού δεν το θεωρώ ανίκητη δύναμη της φύσης.
Επίσης, δεν αναφέρθηκα σε διαφορετικές ομάδες εργαζομένων, αλλά σε διαφορετικής φύσης εργοδότες. Τι σχέση έχουν οι μεταφραστές του ΥπΕξ ή των Οργανισμών (μισθωτοί δημόσιοι), με τους in house μεταφραστές των εκδοτών (μισθωτοί ιδιωτικοί) και με τα μπλοκάκια (δημόσια ή ιδιωτικά); Το επάγγελμα είναι ίδιο --και λοιπόν;
