Περί βίας
- Thread starter FunkSoulBrother
- Start date
rogne
¥
Καλά τα λέει (συριζαίος ή μη
). Ομοίως ωστόσο και για τα "καταδικάζουμε τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται", για τον "καθημερινό φασισμό" (ιδίως τον "κόκκινο", που είναι και της μοδός αυτά τα χρόνια), και πάει λέγοντας. Θέλω να πω, υπάρχει η θεωρητική, "αριστερίστικη" μπαναλοποίηση της βίας (όπως υπήρχε λίγο παλιότερα της "εξουσίας", ελέω Φουκώ), αλλά υπάρχει και η δημοσιογραφική, "κεντρώα" μπαναλοποίησή της.
Costas
¥
Εδώ δείτε αποβράσματα:
(Το Βήμα)
Επίθεση αναρχικών σε αριστερούς και αριστεριστές που τους πέρασαν για Κνίτες
Ζητούν συγγνώμη, μιλούν για παρανόηση
Ένα περιστατικό από αυτά που δεν τα βλέπουμε και συχνά συνέβη την Κυριακή 15 Νοεμβρίου στο Πολυτεχνείο. Ομάδα αναρχικών επιτέθηκε σε μπλοκ και αναρχικών, καθώς θεώρησαν ότι πρόκειται για μέλη της ΚΝΕ. Όταν βέβαια αντελήφθησαν το λάθος τους έσπευσαν να ζητήσουν συγγνώμη και εξήγησαν το πως έγινε η παρανόηση. Μάλιστα ανάρτησαν σε γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου και ένα κείμενο που εξηγούν το πως έγινε η παρανόηση και ζητούν συγγνώμη.
Διαβάστε αναλυτικά:
«Σήμερα 15/11 πραγματοποιήσαμε επίθεση σε μπλοκ αριστερών σχημάτων στην πύλη της Στουρνάρη στο Πολυτεχνείο. Αυτή η επίθεση ήταν άστοχη και λανθασμένη καθότι ουδέποτε είχαμε πρόθεση να επιτεθούμε σε μπλοκ αριστερών σχημάτων και αναρχικών(προφανώς).
Η επίθεση που δέχτηκε το μπλοκ αριστερών και αναρχικών συντροφισσών και συντρόφων είναι απόροια μίας πολύ κακής ενημέρωσης και πληροφόρησης σχετικά με τον κόσμο που προσέγγιζε την πύλη του Πολυτεχνείου εκείνη την ώρα.
Οι άνθρωποι που συμμετείχαμε στην επίθεση αυτή περιμέναμε το μπλοκ της ΚΝΕ προκειμένου να δώσουμε μία απάντηση για την τακτική που ακολούθησε η ηγεσία του ΚΚΕ και διεκπεραιώθηκε από κομμάτια της βάσης της όσον άφορα για το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα στο εργατικό κέντρο Μυτιλήνης οπού τα ΚΝΑΤ εισέβαλαν και στην ουσία έκαναν ‘’έξωση’’ τόσο στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που διέμεναν εκεί όσο και στους αναρχικούς και αριστερούς αλληλέγγυους. Η απόφαση ήταν σαφής.
Σε καμία των περιπτώσεων δεν θα εμποδίζαμε, και πώς θα μπορούσαμε άλλωστε, μέλη αριστερών σχημάτων να προσεγγίσουν το χώρο του Πολυτεχνείου. Παρ’ όλες τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφωνίες, τα σχήματα αυτά για εμάς αποτελούν οργανικό κομμάτι του ευρύτερου ριζοσπαστικού και ανταγωνιστικού κινήματος, σάρκα από τη σάρκα της εργατικής τάξης και δεν θα μπορούσαμε ποτέ να είμαστε απέναντί τους. Η ενημέρωση που είχαμε ήταν συγκεκριμένη. Το μπλοκ της ΚΝΕ βρίσκεται στην λοκομοτίβα και κατευθύνεται με αλυσίδες και συνθήματα στην πύλη της Στουρνάρη.
Γνωρίζαμε πως το μπλοκ της ΚΝΕ προσεγγίζει το Πολυτεχνείο από την Πατησίων, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο τονίσαμε να επιβεβαιωθεί διπλά και τριπλά ότι το εν λόγο μπλοκ ήταν όντως της ΚΝΕ. Η τραγική ‘’επιβεβαίωση’’ ήρθε και κινηθήκαμε προς το μπλοκ. Η τραγική κατάληξη ήταν να βρεθούμε απέναντι στο μπλοκ των αριστερών σχημάτων και να διαπιστώσουμε αργά, ενώ η συμπλοκή είχε ήδη συμβεί, ότι αυτό το μπλοκ δεν ήταν της ΚΝΕ.
Όταν καταλάβαμε ποιοι ήταν απέναντί μας μέσα σε αυτή τη συνθήκη της συμπλοκής αρχίσαμε να φωνάζουμε στον κόσμο να σταματήσει αλλά ήταν αργά γιατί ήδη σύντροφοι και συντρόφισσες είχαν τραυματιστεί. Εμείς τους είχαμε τραυματίσει. Κάποιοι από εμάς μπήκαμε μπροστά προκειμένου να μην χτυπηθεί κόσμος με αποτέλεσμα να χτυπηθούμε οι ίδιοι. Αφού αντιληφθήκαμε αυτό το πραγματικά τραγικό λάθος επιστρέψαμε στο Πολυτεχνείο για να απολογηθούμε και να θέσουμε στη διάθεση των συντρόφων και συντροφισσών την παρουσία μας. Σπεύσαμε εκείνη την ώρα στα γραφεία του ΝΑΡ, όπου είχαν επιστρέψει αρκετοί από το αριστερό μπλοκ, για να τους ζητήσουμε συγγνώμη και να ρωτήσουμε για τους τραυματίες. Τους είπαμε πως εμείς τους επιτεθήκαμε και πως θα μπορούσαν να πράξουν αναλόγως σε βάρος μας καθώς και να επιστρέψουν στο Πολυτεχνείο. Η επιστροφή πραγματοποιήθηκε από κοινού μαζί με το σχήμα του ΝΑΡ πίσω στο Πολυτεχνείο.
Παράλληλα επιστρέψαμε στην πύλη όπου βρίσκονταν οι σύντροφοι της Ροσινάντε για να απολογηθούμε εκ νέου και σε αυτούς. Κατόπιν φύγαμε για το νοσοκομείο προκειμένου να συναντήσουμε τους τραυματίες και να κάνουμε οτιδήποτε περνούσε από το χέρι μας προκειμένου να βοηθήσουμε.
Το να ζητούν σχήματα να καταδικαστεί αυτή η επίθεση είναι κάτι αυτονόητο όσο και δεδομένο. Εμείς πρώτοι καταδικάζουμε σφοδρότατα την πράξη μας αυτή και ζητάμε εκ νέου και δημόσια μία ειλικρινή συγγνώμη από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες.
Μείναμε και αναλάβαμε εκείνη τη στιγμή, όπως και τώρα, την πλήρη ευθύνη αυτού του τραγικού περιστατικού. Είπαμε τόσο το πρωί όσο και τώρα ειλικρινώς πως αυτή η κίνηση σε βάρος τους ήταν τουλάχιστον απαράδεκτη. Αυτή η κίνηση αναλογεί να απολογηθεί δημόσια όπως πρέπει να γίνεται η σκληρή αυτοκριτική μακριά από υπεκφυγές, ωραιοποιήσεις και δικαιολογίες.
Αυτό το τραγικό λάθος το τοποθετούμε στη δημόσια σφαίρα, όπως και τη σκληρή αυτοκριτική με τον ειλικρινή απολογισμό ως το ελάχιστο που μπορούμε να πράξουμε.
Κλείνοντας, δεν βλέπουμε ούτε φιλοδοξούμε προφανώς να προκληθεί «κλίμα βίας» και «εμφυλίου πολέμου στο εσωτερικό του κινήματος». Είμαστε μακριά και απέχουμε από τη λογική της ύπαρξης ή δημιουργίας εμφυλίου ανάμεσα στη ριζοσπαστική αριστερά και στο αναρχικό κίνημα. Θεωρούμε ότι βρισκόμαστε από την ίδια πλευρά και σε ένα κοινό μέτωπο. Λυπούμαστε βαθιά γι’ αυτό το περιστατικό καθώς και για τους τραυματίες που υπήρξαν. Στο κομμάτι που μας αναλογεί παραθέτουμε αυτή τη δημόσια δήλωση κάποιων από εμάς που συμμετείχαμε στο πρωινό περιστατικό».
Ακολουθεί μια καταγγελία των αριστεριστών θυμάτων, σωστή βέβαια, αλίμονο! αλλά στη γνωστή ξύλινη γλώσσα (πώς την αντέχουν; δεν τους πιάνει ναυτία την ώρα που τα γράφουν; εκτός κι αν έχουν φτιάξει μάκρο και το πετάει κατευθείαν, έτοιμο):
Γνωρίζουμε καλά πως τέτοιου είδους περιστατικά αντικειμενικά εξυπηρετούν τη συνολική επίθεση που δέχονται λαός και νεολαία από τις δυνάμεις του συστήματος, τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Εκ των πραγμάτων εντάσσονται σε μια ολόκληρη διαδικασία όξυνσης της κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας και θωράκισης απέναντι στον “εχθρό” λαό, ως απαραίτητο συμπλήρωμα της αντιλαϊκής πολιτικής που προωθούν ξένο και ντόπιο κεφάλαιο.
Ακολουθεί η ανακοίνωση της Ροσινάντε, όπου επιτέλους διαβάζω ανθρώπους και όχι κασέτες:
Γιατί ακόμα κι αν ίσχυε το «μπέρδεμα», δε βλέπουμε γιατί αυτό θα σχετικοποιούσε καθ' οιονδήποτε τροπο τον τραμπουκισμό. Τυφλές επιθέσεις με σιδερόβεργες και πλακάκια, σεξιστική βία σε γυναίκες, απειλές ότι θα υπάρξουν νέα χτυπήματα σε διαδήλωση, ανοιγμένα κεφάλια και σπασμένα χέρια αποτελούν μια καθόλα καταδικαστέα πρακτική σε οποιονδήποτε κι αν απευθύνεται, ανεξάρτητα από πολιτικές διαφορές. Η απόρριψη ειδικά του σεξισμού και της μυστικιστικής λατρείας της δύναμης και της επιβολής θα έπρεπε να αποτελούν στοιχεία ακόμα και της αντιφασιστικής βίας, δεδομένου ότι αποτελούν δομικά στοιχεία του αντιφασισμού.
Μου φαίνεται πως ο μόνος τρόπος να τελειώσει αυτή η επαίσχυντη σκύλευση είναι ένα "Θαύμα στην Αθήνα", δηλ. να απογειωνόταν θαυματουργικά το κτίριο του Πολυτεχνείου και να χανόταν στους αιθέρες, αφήνοντας κάτω εκεί, στερημένους και άστεγους από τη φάτνη τους, τους μεν εγκληματίες με τις σιδερογροθιές, τα καδρόνια, τα μπουκάλια και τα άλλα φονικά τους όπλα, τους δε κασετάδες με τις ντουντούκες, τα τραπεζάκια και τις κοπιπαστωμένες προκηρύξεις τους...
(Το Βήμα)
Επίθεση αναρχικών σε αριστερούς και αριστεριστές που τους πέρασαν για Κνίτες
Ζητούν συγγνώμη, μιλούν για παρανόηση
Ένα περιστατικό από αυτά που δεν τα βλέπουμε και συχνά συνέβη την Κυριακή 15 Νοεμβρίου στο Πολυτεχνείο. Ομάδα αναρχικών επιτέθηκε σε μπλοκ και αναρχικών, καθώς θεώρησαν ότι πρόκειται για μέλη της ΚΝΕ. Όταν βέβαια αντελήφθησαν το λάθος τους έσπευσαν να ζητήσουν συγγνώμη και εξήγησαν το πως έγινε η παρανόηση. Μάλιστα ανάρτησαν σε γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου και ένα κείμενο που εξηγούν το πως έγινε η παρανόηση και ζητούν συγγνώμη.
Διαβάστε αναλυτικά:
«Σήμερα 15/11 πραγματοποιήσαμε επίθεση σε μπλοκ αριστερών σχημάτων στην πύλη της Στουρνάρη στο Πολυτεχνείο. Αυτή η επίθεση ήταν άστοχη και λανθασμένη καθότι ουδέποτε είχαμε πρόθεση να επιτεθούμε σε μπλοκ αριστερών σχημάτων και αναρχικών(προφανώς).
Η επίθεση που δέχτηκε το μπλοκ αριστερών και αναρχικών συντροφισσών και συντρόφων είναι απόροια μίας πολύ κακής ενημέρωσης και πληροφόρησης σχετικά με τον κόσμο που προσέγγιζε την πύλη του Πολυτεχνείου εκείνη την ώρα.
Οι άνθρωποι που συμμετείχαμε στην επίθεση αυτή περιμέναμε το μπλοκ της ΚΝΕ προκειμένου να δώσουμε μία απάντηση για την τακτική που ακολούθησε η ηγεσία του ΚΚΕ και διεκπεραιώθηκε από κομμάτια της βάσης της όσον άφορα για το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα στο εργατικό κέντρο Μυτιλήνης οπού τα ΚΝΑΤ εισέβαλαν και στην ουσία έκαναν ‘’έξωση’’ τόσο στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που διέμεναν εκεί όσο και στους αναρχικούς και αριστερούς αλληλέγγυους. Η απόφαση ήταν σαφής.
Σε καμία των περιπτώσεων δεν θα εμποδίζαμε, και πώς θα μπορούσαμε άλλωστε, μέλη αριστερών σχημάτων να προσεγγίσουν το χώρο του Πολυτεχνείου. Παρ’ όλες τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφωνίες, τα σχήματα αυτά για εμάς αποτελούν οργανικό κομμάτι του ευρύτερου ριζοσπαστικού και ανταγωνιστικού κινήματος, σάρκα από τη σάρκα της εργατικής τάξης και δεν θα μπορούσαμε ποτέ να είμαστε απέναντί τους. Η ενημέρωση που είχαμε ήταν συγκεκριμένη. Το μπλοκ της ΚΝΕ βρίσκεται στην λοκομοτίβα και κατευθύνεται με αλυσίδες και συνθήματα στην πύλη της Στουρνάρη.
Γνωρίζαμε πως το μπλοκ της ΚΝΕ προσεγγίζει το Πολυτεχνείο από την Πατησίων, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο τονίσαμε να επιβεβαιωθεί διπλά και τριπλά ότι το εν λόγο μπλοκ ήταν όντως της ΚΝΕ. Η τραγική ‘’επιβεβαίωση’’ ήρθε και κινηθήκαμε προς το μπλοκ. Η τραγική κατάληξη ήταν να βρεθούμε απέναντι στο μπλοκ των αριστερών σχημάτων και να διαπιστώσουμε αργά, ενώ η συμπλοκή είχε ήδη συμβεί, ότι αυτό το μπλοκ δεν ήταν της ΚΝΕ.
Όταν καταλάβαμε ποιοι ήταν απέναντί μας μέσα σε αυτή τη συνθήκη της συμπλοκής αρχίσαμε να φωνάζουμε στον κόσμο να σταματήσει αλλά ήταν αργά γιατί ήδη σύντροφοι και συντρόφισσες είχαν τραυματιστεί. Εμείς τους είχαμε τραυματίσει. Κάποιοι από εμάς μπήκαμε μπροστά προκειμένου να μην χτυπηθεί κόσμος με αποτέλεσμα να χτυπηθούμε οι ίδιοι. Αφού αντιληφθήκαμε αυτό το πραγματικά τραγικό λάθος επιστρέψαμε στο Πολυτεχνείο για να απολογηθούμε και να θέσουμε στη διάθεση των συντρόφων και συντροφισσών την παρουσία μας. Σπεύσαμε εκείνη την ώρα στα γραφεία του ΝΑΡ, όπου είχαν επιστρέψει αρκετοί από το αριστερό μπλοκ, για να τους ζητήσουμε συγγνώμη και να ρωτήσουμε για τους τραυματίες. Τους είπαμε πως εμείς τους επιτεθήκαμε και πως θα μπορούσαν να πράξουν αναλόγως σε βάρος μας καθώς και να επιστρέψουν στο Πολυτεχνείο. Η επιστροφή πραγματοποιήθηκε από κοινού μαζί με το σχήμα του ΝΑΡ πίσω στο Πολυτεχνείο.
Παράλληλα επιστρέψαμε στην πύλη όπου βρίσκονταν οι σύντροφοι της Ροσινάντε για να απολογηθούμε εκ νέου και σε αυτούς. Κατόπιν φύγαμε για το νοσοκομείο προκειμένου να συναντήσουμε τους τραυματίες και να κάνουμε οτιδήποτε περνούσε από το χέρι μας προκειμένου να βοηθήσουμε.
Το να ζητούν σχήματα να καταδικαστεί αυτή η επίθεση είναι κάτι αυτονόητο όσο και δεδομένο. Εμείς πρώτοι καταδικάζουμε σφοδρότατα την πράξη μας αυτή και ζητάμε εκ νέου και δημόσια μία ειλικρινή συγγνώμη από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες.
Μείναμε και αναλάβαμε εκείνη τη στιγμή, όπως και τώρα, την πλήρη ευθύνη αυτού του τραγικού περιστατικού. Είπαμε τόσο το πρωί όσο και τώρα ειλικρινώς πως αυτή η κίνηση σε βάρος τους ήταν τουλάχιστον απαράδεκτη. Αυτή η κίνηση αναλογεί να απολογηθεί δημόσια όπως πρέπει να γίνεται η σκληρή αυτοκριτική μακριά από υπεκφυγές, ωραιοποιήσεις και δικαιολογίες.
Αυτό το τραγικό λάθος το τοποθετούμε στη δημόσια σφαίρα, όπως και τη σκληρή αυτοκριτική με τον ειλικρινή απολογισμό ως το ελάχιστο που μπορούμε να πράξουμε.
Κλείνοντας, δεν βλέπουμε ούτε φιλοδοξούμε προφανώς να προκληθεί «κλίμα βίας» και «εμφυλίου πολέμου στο εσωτερικό του κινήματος». Είμαστε μακριά και απέχουμε από τη λογική της ύπαρξης ή δημιουργίας εμφυλίου ανάμεσα στη ριζοσπαστική αριστερά και στο αναρχικό κίνημα. Θεωρούμε ότι βρισκόμαστε από την ίδια πλευρά και σε ένα κοινό μέτωπο. Λυπούμαστε βαθιά γι’ αυτό το περιστατικό καθώς και για τους τραυματίες που υπήρξαν. Στο κομμάτι που μας αναλογεί παραθέτουμε αυτή τη δημόσια δήλωση κάποιων από εμάς που συμμετείχαμε στο πρωινό περιστατικό».
Ακολουθεί μια καταγγελία των αριστεριστών θυμάτων, σωστή βέβαια, αλίμονο! αλλά στη γνωστή ξύλινη γλώσσα (πώς την αντέχουν; δεν τους πιάνει ναυτία την ώρα που τα γράφουν; εκτός κι αν έχουν φτιάξει μάκρο και το πετάει κατευθείαν, έτοιμο):
Γνωρίζουμε καλά πως τέτοιου είδους περιστατικά αντικειμενικά εξυπηρετούν τη συνολική επίθεση που δέχονται λαός και νεολαία από τις δυνάμεις του συστήματος, τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Εκ των πραγμάτων εντάσσονται σε μια ολόκληρη διαδικασία όξυνσης της κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας και θωράκισης απέναντι στον “εχθρό” λαό, ως απαραίτητο συμπλήρωμα της αντιλαϊκής πολιτικής που προωθούν ξένο και ντόπιο κεφάλαιο.
Ακολουθεί η ανακοίνωση της Ροσινάντε, όπου επιτέλους διαβάζω ανθρώπους και όχι κασέτες:
Γιατί ακόμα κι αν ίσχυε το «μπέρδεμα», δε βλέπουμε γιατί αυτό θα σχετικοποιούσε καθ' οιονδήποτε τροπο τον τραμπουκισμό. Τυφλές επιθέσεις με σιδερόβεργες και πλακάκια, σεξιστική βία σε γυναίκες, απειλές ότι θα υπάρξουν νέα χτυπήματα σε διαδήλωση, ανοιγμένα κεφάλια και σπασμένα χέρια αποτελούν μια καθόλα καταδικαστέα πρακτική σε οποιονδήποτε κι αν απευθύνεται, ανεξάρτητα από πολιτικές διαφορές. Η απόρριψη ειδικά του σεξισμού και της μυστικιστικής λατρείας της δύναμης και της επιβολής θα έπρεπε να αποτελούν στοιχεία ακόμα και της αντιφασιστικής βίας, δεδομένου ότι αποτελούν δομικά στοιχεία του αντιφασισμού.
Μου φαίνεται πως ο μόνος τρόπος να τελειώσει αυτή η επαίσχυντη σκύλευση είναι ένα "Θαύμα στην Αθήνα", δηλ. να απογειωνόταν θαυματουργικά το κτίριο του Πολυτεχνείου και να χανόταν στους αιθέρες, αφήνοντας κάτω εκεί, στερημένους και άστεγους από τη φάτνη τους, τους μεν εγκληματίες με τις σιδερογροθιές, τα καδρόνια, τα μπουκάλια και τα άλλα φονικά τους όπλα, τους δε κασετάδες με τις ντουντούκες, τα τραπεζάκια και τις κοπιπαστωμένες προκηρύξεις τους...
SBE
¥
Υπερβολές. Απλά χρειάζεται να οργανωθούμε και να βγει πρόγραμμα ποιος δέρνει ποιον κάθε μέρα κατά το τριήμερο των εκδηλώσεων. Χωρίζουμε τη ημέρα σε τέσσερεις περιόδους ξυλοδαρμού και τραμπουκισμών (πρωί, μεσημέρι, απόγευμα, βράδυ), μοιράζουμε ανάλογα με την ισχύ της καθε ομάδας ώστε τα ντέρμπι να είναι την ώρα που βολέυει. Να τυπώνεται και πρόγραμμα για όσους θέλουν να παρακολουθήσουν και να ζητωκραυγάσουν την ομάδα τους.
Τα ΚΝΑΤ δεν είναι μύθος. Παρέμπ, ο όρος υπήρχε πολύ πριν το 1997 που λέει το slang.gr, γιατί θυμάμαι τουλάχιστον στα μέσα της δεκαετίας του '80, στη δεύτερη και την τρίτη κατάληψη του Χημείου όπου φοιτούσα, το σύνθημα: «ΜΑΤ και ΚΝΑΤ, κοινός αγώνας».
Και καδρόνια, πολλά καδρόνια.