Η πλάκα ήταν με τη γερμανική μετάδοση:
α) Με τον εκφωνητή, που δεν κατάλαβε ότι οι τρεις αμυντικοί μέσοι άλλαξαν λόγω τραυματισμών και απορούσαν «Μα τι κάνει ο Ρεχάγκελ; Δεν θα βάλει κυνηγούς;» Η Ελλάδα χρειάζεται δύο γκολ (όσο κέρδιζε η Κορέα...)
β) Με τον ίδιο να καταλήγει στο τέλος του παιχνιδιού πώς «μπα, μάλλον η Ελλάδα έχει συνηθίσει τόσα χρόνια να παίζει παθητική άμυνα με τον Ρεχ που όταν χρειαστεί να αλλάξει μενταλιτέ απλώς δεν ξέρει πώς».
Πτωχός... Δεν κατάλαβε ότι ο στόχος ήταν απλώς να μην ξαναφάμε τεσσάρα κι αν μας καθόταν η ισοπαλία, θεοί του Ολύμπου πάλι...
γ) Με τον ρεπόρτερ που ρώταγε μετά το ματς τον Ρεχ τι θα κανει κι εκείνος απαντούσε ότι αυτό είναι προσωπικό του θέμα... Ό,τι πεις, Ότο.
δ) Με τον Καν να λέει ότι φυσικά η διαφορά δυναμικότητας είναι απλώς πολύ μεγάλη και η Ελλάδα δεν έχει τύχη και να δείχνει στο ημίχρονο γραφήματα με τον Παπαστόπουλο να κυνηγάει τον Μέσι και στο τέλος γραφήματα όπου η Ελλάδα λέγε με Σαμαρά φεύγει στην αντεπίθεση, αλλά οι έξι αμυντικοί κάθονται καρφωμένοι στην πρώτη γραμμή άμυνας και κοιτάνε από μακριά.
Και όχι τίποτε, αλλά παρά τρίχα νάμπαινε το φαλτσάκι του Σαμαρά και θα αποτρελαινόμασταν...