Για ποιο λόγο εγώ, που είμαι άθεος, δεν πατάω ποτέ στην εκκλησία και δεν θα χρησιμοποιήσω ποτέ καμία από τις υπηρεσίες που προσφέρει (όποιες κι αν υποθέσουμε ότι είναι αυτές), να φορολογούμαι για τη συντήρηση ενός θεσμού που πιστεύω ότι είναι αναχρονιστικός και σκοταδιστικός;
Όλοι φορολογούμαστε και για δαπάνες του κράτους με τις οποίες δεν συμφωνούμε ή δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε ποτέ μας. Πολλοί από εμάς, για παράδειγμα, ούτε με τις αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες συμφωνούμε. Μεγάλος αριθμός συμπολιτών θεωρεί υπερβολικές τις αμοιβές μιας σειράς εργαζομένων σε ΔΥ και ΔΕΚΟ. Οι κάτοικοι των μεγαλουπόλεων θεωρούν ενδεχομένως υπερβολικές τις επιδοτήσεις προς την περιφέρεια ή τα νησιά της άγονης γραμμής· η Θεσσαλονίκη καταριέται ομοθυμαδόν το κράτος της Αθήνας· οι άτεκνοι μπορεί να θεωρούν πολυτέλεια τα Νοσοκομεία Παίδων, οι αγραμμάτιστοι τα επιδοτούμενα βιβλία, οι μη φίλαθλοι πεταμένα τα λεφτά στον επιδοτούμενο αθλητισμό και πάει λέγοντας.
Το θέμα είναι ότι όλες αυτές (και ακόμη περισσότερες πιο λογικές ή πιο παράλογες) οι πρακτικές είναι αποτελέσματα πολιτικής. Και για πρώτη φορά, με την κάνουλα των αμέριστων δανεικών να κλείνει, η Ελλάδα συνειδητοποιεί πλειοψηφικά ότι δεν έχει πολιτικούς και κόμματα που να μη διατυπώνουν μόνο πολιτικά ευχολόγια, αλλά να συνδυάζουν την πολιτική θεωρία με την πρακτική εφαρμογή της.
Η ασφυκτική πίεση που θα ασκήσει στην κοινωνία μας το 2ο χρηματοδοτικό πρόγραμμα (ή η χρεοκοπία, εντός ή εκτός ευρώ, ό,τι προτιμάτε) στα επόμενα χρόνια θα μας αναγκάσει όλους να επανεξετάσουμε τα πάντα, συνειδητοποιώντας πια το πραγματικό κόστος τους.
Η Ελλάδα είναι (ακόμη) μια
πλούσια χώρα. Οι Έλληνες δεν είναι ούτε χαζοί, ούτε τεμπέληδες (τουλάχιστον, όχι περισσότερο από τον μέσο άνθρωπο). Όλοι συνειδητοποιούμε ότι το σύστημά μας είναι σαθρό και καταρρέει από παντού. Δεν καταρρέει επειδή είναι καπιταλιστικό ή σοσιαλιστικό, ολυμπιακό ή παναθηναϊκό, χριστιανικό ή άθεο. Καταρρέει επειδή είναι κακοσχεδιασμένο και μη λειτουργικό.
Ας προσπαθήσουμε ως κοινωνία τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια να πιέσουμε να υπάρχουν ξεκάθαρα διατυπωμένες πολιτικές, δουλεμένες σε όλες τις συνέπειές τους. Ας απαιτήσουμε από όλη την πολιτική ηγεσία, πέρα από ιδέες και οράματα, πέρα από ξύλινα λόγια και βυζαντινές ίντριγκες, να επιμείνουν και να συμφωνήσουν στη δημιουργία μιας λειτουργικής υποδομής για τη χώρα. Στα πραγματικά μέτρα της χώρας μας --που κανένας δεν μας λέει ποια είναι, τελικά, αυτά.