Κι άλλος που φοβάται τις κατσαρίδες...

[Zazula]

Σχετικά με τη συνταγή αυτή: με ανησυχεί γιατί οι ποσότητες αιθέριων ελαίων είναι πολύ μεγάλες και τόσο μεγάλη συγκέντρωση μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό στο δέρμα- ειδικά η κ/σ/ιτρονέλλα και ο ευκάλυπτος. Εκτός αν δεν το πασαλειβόμαστε, το καίμε (δε μας λες τι το κάνουμε).

Εύλογη η ανησυχία. Πάντως εμείς στα παρασκευάσματα που κάνουμε με αιθέρια έλαια για τα σκυλιά (βλ. αποφυγή κουνουπιών και φλεβοτόμων σκνιπών) βάζουμε από τρεις ως έξι σταγόνες από τα κατά περίπτωση αιθέρια έλαια (ανάλογα με τη συνταγή). Τα δε έλαια που χρησιμοποιούνται είναι αυτά που είναι για μασάζ — όχι τα έλαια των αποσμητικών χώρου.

 

[Zazula]

Κι άλλος ένας που φοβάται τις κατσαρίδες... :laugh:

 

[Marinos]

Σκαλίζοντας ένα ρολόι του νερού χτες είδα πρώτη φορά το φρικαλέο θέαμα της ΑΣΠΡΗΣ ΚΑΤΣΑΡΙΔΑΣ. Μια μικρή αναζήτηση με έπεισε ότι δεν ήταν κάποιο μεταλλαγμένο είδος των υπονόμων, αλλά κατσαρίδα που αλλάζει δέρμα: το κάνει λέει τακτικά, και κρατάει δώδεκα ώρες.

 

[bernardina]

[μίσος και σιχαμάρα mode]Ελπίζω να την έκανες νιανιά[/μίσος και σιχαμάρα mode]

 

[daeman]

...
Μιαμ μιαμ, τι ωραίο πουρέ που φτιάχνει η θεία Μπέρνι! Μπουκιά και συχώριο!
Κανθαρίδος εκδεδυμένης άφεσις.



Γιατί όμως έχει ποδαράκια;

Ωχ, την ξεσκέπασα. :inno:

 

[Themis†]

Κιτ τηλεχειρισμού για κατσαρίδες προκαλεί αντιδράσεις.

Πρόκειται για το πρώτο σύστημα τηλεχειρισμού κατσαρίδων που απευθύνεται σε καταναλωτές. Θέλει βέβαια να κάνεις και κάτι μόνος σου, αλλά είναι ευκολάκι: ... Η τοποθέτηση του «σακιδίου», όμως, απαιτεί μια χειρουργική επέμβαση στην κατσαρίδα. Το έντομο αρχικά βυθίζεται σε παγωμένο νερό για λίγα λεπτά μέχρι να αναισθητοποιηθεί, και στη συνέχεια ο θώρακάς του γυαλοχαρτάρεται για να γίνει πιο τραχύς. Ο ελεγκτής κολλάει στη ράχη με κόλλα και οι κεραίες κόβονται λίγο στην άκρη για να υποδεχθούν τα ηλεκτρόδια. Ένα καλώδιο γείωσης, τέλος, πρέπει να εισαχθεί μέσα στο θώρακα μέσα από μια τρύπα που πρέπει να ανοίξει προσεκτικά ο χρήστης στον εξωσκελετό της κατσαρίδας...

Παλάβρα, τρέχα πριν εξαντληθεί το στοκ.

 

[Hellegennes]

Αν τα έντομα ένιωθαν πόνο θα το λέγαμε κακομεταχείριση ζώου. Ντροπή. :)

 

[daeman]

...
—Πού είναι τα τσιγάρα μου;
—Τώρα δα τα είδα, στο τραπέζι. Θα στείλω την Τερέζα να τα φέρει. Παλ, θες κάνα προφιτερόλ, μια που θα πάει στην κουζίνα;
—Νo, señora, no!

Cucarachas enojadas (Angry cockroaches) - Tito & Tarantula

Κατσαρίδες εν ζοχάδα.

 

[Zazula]

Παλάβρα, τρέχα πριν εξαντληθεί το στοκ.

Βάλε βίντεο και φωτό, μπας και πειστεί για χάρη της επιστήμης!
http://wiki.backyardbrains.com/RoboRoach_Surgery

 

[Hellegennes]

Παιχνιδάκι η διαδικασία.

 

[Palavra]

Τι σας έχω κάνει, ε, τι; Κι ό,τι έλεγα να φάω κάτι γλυκά που έχουν περισσέψει από την Παρασκευή, μου κόπηκε η όρεξη...

 

[Themis†]

Ζαζ, δεν τη βλέπω πρόθυμη να θυσιαστεί για χάρη της επιστήμης. Καμία διάθεση για ιστορικό συμβιβασμό, για γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα στα είδη, για υπέρβαση. Η υπόθεση σηκώνει μέχρι πρόταση δυσπιστίας.

 

[daeman]

...
Τη διαφήμιση με τον Πουλικάκο δεσμώτη και τα "Μάκη, Τάκη, Σούλα, μικρά κατσαριδάκια μου" δεν τη βρήκα
(ή μάλλον βαρέθηκα να ψάχνω και τα παράτησα στην 20ή σελίδα αποτελεσμάτων στο γιουτιούμπ).

Μικρή Τερέζα - Τζίμης Πανούσης
...

Τη βρήκα:

 

[SBE]

Τώρα μας μένει η άλλη, με την άλλη θερινή μάστιγα:
Γιατι δεν πας να κοιμηθείς χριστιανέ μου, αφού νυστάζεις; Πώς να κοιμηθώ βρε γυναίκα, κλειστά παράθυρα ζέστη, ανοιχτά παράθυρα κουνούπια.

 

[daeman]

...
Motel (2005) - Thor Freudenthal

 

[daeman]

...
Doin' the Cockroach - Modest Mouse

 

[drsiebenmal]

Νομίζω ότι η συμβουλή ισχύει μια χαρά και για το αντικείμενο του νήματος...

 

[daeman]

... Δεν τις φοβάμαι βέβαια, και είμαι άλλωστε αρμόδιος επί της κατσαριδοκτονίας στο οικογενειακό μου περιβάλλον. Όλα καλά μέχρι την αρχή του κρατς. Όταν αρχίζει να βγαίνει το ζουμί με κατακυριεύει απερίγραπτη αηδία. Και μετά καθαρίζω τη σόλα του παπουτσιού μου με μανία. Η Παλάβρα το συνόψισε εξαιρετικά:

 

[israfel]

Pinky and the Brain

Brain of the Future

Pinky and Brain are visited by their future selves, who give them a kit for world domination from a future where intelligent cockroaches take over the world.





http://thevideo.me/k46x9kzomw7u

 

[daeman]

...
Άλλοι φοβούνται τις κατσαρίδες, άλλοι τις αξιοποιούν:

Κατσαριδοχτονία, μια μίμηση, από το ιστολόι του Σαραντάκου.

Αντιγράφω μόνο την εισαγωγή και το έμμετρο πόνημα, τη μίμηση που είναι σχετική με το νήμα, αλλά και το υπόλοιπο κείμενο και τα σχόλια έχουν πολύ ζουμί:

«Το ιστολόγιο αγαπά πολύ τις παρωδίες, τις παραφράσεις και τις μιμήσεις λογοτεχνικών έργων και έχουμε δημοσιεύσει αρκετές κατά καιρούς. Μια τέτοια θα δημοσιεύσω και σήμερα, μια εξαιρετικά πετυχημένη μίμηση της Ιλιάδας του Ομήρου και ειδικά της μετάφρασης του Αλέξανδρου Πάλλη (στην οποία θα άξιζε να αφιερώσουμε άρθρο κάποτε -μπορείτε πάντως να τη βρείτε στον Μικρό Απόπλου).

Τη μίμηση αυτή τη βρήκα σε απρόσμενο μέρος -στο πρόσφατο τεύχος του περιοδικού «Ο Μέντωρ» (τχ. 118, Οκτώβριος 2016) που είναι το «χρονογραφικό και ιστοριογραφικό δελτίο της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας». Το συγκεκριμένο τεύχος είναι αφιερωμένο στην αρχαία ελληνική γλώσσα και τη σημασία της για τους σημερινούς Νεοέλληνες, ένα θέμα που προσεγγίζεται με διάφορους τρόπους. Τα κείμενα του τεύχους (πρέπει να) είναι όλα γραμμένα από τον Βασίλειο Πετράκο, Γ.Γ. της Εταιρείας και της Ακαδημίας Αθηνών, και αιφνιδιάζουν ευχάριστα με τη φρεσκάδα της ματιάς τους καθώς κάθε άλλο παρά διαπνέονται από στείρα παρελθοντολατρία. Έχω σκοπό να αναδημοσιεύσω και άλλο ένα («σοβαρό») κείμενο αλλά διάλεξα να ξεκινήσω με το ευτράπελο -την κατσαριδοχτονία, δοσμένη σε ύφος ομηρικό.

Ευτράπελο αλλά με πολλή σοβαρότητα δουλεμένο, τόσο από τον παρωδό όσο και από τον Β. Πετράκο που σχολιάζει. Την ομηρική μίμηση τη σύνθεσε ο Σπύρος Ιακωβίδης, ο μεγάλος αρχαιολόγος και ακαδημαϊκός (1923-2013) γύρω στα 1955, όπως μας πληροφορεί ο Πετράκος. Διηγείται πώς μαζί με τον Δημήτρη Γκόφα (καθηγητή του ελληνικού και ρωμαϊκού δικαίου, 1924-2003) σκότωσαν μια κατσαρίδα στο σπίτι του φίλου τους Ρόδη Ρούφου (του διπλωμάτη και λογοτέχνη, 1924-1972), κατσαρίδα που είχε τρομοκρατήσει την Αριέττα, τη γυναίκα τού Ρούφου.
...

ΚΑΤΣΑΡΙΔΟΧΤΟΝΙΑ

Τη θεϊκιά γλυτώσανε πεντάμορφην Αριέττα
ο Γκόφας ο αψεγάδιαστος κι ο ισόθεος Γιακωβίδης
όπου κακή την έσφιγγε τρεμούλα πανιασμένη.
Την Κατσαρίδα σκότωσαν, άγριο θεριό, πελώριο,
που της ροκάνιζε το βιος και μόλεβε τη χώρα. 5
Του Δία ο γιος και της Λητώς την έστειλε, π’ οργίστη
από του Ρούφου τα πεζά κι από τα ποίματά του.
Τρεις τήνε ζώνανε σειρές ολότριχες ποδάρες
φριχτές, γυροστρεφάμενες, π’ άσφαλτα την πηγαίναν
μέσα στους βόθρους τους ογρούς και τα βαθιά κελάρια. 10
Είχε και γοργοσάλεφτες αστραφτερές αντένες
για να ξανοίγουνε μπροστά και τις θροφές να βρίσκουν
κι είχε στην πλάτη ολόμαυρες βασταγερές φτερούγες.
Ασίκηδες βουλήθηκαν πολλοί να την ξεκάνουν,
όμως του κάκου, γιατί αυτή απείραχτη είχε μείνει. 15
Πώς γάιδαρος διαβαίνοντας χωράφι με παιδάκια
ξεφεύγει, κι ας του σπουν πολλά στη ράχη του ματσούκια
και μπαίνει, κόφτει τα βαθιά σπαρτά, και τα παιδάκια
τον κοπανούνε, μ’ άπλερη είν’ ακόμα η δύναμή τους
και μοναχά τον διώχνουνε σαν την τυλώσει πρώτα, 20
έτσι και κείνη αχόρταγη φώλιαζε μέσ’ το δώμα
και πλήθος έστελνε ψυχές λεβέντικες στον Άδη.
Μα ωστόσο οι δυό τους μ’ άτρεμα κινήσανε ποδάρια
και παν να την ξεκάνουνε, ζωσμένοι τ’ άρματά τους.
Τη βρήκαν που κολάτσιζε με τρυφερό τυράκι 25
και με γλυκό σταρόψωμο στην άκρη νεροχύτη.
Κι ως ρακουτάγκος στο κλουβί που μπήγει τις φωνάρες
μ’ ένα μπαστούνι μυτερό σαν πας να τον τσιγκλίσεις
έτσι και κείνη χούγιαξε σαν είδε τους να φτάνουν
και φουρκισμένη βρίζοντας τους είπε αυτά τα λόγια: 30
«Χάχες, με μαύρο ριζικό σάς μοίρανεν ο Δίας
κι ήρθατε καταπάνω μου και πόλεμο ζητάτε.
Τι ένα από τα δυο: ή τώρα δα καλό μεζέ θα κάνω,
ή για προσφάγι αργότερα παστούς θα σας φυλάξω».
Είπε. Και κείνων η χολή τούς έσπασ’ από το φόβο, 35
και τότε κει θα βρίσκανε πικρού θανάτου μοίρα
αν δεν τους έδινε καρδιά η Αθηνά η Παλλάδα.
Πρώτος ο Γκόφας τίναξε το χαλκωμένο φράξο
και στην κοιλιά καταμεσίς αλάθεφτα τη βρήκε,
μα τ’ όπλο πήδηξε μακριά. Τον πήρε τότε η φούρκα, 40
όπ’ απ’ το χέρι του άδικα, πετάχτη το γοργ’ όπλο
κι εστάθη με βαριά καρδιά, του θόλωσαν τα φρένα
και βλαστημώντας έλεγε μέσ’ το βαθύ το νου του,
«Πάλι το Χάρο γλύτωσες, σκυλί!! Μια τρίχ’ ακόμα,
και σ’ έτρωγα. Σε γλύτωσε πάλι, μωρή, ο Απόλλος. 45
Μα έννοια σου! Κι άλλη φορά σε βρίσκω εγώ και τότες
σε καθαρίζω, αν δα θεούς έχω και γω βοηθούς μου».
Mα ο Γιακωβίδης τέντωσε με βια το μέγα τόξο
σημάδεψε, και της σφυράει στεναχτερή σαΐτα.
Κι απάνω κει που τα κλειδιά χωρίζουν σβέρκο κι ώμους 50
μέσ’ το λαιμό, όπου η ριξιά πιο γρήγορα σκοτώνει
εκεί τρυπάει η σαϊτιά και τα λαιμά της σκίζει
κι η μύτη ξετρυπώνοντας πέρασε πέρ’ ως πέρα.
Της θόλωσαν τα μάτια της, εσβήστη η δύναμή της
κι ως δέντρο εκατοντάχρονο που ρίχνει ξυλοκόπος 55
και γέρνει με τριξίματα στο καρπερό το χώμα
έτσι και κείνη πέφτοντας βρόντηξε στα σκουπίδια
κι έπιασε το κουφάρι της ως ένα πόντο τόπο.

[...]»


Κι άλλος που αγαπάει τις μιμήσεις, τις παρωδίες και τις παραφράσεις.

"Nothing is original. Steal from anywhere that resonates with inspiration or fuels your imagination. Devour old films, new films, music, books, paintings, photographs, poems, dreams, random conversations, architecture, bridges, street signs, trees, clouds, bodies of water, light and shadows. Select only things to steal from that speak directly to your soul. If you do this, your work (and theft) will be authentic. Authenticity is invaluable; originality is nonexistent. And don’t bother concealing your thievery – celebrate it if you feel like it. In any case, always remember what Jean-Luc Godard said: 'It’s not where you take things from – it’s where you take them to'.”

~ Jim Jarmusch, The Golden Rules of Filming