Το αλίευσα από του Σαραντάκου, φαντάζομαι είναι έγκυρο:
ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ
Άρθρο 198
Κακόβουλη βλασφημία
1. Με φυλάκιση μέχρι δύο ετών τιμωρείται όποιος δημόσια και κακόβουλα βρίζει με οποιονδήποτε τρόπο το Θεό.
2. Όποιος, εκτός από τη περίπτωση της παρ.1, εκδηλώνει με βλασφημία έλλειψη σεβασμού προς τα θεία, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών μηνών.
Άρθρο 199
Καθύβριση θρησκευμάτων
Όποιος δημόσια και κακόβουλα καθυβρίζει με οποιονδήποτε τρόπο την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ή άλλη θρησκεία ανεκτή στην Ελλάδα τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.
Βεβαίως και είναι έγκυρο, και βεβαίως και είναι ντροπή για το ελληνικό κράτος να υπάρχουν ακόμη αυτά τα άρθρα. Όταν ο Τατσόπουλος πριν μια εβδομάδα περίπου ρώτησε στη Βουλή αν θα καταργηθεί το άρθρο περί βλασφημίας, ο υπουργός δικαιοσύνης απάντησε σαφώς ΟΧΙ, με μπόλικη σάλτσα βέβαια. Απάντηση στο επίσημο ερώτημα του βουλευτή δεν έχει δοθεί ακόμη, αλλά προφορικά δόθηκε, όπως μπορείτε να δείτε στη
σελίδα 60 των πρακτικών της Βουλής, 17-9-201.
Ας μου πει κάποιος τι είναι η "θρησκευτική ειρήνη" και γιατι χρήζει ιδιαίτερης μνείας και προστασίας, χώρια από την ειρήνη γενικώς, καθώς και γιατί πρέπει να προστατεύονται από καθύβριση τα θρησκεύματα και τα θεία, δεν φτάνει που προστατεύονται τα πρόσωπα; Και κυρίως από πού και ως που το κράτος αναγνωρίζει και χρησιμοποιεί στους νόμους του την έννοια της "βλασφημίας" - κακόβουλης ή μη αδιάφορο αυτό - μια έννοια που έχει νόημα αποκλειστικά και μόνο μέσα σε θρησκευτικό πλαίσιο και που θα έπρεπε να αφορά μόνο τους πιστούς κάθε δόγματος.
Εγώ που αμφισβητώ όλα τα δόγματα όλων των θρησκειών, δηλαδή, είμαι κάργα βλάσφημη, προφανώς. Και το αν είμαι κακόβουλη ή όχι, θα το κρίνει ο εκάστοτε δικαστής, θρησκόληπτος ή μη. Ωραία.
Παρεμπιπτόντως, υπάρχουν κι άλλο άρθρο όπου θα μπορούσαν να πατήσουν για να κατηγορήσουν τον νεαρό:
Άρθρο 365
Οποιος προσβάλλει τη μνήμη νεκρού με βάναυση ή κακόβουλη εξύβριση ή με συκοφαντική δυσφήμηση (άρθρ. 363) τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι έξι μηνών.
σχετικά και τα παρακάτω:
Άρθρο 362
Οποιος με οποιονδήποτε τρόπο ενώπιον τρίτου ισχυρίζεται ή διαδίδει για κάποιον άλλον γεγονός που μπορεί να βλάψει την τιμή ή την υπόληψή του τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών ή με χρηματική ποινή. Η χρηματική ποινή μπορεί να επιβληθεί και μαζί με την ποινή της φυλάκισης.
Άρθρο 363
Αν στην περίπτωση του άρθρου 362, το γεγονός είναι ψευδές και ο υπαίτιος γνώριζε ότι αυτό είναι ψευδές τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών. Μαζί με τη φυλάκιση μπορεί να επιβληθεί και χρηματική ποινή. Μπορεί επίσης να επιβληθεί και στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων κατά το άρθρο 63.
Καλά που δεν το σκέφτηκε κανείς (ακόμη). Και εδώ μπορούμε να συζητήσουμε γιατί θα πρέπει να υπάρχει ειδικό άρθρο για προσβολή μνήμης νεκρού (ίσως επειδή μπορεί να θεωρηθεί ότι αν δεν το διευκρινίσουν, θα ισχύει μονάχα για ζωντανούς).
Δεν πιστεύω πάντως ότι το να κοροϊδεύεις κάτι που για τον άλλο είναι ιερό και όσιο οδηγεί σε καλύτερη κοινωνία. Μάλλον σε κοινωνία όπου θα αλληλοδερνόμαστε και θα αλληλοκοροϊδευόμαστε οδηγεί.
Ενδεχομένως. Το συζητάμε αυτό.
Και στο αναμεταξύ συζητάμε πού οδηγεί μια κοινωνία όπου δεν τολμάς να πεις κουβέντα για τα πιστεύω ορισμένων, επειδή είναι εύθικτοι. Αυτό που πρέπει να αλλάξει δεν είναι το ύφος της σάτιρας, αλλά η αντίληψη ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις οφείλουν να απολαμβάνουν κάποιο είδος ασυλίας από σάτιρα, ακόμη και από αμφισβήτηση. Να κατανοήσουν οι θρήσκοι ότι δεν μπορούν να απαιτούν να είναι στο απυρόβλητο επειδή πληγώνονται βαθιά όταν σατιρίζει κάποιος τα "ιερά και όσιά" τους. Δυο μέτρα και δυο σταθμά δεν έχει.
Σαφώς και προφανώς όμως, η ποινικοποίηση της σάτιρας, καλόγουστης ή όχι, σκληρής ή όχι, είναι απαράδεκτη. Η όλη συζήτηση παραπάνω δείχνει ότι δεν διαφωνεί κανείς σε αυτό.
Μη σε ακούσει χρυσαυγίτης να τα λες αυτά. Θα δώσουμε στον χρυσαυγίτη πλήρη ελευθερία του λόγου του μίσους;.
Φυσικά. Πώς αλλιώς θα αξιώσουμε να έχουμε εμείς πλήρη ελευθερία του λόγου της αγάπης, ή του οποιουδήποτε άλλου λόγου;
Δεν είναι αβασάνιστη αυτή η άποψη, το έχω σκεφτεί πολύ κι έχω προβληματιστεί πολύ, με αφορμή καταγγελία που έγινε προ διετίας κατά του Αμβρόσιου (μητροπολίτη Καλαβρύτων κι Αιγιαλείας) για λόγο μίσους κατά των άθεων, και στην οποία ενώ αρχικά συμμετείχα, στη συνέχεια απέσυρα τη συμμετοχή μου.
Ελευθερία λόγου για όλους, ή για κανέναν.