Κάποιοι θα γελάνε με την ασχετοσύνη μας. Δεν υπάρχει «αγιοποίηση» αλλά «αναγνώριση της αγιότητας που υπάρχει και αναγνωρίζεται από την Εκκλησία». [Από εδώ: Ποια διαδικασία υπάρχει ώστε να γίνει αγιοκατάταξη στην Εκκλησία;]
Η αποκαθήλωση του Γέροντα Παστίτσιου
- Thread starter panadeli
- Start date
Αχ, αυτά τα "δικά μας" τα παιδιά... εγώ τουλάχιστον πάει καιρός που δεν θεωρώ κατά καμμία έννοια "δική μου" την Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία του Χριστού (aka Εκκλησία της Ελλάδος), ούτε καν σε επίπεδο "τρόπος του λέγειν βρε παιδί μου", "από συνήθεια το λέω", "ε πώς να το κάνουμε είναι η επικρατέστερη στην Ελλάδα" κ.ο.κ.
Να τη χαίρεστε όσοι την θεωρείτε ακόμη "δική σας". :devil: :twit:
SBE
¥
Μελ, πρώτα πρώτα νομίζω ότι δεν είναι εδώ το κατάλληλο νήμα για αυτή τη συζήτηση.
Δεύτερα δεύτερα, άσχετα από το άν πιστέυει κανείς ή όχι, ο ιστορικός- πολιτιστικός ρόλος της θρησκείας είναι γεγονός.*
Ίσως επειδή ζω εκτός Ελλάδας να έχουν πάρει μεγαλύτερες συναισθηματικές διαστάσεις για μένα οι πολιτιστικές μας ιδιομορφίες.
Επίσης, μεγάλωσα σε περιβάλλον που ήταν αρκετά φιλελεύθερο στο ζήτημα της θρησκείας**, και δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο φορτισμένο θέμα για κάποιους. Αλλά δέχομαι ότι για κάποιους είναι, αρκεί να δεχτούν κι αυτοί ότι για κάποιους δεν είναι.
:laugh:
*Βλέπεις ζω σε χώρα που ακόμα έχει τις νοερές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ προτεσταντών και καθολικών, παρόλο που και οι μεν και οι δε μάλλον άθρησκοι είναι- και το φχαριστιέμαι που δεν είμαι ούτε το ένα, ούτε το άλλο, όχι μόνο από επιλογή- που θα μπορούσε να αμφισβητηθεί- αλλά και από συγκυρία.
** Όχι μόνο στην οικογένεια αλλά και στο σχολείο και στον κοινωνικό περίγυρο. Δεν ξέρω αν η Πάτρα κατέχει τίποτα ρεκόρ αθρησκίας, αλλά δε νομίζω ότι ήταν ειδική περίπτωση.
Δεύτερα δεύτερα, άσχετα από το άν πιστέυει κανείς ή όχι, ο ιστορικός- πολιτιστικός ρόλος της θρησκείας είναι γεγονός.*
Ίσως επειδή ζω εκτός Ελλάδας να έχουν πάρει μεγαλύτερες συναισθηματικές διαστάσεις για μένα οι πολιτιστικές μας ιδιομορφίες.
Επίσης, μεγάλωσα σε περιβάλλον που ήταν αρκετά φιλελεύθερο στο ζήτημα της θρησκείας**, και δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο φορτισμένο θέμα για κάποιους. Αλλά δέχομαι ότι για κάποιους είναι, αρκεί να δεχτούν κι αυτοί ότι για κάποιους δεν είναι.
:laugh:
*Βλέπεις ζω σε χώρα που ακόμα έχει τις νοερές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ προτεσταντών και καθολικών, παρόλο που και οι μεν και οι δε μάλλον άθρησκοι είναι- και το φχαριστιέμαι που δεν είμαι ούτε το ένα, ούτε το άλλο, όχι μόνο από επιλογή- που θα μπορούσε να αμφισβητηθεί- αλλά και από συγκυρία.
** Όχι μόνο στην οικογένεια αλλά και στο σχολείο και στον κοινωνικό περίγυρο. Δεν ξέρω αν η Πάτρα κατέχει τίποτα ρεκόρ αθρησκίας, αλλά δε νομίζω ότι ήταν ειδική περίπτωση.
Costas
¥
Σύμφωνα με τον καθηγητή του ΕΚΠΑ Στυλιανό Γ. Παπαδόπουλο, η όντως Ορθόδοξη αντίληψη είναι ότι οι εκκλησιαστικές αρχές απλώς γνωστοποιούν και διακηρύσσουν ένα αίσθημα περί αγιότητας κάποιου/ας που υπάρχει ήδη μέσα στο πλήρωμά της, στο λαό της. Γνωστοποιεί και διακηρύσσει, δεν ανακηρύσσει. Ιδού τι λέει (αντιπολιτευόμενος την ισχύουσα, μη Ορθόδοξη κατ' αυτόν, πρακτική) στο βιβλίο του Διαπίστωση και διακήρυξη της αγιότητας των αγίων, (εκδ. Τέρτιος, Κατερίνη 1990):
(από τα Περιεχόμενα)
2. Οι όροι: "αγιοποίησις", "ανακήρυξις αγίων", "αναγνώρισις αγίων", "κατάταξις εις τον χορόν (ή εν τη χορεία) των αγίων", "κανονισμός", "συναρίθμησις εν τοις αγίοις", "ανάδειξις αγίων"
3. Γιατί οι όροι "αγιοποίησις", "ανακήρυξις", "κατάταξις" κλπ. δεν είναι ορθοί
4. Προτεινόμενοι όροι: διαπίστωση αγιότητας, διακήρυξη αυτής και εγγραφή του αγίου στο Εορτολόγιο
5. Η σύγχρονη πρακτική "αναγνωρίσεως αγίων"
Από τη σελ. 64 ("Επιγραμματικά"):
Πώς διακηρύσσεται η αγιότητα ενός αγίου;
—Το τοπικό εκκλησιαστικό πλήρωμα, γνωρίζοντας ασφαλώς το μαρτύριο του μάρτυρα, διακηρύσσει αυτό ευρύτερα στην Εκκλησία (στους νεώτερους χρόνους η διακήρυξη της αγιότητας και των νεομαρτύρων γίνεται από Σύνοδο).
—Το τοπικό εκκλησιαστικό πλήρωμα, γνωρίζοντας τα περί τον άγιο και ευεργετούμενο ποικιλοτρόπως από τα χαρίσματα και τις θεοσημίες του, γνωστοποιεί στην Σύνοδο υπεύθυνα την διαπίστωση της αγιότητας, οπότε η Σύνοδος διακηρύσσει πανηγυρικά την αγιότητα του αγίου προς γενίκευση της τιμής του.
Αλλά για άλλο λόγο ήρθα στο νήμα, και παρασύρθηκα στα παραπάνω (που ελπίζω ωστόσο να φανούν χρήσιμα). Ιδού:
Ιδού τι είπε και ο Ζουράρις γι' αυτόν, μετά την αγιοκατάταξη:
Πρόκειται για ασκητική μορφή παραμυθίας και αγιότητας. Δεν τα πήγαινα καλά ιδεολογικά μαζί του, καθότι ήταν “πολύ δεξιός”. Ωστόσο είχαμε καλή σχέση. Στα δύσκολα χρόνια του Εμφυλίου ήταν ασυρματιστής στον ελληνικό στρατό. Πρόκειται για σπουδαία και χαρισματική προσωπικότητα, η οποία ακτινοβολούσε […] Σαν να έκανε αξονική τομογραφία σε όποιον είχε απέναντί του! Ήταν γνωστός πλακατζής και μεγάλη φυσιογνωμία.
Σημειωτέον ότι ήταν από τα Φάρασα, και μαθητής τρόπον τινά του Αρσενίου, που νομίζω κι αυτός είναι όσιος.
(από τα Περιεχόμενα)
2. Οι όροι: "αγιοποίησις", "ανακήρυξις αγίων", "αναγνώρισις αγίων", "κατάταξις εις τον χορόν (ή εν τη χορεία) των αγίων", "κανονισμός", "συναρίθμησις εν τοις αγίοις", "ανάδειξις αγίων"
3. Γιατί οι όροι "αγιοποίησις", "ανακήρυξις", "κατάταξις" κλπ. δεν είναι ορθοί
4. Προτεινόμενοι όροι: διαπίστωση αγιότητας, διακήρυξη αυτής και εγγραφή του αγίου στο Εορτολόγιο
5. Η σύγχρονη πρακτική "αναγνωρίσεως αγίων"
Από τη σελ. 64 ("Επιγραμματικά"):
Πώς διακηρύσσεται η αγιότητα ενός αγίου;
—Το τοπικό εκκλησιαστικό πλήρωμα, γνωρίζοντας ασφαλώς το μαρτύριο του μάρτυρα, διακηρύσσει αυτό ευρύτερα στην Εκκλησία (στους νεώτερους χρόνους η διακήρυξη της αγιότητας και των νεομαρτύρων γίνεται από Σύνοδο).
—Το τοπικό εκκλησιαστικό πλήρωμα, γνωρίζοντας τα περί τον άγιο και ευεργετούμενο ποικιλοτρόπως από τα χαρίσματα και τις θεοσημίες του, γνωστοποιεί στην Σύνοδο υπεύθυνα την διαπίστωση της αγιότητας, οπότε η Σύνοδος διακηρύσσει πανηγυρικά την αγιότητα του αγίου προς γενίκευση της τιμής του.
Αλλά για άλλο λόγο ήρθα στο νήμα, και παρασύρθηκα στα παραπάνω (που ελπίζω ωστόσο να φανούν χρήσιμα). Ιδού:
Ιδού τι είπε και ο Ζουράρις γι' αυτόν, μετά την αγιοκατάταξη:
Πρόκειται για ασκητική μορφή παραμυθίας και αγιότητας. Δεν τα πήγαινα καλά ιδεολογικά μαζί του, καθότι ήταν “πολύ δεξιός”. Ωστόσο είχαμε καλή σχέση. Στα δύσκολα χρόνια του Εμφυλίου ήταν ασυρματιστής στον ελληνικό στρατό. Πρόκειται για σπουδαία και χαρισματική προσωπικότητα, η οποία ακτινοβολούσε […] Σαν να έκανε αξονική τομογραφία σε όποιον είχε απέναντί του! Ήταν γνωστός πλακατζής και μεγάλη φυσιογνωμία.
Σημειωτέον ότι ήταν από τα Φάρασα, και μαθητής τρόπον τινά του Αρσενίου, που νομίζω κι αυτός είναι όσιος.
Ιερέας έθεσε σε προσκύνημα τις... πλαστικές παντόφλες του Γέροντα Παΐσιου
Έμαθαν και οι παπάδες τι θα πει τρολιά!
Έμαθαν και οι παπάδες τι θα πει τρολιά!
...
«Πώς βίωσα τους νόμους κατά της βλασφημίας στην Ελλάδα»
Ο Φίλιππος Λοΐζος είναι ο "Πάτερ Παστίτσιος", το πρόσωπο που πέρασε (και συνεχίζει να περνά) μια οδυνηρή αστυνομοδικαστική περιπέτεια επειδή δημιούργησε μια χιουμοριστική σελίδα στο facebook. Στο κείμενό του, που αναδημοσιεύεται από το τεύχος 58 του Books' Journal, Σεπτέμβριος 2015, περιγράφει αυτή τη ζοφερή περιπέτεια.
[...]
Ο εφιάλτης που έζησα μπορεί να με κουράζει και να μου τρώει χρήματα, ταυτόχρονα όμως με χαροποιεί διότι κατάφερε να αναδείξει ένα βαθύ πρόβλημα που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Προτείνω στους εκπροσώπους των κομμάτων, από σήμερα κιόλας, να βρουν κοινό σημείο πάνω στο θέμα αυτό και να ξεκινήσουν άμεσα οι συζητήσεις και οι διεργασίες για την κατάργηση των επικίνδυνων νόμων που, δήθεν, προστατεύουν την κοινωνική ειρήνη. Αυτών των νόμων που ακόμα και η ίδια η καθολική εκκλησία τους θεωρεί επικίνδυνους. Αν καταφέρετε και καταργήσετε τους νόμους της βλασφημίας πριν από τη δίκη μου, αυτό θα ήταν το ιδανικό μήνυμα που θα έδειχνε ότι η Ελλάδα θέλει να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, ότι πράγματι θέλει να γυρίσει σελίδα και να γίνει ευρωπαϊκή χώρα.
Μπορούμε να συμβάλουμε ώστε να εξασφαλίσουμε τις βασικές μας ελευθερίες και να εξαφανίσουμε μια για πάντα τη δαμόκλειο σπάθη της λογοκρισίας που αιωρείται απειλητικά πάνω από τα κεφάλια μας, πριν στιγματιστεί διεθνώς η χώρα μας από παρόμοια περιστατικά.
Ναι, καλά. Μακάρι, αλλά εδώ όσο πάει κι αγριεύουν τα θεριά, ανεξέλεγκτα.
«Πώς βίωσα τους νόμους κατά της βλασφημίας στην Ελλάδα»
Ο Φίλιππος Λοΐζος είναι ο "Πάτερ Παστίτσιος", το πρόσωπο που πέρασε (και συνεχίζει να περνά) μια οδυνηρή αστυνομοδικαστική περιπέτεια επειδή δημιούργησε μια χιουμοριστική σελίδα στο facebook. Στο κείμενό του, που αναδημοσιεύεται από το τεύχος 58 του Books' Journal, Σεπτέμβριος 2015, περιγράφει αυτή τη ζοφερή περιπέτεια.
[...]
***
Η περίπτωσή μου είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη. Όπως είπα στην αρχή, το πρόσωπο του Παϊσίου ως σύμβολο συγκεντρώνει όλα εκείνα τα οπισθοδρομικά στοιχεία που στοιχειώνουν διαχρονικά τη νεοελληνική κοινωνία και τη σκοταδιστική ρητορική που αναζωπυρώνεται, βρίσκοντας πάτημα σε κοινωνίες σε κρίση που δεν έχουν μάθει να διεκδικούν και να οργανώνονται με ορθολογικό τρόπο. Χτυπώντας τον μεσσιανισμό δεν στερείς μόνο από ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας τις ζωτικές του ψευδαισθήσεις, αλλά καταστρέφεις και ένα πολύτιμο εργαλείο χειραγώγησης που εδώ και αιώνες το κατεστημένο στην Ελλάδα έχει μάθει να χειρίζεται με εξαιρετική μαεστρία. Η αντίδραση του κόσμου σε διεθνές επίπεδο ενάντια στη δίωξη έδωσε μια βαρύτητα στο πρόσωπο μου και με έφερε, άθελά μου, στη θέση του εκπροσώπου και του εκφραστή μεγάλου τμήματος της κοινωνίας που ζητάει τα αυτονόητα: την προστασία δηλαδή των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων και την εκκοσμίκευση της κοινωνίας, κάτι που το κατεστημένο δεν το αγνοεί. Χτυπώντας εμένα, χτυπιέται ταυτόχρονα η μερίδα των ανθρώπων που επιθυμούν το διαφορετικό. Αυτοί είναι οι βασικοί λόγοι που, κατά τη γνώμη μου, με κάνουν να βιώνω αυτόν τον καφκικό εφιάλτη στη πιο μεσαιωνική εκδοχή του, και με φέρνουν απέναντι σε μία απρόσωπη και αδυσώπητη δικαιοσύνη. Λέω απρόσωπη, διότι με διώκει με έναν νόμο ασαφή και ρευστό, που ερμηνεύεται και εφαρμόζεται ανάλογα με τις ιδεοληψίες του εκάστοτε δικαστή.Ο εφιάλτης που έζησα μπορεί να με κουράζει και να μου τρώει χρήματα, ταυτόχρονα όμως με χαροποιεί διότι κατάφερε να αναδείξει ένα βαθύ πρόβλημα που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης. Προτείνω στους εκπροσώπους των κομμάτων, από σήμερα κιόλας, να βρουν κοινό σημείο πάνω στο θέμα αυτό και να ξεκινήσουν άμεσα οι συζητήσεις και οι διεργασίες για την κατάργηση των επικίνδυνων νόμων που, δήθεν, προστατεύουν την κοινωνική ειρήνη. Αυτών των νόμων που ακόμα και η ίδια η καθολική εκκλησία τους θεωρεί επικίνδυνους. Αν καταφέρετε και καταργήσετε τους νόμους της βλασφημίας πριν από τη δίκη μου, αυτό θα ήταν το ιδανικό μήνυμα που θα έδειχνε ότι η Ελλάδα θέλει να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, ότι πράγματι θέλει να γυρίσει σελίδα και να γίνει ευρωπαϊκή χώρα.
Μπορούμε να συμβάλουμε ώστε να εξασφαλίσουμε τις βασικές μας ελευθερίες και να εξαφανίσουμε μια για πάντα τη δαμόκλειο σπάθη της λογοκρισίας που αιωρείται απειλητικά πάνω από τα κεφάλια μας, πριν στιγματιστεί διεθνώς η χώρα μας από παρόμοια περιστατικά.
Ναι, καλά. Μακάρι, αλλά εδώ όσο πάει κι αγριεύουν τα θεριά, ανεξέλεγκτα.
Archangelos
New member
Να σου θέσω ένα ερώτημα. Αν έπαιρνα την φωτογραφία του πατέρα σου ή της μητέρας σου ή του παιδιού σου κι έκανα καλλιτεχνίες με παστίτσιο ώστε να την βγάλω στο διαδίκτου και να γελάει ο κόσμος θα σου άρεσε; Κάποια πράγματα είναι ιερά και όσια και χρήζουν σεβασμού.
Πριν ευαισθητοποιηθεί η πολιτεία για την ΧΑ θα πρέπει να ευαισθητοποιηθεί για κάποιους άλλους που δεκαετίες τώρα δέρνουν, σπάνε καίνε και μένουν στο απυρόβλητο.
Δεν είνα θέμα μπλεξίματος. Όποιος παραβιάζει τον νόμο να υφίσταται τις συνέπειες, άνευ διακρίσεων.
Archangelos
New member
Η αμφισβήτηση απάντων των δογμάτων είναι δικαίωμά σου. Η προσβολή όμως είναι τιμωρητέα πράξη.
Ερώτηση: υπάρχουν όρια μεταξύ σάτυρας και προσβολής;
Ερήτηση (δις): αναγνωρίζεις ιερά και όσια τα οποία χρήζουν σεβασμό, ναι ή όχι;
Συμφωνώ απόλυτα με αυτό. Να επισημάνω κάτι. Το παστίτσιο γιατί το έβαλε στον Άγιο Παΐσιο; Δεν θά ήταν σωστός αν το έβαζε στους θαυματοκάπηλους;
Οι θαυματοκάπηλοι πρέπει να στηλιτεύονται, ο Άγιος όμως χρήζει σεβασμού.
Συμφωνείς ή διαφωνείς;
rogne
¥
@ Archangelos: Καταλαβαίνεις ότι η σάτιρα λειτουργεί συνεκδοχικά, έτσι; Ο Παστίτσιος, ή, ξέρω 'γω, η... συνουσιαζόμενη Αγία Τριάδα του Charlie Hébdo, είναι φιγούρες που χρησιμοποιούν τον Παΐσιο ή την Αγία Τριάδα για να τα βάλουν με τους θαυματοκάπηλους, την οργανωμένη χριστιανική θρησκεία κλπ. Πιστεύεις όντως ότι το επίδικο σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι ο Παΐσιος, αν ήταν καλός ή κακός άνθρωπος, ή το τριαδικό δόγμα, αν είναι καλή ή κακή θεολογία; Ο πατέρας, η μάνα ή το παιδί της oliver που γράφεις παραπάνω, τίνος πράγματος θα ήταν συνεκδοχή; Αν δεν την πιάνεις τη διαφορά, προφανώς κανένα πρόσωπο ή σύμβολο δεν μπορεί ποτέ να γίνει αντικείμενο σάτιρας, αφού τα πάντα μπορείς να επιλέξεις να τα δεις ως τέτοια, να αρνηθείς ότι παραπέμπουν οπουδήποτε αλλού: π.χ. ο Ντόναλντ Τραμπ είναι Ιερό και Απαραβίαστο Πρόσωπο με Απόλυτη Αυταξία, και θα έπρεπε να απαγορεύεται η προσβολή του (κι αυτός οικογένεια και παιδάκια έχει, άλλωστε), ομοίως και του Τιμίου Σταυρού (γιατί το μόνο που μπορεί να αντιπροσωπεύει είναι αυτό που δείχνει σε σένα, το μαρτύριο του Χριστού), της Αστερόεσσας (γιατί το μόνο που μπορεί να αντιπροσωπεύει είναι η ύπαρξη ενός έθνους) και πάει λέγοντας.
Archangelos
New member
Αν έχω κάτι μαζί σου θα τα βάλω μαζί σου. Δεν θα επιτεθώ στον πατέρα σου ή στο παιδί σου προκειμένου να πλήξω εσένα.
Μεταξύ των ακολούθων της όποιας εκκλησίας υπάρχουν πολλοί γελοίοι. Χρησιμοποιώ την λέξη ακολούθων διότι άλλο είναι ο πιστός, ο συνεπής πιστός που ξέρει σε τι πιστεύει και πιστεύει εμπράκτως, κι άλλος ο ακόλουθος που φέρνει περισσότερο σε οπαδό παρά σε πιστό. Αυτούς σατυρίστε τους όσο θέλετε. Θα είμαι μαζί σας. Δώσανε αφορμή κι αιτία, το τραβάει ο οργανισμός τους.
Όσο για τον Ντόναλντ Τραμπ, αν έχεις με τον κυριο σατύρισε τον ή στηλίτευσε τον. Η διαφορά του Αγίου Παϊσίου είναι ότι εκείνος δεν έδωσε αιτία, ούτε αφορμή. Αν ο ίδιος ο Άγιος είχε δώσει την αφορμή θα δεχόμουν την σάτιρα εις το πρόσωπό του.
Δεν είναι ακριβώς το ίδιο, αλλά ακόμα και εάν υποθέσουμε ότι είναι, υπάρχει οδός αποκατάστασης της βλάβης και αυτή είναι των πολιτικών δικαστηρίων. Αν για κάθε προσβολή του εντελώς υποκειμενικού αισθητηρίου του καθένα καταφεύγαμε στα ποινικά δικαστήρια ζητώντας στερητικές της ελευθερίας ποινές, τότε θα έπρεπε αυτό να ισχύει για όλες ανεξαιρέτως τις θρησκείες και τις μη θρησκείες - όπως λέει παραπάνω ο rogne. Η αφορμή την οποία αναφέρεις είναι εξάλλου υποκειμενική.
Η πολιτεία καλά έκανε και ευαισθητοποιήθηκε για τη ΧΑ, όπως καλά κάνει και ευαισθητοποιείται για όλους όσοι σκοτώνουν, δέρνουν και βρίζουν όπως οι εν λόγω - αυτό δα έλειπε.
Το να λέμε να μην ευαισθητοποιηθεί για το ένα μέχρι να ευαισθητοποιηθεί για το άλλο εξάλλου μπορεί να πάρει πολλές μορφές, π.χ. «ε, γιατί συλλαμβάνουν τόσους παιδεραστές τελευταία, δεν έχουν πιάσει όλους τους φοροφυγάδες». Καταλαβαίνουμε εξάλλου όλοι μας ότι είναι αδύνατον να υπάρχει 100% ανταπόκριση της δικαιοσύνης σε όλες τις περιπτώσεις παρανομίας, ιδίως από τη στιγμή που λείπει ανθρώπινο δυναμικό.
Ο νόμος όμως δεν είναι πάντα δίκαιος και σωστός και γι' αυτό ο νομοθέτης τον επικαιροποιεί. Ας πούμε δεν μπαίνουν πια οι μοιχοί στη φυλακή ούτε απαλλάσσεται ο βιαστής μιας γυναίκας από το έγκλημά του αν την παντρευτεί.
Καταλαβαίνεις όμως ότι στην περίπτωση του Παστίτσιου ΔΕΝ παραβιάστηκε κανένας νόμος, αφού ακόμα κι ο παλαιολιθικός νόμος περί βλασφημίας δεν καλύπτει τα πρόσωπα που ειρωνευόταν ο Παστίτσιος. Ο Λοΐζος καταδικάστηκε μόνο και μόνο για να ικανοποιηθεί η αγανάκτηση των θρησκευόμενων και για να επιδείξει τη δύναμή της η εκκλησία.
Προφανώς και όχι: μόνο τα πρόσωπα αξίζουν σεβασμό, εφόσον τον έχουν κερδίσει. Οι απόψεις, οι ιδέες και οι πεποιθήσεις πρέπει πάντοτε να κρίνονται και ενίοτε να καταδικάζονται - και ιδίως οι θρησκείες, που επιδιώκουν να ρυθμίσουν τη ζωή των ανθρώπων σύμφωνα με αυθαίρετες «θεϊκές» εντολές.
Παρεμπιπτόντως, αγιοποιήθηκε τελικά ο Παΐσιος; Γιατί νόμιζα ότι καταχρηστικά τον αποκαλούσαν άγιο και ότι δεν είχε ληφθεί τέτοια απόφαση από τους αρμόδιους αγιοποίησης (χαχαχα) της εκκλησίας. Τελικά το σήκωσε το κύπελο [σα δεν ντρέπομαι!] τον πήρε τον τίτλο;
] τον πήρε τον τίτλο;Η προσβολή των δογμάτων κτγμ δεν είναι τιμωρητέα πράξη.
Όχι.
Η σάτιρα ενδεχομένως να προσβάλλει.
Όχι.
Αναγνωρίζω αξίες τις οποίες θα ήθελα να σέβονται και οι συμπολίτες μου όπως εγώ.
Ορισμένες από αυτές σε κοινωνικό απλώς επίπεδο, ορισμένες άλλες και σε θεσμικό.
Δεν τις ονομάζω όμως "ιερά" και "όσια", δεν τις θεωρώ υπεράνω αμφισβήτησης αλλά αντικείμενο συζήτησης και διαπραγμάτευσης, και δεν συμπεριλαμβάνω σε αυτές τα θρησκευτικά δόγματα.
Αν μου επιτρέπεις να απαντήσω, αν και δεν με ρώτησες: δεν ξέρουμε γιατί το έβαλε, θα πρέπει να ρωτήσουμε τον ίδιον.
Εγώ υποθέτω ότι το έβαλε ενδεχομένως επειδή θεώρησε ότι ο "άγιος" δεν ήταν πράγματι άγιος, δεν είχε δηλαδή καμιά αξία παραπάνω από οποιονδήποτε άνθρωπο (ίσως να είχε και λιγότερη από άλλους ανθρώπους, ακριβώς επειδή περνιόταν για "άγιος", δηλαδή για "κάτι παραπάνω").
Αλλά μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια, να το έβαλε για άλλους λόγους.
Και πάλι δεν με ρώτησες, αν μου επιτρέπεις όμως απαντώ:
Διαφωνώ.
Αν κάποιοι θεωρούν ότι ο Α ή ο Β είναι "άγιος" δηλαδή έχει κάποια εγγενή αξία παραπάνω από άλλους ανθρώπους και ως εκ τούτου χρήζει μεγαλύτερου σεβασμού, είναι δικός τους λογαριασμός. Ας τον σεβαστούν αυτοί όσο θέλουν. Ας μην έχουν όμως την ίδια απαίτηση από όλους.
Επιπλέον καλό θα ήταν να κανουμε δύο διακρίσεις μέσα στο κεφάλι μας:
1. μεταξύ της κοινωνικής αξίωσης για σεβασμό και της θεσμικής επιβολής του σεβασμού μέσω ποινών.
2. μεταξύ της προσβολής ιδεών (αγιότητα, θρησκευτικές μορφές, θρησκευτικό δόγμα κ.τ.ό.) και προσβολής ανθρώπων.
Και όχι, οι φιγούρες των αγίων και των θεοτήτων δεν είναι ισάξιες με εμάς και με τους συγγενείς μας για να χρήζουν της ίδιας νομικής προστασίας από την εξύβριση και την συκοφαντία.
Αν κάποιος έβρισε τον Παΐσιο, ας του κάνουν μήνυση για προσβολή μνήμης νεκρού οι συγγενείς του Παΐσιου ή όποιος έχει σχετικό έννομο συμφέρον. Επειδή πρόσβαλε τον Παΐσιο ως άνθρωπο, όχι ως ιδέα ("άγιο"). Διαφορετικά ας τον αφήσουν ήσυχο.
Καταλαβαίνω ότι ξενίζει πολύ τους πιστούς η ιδέα να απαρνηθούν την κοινωνικά κεκτημένη προστασία της υπερευαισθησίας ως προς το δόγμα τους και τα σύμβολά τους, αλλά ειλικρινά δεν γίνεται να συνυπάρξουμε ισότιμα με διαφορετικό τρόπο. Στην τελική, ας προβληματιστούν λιγάκι και οι πιστοί με αφορμή τη σάτιρα, και ας μάθουν ότι δεν μπορούν να έχουν τα πάντα στο απυρόβλητο με την δικαιολογία της "ιερότητας" (η οποία καθορίζεται από τις υποκειμενικές πεποιθήσεις του δικού τους μόνο δόγματος).
Χτες παρακολούθησα μια ενδιαφέρουσα παρλάτα, μιάμιση ώρα ένας κωμικός πάνω στο σανίδι να μιλάει στο κατεξοχήν νεανικό κοινό του και να εισπράττει πολλά γέλια για τον κόπο του. Μεγάλο μέρος του προγράμματος είχε να κάνει με τα παράλογα της θρησκείας. Αμφισβήτηση, με τρόπο σχεδόν τρυφερό, της ιερότητας του Χριστού, της Παναγίας, της Γένεσης κλπ. Αν όχι άμεση, οπωσδήποτε υποδόρια, επίθεση στην πίστη σύγχρονων ανθρώπων στο παράλογο της θρησκευτικής παράδοσης. Το υλικό μού φάνηκε πρωτότυπο, αλλά δεν θυμάμαι απέξω κι ολόκληρο τον Κάρλιν (που είχε πει πολύ χειρότερα). Ευχαριστήθηκα πολύ το γεγονός ότι δεν εμφανίστηκε καμιά Αστυνομία των Θρησκευτικών Ηθών, δεν σηκώθηκε καμιά κυρία Λουκά να απειλήσει με το πυρ το εξώτερο. Όσοι είχαν έρθει, είχαν έρθει να παρακολουθήσουν σάτιρα, γνωρίζοντας ότι η σάτιρα οφείλει να είναι ανίερη, οφείλει να προσβάλλει αυτά που εσύ θεωρείς ιερά. Η σάτιρα είναι η αμφισβήτηση πάνω στην οποία χτίζεται ο πολιτισμός. Οι σταθερές αξίες θα αντέχουν στη σάτιρα, η υποκρισία και το παράλογο θα καταρρέουν.
Στο κοινό διακρίναμε κάποιον κύριο που «κουμπωνόταν» κάθε φορά που το χιούμορ ξεπερνούσε τα όρια της δικής του πίστης. Αυτό πιστεύω ότι είναι η φυσιολογική, η πολιτισμένη αντίδραση. Αν ήθελε ο κύριος, θα μπορούσε να πάει στο δικό του σανίδι και να διακωμωδήσει κι αυτός τις δικές μας υποκρισίες. Ως εκεί όμως.
Στο κοινό διακρίναμε κάποιον κύριο που «κουμπωνόταν» κάθε φορά που το χιούμορ ξεπερνούσε τα όρια της δικής του πίστης. Αυτό πιστεύω ότι είναι η φυσιολογική, η πολιτισμένη αντίδραση. Αν ήθελε ο κύριος, θα μπορούσε να πάει στο δικό του σανίδι και να διακωμωδήσει κι αυτός τις δικές μας υποκρισίες. Ως εκεί όμως.